 |
Σε συνέντευξή του στο ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ρία - Νόβοστι», με αφορμή την επέτειο, ο Σαχναζάροφ ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον τους δύο τελευταίους μήνες, στο στούντιο δεν έχει γίνει ούτε ένα «γύρισμα»! Τα μόνα του έσοδα προέρχονται από «εργολαβίες» που αναλαμβάνουν τα εργαστήριά του (μοντάζ, ήχος κλπ.). Αλλά όπως σημείωσε, «αν σήμερα δεν έχουμε "γυρίσματα", αύριο δε θα έχουμε και τίποτα να μοντάρουμε ή να επεξεργαστούμε τον ήχο του. Ετσι, η κατάσταση θα χειροτερεύει. Το πόσο είναι δύσκολο να προβλεφτεί».
Δεδομένου ότι η ιστορία της «Μόσφιλμ» ταυτίζεται, ουσιαστικά, όχι μόνο με τα παγκόσμιας εμβέλειας κινηματογραφικά επιτεύγματα της ΕΣΣΔ, αλλά και με την ανάπτυξή της σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, ανάπτυξη που «καθρεφτιζότανε» στη σοβιετική κινηματογραφική παραγωγή, έτσι τα φετινά, θλιβερά «γενέθλια» του στούντιο και η τραγική κατάσταση την οποία βιώνει, «αντανακλά» το γενικότερο κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό περιβάλλον της σημερινής Ρωσίας. Αλλωστε, η παρακμή των μεγάλων στούντιο της Ρωσίας (π.χ. και της «Λένφιλμ») έχει αιτία, που δεν είναι άλλη από την εμπορευματοποίηση που επέφερε η καπιταλιστική παλινόρθωση. Μάλιστα, το 2001 η κυβέρνηση άρχισε τις πρώτες «κρούσεις» για εισβολή των ιδιωτών στην τεράστια υλικοτεχνική υποδομή των μεγάλων στούντιο, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις. Ενα χρόνο μετά, το ρωσικό υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωνε την ιδιωτικοποίησή τους μέσω της μετοχοποίησης, με τον τότε υπουργό Πολιτισμού, Μ. Σβιντκόι, να δηλώνει ότι το «κράτος δεν έχει να δώσει» τα 300 εκατομμύρια δολάρια για τον εκσυγχρονισμό των στούντιο και τα 250 εκατομμύρια δολάρια για τη συνολική ετήσια παραγωγή ταινιών. «Το βασικό είναι να ξεφύγουμε από την κρατική φόρμα διοίκησης» σημείωνε, «προαναγγέλλοντας», ουσιαστικά, τις σημερινές εξελίξεις. Οι οποίες αφορούν το συντριπτικό μέρος του ρωσικού κινηματογράφου, αφού ακόμη και σήμερα, η «Μόσφιλμ» παράγει το 70% της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής.
 |
Αν και τα 85χρονα αποτελούν αντικειμενικά μια πολύ καλή επέτειο για γιορτασμούς, ωστόσο, η κατάσταση δεν τους επιτρέπει. Το μόνο «δώρο» στη «Μόσφιλμ» - και αυτό εκ των ενόντων, ήταν η επανάχρηση του κτιρίου που στεγάζει τα εργαστήρια μοντάζ και ήχου, τα οποία ήταν «άεργα» επί 20 χρόνια. Για να γίνουν ακόμη πιο κατανοητά τα μεγέθη της παρακμής, στα 80χρονά της η «Μόσφιλμ» είχε παράξει τουλάχιστον 2.500 ταινίες!
 |
Εχει σημασία να αναφερθεί ότι η «Μόσφιλμ», όπως και όλα τα μεγάλα στούντιο, μεταφέρθηκαν στην τότε Σοβιετική Δημοκρατία του Καζαχστάν κατά τη διάρκεια του πολέμου, όχι μόνο για να σώσουν την υποδομή τους, αλλά, φυσικά, να συνεχίσουν τη δουλειά τους! Πολλοί τεχνικοί και κινηματογραφιστές δήλωσαν εθελοντές για το μέτωπο, αλλά σε πολλούς το κράτος τους αρνήθηκε αυτή τη συμμετοχή, δεδομένης της σημασίας που έδινε στην εμψύχωση του λαού μέσω της Τέχνης. Αν και αντικειμενικά, η παραγωγή ταινιών τη 10ετία του '40 έπεσε, ωστόσο, τα στούντιο δεν έπαψαν ούτε μια μέρα να δουλεύουν! Το θρυλικό της έμβλημα, το γλυπτό «Ο Εργάτης και η Κολχόζνιτσα» εμφανίστηκε το 1947 για τις ανάγκες της ταινίας «Ανοιξη» και υιοθετήθηκε αμέσως σαν το σήμα του στούντιο.
 |
Τι έγινε μετά; Ο Σαχναζάροφ θυμάται ότι το 1994 μόνταρε στο στούντιο μια ταινία, την «Αμερικάνικη νύχτα». «Εκείνη τη στιγμή ήταν το μοναδικό φιλμ που δουλευόταν σε ολόκληρο το στούντιο. Βγήκα στο διάδρομο και μπορούσα να ακούσω την αντήχηση από τη φωνή μου»...
- Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 08/02/2009
No comments:
Post a Comment