Μία ακόμη «οσκαρική» ταινία, «Ο παλαιστής» του Ντάρεν Αρονόφσκι με εξαιρετική ερμηνεία από τον Μίκι Ρουρκ, και η συγκλονιστική πολωνική ταινία «Κατίν», σχετικά με τη σφαγή 15.000 Πολωνών αξιωματικών στο δάσος τού Κατίν από την αστυνομία του Στάλιν στη διάρκεια του τελευταίου μεγάλου πολέμου, δεσπόζουν στο πρόγραμμα της νέας κινηματογραφικής βδομάδας. Ενώ ακολουθούν οι ταινίες: «Mongol», επική περιπέτεια του Σεργκέι Μποντρόφ, «Sukigaki Western Django», παρωδία των σπαγγέτι-γουέστερν του Τακάσι Μίικε, «Bolt» κινούμενα σχέδια των Γουίλιαμς και Χάουορντ, και «Πώς να χάσεις τους φίλους σου», ρομαντική κωμωδία του Ρόμπερτ Γουέιντ.
The wrestler. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Ντάρεν Αρονόφσκι. Σενάριο: Ρόμπερτ Ντ. Σίγκελ. Ηθοποιοί: Μίκι Ρουρκ, Μαρίζα Τομέι, Ιβάν Ρέιτσελ Γουντ. 109' **** Ενας φαινομενικά ξοφλημένος παλαιστής του «κατς» συνεχίζει τη δραματική πορεία του στο ρινγκ, με επιμονή και αξιοπρέπεια, σε μια δυνατή ταινία. Συγκλονιστική, «οσκαρική» η ερμηνεία τού Μίκι Ρουρκ.
Γυρισμένη από τον Ντάρεν Αρονόφσκι, σκηνοθέτη των ταινιών «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» και «Η πηγή», η βραβευμένη με το Χρυσό Λιοντάρι της Βενετίας ταινία «Ο παλαιστής» παρουσιάζει το συγκλονιστικό πορτρέτο του Ράντι (του «Κριού») Ρόμπινσον, διάσημου στη δεκαετία του '80 επαγγελματία παλαιστή. Παλαιστής του «κατς» ο «Κριός» ήταν, στην περίοδο της προεδρίας του Ρέιγκαν, ανάμεσα στα είδωλα των Αμερικανών, αν και αργότερα, στη δύση του, μετατράπηκε σε θέαμα των διψασμένων για βία θεατών.
Ατομο παθιασμένο με τη δουλειά του, που ξεκίνησε κάποτε με ένα όνειρο -το περιβόητο «αμερικανικό όνειρο»- ο Ράντι έχει σταδιακά μετατραπεί σε θλιβερό, μοναχικό, χωρισμένο και άφραγκο άτομο, αποξενωμένο από την κόρη του, που ζει στο αυτοκίνητο-τροχόσπιτό του και ο οποίος τώρα αγωνίζεται σε περιφερειακά, άθλια ρινγκ να διατηρήσει κάτι από τη χαμένη αξιοπρέπειά του. Το σώμα του Ράντι, φουσκωμένο με στεροειδή, αντέχει ακόμη στα χτυπήματα του κατς, την επαγγελματική πάλη, που στηρίζεται περισσότερο στο θέαμα και στο οποίο οι παλαιστές υπομένουν τα πιο σκληρά και παράτολμα -αν και πάντα στημένα από πριν- χτυπήματα στο ρινγκ, ενώ συχνά (όπως ο «Κριός») πηδούν, όρθιοι, από σκοινιά πάνω στον αντίπαλό τους ή πάνω σε σκάλες και διάφορα άλλα αντικείμενα. Κάποια στιγμή μάλιστα, όταν έπειτα από μεταμόσχευση καρδιάς τα πράγματα για τον Ράντι χειροτερεύουν, αυτός δέχεται να πάρει μέρος σε αγώνες «hard-core» (η έσχατη κατάληξη!), όπου οι παλαιστές πέφτουν πάνω σε γυαλιά και συρματοπλέγματα κι είναι έτοιμοι ακόμη και να δεχτούν καρφιά στο σώμα τους με συρραπτικά!...
Με ένα γρήγορο, νευρώδες στιλ, με εικόνες ωμές, συχνά αφόρητα βίαιες, χορογραφημένες με δεξιοτεχνία, με λεπτομέρεια στην καταγραφή του κοινωνικού περίγυρου, μαζί και του κόσμου των παλαιστών, με ερμηνείες εξαιρετικές τόσο από τον Μίκι Ρουρκ, σπαραχτικό στον ρόλο του βασανισμένου, αλλά πάντα αυθεντικού «Κριού», πολύ κοντά στα δικά του προσωπικά βάσανα (ερμηνεία ανάμεσα στα φαβορί των φετινών Οσκαρ), όσο κι από τους υπόλοιπους ηθοποιούς (μαζί και της Μαρίζα Τομέι στον ρόλο μιας στριπτιζέζ που κάνει παρέα στον Ράντι), ο Αρονόφσκι έφτιαξε μια δυνατή, συγκλονιστική ταινία, έμμεσο σχόλιο πάνω στην ίδια την Αμερική, τις πνευματικές και άλλες αξίες της και την όλη πορεία της.
Γυρισμένη από τον Ντάρεν Αρονόφσκι, σκηνοθέτη των ταινιών «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» και «Η πηγή», η βραβευμένη με το Χρυσό Λιοντάρι της Βενετίας ταινία «Ο παλαιστής» παρουσιάζει το συγκλονιστικό πορτρέτο του Ράντι (του «Κριού») Ρόμπινσον, διάσημου στη δεκαετία του '80 επαγγελματία παλαιστή. Παλαιστής του «κατς» ο «Κριός» ήταν, στην περίοδο της προεδρίας του Ρέιγκαν, ανάμεσα στα είδωλα των Αμερικανών, αν και αργότερα, στη δύση του, μετατράπηκε σε θέαμα των διψασμένων για βία θεατών.
Ατομο παθιασμένο με τη δουλειά του, που ξεκίνησε κάποτε με ένα όνειρο -το περιβόητο «αμερικανικό όνειρο»- ο Ράντι έχει σταδιακά μετατραπεί σε θλιβερό, μοναχικό, χωρισμένο και άφραγκο άτομο, αποξενωμένο από την κόρη του, που ζει στο αυτοκίνητο-τροχόσπιτό του και ο οποίος τώρα αγωνίζεται σε περιφερειακά, άθλια ρινγκ να διατηρήσει κάτι από τη χαμένη αξιοπρέπειά του. Το σώμα του Ράντι, φουσκωμένο με στεροειδή, αντέχει ακόμη στα χτυπήματα του κατς, την επαγγελματική πάλη, που στηρίζεται περισσότερο στο θέαμα και στο οποίο οι παλαιστές υπομένουν τα πιο σκληρά και παράτολμα -αν και πάντα στημένα από πριν- χτυπήματα στο ρινγκ, ενώ συχνά (όπως ο «Κριός») πηδούν, όρθιοι, από σκοινιά πάνω στον αντίπαλό τους ή πάνω σε σκάλες και διάφορα άλλα αντικείμενα. Κάποια στιγμή μάλιστα, όταν έπειτα από μεταμόσχευση καρδιάς τα πράγματα για τον Ράντι χειροτερεύουν, αυτός δέχεται να πάρει μέρος σε αγώνες «hard-core» (η έσχατη κατάληξη!), όπου οι παλαιστές πέφτουν πάνω σε γυαλιά και συρματοπλέγματα κι είναι έτοιμοι ακόμη και να δεχτούν καρφιά στο σώμα τους με συρραπτικά!...
Με ένα γρήγορο, νευρώδες στιλ, με εικόνες ωμές, συχνά αφόρητα βίαιες, χορογραφημένες με δεξιοτεχνία, με λεπτομέρεια στην καταγραφή του κοινωνικού περίγυρου, μαζί και του κόσμου των παλαιστών, με ερμηνείες εξαιρετικές τόσο από τον Μίκι Ρουρκ, σπαραχτικό στον ρόλο του βασανισμένου, αλλά πάντα αυθεντικού «Κριού», πολύ κοντά στα δικά του προσωπικά βάσανα (ερμηνεία ανάμεσα στα φαβορί των φετινών Οσκαρ), όσο κι από τους υπόλοιπους ηθοποιούς (μαζί και της Μαρίζα Τομέι στον ρόλο μιας στριπτιζέζ που κάνει παρέα στον Ράντι), ο Αρονόφσκι έφτιαξε μια δυνατή, συγκλονιστική ταινία, έμμεσο σχόλιο πάνω στην ίδια την Αμερική, τις πνευματικές και άλλες αξίες της και την όλη πορεία της.
Katyn. Πολωνία, 2007. Σκηνοθεσία: Αντρζέι Βάιντα. Σενάριο: Βάιντα, Αντρζέι Μουλάτσικ, Βλαντισλάβ Πασικόφσκι. Ηθοποιοί: Μάγια Οστασέφσκα, Αρτούρ Ζμιγιέφσκι, Αντρζέι Τσίρα. 122' **** Η σφαγή χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών από τη σταλινική αστυνομία στη διάρκεια του Β'Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια συγκλονιστική, συγκινητική ταινία σκηνοθετημένη από τον μεγάλο Πολωνό Αντρζέι Βάιντα.
Με ένα από τα μεγάλα, φρικτά εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, την εκτέλεση 15.000 Πολωνών αξιωματικών στο δάσος τού Κατίν από τη μυστική αστυνομία του Στάλιν την άνοιξη του 1940, καταπιάνεται στη συγκινητική αυτή δραματική ταινία του ο διάσημος Πολωνός σκηνοθέτης Αντρζέι Βάιντα («Κανάλ», «Η γη της επαγγελίας», «Δαντών»). Εγκλημα που η Σοβιετική Ενωση όχι μόνο αρνιόταν να παραδεχτεί, αλλά και τιμωρούσε όποιον το ανέφερε, κατηγορώντας γι' αυτό τους ναζί, και είναι μόνο με την πτώση του κομμουνισμού που η Ρωσία παραδέχτηκε την ενοχή της. Με βάση το μυθιστόρημα του Αντρζέι Μουλάρτσικ, επιστολές και ημερολόγια των θυμάτων, αλλά και από αναμνήσεις της οικογένειας του σκηνοθέτη -ο πατέρας του Βάιντα ήταν ανάμεσα στα θύματα του Κατίν- ο Βάιντα αφηγείται την ιστορία μέσα από τα πρόσωπα τεσσάρων φανταστικών οικογενειών, από το 1939 μέχρι το 1945.
Τα διάφορα γεγονότα αναπτύσσονται σταδιακά μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων αυτών, ιδιαίτερα των γυναικών και των παιδιών που παρέμειναν πίσω, ιστορίες που συχνά καλύπτουν διάφορα χρονικά διαστήματα, με την κάμερα να πηγαινοέρχεται στον χρόνο. Τελικά εκείνο που καταφέρνει ο σκηνοθέτης είναι να μας παρασύρει στο καθημερινό δράμα των προσώπων του, μέσα από σκηνές συγκλονιστικές, που δεν αφήνουν ασυγκίνητο τον θεατή: από εκείνες με τους πρόσφυγες να προσπαθούν να διαφύγουν τη σύλληψη από τους ναζί ή των ναζί να κλείνουν το πανεπιστήμιο της Κρακοβίας και να συλλαμβάνουν τους καθηγητές, μέχρι εκείνες με τον Πολωνό αξιωματικό που, ανήμπορος να ζήσει με το ψέμα, παίρνει τη δική του ζωή ή του 20λεπτου φινάλε, με τις συγκλονιστικές σπαρακτικές σκηνές στο δάσος τού Κατίν, όταν η σταλινική αστυνομία αρχίζει να πυροβολεί έναν έναν τους αξιωματικούς στο κεφάλι και να τους πετάνε στον ομαδικό τάφο. Αξίζει ν' αναφέρω πως την εκταφή των πτωμάτων από τον τάφο πρωτοπαρουσίασε ο Γιουγκοσλάβος Ντούσαν Μακαβέγιεφ στη θαυμάσια ταινία του «Sweet Movie», με υπόκρουση το τραγούδι του Χατζιδάκι «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο».
Με ένα από τα μεγάλα, φρικτά εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, την εκτέλεση 15.000 Πολωνών αξιωματικών στο δάσος τού Κατίν από τη μυστική αστυνομία του Στάλιν την άνοιξη του 1940, καταπιάνεται στη συγκινητική αυτή δραματική ταινία του ο διάσημος Πολωνός σκηνοθέτης Αντρζέι Βάιντα («Κανάλ», «Η γη της επαγγελίας», «Δαντών»). Εγκλημα που η Σοβιετική Ενωση όχι μόνο αρνιόταν να παραδεχτεί, αλλά και τιμωρούσε όποιον το ανέφερε, κατηγορώντας γι' αυτό τους ναζί, και είναι μόνο με την πτώση του κομμουνισμού που η Ρωσία παραδέχτηκε την ενοχή της. Με βάση το μυθιστόρημα του Αντρζέι Μουλάρτσικ, επιστολές και ημερολόγια των θυμάτων, αλλά και από αναμνήσεις της οικογένειας του σκηνοθέτη -ο πατέρας του Βάιντα ήταν ανάμεσα στα θύματα του Κατίν- ο Βάιντα αφηγείται την ιστορία μέσα από τα πρόσωπα τεσσάρων φανταστικών οικογενειών, από το 1939 μέχρι το 1945.
Τα διάφορα γεγονότα αναπτύσσονται σταδιακά μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων αυτών, ιδιαίτερα των γυναικών και των παιδιών που παρέμειναν πίσω, ιστορίες που συχνά καλύπτουν διάφορα χρονικά διαστήματα, με την κάμερα να πηγαινοέρχεται στον χρόνο. Τελικά εκείνο που καταφέρνει ο σκηνοθέτης είναι να μας παρασύρει στο καθημερινό δράμα των προσώπων του, μέσα από σκηνές συγκλονιστικές, που δεν αφήνουν ασυγκίνητο τον θεατή: από εκείνες με τους πρόσφυγες να προσπαθούν να διαφύγουν τη σύλληψη από τους ναζί ή των ναζί να κλείνουν το πανεπιστήμιο της Κρακοβίας και να συλλαμβάνουν τους καθηγητές, μέχρι εκείνες με τον Πολωνό αξιωματικό που, ανήμπορος να ζήσει με το ψέμα, παίρνει τη δική του ζωή ή του 20λεπτου φινάλε, με τις συγκλονιστικές σπαρακτικές σκηνές στο δάσος τού Κατίν, όταν η σταλινική αστυνομία αρχίζει να πυροβολεί έναν έναν τους αξιωματικούς στο κεφάλι και να τους πετάνε στον ομαδικό τάφο. Αξίζει ν' αναφέρω πως την εκταφή των πτωμάτων από τον τάφο πρωτοπαρουσίασε ο Γιουγκοσλάβος Ντούσαν Μακαβέγιεφ στη θαυμάσια ταινία του «Sweet Movie», με υπόκρουση το τραγούδι του Χατζιδάκι «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο».
Ρωσία/Καζακστάν, 2008. Σκηνοθεσία: Σεργκέι Μποντρόφ. Σενάριο: Σ. Μποντρόφ, Αριφ Αλίγεφ. Ηθοποιοί: Ταντανόμπου Ασάνο, Κούλα Τσούλουν, Αμάντου Μαμαντάκοφ. 126' *** Τα νεανικά χρόνια του Τζένγκις Χαν σε μια επική περιπέτεια, που ξεχωρίζει για τις έξοχες, δοσμένες με ωμό ρεαλισμό σκηνές μαχών της.
Την ιστορία -ή, πιο σωστά, τα νεανικά χρόνια- της ζωής του Τζένγκις Χαν μέσα από μια επική, εικαστικά εντυπωσιακή περιπέτεια, παρουσιάζει ο Ρώσος σκηνοθέτης στη βραβευμένη σε διάφορα φεστιβάλ και υποψήφια για το ξενόγλωσσο Οσκαρ, ταινία του «Μογκόλ». Η ταινία ακολουθεί τον νεαρό πολεμιστή Τεμούτζιν, πριν ακόμη γίνει ο περιβόητος Τζένγκις Χαν (στον ρόλο ο Ιάπωνας ηθοποιός Ταντανόμπου Ασάνο), από 9 χρονών ώς τα νεανικά του χρόνια, όταν επικεφαλής των ορδών του αποφασίζει πως οι Μογγόλοι χρειάζεται να ενωθούν κάτω από έναν αρχηγό - τη ζωή του Τζένγκις Χαν ο σκηνοθέτης σχεδιάζει να καλύψει στις επόμενες δύο ταινίες μιας τριλογίας.
Η ταινία εστιάζεται στις συγκρούσεις, τις αιματηρές μάχες και τις διάφορες άλλες περιπέτειες που αντιμετωπίζει ο Τεμούτζιν, παρουσιάζοντάς τον ως εκσυγχρονιστή και άνθρωπο που κατάφερε να ενώσει αντίπαλες φυλές. Χωρίς να παραμερίζει την καταγραφή εθνογραφικών και άλλων στοιχείων από τη ζωή των Μογγόλων, ενώ ταυτόχρονα εξιστορεί και τη σχέση του ήρωά του με τη γυναίκα του, Μπόρτε, που του παραστέκεται και συχνά τον σώζει από τα διάφορα δεινά του. Εκείνο όμως που κυριαρχεί είναι η αυθεντικότητα και ο ωμός ρεαλισμός των σκηνών, στοιχεία που ξεπερνούν σε δύναμη και γλαφυρότητα παρόμοιες επικές ταινίες του Χόλιγουντ.
Ιαπωνία, 2007. Σκηνοθεσία: Τακάσι Μίικε. Σενάριο: Τακάσι Μίικε, Μάσα Νακαμούρα. Ηθοποιοί: Κουέντιν Ταραντίνο, Χιντεάκι Ιτο, Μασάνμπου Αντο. 121' *** Απολαυστικό, με μπόλικες βίαιες σκηνές, ιαπωνικό γουέστερν, παρωδία των σπαγγέτι-γουέστερν αλλά και των περιπετειών με σαμουράι.
Ιαπωνικό γούεστερν, ένα μίγμα ανάμεσα στο σπαγγέτι-γουέστερν και τις ταινίες σαμουράι είναι η περιπέτεια που έφτιαξε, με το γνωστό, ανάμεσα στην ωμότητα και το μαύρο χιούμορ, στιλ του ο γνωστός Ιάπωνας σκηνοθέτης Τακάσι Μίικε. Η ιστορία αναφέρεται στη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενες συμμορίες, την Γκέντζι και τη Χάικε, σε μια ορεινή κωμόπολη της (κάπως γιαπωνέζικης) Νεβάδας, στους λόφους της οποίας τα μέλη και των δυο συμμοριών αναζητούν κρυμμένο χρυσάφι. Καταλυτής που θα δώσει τη λύση στα προβλήματα των κατοίκων είναι ο μοναχικός, άσος στο πιστόλι, καβαλάρης «χωρίς όνομα» που φτάνει μια μέρα στην πόλη.
Ο Μίικε χρησιμοποιεί την ιστορία, παραλλαγή εκείνης στο σπαγγέτι-γουέστερν «Για μια χούφτα δολάρια» (που στηριζόταν στην ιαπωνική περιπέτεια του Κουροσάουα, με σαμουράι, «Γιοζίμπο»), για να ανατρέψει τους μύθους της Αγριας Δύσης μέσα από μια «τρελή», με αγγλικούς, με ιαπωνική προφορά, διαλόγους (και ιαπωνικούς υπότιτλους...), εικαστικά συναρπαστική περιπέτεια, που σίγουρα θα γίνει ταινία-καλτ. Απολαυστικός ο Κουέντιν Ταραντίνο, γκεστ-σταρ στον εισαγωγικό ρόλο του πιστολά Πιρίνγκο, που συμμετέχει και στην τελική αιματηρή μονομαχία.
Την ιστορία -ή, πιο σωστά, τα νεανικά χρόνια- της ζωής του Τζένγκις Χαν μέσα από μια επική, εικαστικά εντυπωσιακή περιπέτεια, παρουσιάζει ο Ρώσος σκηνοθέτης στη βραβευμένη σε διάφορα φεστιβάλ και υποψήφια για το ξενόγλωσσο Οσκαρ, ταινία του «Μογκόλ». Η ταινία ακολουθεί τον νεαρό πολεμιστή Τεμούτζιν, πριν ακόμη γίνει ο περιβόητος Τζένγκις Χαν (στον ρόλο ο Ιάπωνας ηθοποιός Ταντανόμπου Ασάνο), από 9 χρονών ώς τα νεανικά του χρόνια, όταν επικεφαλής των ορδών του αποφασίζει πως οι Μογγόλοι χρειάζεται να ενωθούν κάτω από έναν αρχηγό - τη ζωή του Τζένγκις Χαν ο σκηνοθέτης σχεδιάζει να καλύψει στις επόμενες δύο ταινίες μιας τριλογίας.
Η ταινία εστιάζεται στις συγκρούσεις, τις αιματηρές μάχες και τις διάφορες άλλες περιπέτειες που αντιμετωπίζει ο Τεμούτζιν, παρουσιάζοντάς τον ως εκσυγχρονιστή και άνθρωπο που κατάφερε να ενώσει αντίπαλες φυλές. Χωρίς να παραμερίζει την καταγραφή εθνογραφικών και άλλων στοιχείων από τη ζωή των Μογγόλων, ενώ ταυτόχρονα εξιστορεί και τη σχέση του ήρωά του με τη γυναίκα του, Μπόρτε, που του παραστέκεται και συχνά τον σώζει από τα διάφορα δεινά του. Εκείνο όμως που κυριαρχεί είναι η αυθεντικότητα και ο ωμός ρεαλισμός των σκηνών, στοιχεία που ξεπερνούν σε δύναμη και γλαφυρότητα παρόμοιες επικές ταινίες του Χόλιγουντ.
Ιαπωνία, 2007. Σκηνοθεσία: Τακάσι Μίικε. Σενάριο: Τακάσι Μίικε, Μάσα Νακαμούρα. Ηθοποιοί: Κουέντιν Ταραντίνο, Χιντεάκι Ιτο, Μασάνμπου Αντο. 121' *** Απολαυστικό, με μπόλικες βίαιες σκηνές, ιαπωνικό γουέστερν, παρωδία των σπαγγέτι-γουέστερν αλλά και των περιπετειών με σαμουράι.
Ιαπωνικό γούεστερν, ένα μίγμα ανάμεσα στο σπαγγέτι-γουέστερν και τις ταινίες σαμουράι είναι η περιπέτεια που έφτιαξε, με το γνωστό, ανάμεσα στην ωμότητα και το μαύρο χιούμορ, στιλ του ο γνωστός Ιάπωνας σκηνοθέτης Τακάσι Μίικε. Η ιστορία αναφέρεται στη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενες συμμορίες, την Γκέντζι και τη Χάικε, σε μια ορεινή κωμόπολη της (κάπως γιαπωνέζικης) Νεβάδας, στους λόφους της οποίας τα μέλη και των δυο συμμοριών αναζητούν κρυμμένο χρυσάφι. Καταλυτής που θα δώσει τη λύση στα προβλήματα των κατοίκων είναι ο μοναχικός, άσος στο πιστόλι, καβαλάρης «χωρίς όνομα» που φτάνει μια μέρα στην πόλη.
Ο Μίικε χρησιμοποιεί την ιστορία, παραλλαγή εκείνης στο σπαγγέτι-γουέστερν «Για μια χούφτα δολάρια» (που στηριζόταν στην ιαπωνική περιπέτεια του Κουροσάουα, με σαμουράι, «Γιοζίμπο»), για να ανατρέψει τους μύθους της Αγριας Δύσης μέσα από μια «τρελή», με αγγλικούς, με ιαπωνική προφορά, διαλόγους (και ιαπωνικούς υπότιτλους...), εικαστικά συναρπαστική περιπέτεια, που σίγουρα θα γίνει ταινία-καλτ. Απολαυστικός ο Κουέντιν Ταραντίνο, γκεστ-σταρ στον εισαγωγικό ρόλο του πιστολά Πιρίνγκο, που συμμετέχει και στην τελική αιματηρή μονομαχία.
ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Κρις Γουίλιαμς, Μπάιρον Χάουορντ. Σενάριο: Νταν Φόγκελμαν, Κρις Γουίλιαμς. Με τις φωνές των: Θοδωρή Αθερίδη, Σμαράγδας Καρύδη, Αντώνη Λουδάρου, Γιάννη Ζουγανέλη, Μιχάλη Ρέππα. 103' ** ½ Διασκεδαστική ταινία κινούμενων σχεδίων γύρω από ένα σκυλάκι, σταρ της τηλεόρασης, μεγαλωμένο στα στούντιο, που ξαφνικά βρίσκεται στον αληθινό κόσμο.
Πολύ ωραία η ιστορία της ταινίας αυτής κινούμενων σχεδίων της «Ντίσνεϊ»: ένας χαριτωμένος σκύλος, σταρ σε σειρά περιπετειών της τηλεόρασης, που έχει μεγαλώσει έτσι ώστε να πιστεύει πως ο ψεύτικος κόσμος της τηλεόρασης είναι ο πραγματικός κόσμος, δραπετεύει και βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από εκείνο που γνώριζε. Στην προσπάθειά του να επιστρέψει στη φίλη και συμπρωταγωνίστριά του, συμμαχεί με μια κυνική γάτα κι ένα χαριτωμένο χάμστερ. Η ιστορία θυμίζει το Truman Show που είχαμε δει με πρωταγωνιστή τον Τζιμ Κάρεϊ, οι σεναριογράφοι όμως και οι δυο σκηνοθέτες της ταινίας έφτιαξαν πρωτότυπες, με αρκετό χιούμορ καταστάσεις, ωραία γκαγκ και χαριτωμένα σχέδια, ενώ ταυτόχρονα σατιρίζουν και το ίδιο το Χόλιγουντ. Διασκέδαση για παιδιά και μεγάλους (γιατί όμως δεν προβάλλεται και μια κόπια σε πρωτότυπη βερσιόν, για να μπορέσουν οι μεγάλοι ν' απολαύσουν τη φωνή του Τραβόλτα στον ρόλο τού Bolt;) *
ΠΩΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ (How to Lose Friends & Alienate People). ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Γουέιντ. Σενάριο: Πίτερ Στρόγκαν. Ηθοποιοί: Σάιμον Πεγκ, Μέγκαν Φοξ, Τζεφ Μπρίτζες, Κίρστεν Ντανστ. 110'
Η ιστορία ενός εκκεντρικού Βρετανού που προσπαθεί να περάσει τις αντικομφορμιστικές απόψεις του στο αμερικανικό περιοδικό όπου εργάζεται. Βασισμένη στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Τόμπι Γιανγκ, που περιγράφει τη δουλειά και τα προβλήματά του (ιδιαίτερα τις συγκρούσεις του με διάφορες διασημότητες) όταν εργαζόταν στο περιοδικό Vanity Fair και που ο σκηνοθέτης μετέτρεψε σε ρομαντική κωμωδία.
Πολύ ωραία η ιστορία της ταινίας αυτής κινούμενων σχεδίων της «Ντίσνεϊ»: ένας χαριτωμένος σκύλος, σταρ σε σειρά περιπετειών της τηλεόρασης, που έχει μεγαλώσει έτσι ώστε να πιστεύει πως ο ψεύτικος κόσμος της τηλεόρασης είναι ο πραγματικός κόσμος, δραπετεύει και βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από εκείνο που γνώριζε. Στην προσπάθειά του να επιστρέψει στη φίλη και συμπρωταγωνίστριά του, συμμαχεί με μια κυνική γάτα κι ένα χαριτωμένο χάμστερ. Η ιστορία θυμίζει το Truman Show που είχαμε δει με πρωταγωνιστή τον Τζιμ Κάρεϊ, οι σεναριογράφοι όμως και οι δυο σκηνοθέτες της ταινίας έφτιαξαν πρωτότυπες, με αρκετό χιούμορ καταστάσεις, ωραία γκαγκ και χαριτωμένα σχέδια, ενώ ταυτόχρονα σατιρίζουν και το ίδιο το Χόλιγουντ. Διασκέδαση για παιδιά και μεγάλους (γιατί όμως δεν προβάλλεται και μια κόπια σε πρωτότυπη βερσιόν, για να μπορέσουν οι μεγάλοι ν' απολαύσουν τη φωνή του Τραβόλτα στον ρόλο τού Bolt;) *
ΠΩΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ (How to Lose Friends & Alienate People). ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Γουέιντ. Σενάριο: Πίτερ Στρόγκαν. Ηθοποιοί: Σάιμον Πεγκ, Μέγκαν Φοξ, Τζεφ Μπρίτζες, Κίρστεν Ντανστ. 110'
Η ιστορία ενός εκκεντρικού Βρετανού που προσπαθεί να περάσει τις αντικομφορμιστικές απόψεις του στο αμερικανικό περιοδικό όπου εργάζεται. Βασισμένη στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Τόμπι Γιανγκ, που περιγράφει τη δουλειά και τα προβλήματά του (ιδιαίτερα τις συγκρούσεις του με διάφορες διασημότητες) όταν εργαζόταν στο περιοδικό Vanity Fair και που ο σκηνοθέτης μετέτρεψε σε ρομαντική κωμωδία.
- ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/02/2009
No comments:
Post a Comment