«Ricordi mi», ταινία ατμοσφαιρική και διφορούμενη

• Μ. Κατσουνακη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 14/01/2010
  

Στο «Ricordi mi» (**1/2) της Στέλλας Θεοδωράκη, καλώς ή κακώς, δεν έχει και τόση σημασία η υπόθεση. Μπορεί να είναι «η ιστορία μιας γυναίκας που προσπαθεί να ξανακτίσει τη ζωή της μετά από μια περίοδο μεγάλου πόνου», αλλά μπορεί και να μην είναι. Μπορεί η ηρωίδα «να αρνείται να συμβιβαστεί με το θάνατο του συντρόφου της – συνθέτη», να παντρεύεται έναν άλλον άντρα και να «δυσκολεύεται να διακρίνει μέσα της ποιος είναι ποιος», αλλά μπορεί και όχι. Το «Ricordi mi», εν ολίγοις, είναι μια ταινία γοητευτική, ατμοσφαιρική και διφορούμενη. Η μνήμη, η λήθη, η απώλεια, δημιουργούν δίπολα που παρασύρουν τον θεατή σε προσωπικές διαδρομές, ανεξάρτητες από τις προθέσεις της σκηνοθέτιδος. Η κινηματογραφική αναζήτηση και η τεχνική κατάρτιση, η υψηλή σκηνογραφική και ενδυματολογική αισθητική οδηγούν σε ένα άρτιο οπτικό αποτέλεσμα. Η Στ. Θεοδωράκη έχει εξελίξει την τέχνη της από την προηγούμενη παραγωγή της («Παρά πόντο παρά τρίχα»). Εκεί όπου πάσχει η ιστορία είναι το σενάριο. Γιατί το «διφορούμενο» ερμηνεύεται και ως εγκλωβισμός σε ένα απολύτως προσωπικό σύμπαν, χωρίς να προσφέρονται τα «κλειδιά» για την αποκωδικοποίησή του. Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη (φωτογραφία, μοντάζ, σκηνογραφία κ. ο. κ.), οι ηθοποιοί (με έμφαση στη Θ. Τζήμου και στον Λ. Γεωργακόπουλο) υποστηρίζουν με τον καλύτερο τρόπο τη σκηνοθετική σύλληψη.

Oι άλλες ταινίες

• Το ποτάμι ανάμεσα***

Βασισμένη στις εξαιρετικές ερμηνείες της Μπρέντα Μπλέθιν και του Σοτιγκί Κουγιατέ, ο οποίος τιμήθηκε στην περσινή Μπερλινάλε, είναι η ταινία του Ρασίντ Μπουσαρέμπ, που διαδραματίζεται έπειτα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2005 στο Λονδίνο. Οι δύο ηθοποιοί υποδύονται δύο γονείς που αναζητούν τα χαμένα τους παιδιά. Αγρότισσα από την επαρχία εκείνη, Αφρικανός εργάτης που ζει στη Γαλλία εκείνος, ψάχνουν στα τυφλά κάθε πληροφορία που μπορεί να τους οδηγήσει στα παιδιά τους. Οταν τα νήματα συνδεθούν και φανεί ότι οι δύο αγνοούμενοι ζούσαν μαζί, θα συνδεθεί και η μοίρα των δύο γονιών. Καλή είναι η δουλειά που έχει κάνει και ο Μπουσαρέμπ, αποφεύγοντας τα κλισέ της διαφοράς κουλτούρας και δίνοντας ζωντάνια και αληθοφάνεια με τη χρήση αρχειακού υλικού.

• Αστυνομία, ταυτότητα***

Το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής στο τμήμα «Ενα κάποιο βλέμμα» (όπου επικράτησε ο «Κυνόδοντας») κέρδισε η ταινία του Ρουμάνου Κορνέλιου Πορουμπόιου, χαρακτηριστική του νέου ρεύματος του ρουμανικού σινεμά. Ηρωάς της, ένας αστυνομικός που παρακολουθεί έναν 16χρονο, ύποπτο για εμπόριο χασίς. Ο αστυνομικός θα βρεθεί μετέωρος ανάμεσα στο επαγγελματικό καθήκον και στην πίστη του ότι είναι κρίμα να συλληφθεί ένα 16χρονο παιδί.

• Ο εκλεκτός*

«Η πίστη σώζει» θα μπορούσε να είναι το διαφημιστικό σλόγκαν της ταινίας των αδελφών Χιουζ, με τον Ντένζελ Oυάσιγκτον στον ρόλο ανίκητου μοναχικού «σαμουράι», ο οποίος προστατεύει με το σώμα του το τελευταίο αντίτυπο της Βίβλου, έπειτα από έναν μεγάλο πόλεμο που έχει καταστρέψει τον κόσμο.