Κινηματογραφική Ανασκόπηση: Οι καλές, οι κακές και οι παρεξηγημένες

Ποιες από τις ταινίες που προβλήθηκαν στις ελληνικές αίθουσες σημάδεψαν, με θετικό ή αρνητικό τρόπο, την περασμένη χρονιά

Ι. ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΤΟ ΒΗΜΑ, Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Ο υπερβολικός αριθμός νέων ταινιών ανά εβδομάδα - σε ορισμένες περιπτώσεις «άνοιγαν» ως και δέκα νέες ταινίες την ίδια ημέρα!- ήταν φυσικό να έχει επιπτώσεις στην εισπρακτική κίνηση των περισσοτέρων, ενώ οι 21 κινηματογραφικές εταιρείες διανομής που αυτήν τη στιγμή υπάρχουν στη χώρα μας συνιστούν τεράστιο νούμερο για την ελληνική αγορά. Πόσω μάλλον σε μια εποχή όπου η μάστιγα της πειρατείας και του downloading έχει φθάσει στο απροχώρητο. Οι νέες ταινίες που προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του 2009 ξεπερνούν τους 300 τίτλους- νούμερο απίστευτο. Ελάχιστες όμως από αυτές δούλεψαν ικανοποιητικά στα ταμεία των αιθουσών, όπως συνέβη στις αρχές του περασμένου χρόνου, με το «Λυκόφως», την «Απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» και το «Slumdog Μillionaire», ή στο τέλος του, με τη «Νέα Σελήνη» και το «Αvatar», του οποίου η προβολή συνεχίζεται με επιτυχία.

Η πραγματική έκπληξη εντός του 2009 ήταν η άνοδος του ελληνικού κινηματογράφου. Ταινίες όπως η «Στρέλλα», ο «Κυνόδοντας» και η «Ακαδημία Πλάτωνος» έκαναν αίσθηση στα φεστιβάλ του εξωτερικού ενώ βρήκαν το κοινό τους και στη χώρα μας (ο «Κυνόδοντας», για παράδειγμα, έχει κόψει 30.000 εισιτήρια).

Οι ταινίες στους πίνακες που ακολουθούν είναι το αποτέλεσμα προσωπικής εκτίμησης του κινηματογραφικού τοπίου έτσι όπως διαμορφώθηκε στην Ελλάδα τη χρονιά που πέρασε. Είναι ταινίες που αγαπήθηκαν, ταινίες που, παρά τις προσδοκίες τους, απογοήτευσαν αλλά και κάποιες που για διάφορους λόγους πέρασαν απαρατήρητες- ενώ δεν θα έπρεπεκαι τις οποίες συστήνω για δεύτερη θέαση.

ΟΙ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

«Λευκή κορδέλα» (Αυστρία/Γερμανία/Γαλλία/Ιταλία) του Μίκαελ Χάνεκε. Ο Χρυσός Φοίνικας του τελευταίου Φεστιβάλ Καννών αποτελεί υπόδειγμα κινηματογράφησης καθώς ανατρέχει στη Γερμανία των αρχών του περασμένου αιώνα, αναζητώντας το σπέρμα του ναζισμού.

«Αvatar» (ΗΠΑ) τουΤζέιμς Κάμερον. Τρισδιάστατος κινηματογράφος, σχεδόν σωματική εμπειρία.

«Μilk» (ΗΠΑ) του Γκας Βαν Σαντ. Ο Σον Πεν σε ρόλο ζωής υποδύεται τον ομοφυλόφιλο ακτιβιστή Χάρβεϊ Μιλκ και κερδίζει επάξια ένα δεύτερο Οσκαρ.

«Gran Τorino» (ΗΠΑ) του Κλιστ Ιστγουντ. Ο Ιστγουντ εξακολουθεί να μαγεύει ως σκηνοθέτης, αλλά και να γοητεύει ως ηθοποιός στον καλύτερο ίσως ρόλο της καριέρας του.

«Αμφιβολία» (ΗΠΑ) του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ. Η καθηλωτική ερμηνεία της Μέριλ Στριπστον ρόλο της υποψιασμένης καλόγριας που προκαλεί την καταστροφή.

«Τι απέγινε η Ελι;» (Ιράν) του Ασγκάρ Φαρχαντί. Ενα μικρό διαμάντι από το Ιράν που ενσωματώνει πολλά κινηματογραφικά είδη και αποκτά μιαν εντελώς δική του ταυτότητα.

«Κυνόδοντας» (Ελλάδα) του Γιώργου Λάνθιμου. Η πιο εύστοχη κοινωνική αλληγορία που έχει γυριστεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

«Strella» (Ελλάδα) τουΠάνου Χ. Κούτρα. Η τρυφερή αλλά και βαθιά ρεαλιστική ιστορία μιας τρανσέξουαλ (Μίνα Ορφανού) και ενός άνδρα (Γιάννης Κοκιασμένος).

«Ασε το κακό να μπει» (Σουηδία) του Τομς Αλφρεντσον. Ο μύθος των βρικολάκων πηγαίνει ένα βήμα μπροστά μέσα από αυτό το παράξενο ρομάντζο τρόμου.

«Τhe hangover» (ΗΠΑ) του Τοντ Φίλιπς. Πολύ απλά, η πιο αστεία αμερικανική κωμωδία που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια από το Χόλιγουντ.

ΟΙ 5 ΠΟΥ ΑΔΙΚΗΘΗΚΑΝ

«Χάλια μέρα για ψάρεμα» (Ουρουγουάη) του Αλβαρο Μπρέχνερ. Ενα παράξενο road movie στην Ουρουγουάη με κεντρικά πρόσωπα έναν γερασμένο παλαιστή και τον καπάτσο μάνατζέρ του. Πολύ συγκινητικό, ενίοτε αστείο... αλλά κανείς δεν το πρόσεξε.

«Welcome» (Γαλλία) του Φιλίπ Λιορέ. Η αληθινή ιστορία κούρδου λαθρομετανάστη που αποφάσισε να κολυμπήσει από το Καλέ ως το Ντόβερ για να βρει την αγαπημένη του.

«Η δούκισσα του Λανζέ» (Γαλλία) τουΖακ Ριβέτ. Δαντελένιο δράμα εποχής και μια από τις τελευταίες κινηματογραφικές εμφανίσεις του αδικοχαμένου Γκιγιόμ Ντεπαρντιέ ο οποίος εδώ είναι άκρως γοητευτικός.

«Το χάρισμα της Σεραφίν» (Γαλλία) τουΜαρτίν Προβόστ. Ο ταλαιπωρημένος βίος της εικαστικού Σεραφίν ντε Σενλίς (Γιολάντ Μορό), η οποία έπεσε θύμα εκμετάλλευσης λόγω της ψυχασθένειάς της.

«Μέρες οργής» (Δανία) του Ολε Κρίστιν Μάντσεν. Ολα όσα δεν ξέρατε για την αντίσταση των Δανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΟΙ 10 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

«Ψυχή βαθιά» (Ελλάδα) του Παντελή Βούλγαρη. Ο ελληνικός εμφύλιος σαν παραμύθι που αρχίζει με το «μια φορά και έναν καιρό» και κλείνει με το «και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Πόσο κρίμα...

«Ο φανταστικός κόσμος του Δρ. Παρνάσους» (ΗΠΑ) του Τέρι Γκίλιαμ. Ο θάνατος του Χιθ Λέτζερ σήμανε τεράστια προβλήματα για την ταινία, η οποία δεν σώθηκε ούτε από τους Τζόνι Ντεπ, Τζουντ Λο και Κόλιν Φάρελ.

«Αντικαταστάτες» (ΗΠΑ) του Τζόναθαν Μόστοου. Μια από τι πιο ακατανόητες περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας που έχουν γυριστεί τα τελευταία χρόνια στο Χόλιγουντ.

«Είναι μπερδεμένο» (ΗΠΑ) της Νάνσι Μέγερς. Ηταν όντως μπερδεμένο. Τόσο που η μπάλα πήρε και τη Μέριλ Στριπ.

«Μέχρι την κόλαση» (ΗΠΑ) του Σαμ Ράιμι. Ο σκηνοθέτης των ταινιών «Spider-man» είπε να επιστρέψει στην πάλαι ποτέ περίοδο των χαμηλού κόστους ταινιών φρίκης. Τι το ΄θελε;

«Αpaloosa» (ΗΠΑ) τουΕντ Χάρις. Ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί φαν των γουέστερν, όπως εγώ, ένιωσαν ανία.

«Ερωτας α λα ελληνικά» (ΗΠΑ) τουΝτάνιελ Πέτρι. Κατάφερε να γίνει χειρότερη από την «Επιχείρηση Απόλλων» με την Ελενα Ναθαναήλ.

«Εξολοθρευτής: Σωτηρία» (ΗΠΑ) του ΜcG. Ο θόρυβος σε εξολόθρευε και η μόνη σωτηρία σου ήταν να βγεις από την αίθουσα.

«Ο βιρτουόζος» (ΗΠΑ) του Τζο Ράιτ. Κουραστικό δράμα με τον Τζέιμι Φοξκλοσάρ και κρυφό μουσικό ταλέντο και τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ως δημοσιογράφο.

«Η κληρονόμος» (Ελλάδα) του Παναγιώτη Φαφούτη. Ολα λειτούργησαν λάθος, εκτός από τη Σμαράγδα Καρύδη- η οποία όμως δεν μπόρεσε να σώσει την ταινία.