Κάτια Ζυγούλη: «Δεν είμαι μοιραία, εξαρτώμαι από τον Σάκη»

Είναι δύσκολο αν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Αντρέα Στάικου, «Επικίνδυνες μαγειρικές», να φανταστείς με σάρκα και οστά την ηρωίδα του, τη Νανά. Είναι μια φαμ φατάλ, ένα ποιητικό ον στα όρια του μυθολογικού, που παρασέρνει σε ένα παιχνίδι γευστικών και αισθησιακών απολαύσεων δύο άντρες, που για χάρη της μαγειρεύουν ακατάπαυστα.

Στις «Επικίνδυνες μαγειρικές», που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Βασίλης Τσελεμέγκος, ο Γιώργος Χωραφάς και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης -ως διάσημος κοσμοπολίτης σεφ ο ένας και ως μάγειρας σε πλοία ο άλλος- περνούν ώρες στην κουζίνα τους για την καρδιά και το κορμί της Κάτιας Ζυγούλη. Το πανέμορφο μοντέλο και σύντροφος του εξίσου λαμπερού Σάκη Ρουβά ανέλαβε το «βάρος» της Νανάς, στο ντεμπούτο της στην υποκριτική.

• Πώς ήταν η πρωτόγνωρη για εσάς εμπειρία των γυρισμάτων;

«Είχα κάνει πολλά διαφημιστικά, αλλά τελικά δεν έχουν και πολύ σχέση με τη διαδικασία της ταινίας. Στο ένα κάνεις απλά την... όμορφη, στο άλλο υποκρίνεσαι έναν ρόλο. Εχω αγωνία για το αποτέλεσμα. Η εμπειρία ήταν πολύ ωραία. Διασκέδασα τρομερά. Βέβαια, κουράστηκα. Είχε πολύ ενδιαφέρον το πώς αναπτύσσονται στην πορεία οι σχέσεις με τους συνεργάτες και δημιουργείται ωραία ατμόσφαιρα».

• Κάνατε μαθήματα υποκριτικής ή πέσατε κατ' ευθείαν στα βαθιά;

«Εκανα μόνο τρία μαθήματα ορθοφωνίας -τα πολύ βασικά τεχνικά, για παράδειγμα πώς να λέω μια πρόταση από το διάφραγμα και να παίρνω σωστές αναπνοές. Δηλαδή, σαν να διδάσκεσαι την αλφαβήτα, αλλά χωρίς να μαθαίνεις να γράφεις».

• Η μεγαλύτερη αγωνία ποια ήταν;

«Φοβόμουν πως αν κολλούσα κάπου, θα πήγαινε πίσω το γύρισμα, θα έβγαιναν όλα εκτός προγράμματος και θα ταλαιπωρούνταν όλοι. Το άγχος αυτό βέβαια έφυγε απ' την πρώτη μέρα. Με βοήθησε πολύ ο σκηνοθέτης, Βασίλης Τσελεμέγκος».

• Είχατε διαβάσει το βιβλίο του Ανδρέα Στάικου;

«Οχι. Ακόμα δεν το έχω διαβάσει. Ισως ακούγεται αντιεπαγγελματικό. Μπορώ να βρω χιλιάδες δικαιολογίες γιατί δεν το έκανα, όπως ότι δεν πρόλαβα. Μόλις όμως τελειώσουν, θα σας πω απλά ότι ίσως τελικά ήταν καλύτερα. Είχα την ευκαιρία να δημιουργήσω τη Νανά στο μυαλό μου».

• Οπότε, πώς τη φανταστήκατε; Ο συγγραφέας την περιγράφει σαν ένα σύμβολο γυναικείο, σαν να μην έχει υλική υπόσταση...

«Προσπάθησα να φτιάξω μια ιστορία πίσω από τη Νανά. Υπήρχε πάντοτε η σκέψη τού αν η Νανά υπήρξε ή δεν υπήρξε, αν τα έζησαν όλα αυτά οι δύο άντρες στην πραγματικότητα ή στο μυαλό τους. Αυτό λίγο με μπέρδευε. Σίγουρα όμως είναι μια γυναίκα που βάζει πάνω απ' όλα την απόλαυση. Είναι μοιραία... μοιραία. Είναι ένα ξωτικό, μια νεράιδα. Αυτό δείχνουν ακόμα και τα ρούχα που φοράει. Τα υλικά τους είναι αέρινα και μαλακά».

• Η Νανά έχει αυτή την ιδιαίτερη σχέση με τις γευστικές απολαύσεις. Εσείς τι σχέση έχετε με το φαγητό και τη μαγειρική;

«Εχω τέλεια σχέση με το φαγητό. Ποτέ δεν έχω προσέξει τη διατροφή μου περισσότερο από έναν μήνα. Γενικά τρώω λίγο παραπάνω από τον μέσο όρο. Τη μαγειρική την αντιμετωπίζω ως μια ευκαιρία να περιποιηθώ τους φίλους μου και αυτούς που αγαπώ. Δεν το κάνω καθημερινά, αλλά όταν συμβαίνει το χαίρομαι. Το μάξιμουμ χρόνου, όμως, που θα διαθέσω είναι όσο χρειάζεται ένα παστίτσιο. Είναι η σπεσιαλιτέ μου».

• Ηταν στα όνειρά σας να γίνετε ηθοποιός;

«Μου το είχαν προτείνει παλιότερα, αλλά το απέφευγα. Μάλλον το φοβόμουν. Ισως επειδή είμαι τελειομανής. Δεν ένιωθα σιγουριά ότι θα μπορούσα να το κάνω καλά. Κανονικά λοιπόν, θα έπρεπε να είχα τρομοκρατηθεί πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, αλλά δεν συνέβη».

• Προέρχεστε βέβαια από έναν χώρο, το μόντελινγκ, που είναι απαιτητικός και σκληρός...

«Εχω δουλέψει 14 χρόνια στο μόντελινγκ. Εχω ζήσει φοβερές δυσκολίες. Οι συνθήκες των γυρισμάτων της ταινίας μού φάνηκαν ιδανικές. Τα βραδινά γυρίσματα, για παράδειγμα, γίνονταν με ωραίες θερμοκρασίες. Ενώ στο μόντελινγκ μου έχουν τύχει εξτρίμ καταστάσεις: να είσαι μέσα στο παγωμένο νερό, Φεβρουάριο μήνα...».

• Νιώσατε ποτέ ότι φθείρεστε από την υπερβολική έκθεση;

«Πάντοτε κρατούσα μια ισορροπία για να μην καώ. Υπήρχαν εποχές που έβγαινα και δέκα εξώφυλλα τον χρόνο, αλλά μετά κρατούσα μια απόσταση. Ευτυχώς υπήρχαν και τα επαγγελματικά ταξίδια και απουσίαζα εκ των πραγμάτων πολύ καιρό. Κάπως έτσι κρατούσα την ισορροπία: μαζεμένες δουλειές και μετά απουσία...».

• Με την ταινία άνοιξε ένας δρόμος ακόμα για εσάς; Θέλετε να συνεχίσετε;

«Ναι, γιατί πέρασα όμορφα. Εχω όμως μια επιφύλαξη γιατί δεν έχω δει ακόμα την ταινία. Δεν ξέρω τι έχω κάνει και πώς θα νιώσω με το αποτέλεσμα...».

• Οι τολμηρές σκηνές δεν σας δημιούργησαν δεύτερες σκέψεις;

«Αν συνέβαινε παλιότερα, θα ήμουν πιο ανέμελη. Σε αυτή τη φάση, όμως, είχα ηθικούς ενδοιασμούς. Είμαι μια νέα μαμά και επίσης εκτιμώ τον σύντροφό μου και δεν θα ήθελα να τον εκθέσω. Αλλά σκέφτηκα: "Δεν είμαι εγώ αυτή. Είναι η Νανά". Οπότε, το έκανα».

• Το να σας δούμε, πάντως, σε έναν ρόλο σαν της Νανάς, δηλαδή μια ωραία Ελένη, είναι αναμενόμενο, αφού είστε ένα πρόσωπο που έχουμε συνδέσει με την ομορφιά. Πώς θα αντιδρούσατε αν σας πρότειναν κάτι κόντρα στο προφίλ σας;

«Κατ' αρχήν η Νανά, εκτός από το ότι είναι εμφανισιακά όμορφη, είναι τελείως κόντρα σε μένα. Δεν θεωρώ ότι είμαι μοιραία γυναίκα. Προτιμώ να είμαι ανοιχτό βιβλίο και να εξαρτώμαι από τον σύντροφό μου. Παλιότερα συζητούσα με έναν σκηνοθέτη στην πλάκα και με ρωτούσε αν ήθελα να παίξω. Του έλεγα ότι θα το έκανα μόνο αν ήταν να υποδυθώ την τρελή. Από παλιά λοιπόν ήθελα να παίξω την τρελή του... τρελοκομείου. Νομίζω ότι θα ήμουν καλή».

**Την Πέμπτη στις αίθουσες.

• Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010