ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ: Οι αριθμοί της απαξίωσης

«Απογραφή» της ένδειας του ελληνικού κινηματογράφου αποτελούν τα στοιχεία της οικονομικής επιχορήγησης προς 26 φορείς που έθεσε υπόψη η Διεύθυνση Κινηματογράφου και Οπτικοακουστικών Μέσων του ΥΠΠΟ-Τ στο Σύνδεσμο Ανεξάρτητων Παραγωγών Οπτικοακουστικού Εργου (ΣΑΠΟΕ), μετά από αίτημα του τελευταίου. Τα στοιχεία αφορούν στην πενταετία 2005 - 2009, δηλαδή την κυβερνητική περίοδο της ΝΔ, που είχε τα ίδια χάλια με την κυβερνητική περίοδο του ΠΑΣΟΚ.

Το παραπάνω διάστημα, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, κατεξοχήν κρατικός φορέας για την ανάπτυξη και προβολή του εγχώριου σινεμά, χρηματοδοτήθηκε συνολικά με 34,9 εκ ευρώ (μόλις 7 εκ. ευρώ ετησίως). Αντιθέτως, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που ουσιαστικά απαξίωσε από τις αρχές της 10ετίας του '90 τον ελληνικό κινηματογράφο προς όφελος των ξένων παραγωγών και του αστικού «κοσμοπολιτισμού», χρηματοδοτήθηκε με 31,5 εκ. ευρώ ή 6,3 εκ. ευρώ ετησίως, για λίγες μέρες διοργάνωσης!

«Ανέκδοτο» είναι η επιχορήγηση της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, της κατεξοχήν «κιβωτού» της φιλμικής μνήμης της χώρας, με 1,1 εκ. ευρώ (223.000/έτος). Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, που προβάλλει κάθε χρόνο το σύνολο σχεδόν της ελληνικής μικρού μήκους ταινίας (που παραμένει στα «αζήτητα» της εμπορικής διανομής) επιχορηγείται με μόλις 1,4 εκ. ευρώ (292.000/έτος). Αναλόγως, το Διεθνές Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα και ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη, λαμβάνει 640.000 ευρώ (128.000/έτος).

Οι παραγωγοί, πάντως, διαμαρτύρονται για τους δικούς τους λόγους. Ο ΣΑΠΟΕ σημειώνει ότι «σε μια περίοδο, που είναι αναγκαία όσο ποτέ η ενίσχυση της κινηματογραφικής παραγωγής, με κίνητρα στον ανεξάρτητο παραγωγό και που μετά από τεράστια προσπάθεια χρόνων καταφέραμε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για εφαρμογή του σχετικού νόμου του 1986, για πρώτη φορά, η Διεύθυνση Κινηματογράφου του ΥΠΠΟ, καθυστερεί - αναίτια και αναιτιολόγητα - την ολοκλήρωση και υπογραφή των απαραίτητων εγγράφων για την εφαρμογή του νόμου, παρά το γεγονός ότι η αρμόδια επιτροπή έχει ολοκληρώσει το έργο της εδώ και αρκετούς μήνες (...)».

Ωστόσο, ο προσανατολισμός της κρατικής κινηματογραφικής πολιτικής είναι η στήριξη της ιδιωτικής παραγωγής σε βάρος των δημιουργών, κάτι που προκύπτει από τις θέσεις των αστικών κομμάτων και βέβαια από την πολιτική που εφαρμόζουν ως κυβερνήσεις και που θα ενταθεί με το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο. [ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Σάββατο 30 Γενάρη 2010]