Η απώλεια είναι κομμάτι της ζωής μας

«Ricordi mi» σημαίνει «να με θυμάσαι». Ταιριαστός, επομένως, ο ιταλικός τίτλος που διάλεξε η Στέλλα Θεοδωράκη για τη νέα της ταινία με θέμα την απώλεια, τη μνήμη και τον έρωτα (από χθες στις αίθουσες). Οι τρεις έννοιες είναι αλληλένδετες σε έναν λεπτό ιστό συναισθημάτων, που έχει χτίσει γύρω από δύο άντρες η ηρωίδα της ταινίας, η Φανή. Την υποδύεται η Θεοδώρα Τζήμου.

Περιπλανώμενη στην Αθήνα, μέσα σε ένα χειμωνιάτικο και χριστουγεννιάτικο τοπίο, η Φανή, φωτογράφος στο επάγγελμα, κάνει μια έρευνα για την ανερχόμενη φτώχεια και την περιθωριοποίηση. Οι συνεντεύξεις που παίρνει από διάφορα πρόσωπα την οδηγούν να ξετυλίξει μέσα της το συναισθηματικό της αδιέξοδο, να καλύψει τα κενά της μνήμης της και να συμφιλιωθεί με τον θάνατο του πρώην άντρα της, ενός μουσικού (Λάζαρος Γεωργακόπουλος).

Την ώρα που προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή της με τον νέο της σύζυγο (τον παίζει κι αυτόν ο Γεωργακόπουλος), μπλέκει το φαντασιακό με το πραγματικό και φέρνει στο παρόν τον πεθαμένο της σύντροφο. Κατορθώνει με αυτόν τον περίεργο τρόπο να δεχτεί την απώλεια και να ξαναβρεί τη μνήμη της.

Κι όμως, παρόλο που βλέπουμε την ηρωίδα να κινείται ανάμεσα σε δύο «πραγματικότητες», καθόλου δεν μας γεννά αισθήματα συμπόνοιας. Αυτό ήταν το ζητούμενο και για τη σκηνοθέτιδα αλλά και για την πρωταγωνίστριά της, Θεοδώρα Τζήμου.

«Αυτή η γυναίκα δεν μεταχειρίζεται το συναίσθημα της απώλειας τραγικά και συμβατικά, δηλάδη με το στιλ "υποφέρω και πονάω". Με ενδιέφερε να φανεί το πώς διαχειρίζεται όλο αυτό, ώστε να ξυπνά κάθε πρωί και να συνεχίζει τη ζωή της», εξηγεί η καλή ηθοποιός.

Αλλωστε, αυτό που απέφυγε είναι να στηρίξει την ερμηνεία της πάνω σε μια εγκεφαλική έννοια της απώλειας. Αντίθετα, την αντιμετώπισε ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, το οποίο, παρόλο που δεν κατανοούμε, κουβαλούμε καθημερινά.

«Ολοι έχουμε βιώσει την απώλεια πολλών πραγμάτων, ανθρώπων ή σχέσεων. Θεωρώ ότι η ζωή μας είναι συνυφασμένη με μία πάλη συμφιλίωσης με αυτό. Εγώ αισθάνομαι ότι χάνω καθημερινά χιλιάδες πράγματα, ακόμα και τα χρόνια που περνάνε. Η απώλεια στοιχειώνει την ύπαρξή μας», λέει.

Με λίγα λόγια, δεν αντιμετώπισε την ηρωίδα της ως ένα πλάσμα αλλόκοτο, που παραπατάει ανάμεσα σε δύο κόσμους. «Με έναν τρόπο, νομίζω ότι όλοι το ίδιο κάνουμε. Τι είναι το φαντασιακό; Μια άλλη πραγματικότητα ,που απλώς μπερδεύεται με τον χώρο και τον χρόνο».

Με τη Στέλλα Θεοδωράκη είχε ξαναδουλέψει στην προηγούμενη ταινία της, «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα». Η Θεοδώρα Τζήμου είναι από τις ηθοποιούς που η τύχη ή και η επιλογή οδηγούν σε σταθερές συνεργασίες. Κάπως έτσι την έχουμε συνδέσει με συγκεκριμένα ονόματα σκηνοθετών, όπως αυτό του Κωνσταντίνου Γιάνναρη στο σινεμά και του Μιχαήλ Μαρμαρινού στο θέατρο. Αυτόν τον καιρό, μάλιστα, κάνει πρόβες και με τους δύο. Με τον Γιάνναρη για την ταινία «Man in the sea», που θα ξεκινήσει σύντομα γυρίσματα, και με τον Μαρμαρινό για το θεατρικό «Acropolis».

«Είναι αλήθεια πως όταν έχεις δουλέψει παραπάνω από μία φορά με τον ίδιο σκηνοθέτη, αποκτάς έναν κοινό κώδικα και καταλήγεις να συνεργάζεσαι ξανά και ξανά. Χωρίς βέβαια αυτό να αποτελεί τον κανόνα», λέει. Ενας κανόνας, όμως, που καθορίζει την επαγγελματική της πορεία είναι να θεωρεί αδιαχώριστους τους δύο χώρους, θέατρο και σινεμά. «Αγαπώ πολλές πλευρές και των δύο. Θεωρώ ότι οποιοσδήποτε κάνει τη δουλειά του ηθοποιού, δεν πρέπει να τα διαχωρίζει».

* Στο «Ricordi mi» παίζουν ακόμα: Γιώργος Αρμένης, Ελένη Γερασιμίδου, Γιάννης Θωμάς, Ερση Μαλικένζου. * [Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010]