Η νεαρή Στέλλα αναδύθηκε στη Βενετία

Το κοινό χειροκροτούσε όρθιο επί πέντε λεπτά τη σκηνοθέτρια και την πρωταγωνίστρια μιας άγνωστης ταινίας από τη Γαλλία



Η Λεορά Μπαρμπαρά σε σκηνή από τη «Stella» της Σιλβί Βερέντ

Ενα 11χρονο κορίτσι κλέβει την παράσταση στη Μόστρα και βάζει τα γυαλιά στα μεγάλα ονόματα

ΑΠΟΣΤΟΛΗ Ι. ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ, Τρίτη, 2 Σεπτεμβρίου 2008

ΒΕΝΕΤΙΑ Επιτέλους! Εγένετο θαύμα! Εξι ολόκληρες ημέρες μετά την έναρξη του φεστιβάλ προβλήθηκε μια ταινία άξια να την αγκαλιάσουν όχι μόνο οι κριτικοί αλλά και το κοινό. Τίτλος της, «Stella». Μικρή, άγνωστη, γαλλική και εκπληκτική. Αρκεί να περιγράψουμε το τι έγινε αμέσως μετά το τέλος της προβολής της χθες το μεσημέρι στη Sala Ρerla. Ο κόσμος χειροκροτούσε όρθιος πάνω από πέντε λεπτά τη σκηνοθέτρια Σιλβί Βερέντ (στην τρίτη προσπάθειά της σε ταινία μεγάλου μήκους) και κυρίως την 11χρονη πρωταγωνίστριά της Λεορά Μπαρμπαρά που υποδύεται το κορίτσι του τίτλου της ταινίας.

Τα «μπράβο» κυριαρχούσαν στην κατάμεστη αίθουσα που δεν έλεγε να αδειάσει για την επόμενη προβολή. Ολοι ήθελαν να δουν από κοντά τη λιλιπούτεια πρωταγωνίστρια και πολλοί απαθανάτισαν με τα κινητά τους τηλέφωνα τους πρωταγωνιστές. Το άξιζαν. Η θερμή υποδοχή συνέλαβε εξαπίνης σκηνοθέτρια και πρωταγωνίστρια της «Stella», που δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους.

Αυτή η μικρή αποκάλυψη της 65ης Μόστρα έβαλε τα γυαλιά στις υπερφίαλες και άδειες ταινίες του διαγωνιστικού προγράμματος. Υπήρξε «προϊόν» προσωπικών βιωμάτων της Βερέντ, η οποία είχε όλα τα εφόδια και κυρίως τη διάθεση να φτιάξει μια ολότελα δική της ταινία, με απήχηση. Το έκανε και κέρδισε. Η «Stella» έχει ήδη κερδίσει μια θέση ανάμεσα στις πιο ουσιαστικές, καίριες και συναισθηματικές ταινίες με θέμα το παιδί από όσες έχουν γυριστεί τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια. Χρονικά τοποθετείται στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Η Στέλλα είναι ένα ιδιαίτερο κορίτσι που μεγαλώνει ανάμεσα στο λαϊκό περιβάλλον του καφέ των γονιών της και στο σχολείο.

Είναι μοναχική και μόνη. Δεν είναι καλή μαθήτρια αλλά έχει ανησυχίες. Με μιαν απίστευτη ισορροπία η Βερέντ καλύπτει κάθε πτυχή της ζωής της πιτσιρίκας, σε σημείο που νομίζεις ότι το κοριτσάκι μεγαλώνει κατά τη διάρκεια της ταινίας. Τα πάντα παρουσιάζονται με τις σωστές δόσεις ώστε να φτιαχτεί αυτό το υπέροχο, συμπυκνωμένο σύνολο που δημιουργεί στον θεατή μια σπάνια συναισθηματική ανάταση.

Το παιδί-θαύμα

Η Σιλβί Βερέντ παρακολούθησε δοκιμαστικά πολλών κοριτσιών αφότου είδε το δοκιμαστικό τής Λεορά Μπαρμπαρά, αλλά, όπως λέει η ίδια, είχε ήδη πάρει την απόφασή της. Η Λεορά, που είχε ήδη τηλεοπτική εμπειρία, θα έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο της στον ρόλο της Στέλλας. « Είχε αυτό το “κάτι” που έψαχνα » ανέφερε η σκηνοθέτρια, « ο τρόπος που δεν δεχόταν να κάνει το σωστό ή να ικανοποιεί τους άλλους.Το αναγνώρισα αμέσως γιατί έτσι ήμουν και εγώ.Από την πρώτη στιγμή είδα τη χημεία μεταξύ μας ».

Η Βερέντ ωστόσο χρειάστηκε να καταβάλει προσπάθεια ώστε να πείσει τη μητέρα τής Λεορά να επιτρέψει στην κόρη της να παίξει. Το σενάριο περιείχε σκηνές που ανησυχούσαν τη μητέρα και προφανώς (αν και δεν ειπώθηκε) μία από αυτές ήταν εκείνη στην οποία ένας άνδρας από το περιβάλλον τού καφέ προσπαθεί να πλησιάσει σεξουαλικώς το ανήλικο κορίτσι. « Πάνω απ΄ όλα όμως » κατέληξε η Βερέντ «το μεγαλείο με τη Λεορά ήταν ότι δεν χρειάστηκε ποτέ να μιλήσουμε. Ηξερε από μόνη της τι έπρεπε να κάνει... ».

Η άνοδος των «μικρών»

Η «Stella» δεν είναι ταινία του διαγωνιστικού προγράμματος αλλά του - ούτως ή άλλως πολύ πιο ανεβασμένου- Venice Days (Ημέρες Βενετίας) το οποίο διοργανώνει ένα μικρό επιτελείο κινηματογραφόφιλων, με κεφαλή τον ιταλό κριτικό κινηματογράφου Φάμπιο Φερτσέτι . Είναι το πρόγραμμα που έχει προκαλέσει τις καλύτερες εντυπώσεις, που έχει αναδείξει τις αναβαθμισμένες κινηματογραφίες χωρών όπως η Ρουμανία («Ηooked»/«Στην παγίδα»), η Φινλανδία («Visitor»/«Επισκέπτης»), η Τσεχία («Α teacher in the country»/«Ενας καθηγητής στην επαρχία»), η Σλοβενία («Landscape Ν. 2») και έχει αποσπάσει τις ευνοϊκότερες κριτικές σε ένα φεστιβάλ το οποίο κατά τα άλλα δυσκολεύεται να περάσει τη βάση. Ο Μάρκο Μίλερ, καλλιτεχνικός διευθυντής της Μόστρα, θα πρέπει να το ζηλεύει θανάσιμα!