Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Πέμπτη, 4 Σεπτεμβρίου 2008
Πολιτική κομεντί. Σκηνοθεσία: Τζόσουα Μάικλ Στερν. Πρωταγωνιστούν: Κέβιν Κόστνερ, Μάντλιν Κάρολ, Κέλσι Γκράμερ, Ντένις Χόπερ, Νέιθαν Λέιν, Στάνλεϊ Τούτσι, Γουίλι Νέλσον
Μια ενδιαφέρουσα ιδέα, που στα χέρια δασκάλων της σεναριακής γραφής, όπως ο Φρανκ Κάπρα και ο Μπίλι Γουάιλντερ, θα γινόταν μια ευφυής σάτιρα, μένει απλώς στο επίπεδο των καλών προθέσεων και του αξιοπρεπούς αποτελέσματος.
Στη σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή, όπου η πολιτική και τα κοινωνικά ζητήματα βρίσκονται μάλλον στο περιθώριο, ο «Κος Κανένας» προσπαθεί φιλότιμα να αφυπνίσει το κοινό του. Το κάνει όμως μάλλον άτσαλα και πρόχειρα, με υπερβολικές δόσεις πατριωτισμού.
Χωρίς αιχμές
Σήμερα που η τηλεόραση -ειδικά στην Αμερική- περιλαμβάνει τους πολιτικούς με τέτοιον τρόπο που θα έπρεπε να ντρέπονται να κυκλοφορούν, μια ταινία θα όφειλε να είναι ακόμη περισσότερο αιχμηρή. Κάθε βράδυ, τα σόου του Τζον Στιούαρτ και του Στίβεν Κολμπέρ σατιρίζουν την πολιτική ζωή της Αμερικής με τολμηρά σχόλια που βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού.
Ο «Κος Κανένας» επιχειρεί να κάνει το ίδιο, αλλά με στομωμένο ξυράφι, καθώς η σάτιρα γίνεται εκ του ασφαλούς, χωρίς να παίρνει ουσιαστική θέση.
Ηρωας της ταινίας είναι ο Μπαντ, ένας τεμπέλης εργάτης, που κάθε μέρα βαριέται να σηκωθεί απ' το κρεβάτι του. Μέχρι που απολύεται. Το μόνο για το οποίο νοιάζεται ο Μπαντ, είναι να πίνει μπίρες, να ψαρεύει και να έχει κοντά του την κόρη του, τη Μόλι, την οποία μεγαλώνει μόνος του. Η Μόλι είναι ακριβώς ό,τι δεν είναι ο πατέρας της. Διαβάζει, έχει ενδιαφέροντα, είναι έξυπνη, δραστήρια και σκέφτεται.
Με τις εκλογές να πλησιάζουν, η Μόλι προσπαθεί να κάνει τον πατέρα της να ενδιαφερθεί για την ψηφοφορία. Και όταν εκείνος την απογοητεύει για ακόμη μία φορά, αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί. Παίρνει τη θέση του στο εκλογικό τμήμα, αλλά από μια βλάβη του συστήματος η ψήφος δεν προσμετράται.
Το ακραίο γεγονός της ισοψηφίας συμβαίνει και ο Μπαντ εν αγνοία του γίνεται το πρόσωπο της ημέρας, επειδή θα πρέπει να (ξανα)ψηφίσει. Στη μικρή του πόλη έρχονται οι υποψήφιοι πρόεδροι και εκατοντάδες δημοσιογράφοι, αλλάζοντας θέσεις ανάλογα με τη διάθεση του Μπαντ. Και η δημοκρατική διαδικασία των εκλογών θα βρεθεί στα χέρια ενός παντελώς άσχετου, αλλά με δικαίωμα ψήφου.
Η ταινία είχε άπειρες δυνατότητες να σατιρίσει πολιτικές και δημοσιογραφικές συμπεριφορές και πρακτικές. Πέφτει όμως στην παγίδα να μην ενοχλήσει κάποιους περισσότερο από άλλους, με αποτέλεσμα να λέει πράγματα μάλλον τετριμμένα και να μην ενοχλεί τελικά κανέναν. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι παρουσιάζει με πικρό τρόπο όλους τους χαρακτήρες. Με ένα πιο αιχμηρό σενάριο, μια πιο κοφτή σκηνοθεσία και λιγότερο «πατριωτική» μουσική, ο «Κος Κανένας» θα ήταν μια καλή πολιτική σάτιρα.
Ενα πολύ καλό καστ στηρίζει την ταινία, όπως δεν μπορεί να κάνει το σενάριο και η σκηνοθεσία. Ο Κόστνερ ανατρέπει την εικόνα του all Αmericaguy, ενώ δίπλα του αποκάλυψη είναι η μικρή Μάντλιν Κάρολ στον ρόλο της κόρης τού Μπαντ.
No comments:
Post a Comment