Ο Πάνος Καρκανέβατος και με τη βοήθεια της ...πολυεθνικής παραγωγής, ΕΚΚ, ΕΡΤ, ODEON, ΣΚΑΪ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, NOVA και πάει λέγοντας, κατάφερε από τη μια να έχει ένα καλό κατασκευαστικό αποτέλεσμα και από την άλλη ένα χαοτικό και άσφαιρο ηθογραφικό περιεχόμενο. Περιεχόμενο που, σύμφωνα με την άποψη της οικονομίας της αγοράς και των ...πολυεθνικών παραγωγών, πουλάει. Σύγχρονη Αμερική (2008) από τη μια μεριά και οπισθοδρομική Νίσυρος (1970) από την άλλη.
Καμία, όμως, ούτε η Αμερική ούτε η Νίσυρος δεν είναι ρεαλιστική και πραγματική. Ούτε η Αμερική είναι τόσο αθώα και καλοκάγαθη, ούτε, πολύ περισσότερο, η Νίσυρος, ακόμα και η Νίσυρος του 1970, τόσο οπισθοδρομική και αιμοβόρα. Το γεγονός πως η ταινία δηλώνει ότι στηρίζεται σε αληθινή ιστορία, δε σημαίνει, σώνει και καλά, πως ο δημιουργός της απέδωσε σωστά την αλήθεια! Εξωτερικά, βέβαια, μπορεί κάπως έτσι να έγινε η ιστορία της Αθανασίας. Τα εξωτερικά, όμως, δεν απασχολούν κανέναν. Εκείνο που θα συγκινούσε την τέχνη, και θα ενδιαφέρει το θεατή, είναι το «εσωτερικό» της υπόθεσης. Οι βαθύτερες αιτίες, το κοινωνικό περιβάλλον, τα ήθη και τα έθιμα, οι κοινωνικοί νόμοι τελικά, που οδηγούν τους ανθρώπους σε απάνθρωπες πράξεις. Ολα αυτά η ταινία τα άφησε έξω από το κάδρο της.
Ο Καρκανέβατος, ο οποίος δε στερείται, τεχνικών τουλάχιστον, δυνατοτήτων, παρασύρθηκε από το ταμείο και έχασε τον προσανατολισμό του. Επιπόλαια άφησε ένα δυνατό ψυχογραφικό και κοινωνικό θέμα και έπιασε μια φολκλορική και κοσμοπολίτικη περιπέτεια. Κανένας ήρωας, παρότι οι ηθοποιοί ήταν πολύ καλοί, με γερές φάτσες και πολλές ερμηνευτικές δυνατότητες, δε μας άφησε να δούμε μέσα από το πετσί του. Το σενάριο τους υποχρέωνε να είναι εξωτερικοί. Το τελικό αποτέλεσμα, με λίγα λόγια, δεν ικανοποιεί. Αφού ο θεατής αναγκάζεται να παρακολουθεί μια επίπλαστη ιστορία.
Παίζουν: Μαρίνα Καλογήρου, Γιώργος Καραμίχος, Αγγελική Παπούλια, Βαγγέλης Μουρίκης, Μαρίνα Κοέμ, Σταυρούλα Λογοθέτη κ.ά.
No comments:
Post a Comment