Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σακαρίδης και το σενάριο της ταινίας του «Πλατεία Αμερικής» έφυγε φέτος από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το βραβείο Crossroads. Τι εστί Crossroads; Ενα ενδιαφέρον παράλληλο πρόγραμμα που δίνει την ευκαιρία σε σκηνοθέτες από τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια να δείξουν όσα σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους έχουν στα σκαριά, σε επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου, διανομείς, παραγωγούς, εκπροσώπους εταιρειών πωλήσεων και συμβούλους απ' όλο τον κόσμο, ώστε να ανοίξει η πόρτα μιας ενδεχόμενης διεθνούς συμπαραγωγής.
Στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας του πρόγραμματος, αυτή ήταν η πρώτη φορά που διακρίθηκε ελληνικό σενάριο. Φέτος μάλιστα καλλιτεχνική διευθύντρια του Crossroads ήταν η Μαρί Πιερ Μασιά, επικεφαλής παλιότερα του 15νθήμερου των σκηνοθετών στις Κάνες και παραγωγός της επόμενης ταινίας του Μπέλα Ταρ.
- Παλιά ιστορία
Η «Πλατεία Αμερικής» πάντως -που θα αρχίσει να γυρίζεται το καλοκαίρι- είναι παλιά υπόθεση για τον Γιάννη Σακαρίδη. Μια πρόγευσή της πήραμε στη μικρού μήκους «Αλήθεια» που προβλήθηκε το 2006 στη Δράμα (Ειδικό Βραβείο Μυθοπλασίας). Τη μεγάλου μήκους εκδοχή της ετοιμάζεται να τη βάλει μπρος ο σκηνοθέτης με το ίδιο καστ, αλλά και μια νέα άφιξη, αυτή της Θέμιδας Μπαζάκα στον ρόλο μιας δημοσιογράφου.
 Ο καφετζής της γειτονιάς (Βαγγέλης Μουρίκης) και ένας ακτιβιστής γκραφιτάς (Γιώργος Πυρπασόπουλος) θα τα βάλουν με μια μεγάλη εταιρεία πετρελαίου. Σκηνή από την «Αλήθεια», τη μικρού μήκους εκδοχή της «Πλατείας Αμερικής» |
Η ιστορία; Η μυστηριώδης αυτοκτονία του Μανώλη (Αλέξανδρος Λογοθέτης), βιολόγου σε πετρελαϊκή εταιρεία, θα οδηγήσει τον καφετζή της γειτονιάς, Μπίλι (Βαγγέλης Μουρίκης), και τον ακτιβιστή γκραφιτά Σωτήρη (Γιώργος Πυρπασόπουλος) σε μια περιπέτεια αναζήτησης της αλήθειας. Ολα ξεκινούν όταν ο Μπίλι θυμάται πως ήταν τυχαία μάρτυρας ενός τηλεφωνήματος του Μανώλη που έλεγε ότι τα τηλέφωνά του παρακολουθούνται και ίσως κινδυνεύει. Κατά διαβολική σύμπτωση μάλιστα, «η ταινία συνέπεσε με το σκάνδαλο της Vodafone», λέει ο Σακαρίδης.
«Πάντα ήθελα να κάνω μια πολιτική ταινία με περιβαλλοντικό θέμα. Οχι όμως με δικηγόρους, πράκτορες και πολιτικούς, αλλά με καθημερινούς ανθρώπους», λέει ο σκηνοθέτης. Και πραγματικά στην ταινία του, αυτός που τα βάζει με τη μεγαλοεταιρεία είναι ο ...καφετζής. «Από εκεί που καθόταν στην καρέκλα του καφενείου του και έπινε μπίρες, σηκώνεται και δρα με γιαλαντζί τρόπο. Δεν ξέρει τους όρους του παιχνιδιού τέτοιων περιπτώσεων, αλλά αυτό τον κάνει επικίνδυνο για τους εμπλεκόμενους», εξηγεί ο Σακαρίδης.
Χάρη στον Μπίλι, η ταινία δεν έχει την αναμενόμενη σοβαροφάνεια με την οποία αντιμετωπίζουν οι σκηνοθέτες ανάλογα θέματα. «Δεν είναι κωμωδία. Προκύπτουν όμως κωμικά στοιχεία από τον χαρακτήρα του», παραδέχεται ο σκηνοθέτης.
Η «Πλατεία Αμερικής» θα μπορούσε να είναι αγγλική ταινία. Στην Αγγλία άλλωστε ζούσε για 18 χρόνια ο Γιάννης Σακαρίδης, που σπούδασε φωτογραφία και ιστορία τέχνης στο London College of Printing και κινηματογράφο στο Westminster και ήταν μέλος του Film Makers Co-Op, όπου μαζευόταν η αφρόκρεμα των αβανγκάρντ πειραματικών ταινιών.
Η πρώτη του ιδιότητα ήταν μοντέρ. Του εξασφάλισε σημαντικές εμπειρίες. «Γενικά έπεσα σε καλά χέρια», λέει. Συνεργάστηκε με τον Ντέιβιντ Γέιτς (σκηνοθέτη των δύο τελευταίων «Χάρι Πότερ»), δούλεψε σε ντοκιμαντέρ για το BBC και το Channel 4 και έκανε τρέιλερ στην Warner Brothers (ανάμεσά τους και αυτό για το «Μάτια ερμητικά κλειστά» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ).
Και στην Ελλάδα ως μοντέρ δούλεψε κατ' αρχάς. Αυτόν τον καιρό πάντως, όπως λέει, «γράφω και με τα δύο χέρια». Γιατί στο Crossroads είχε και δεύτερη επιτυχία. Του ανατέθηκε να γράψει και να σκηνοθετήσει μια ταινία με θέμα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις κατά παραγγελία μιας ιρλανδικής εταιρείας παραγωγής. Και ως Ελληνας, που έζησε χρόνια στο Λονδίνο και τριγύρισε σε τουρκικές γειτονιές, κάτι ξέρει. «Υπάρχει βαθιά φιλία μεταξύ των δύο λαών. Και κάνουμε και καλό χιούμορ!», λέει. Αλλά και την ιδιότητα του μοντέρ δεν την εγκαταλείπει. Αυτό τον καιρό δουλεύει με τον Νίκο Γραμματικό, στο ντοκιμαντέρ «Αναζητώντας τη Μήδεια». *
«Πάντα ήθελα να κάνω μια πολιτική ταινία με περιβαλλοντικό θέμα. Οχι όμως με δικηγόρους, πράκτορες και πολιτικούς, αλλά με καθημερινούς ανθρώπους», λέει ο σκηνοθέτης. Και πραγματικά στην ταινία του, αυτός που τα βάζει με τη μεγαλοεταιρεία είναι ο ...καφετζής. «Από εκεί που καθόταν στην καρέκλα του καφενείου του και έπινε μπίρες, σηκώνεται και δρα με γιαλαντζί τρόπο. Δεν ξέρει τους όρους του παιχνιδιού τέτοιων περιπτώσεων, αλλά αυτό τον κάνει επικίνδυνο για τους εμπλεκόμενους», εξηγεί ο Σακαρίδης.
Χάρη στον Μπίλι, η ταινία δεν έχει την αναμενόμενη σοβαροφάνεια με την οποία αντιμετωπίζουν οι σκηνοθέτες ανάλογα θέματα. «Δεν είναι κωμωδία. Προκύπτουν όμως κωμικά στοιχεία από τον χαρακτήρα του», παραδέχεται ο σκηνοθέτης.
Η «Πλατεία Αμερικής» θα μπορούσε να είναι αγγλική ταινία. Στην Αγγλία άλλωστε ζούσε για 18 χρόνια ο Γιάννης Σακαρίδης, που σπούδασε φωτογραφία και ιστορία τέχνης στο London College of Printing και κινηματογράφο στο Westminster και ήταν μέλος του Film Makers Co-Op, όπου μαζευόταν η αφρόκρεμα των αβανγκάρντ πειραματικών ταινιών.
Η πρώτη του ιδιότητα ήταν μοντέρ. Του εξασφάλισε σημαντικές εμπειρίες. «Γενικά έπεσα σε καλά χέρια», λέει. Συνεργάστηκε με τον Ντέιβιντ Γέιτς (σκηνοθέτη των δύο τελευταίων «Χάρι Πότερ»), δούλεψε σε ντοκιμαντέρ για το BBC και το Channel 4 και έκανε τρέιλερ στην Warner Brothers (ανάμεσά τους και αυτό για το «Μάτια ερμητικά κλειστά» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ).
Και στην Ελλάδα ως μοντέρ δούλεψε κατ' αρχάς. Αυτόν τον καιρό πάντως, όπως λέει, «γράφω και με τα δύο χέρια». Γιατί στο Crossroads είχε και δεύτερη επιτυχία. Του ανατέθηκε να γράψει και να σκηνοθετήσει μια ταινία με θέμα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις κατά παραγγελία μιας ιρλανδικής εταιρείας παραγωγής. Και ως Ελληνας, που έζησε χρόνια στο Λονδίνο και τριγύρισε σε τουρκικές γειτονιές, κάτι ξέρει. «Υπάρχει βαθιά φιλία μεταξύ των δύο λαών. Και κάνουμε και καλό χιούμορ!», λέει. Αλλά και την ιδιότητα του μοντέρ δεν την εγκαταλείπει. Αυτό τον καιρό δουλεύει με τον Νίκο Γραμματικό, στο ντοκιμαντέρ «Αναζητώντας τη Μήδεια». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/12/2008
No comments:
Post a Comment