Μαρία Λεωνίδα: Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ

Η Μαρία Λεωνίδα είχε μια πολύ καλή ιδέα η οποία, δυστυχώς, από σκηνοθετικούς δισταγμούς και από έλλειψη προσανατολισμού, από μια μικροαστική αντίληψη, τελικά, για τα πράγματα, έμεινε στην καλή ιδέα και δεν προχώρησε σε βαθύτερες αναφορές και αναλύσεις. Τέσσερις γυναίκες, η Ηρώ, η Αγγελική, η Τζόε και η Αννα, και η ίδια η σκηνοθέτις πέντε, έγγυες στο πρώτο τους παιδί, εξ ου και ο τίτλος της ταινίας, προσπαθούν να μας μιλήσουν για τη μαγική αυτή «Πρώτη Φορά». Οι δισταγμοί της σκηνοθέτιδας αρχίζουν από το σημείο που η ίδια δεν έχει αποφασίσει πού ήθελε να οδηγήσει το ντοκιμαντέρ της. Να το κάνει ποιητικό; Να το κάνει ρεαλιστικό; Να το κάνει συναισθηματικό; Να το κάνει κοινωνικό; Πολιτικό;

Το έκανε λίγο απ' όλα με αποτέλεσμα, μετά την πρώτη ευχάριστη έκπληξη, που προήλθε βεβαίως από το ίδιο το θέμα, να αυτοεπαναλαμβάνονται οι εικόνες της και οι εξομολογήσεις των γυναικών και να επέρχεται αδιαφορία και πλήξη. Στην οθόνη, μετά από κάποιο σημείο, γίνονται και λέγονται πράγματα χωρίς κάποια ιδιαίτερη αξία, χωρίς μεγάλους κραδασμούς, ακόμα και συναισθηματικούς! Οι γυναίκες, εκτός ίσως από την Τζόε, κράταγαν αποστάσεις από το φακό και από το ίδιο το γεγονός, με αποτέλεσμα να πέφτει γενική παγωμάρα. Και ωστόσο μιλάμε για τον ερχομό πέντε παιδιών, για μεγάλες εσωτερικές αναστατώσεις των μητέρων (και όχι μόνον).

«Η Πρώτη μου Φορά» δυστυχώς μοιάζει με αυτά τα οικογενειακά βίντεο που ο καθένας τραβάει στο σπίτι του, καταγράφοντας τη γυναίκα του στο πρώτο της (και στα άλλα, αν κάνει και άλλα), παιδί. Βίντεο που προβάλλουμε σε στενό οικογενειακό κύκλο και όχι στο σινεμά, όπου οι απαιτήσεις είναι βέβαια διαφορετικές!

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

• Μια Νύχτα Χριστουγέννων, του Ανρό Ντεσπλεσίν. Η ταινία ξεκινάει εντυπωσιακά και αρχίζεις να ελπίζεις σε καλό κινηματογράφο. Περνώντας τα λεπτά ανακαλύπτεις πως, τελικά, έπεσες σε μια καλογυρισμένη γαλλική μικροαστική φλυαρία. Μια φλυαρία που τσαλαβουτάει από θέμα σε θέμα, από κατάσταση σε κατάσταση, χωρίς να ολοκληρώνει τίποτα! Στο τέλος βγαίνεις από την αίθουσα, μετά από δυόμισι ώρες παρακαλώ, χωρίς να έχεις σαφή εικόνα για ό,τι είδες! Με αφορμή τα Χριστούγεννα, αλλά και την αρρώστια από λευχαιμία της μητέρας, μια πολυπρόσωπη οικογένεια συγκεντρώνεται στο πατρικό σπίτι. Κάποια από τα μέλη της οικογένειας φέρνουν μαζί τους, όπως είναι φυσικό, και τους ή τις συζύγους τους και τα παιδιά τους. Ο, κατά πολλούς, πολλά υποσχόμενος Γάλλος σκηνοθέτης Ανρό Ντεσπλεσίν προσπάθησε να καταγράψει κάποιους ανθρώπινους χαρακτήρες. Ομως, χωρίς κεντρικό άξονα οι χαρακτήρες έδειχναν μετέωροι. Κάποιες στιγμές η ταινία έδειχνε πως θα δημιουργήσει αληθινές συγκρούσεις, θα κάνει πραγματικές αποκαλύψεις, θα φέρει αληθινές αναστατώσεις, όμως, γρήγορα μετάνιωνε και ξαναγύριζε στην άσφαιρη φλυαρία και στις ασημαντότητες. Στο τέλος η ταινία, μετά τις εξαντλητικές δυόμισι ολόκληρες ώρες, αφήνει τα πράγματα ακριβώς εκεί που τα βρήκε. Σα να μη μεσολάβησε τίποτα. Κάτι μικροαλλαγές που έγιναν σε κάνα-δυο πρόσωπα, δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα της ακινησίας. Το θέμα της ταινίας είναι τόσο φτιαχτό, τόσο εξεζητημένο! Καμία σχέση και αυτό, όπως το ελληνικό «Bank Bang», με τη (γαλλική εδώ) πραγματικότητα. Παίζουν: Κατρίν Ντενέβ, Ματιέ Αμαλρίκ, Εμανουέλ Ντεβός, Κιάρα Μαστρογιάνι, Μαλβίλ Πουπό, Αν Κονσινί, Ντανιέλ Γκρεγκ, κ.ά.
• Απόδραση από τη Χαμένη Πόλη, του Τζιλ Κέναν. Μια πόλη, που για χιλιάδες χρόνια ζούσε μέσα στη χαρά και στο φως, ξαφνικά οι γεννήτριες παθαίνουν βλάβη και η πόλη τυλίγεται σε ένα ατέλειωτο σκοτάδι! Τι αρχή, που πάνω της θα μπορούσες να οικοδομήσεις συγκλονιστικές κοινωνικές μεταφορές και εξαιρετικές πολιτικές αλληγορίες... Ο Τζιλ Κέναν όμως, δυστυχώς, ακολούθησε την πεπατημένη. Με αφορμή την παραπάνω ιδέα έφτιαξε μια ...χριστουγεννιάτικη περιπέτεια. Η οποία, σε σχέση με άλλες ανάλογες περιπτώσεις, έχει, τουλάχιστον, αισιόδοξο τέλος! Ενα νεαρό ζευγάρι θα καταφέρει να βρει την κρυφή έξοδο της πόλης και να βγει στο φως. Στη συνέχεια, και αυτό είναι πέρα από αισιόδοξο και ελπιδοφόρο, το νεαρό ζευγάρι, το οποίο πριν φύγει από τη «Χαμένη Πόλη» είχε αποκαλύψει τον κακό δήμαρχο που έκλεβε και εκμεταλλευόταν την πόλη, θα ειδοποιήσει και τους άλλους κατοίκους να περάσουν την κρυφή έξοδο και να βγούνε και αυτοί στο φως. Τώρα, ποια σκοτάδια και ποιο φως κανένας δεν ξέρει. Σας είπα, η περιπέτεια έφαγε το ψαχνό. Οι μεγάλες ταινίες, άλλωστε, απαιτούν κάπου και σκέψη. Οι περιπέτειες γυρίζονται στο ποδάρι και κάνουν και καλές εισπράξεις! Παίζουν: Μπιλ Μάρεϊ, Σάουαρς Ρόναν, Τιμ Ρόμπινς, Χάρι Τρινταγουέι, Μπ. Τζ. Χονγκ, κ.ά.