Ροκ επιστροφή του Γκάι Ρίτσι, καυτή Μέση Ανατολή με λιβανέζικη υπογραφή, αποκαλυπτική «Αθανασία», CIA διά χειρός Κούλογλου και ώριμη Αντζελίνα! Ορεξη να ’χετε για νέες ταινίες… Καιρό είχαμε να δούμε αμερικανική ταινία να κυριαρχεί στο πρόγραμμα. Αυτή την εβδομάδα συμβαίνει χάρη στην ταινία του Κλιντ Ιστγουντ «Η ανταλλαγή», που δείχνει την υπεροχή της αμερικάνικης κινηματογραφίας όταν έχει κάτι να πει.
«Η ανταλλαγή»
Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Κλιντ Ιστγουντ. Παίζουν: Αντζελινα Τζολι
Μια ώριμη και περιεκτική ταινία που θυμίζει καλό, κλασικό Χόλιγουντ προσφέρει ο Κλιντ Ιστγουντ με την «Ανταλλαγή». Σταρ του κλασικού Χόλιγουντ θυμίζει κι η Αντζελίνα Τζολί τόσο με το αλά «Hollywood way of acting» παίξιμό της όσο και με την παρουσία της.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.
Ο Ιστγουντ τής πρόσφερε ένα ρόλο χρυσό που προβάλλει την ωρίμανσή της και ταιριάζει με το image της, δίνοντας σε όλα αυτά περιεχόμενο και δραματικότητα. Παίζει μια νέα γυναίκα που ο πεντάχρονος γιος της εξαφανίζεται κι ύστερα από πέντε μήνες η Αστυνομία τής φέρνει ένα παιδί που εκείνη δεν αναγνωρίζει για δικό της ενώ η Αστυνομία επιμένει πως είναι το δικό της παιδί. Η ταινία περνά από όλα τα είδη, από το δράμα εποχής και την ταινία νοσταλγίας ως το φιλμ νουάρ και το θρίλερ αίματος, μα χάρη στη σκηνοθετική καθοδήγηση του Κλιντ Ιστγουντ επιτυγχάνεται η απόλυτη ομοιογένεια κι οι όποιοι κίνδυνοι μεταβάλλονται σε πλούτο. Η υπόθεση διαδραματίζεται στο Λος Αντζελες του 1928 κι οι συνεργάτες του Ιστγουντ στη φωτογραφία, στα κοστούμια, στη σκηνογραφία δουλεύουν με εξαιρετικό ζήλο.
Όσοιπίστεψαν κάποτε στον Γκάι Ρίτσι, κι εκείνοι που κατηγορήθηκαν για υπερεκτίμησή του, με τούτη την ταινία μπορούν να πάρουν μια ανάσα. Ο Ρίτσι, αντί να τους απογοητεύσει, τους δικαιώνει. Κάνει την πιο ώριμη ταινία του, «φιξάρει» την προσωπική του υπογραφή και προσφέρει μια ταινία υποκόσμου και ροκ κατάστασης μέσα από ένα νέο εύρημα, τη μαφία των ακινήτων. Εδρα το Λονδίνο. Εξαιρετικοί ηθοποιοί βοηθούν τον Ρίτσι στο όραμά του με επικεφαλής τον Τομ Γουίλκινσον, ο οποίος με την ερμηνεία του θέτει θέμα για να τον θυμηθούν στα Οσκαρ, και από δίπλα ο Τζέραρντ Μπάτλερ, στον οποίο πιστεύω πολύ τόσο ως παρουσία όσο και ως ερμηνευτικό χαμαιλεοντισμό.
Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του φετινού διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν αυτή η ταινία, που προβλήθηκε στο πλαίσιο του αφιερώματος στον κινηματογράφο της Μέσης Ανατολής. Η ταινία διαδραματίζεται στη διάρκεια της εμπόλεμης σύρραξης μεταξύ Χεζμπολάχ και ισραηλινού στρατού στο λιβανικό έδαφος και μου άρεσαν οι ευρηματικοί σεναριακοί άξονες, που αποδεσμεύουν το έργο από την προπαγάνδα και το μεταθέτουν στο δράμα. Οι άξονες αυτοί είναι πως η ηρωίδα έρχεται στο Λίβανο την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι φεύγουν κι αυτό δίνει μια επιπλέον βαρύτητα καθώς και η αιτία, πως έρχεται για να βρει το γιο της. Ο άλλος άξονας είναι πως μέσα από το καλοκαιρινό εκείνο μακελειό συνειδητοποιεί κάποια πράγματα για τον εαυτό της και για το παρελθόν της. Παράλληλα, κατατοπίζεται κι ο τελευταίος απληροφόρητος θεατής. Ο Λίβανος το έχει υποβάλει για το ξενόγλωσσο Οσκαρ του 2009.
Τα γράψαμε από τη Θεσσαλονίκη πως την είχαμε ξεχωρίσει την ταινία μαζί με τις δύο άλλες που ήταν αυτές που βραβεύτηκαν κι επαναλαμβάνουμε μερικά «πλάνα» εν συντομία. Η αντίθεση Νέας Υόρκης και ελληνικού νησιού είναι σαν την κόντρα ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν με τα κρυμμένα μυστικά του δεύτερου και την προοπτική του πρώτου, αν και συμβαίνει κάπως απότομα η απόφαση για αποκαλύψεις. Ευτυχώς, όμως, για το θεατή, οι αποκαλύψεις ξετυλίγονται λίγο λίγο και ικανοποιείται η περιέργεια. Κινηματογραφικά είναι ωραίο από φωτογραφία, μουσική και σκηνογραφία (μου άρεσε ιδιαιτέρως το εσωτερικό του νησιώτικου φτωχόσπιτου) καθώς κι από τους ηθοποιούς. Του λείπει η «σημαντικότητα» στην ψυχολογία των ηρώων ώστε η υπόθεση να πάρει υψηλότερες διαστάσεις και να μην περιοριστεί μόνο στην ικανοποίηση της περιέργειας.
Η μαζική κουλτούρα που βάλλεται! Η Ελλάδα προσπέρασε τα δύο πρώτα, στο τρίτο όμως ενέδωσε. Δεν ξέρω γιατί, πάντως στη Ρώμη που βρέθηκα για το Φεστιβάλ τον Οκτώβριο, η ταινία όχι απλώς συμμετείχε κανονικά στο πρόγραμμα αλλά διαπίστωσα πως η ιταλική νεολαία, που τις μέρες εκείνες ήταν στους δρόμους με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ήταν κι ερωτευμένη με το φιλμ. Εξω από την αίθουσα ουρές από fan. Και μια χορογραφία εκτελεσμένη ζωντανά στο κόκκινο χαλί κατά την είσοδο. Η ταινία φτιάχνει είδος. Το σχολικό μιούζικαλ. Αξιοποιεί τη διεθνή τάση με τους μουσικούς τηλεδιαγωνισμούς και με φτηνά οικονομικά μέσα δημιουργεί είδος. Επιπλέον, σκηνοθέτης είναι ο Κένι Ορτέγκα, ο οποίος ως χορογράφος είναι αληθινός καλλιτέχνης.
ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Ελεύθερος Τύπος, Πέμπτη, 04.12.08
«Rocknrolla»
ROCKNROLLA. Αγγλία, 2008. Σκηνοθεσία: Γκαϊ Ριτσι. Παίζουν: Τζεραρντ Μπατλερ, Τομ Γουιλκινσον
Όσοιπίστεψαν κάποτε στον Γκάι Ρίτσι, κι εκείνοι που κατηγορήθηκαν για υπερεκτίμησή του, με τούτη την ταινία μπορούν να πάρουν μια ανάσα. Ο Ρίτσι, αντί να τους απογοητεύσει, τους δικαιώνει. Κάνει την πιο ώριμη ταινία του, «φιξάρει» την προσωπική του υπογραφή και προσφέρει μια ταινία υποκόσμου και ροκ κατάστασης μέσα από ένα νέο εύρημα, τη μαφία των ακινήτων. Εδρα το Λονδίνο. Εξαιρετικοί ηθοποιοί βοηθούν τον Ρίτσι στο όραμά του με επικεφαλής τον Τομ Γουίλκινσον, ο οποίος με την ερμηνεία του θέτει θέμα για να τον θυμηθούν στα Οσκαρ, και από δίπλα ο Τζέραρντ Μπάτλερ, στον οποίο πιστεύω πολύ τόσο ως παρουσία όσο και ως ερμηνευτικό χαμαιλεοντισμό.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.
«Κάτω από τις βόμβες»
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ(Sous les bombes). ΛΙΒΑΝΟΣ, 2008. Σκηνοθεσία: Φιλιπ Αρακτινγκι. Παίζουν: Ναντα Αμου Φαρατ
Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του φετινού διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν αυτή η ταινία, που προβλήθηκε στο πλαίσιο του αφιερώματος στον κινηματογράφο της Μέσης Ανατολής. Η ταινία διαδραματίζεται στη διάρκεια της εμπόλεμης σύρραξης μεταξύ Χεζμπολάχ και ισραηλινού στρατού στο λιβανικό έδαφος και μου άρεσαν οι ευρηματικοί σεναριακοί άξονες, που αποδεσμεύουν το έργο από την προπαγάνδα και το μεταθέτουν στο δράμα. Οι άξονες αυτοί είναι πως η ηρωίδα έρχεται στο Λίβανο την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι φεύγουν κι αυτό δίνει μια επιπλέον βαρύτητα καθώς και η αιτία, πως έρχεται για να βρει το γιο της. Ο άλλος άξονας είναι πως μέσα από το καλοκαιρινό εκείνο μακελειό συνειδητοποιεί κάποια πράγματα για τον εαυτό της και για το παρελθόν της. Παράλληλα, κατατοπίζεται κι ο τελευταίος απληροφόρητος θεατής. Ο Λίβανος το έχει υποβάλει για το ξενόγλωσσο Οσκαρ του 2009.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.
ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ – ΑΘΑΝΑΣΙΑ. Ελλάδα, 2008. Σκηνοθεσία: Πανος Καρκανεβατος. Παίζουν: Μαρίνα Καλογήρου, Γιώργος Καραμιχος
Τα γράψαμε από τη Θεσσαλονίκη πως την είχαμε ξεχωρίσει την ταινία μαζί με τις δύο άλλες που ήταν αυτές που βραβεύτηκαν κι επαναλαμβάνουμε μερικά «πλάνα» εν συντομία. Η αντίθεση Νέας Υόρκης και ελληνικού νησιού είναι σαν την κόντρα ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν με τα κρυμμένα μυστικά του δεύτερου και την προοπτική του πρώτου, αν και συμβαίνει κάπως απότομα η απόφαση για αποκαλύψεις. Ευτυχώς, όμως, για το θεατή, οι αποκαλύψεις ξετυλίγονται λίγο λίγο και ικανοποιείται η περιέργεια. Κινηματογραφικά είναι ωραίο από φωτογραφία, μουσική και σκηνογραφία (μου άρεσε ιδιαιτέρως το εσωτερικό του νησιώτικου φτωχόσπιτου) καθώς κι από τους ηθοποιούς. Του λείπει η «σημαντικότητα» στην ψυχολογία των ηρώων ώστε η υπόθεση να πάρει υψηλότερες διαστάσεις και να μην περιοριστεί μόνο στην ικανοποίηση της περιέργειας.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.
HIGH SCHOOL MUSICAL – Η ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Κενι Ορτεγκα. Παίζουν: Ζακ Εφρον
Η μαζική κουλτούρα που βάλλεται! Η Ελλάδα προσπέρασε τα δύο πρώτα, στο τρίτο όμως ενέδωσε. Δεν ξέρω γιατί, πάντως στη Ρώμη που βρέθηκα για το Φεστιβάλ τον Οκτώβριο, η ταινία όχι απλώς συμμετείχε κανονικά στο πρόγραμμα αλλά διαπίστωσα πως η ιταλική νεολαία, που τις μέρες εκείνες ήταν στους δρόμους με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ήταν κι ερωτευμένη με το φιλμ. Εξω από την αίθουσα ουρές από fan. Και μια χορογραφία εκτελεσμένη ζωντανά στο κόκκινο χαλί κατά την είσοδο. Η ταινία φτιάχνει είδος. Το σχολικό μιούζικαλ. Αξιοποιεί τη διεθνή τάση με τους μουσικούς τηλεδιαγωνισμούς και με φτηνά οικονομικά μέσα δημιουργεί είδος. Επιπλέον, σκηνοθέτης είναι ο Κένι Ορτέγκα, ο οποίος ως χορογράφος είναι αληθινός καλλιτέχνης.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας.
ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Ελεύθερος Τύπος, Πέμπτη, 04.12.08
No comments:
Post a Comment