Αυτοβιογραφίες και θεατρικά έργα οι «συνταγές» του Χόλιγουντ για Οσκαρ

Δεν έχουμε μετρήσει πόσες ημέρες απομένουν μέχρι τη φετινή απονομή των κινηματογραφικών βραβείων Οσκαρ, όμως κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες αρχίζουν και βγαίνουν οι πρώτες εκτιμήσεις για τα φαβορί, μαζί και οι αναδρομές στην ιστορία του θεσμού. Ειδικά όταν η παράδοση θέλει την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου να βραβεύει με Οσκαρ καλύτερης ταινίας, την ταινία που για τους περισσότερους δεν ήταν το φιλμ της πρώτης τους επιλογής, οι προβλέψεις μάλλον δεν βοηθούν και τόσο. Οχι βέβαια ότι κι αυτό αποτελεί κανόνα. Αξίζει να αναφέρουμε σαν παράδειγμα τη χρονιά του 1941 όταν ο Τζον Φορντ τιμήθηκε για το «How Green Was My Valley» όταν ο Ορσον Γουέλες με τον «Πολίτη Κέιν» γύρισε σπίτι με ένα Οσκαρ, αυτό του καλύτερου σεναρίου.

Η συνταγή ήταν συγκεκριμένη. Το Χόλιγουντ σεβόταν τις κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων, μαζί με τις αυτοβιογραφίες και τα θεατρικά έργα του Μπρόντγουεϊ. Και φυσικά πάντα οι ταινίες με πατριωτικό χαρακτήρα, έμπαιναν αμέσως στη λίστα των δημοφιλέστερων φιλμ της χρονιάς. Ειδικά στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τα υλικά της συνταγής ήταν αξεπέραστα όταν για παράδειγμα το 1942 βραβεύτηκε ως καλύτερη ταινία το «Mrs Miniver» του Γουίλιαμ Γουάιλερ.

Μετά ξεπετάχτηκε μια νέα γενιά κινηματογραφιστών που δεν είχαν κληρονομήσει τίποτα από τις κοινωνικές ανησυχίες των γονιών τους, γι’ αυτό και εξέφρασαν τις πολιτιστικές τους αγωνίες, αντί να προσπαθήσουν να αναδομήσουν τον κόσμο που είχαν στα χέρια τους. Στη δεκαετία του ’50 το Χόλιγουντ απειλήθηκε από την τηλεόραση. Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι υπερπαραγωγές για να αποδειχτεί ότι τίποτα δεν ξεπερνά την μεγάλη οθόνη. Eπρεπε να φτάσουμε στο ’60 για να ακουστούν οι πρώτες αθυροστομίες με φιλμ όπως «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» και «Mπόνι και Κλάιντ». Στις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90 οι κριτές τα ήθελαν όλα: καλλιτεχνική αξία, κοινωνική κριτική, ώριμο περιεχόμενο, υπερθέαμα. Οι υποψήφιες τώρα για το 2008 θα είναι μάλλον 2 κοινωνικές ταινίες («Slumdog Millionnaire» και «Milk», 2 μεταφορές έργων («Frost/Nixon» και «Doubt»), 2 μυθιστορηματικές διασκευές, («The Reader» και «Revolutionary Road») και δύο υπερπαραγωγές («The Dark Knight» και «The Curious Case of Benjamin Button»). Στις 22 Φεβρουαρίου θα ξέρουμε.