Ο ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ

«Τα βραβεία είναι παντελώς άχρηστα»

Επιμέλεια: Μαίρη Αδαμοπούλου, ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Εκείνος παίζει σαξόφωνο και η τύχη του δουλεύει. «Εκείνος» είναι ο Γούντι Άλεν. Και η τύχη αφορά τις ταινίες του. Η τελευταία του «Vicky Christina Βarcelona» όχι μόνο έσκισε στα ταμεία και ήταν υποψήφια για τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, αλλά δεν αποκλείεται να είναι υποψήφια και για Όσκαρ. Όμως ο Γούντι φαίνεται να αδιαφορεί για όλα αυτά και ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα του. «Τα βραβεία έχουν νόημα αν αντιπροσωπεύουν κάτι, αλλά δυστυχώς διαπιστώνω πως είναι παντελώς άχρηστα» υποστηρίζει σε συνέντευξή του στην ιταλική «La Repubblica».

«Για μένα το “Vicky Christina Βarcelona” είναι ήδη παρελθόν. Την ολοκλήρωσα πριν από δύο χρόνια. Βγήκε στις αίθουσες, άρεσε στον κόσμο, αλλά στο μεταξύ ετοίμασα ακόμη μία ταινία και ήδη ετοιμάζω μία άλλη, της οποίας τα γυρίσματα αρχίζουν το καλοκαίρι» συνεχίζει ο βραβευμένος με τρία Όσκαρ σκηνοθέτης και ηθοποιός. Τι μας περιμένει λοιπόν στις αίθουσες τον Ιούνιο; Μια ταινία της οποίας η υπόθεση διαδραματίζεται όχι στην Ευρώπη, όπως συνέβη στις τελευταίες του, αλλά στην αγαπημένη του Νέα Υόρκη.

«Πρόκειται για μια κωμωδία που ολοκληρώθηκε πριν από λίγους μήνες. Ο τίτλος της είναι “Whatever works” και πρωταγωνιστές είναι ο Αμερικανός κωμικός Λάρι Ντέιβιντ και η νέα μα εξαιρετική ηθοποιός Έβαν Ρέιτσελ Γου ντ. Δεν μπορώ να αποκαλύψω πολλά. Μόνο ότι πρόκειται για ρομαντική ιστορία δύο εκκεντρικών ανθρώπων, από τη συνάντηση των οποίων δημιουργούνται πολλές διενέξεις και προβλήματα».

Και ενώ οι κινηματογραφικές υποχρεώσεις του φαίνεται να έχουν πάρει τον δρόμο τους, ο Γούντι Άλεν ταξιδεύει στην Ευρώπη και παίζει σαξόφωνο. Οι συναυλίες του στις ευρωπαϊκές πόλεις έχουν ήδη αρχίσει. Το πρόγραμμα όμως ποικίλλει κάθε βράδυ ανάλογα με την ατμόσφαιρα όπως αποκαλύπτει. «Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος στην Ευρώπη ενδιαφέρεται περισσότερο για την τζαζ, όσο και αν φαίνεται περίεργο δεδομένου ότι η τζαζ γεννήθηκε στην Αμερική. Ακόμη και στη Νότια Αμερική και στην Ασία υπάρχει περισσότερο ενδιαφέρον για την τζαζ απ΄ ό,τι στην Αμερική. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αν και οι καλύτεροι μουσικοί της τζαζ είναι Αμερικανοί. Και η δική μου μπάντα, η Νew Οrleans Jazz Βand, δεν αποτελεί εξαίρεση. Παίζουμε παραδοσιακή τζαζ της Νέας Ορλεάνης, είδος που δεν είναι δημοφιλές στην Αμερική, αλλά αρέσει σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο».