Κανονικά, σε άλλη εποχή, θα έκανα πρόλογο βασισμένο στους δύο πόλους του ελληνικού κινηματογράφου, που εκπροσωπείται αυτή την εβδομάδα από τον κινηματογράφο των θεατών με το «Πεθαίνω για σένα» κι από το φεστιβαλικό παλαιάς κοπής με τις «Τρεις στιγμές» του Πέτρου Σεβαστίκογλου. Ειλικρινά, όμως, βαριέμαι να ξαναλέω τα ίδια και τα ίδια. Και νομίζω ότι και οι αναγνώστες θα προτιμούσαν κάτι πιο ζουμερό από το να διαβάζουν έστω και αναθέματα για τις ελληνικές ταινίες του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που κανείς δεν λογοδότησε ποτέ για αυτές και κανένας πλην ελαχιστοτάτων δεν πήγε να τις δει.
Δείτε αναλυτικά τις ταινίες της εβδομάδας
Προτιμώ, λοιπόν, να ασχοληθώ με την «Αμφιβολία» της Μέριλ Στριπ και με την κωμωδία της Ράντου, άντε και με τα κοστούμια της «Δούκισσας», μιας κι είμαστε και στην προ-οσκαρική περίοδο κι αν είναι να μιλήσω για εναλλακτικό (που επίσης έχω αρχίσει να το βαριέμαι ως κατάχρηση όρου), θα μιλήσω για κάτι κυριολεκτικά εναλλακτικό. Κι αυτό είναι το σοβιετικό (κι όχι απλώς ρωσικό) φιλμ «Ελα να δεις» του Ελέμ Κλίμοφ, του 1985, που γίνεται στη δύση του σοβιετικού καθεστώτος. Κι αναφέρεται, από τη σοβιετική σκοπιά, (και) στο δάσος του Κατίν. Πού είσαι, Βάιντα… Προτιμώ τη Μος Φιλμ ως εναλλακτική παρά το Κέντρο Κινηματογράφου.
Δείτε αναλυτικά τις ταινίες της εβδομάδας
Προτιμώ, λοιπόν, να ασχοληθώ με την «Αμφιβολία» της Μέριλ Στριπ και με την κωμωδία της Ράντου, άντε και με τα κοστούμια της «Δούκισσας», μιας κι είμαστε και στην προ-οσκαρική περίοδο κι αν είναι να μιλήσω για εναλλακτικό (που επίσης έχω αρχίσει να το βαριέμαι ως κατάχρηση όρου), θα μιλήσω για κάτι κυριολεκτικά εναλλακτικό. Κι αυτό είναι το σοβιετικό (κι όχι απλώς ρωσικό) φιλμ «Ελα να δεις» του Ελέμ Κλίμοφ, του 1985, που γίνεται στη δύση του σοβιετικού καθεστώτος. Κι αναφέρεται, από τη σοβιετική σκοπιά, (και) στο δάσος του Κατίν. Πού είσαι, Βάιντα… Προτιμώ τη Μος Φιλμ ως εναλλακτική παρά το Κέντρο Κινηματογράφου.
ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Ελεύθερος Τύπος, Πέμπτη, 29.01.09
No comments:
Post a Comment