Του Κωστα Δεληγιαννη, Η Καθημερινή, 17/01/2009. Θα μπορούσατε να φανταστείτε κάποια άλλη ηθοποιό εκτός από την Αντζελίνα Τζολί να υποδύεται τη Λάρα Κροφτ; ΄Η τον Χάρι Πότερ να παίρνει «σάρκα και οστά» από κάποιον διαφορετικό πρωταγωνιστή πέρα από τον Daniel Radcliffe; Ισως σε μερικά χρόνια κάτι τέτοιο να είναι αναπόφευκτο, καθώς οι ηθοποιοί δυστυχώς γερνούν, με συνέπεια να μην μπορούν επ’ άπειρον να παίζουν ρόλους οι οποίοι παραπέμπουν σε έφηβους μάγους ή αρχαιολόγους με αθλητικές ικανότητες.
Ισως πάλι όχι, αν οι ειδικοί από τις εταιρείες Image Metrics και AMD αλλά και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας καταφέρουν, όπως υποστηρίζουν, κυριολεκτικά να σταματούν τον χρόνο για τους κινηματογραφικούς ήρωες. Τότε, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία LightStage που ανέπτυξαν οι παραπάνω εταιρείες, οι κινηματογραφόφιλοι θα έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τα σίκουελ των αγαπημένων τους ταινιών με τους ηθοποιούς με τους οποίους τα ταύτισαν – και μάλιστα αιώνια νέους, παρόλο που μπορεί να έχουν πια φτάσει στα βαθιά γεράματα ή ακόμη και να έχουν πεθάνει.
Η τεχνολογία LightStage
Το μόνο που χρειάζεται, υποστηρίζουν οι ερευνητές, είναι να δημιουργήσουν έναν ψηφιακό κλώνο κάθε ηθοποιού χρησιμοποιώντας την τεχνολογία LightStage. Ετσι, με τη βοήθεια πανίσχυρων μικροεπεξεργαστών και εξαιρετικά περίπλοκων προγραμμάτων, κάθε τέτοιος ψηφιακός κλώνος θα μπορεί να μιλάει και να κινείται στην ταινία με τόση αληθοφάνεια ώστε να μη διαφέρει σχεδόν καθόλου από τους πραγματικούς συμπρωταγωνιστές του. «Σε λίγο καιρό θα είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε οποιαδήποτε κινηματογραφική σκηνή μπορεί κανείς να φανταστεί», λέει χαρακτηριστικά στην εφημερίδα Mercury News ο Mark Starkenburg από την Image Metrics.
Παρόλο που οι υπολογιστές έχουν δώσει τη δυνατότητα στους σκηνοθέτες να συμπεριλάβουν στις ταινίες τους εντυπωσιακά οπτικά εφέ, μέχρι σήμερα οι προγραμματιστές επικεντρώνονται συνήθως στην απεικόνιση αντικειμένων όπως κτιρίων ή δέντρων, αποφεύγοντας συνήθως τις ανθρωπόμορφες φιγούρες στις οποίες θα ζουμάρει η κινηματογραφική κάμερα. Ο λόγος είναι ότι τα προγράμματα γραφικών δεν μπορούν να αποδώσουν στην εντέλεια τους ανεπαίσθητους μορφασμούς που κάνει ένα ανθρώπινο πρόσωπο, με συνέπεια οι ψηφιακοί κλώνοι να μοιάζουν στους θεατές περισσότερο με απόκοσμα όντα παρά με ανθρώπους.
Μπορεί να μοιάζει παράδοξο, όμως όσο πιο πολύ ένα τέτοιο εικονικό δημιούργημα πλησιάζει την ανθρώπινη μορφή τόσο πιο αφύσικο το κάνουν να φαίνεται οι μικρές του ατέλειες. Και μάλιστα, αυτό δεν ισχύει μόνο για τους ψηφιακούς κλώνους των ταινιών, αλλά και για τα ρομπότ. Γι’ αυτό και ο Masahiro Mori, ο Ιάπωνας επιστήμονας ο οποίος μελέτησε ήδη από τη δεκαετία του ’70 το φαινόμενο, πρότεινε στους ρομποτιστές να αποφεύγουν να κατασκευάζουν ανδροειδή που θα μιμούνται τη μορφή και την κίνηση του ανθρώπου, πριν φτάσουν σε αντίγραφα που θα αγγίζουν το τέλειο.
Τι εμπόδιζε μέχρι σήμερα τους ειδικούς στα κινηματογραφικά εφέ να φτιάξουν πιστές ανθρώπινες απομιμήσεις; Κατ’ αρχάς η τεράστια υπολογιστική ισχύς που χρειαζόταν για να αποδώσουν τις ανθρώπινες κινήσεις και εκφράσεις - την οποία η τεχνολογία LightStage εξασφάλισε με τη συνεργασία της AMD, της εταιρείας που κατασκεύασε κάρτες γραφικών με σχεδόν διπλάσια υπολογιστική ισχύ από αυτές που κυκλοφορούσαν μέχρι και πριν από ένα χρόνο στο εμπόριο.
Ρεαλιστικά ομοιώματα
Κατά δεύτερον, ο όγκος των οπτικών δεδομένων στα οποία θα βασιστεί ο ψηφιακός κλώνος του πρωταγωνιστή: μέχρι σήμερα, για να δημιουργηθεί το εικονικό αντίγραφο ενός ηθοποιού, οι ειδικοί τοποθετούν πάνω του αισθητήρες οι οποίοι καταγράφουν ψηφιακά δεδομένα για τη θέση του σώματος και του προσώπου του καθώς αυτός κινείται ή κάνει κάποιο μορφασμό. Ωστόσο, μπορεί αυτά τα δεδομένα να δίνουν τη δυνατότητα στους προγραμματιστές να αναπαράγουν τις ίδιες κινήσεις στον ψηφιακό κλώνο, όμως δεν μπορούν να τις αποδώσουν με απόλυτη φυσικότητα - λόγω του γεγονότος ότι λείπουν δεδομένα για κρίσιμα σημεία όπως η περιοχή των ματιών ή της γλώσσας, για παράδειγμα, όπου βέβαια δεν μπορούν να τοποθετήσουν αισθητήρες.
Γι’ αυτό και το LightStage ακολουθεί μία εντελώς διαφορετική φιλοσοφία: ο ηθοποιός μπαίνει σε ένα σφαιρικό κλωβό από 3.000 προβολείς LED, ώστε δύο κάμερες υψηλής ανάλυσης να τον φωτογραφίζουν με ταχύτητα 15 καρέ ανά δευτερόλεπτο την ώρα που αυτός κινείται και παίρνει διάφορες εκφράσεις. Ετσι, με την ανάλυση των φωτογραφιών από ειδικά προγράμματα, οι ειδικοί έχουν πλέον δεδομένα κυριολεκτικά για κάθε λεπτομέρεια από το σώμα και το πρόσωπο του πρωταγωνιστή, κάνοντας ακόμη πιο ρεαλιστικό το ψηφιακό ομοίωμά του.
Οι ειδικοί που ανέπτυξαν το LightStage θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου να κατασκευαστούν ακόμη πιο ισχυρά τσιπ γραφικών, έτσι ώστε ολόκληρες ταινίες να βασίζονται σε τέτοιους ψηφιακούς κλώνους, «δανεισμένους» είτε από τους ίδιους τους ηθοποιούς που αντιγράφουν είτε από τους κληρονόμους τους. Αλλοι υποστηρίζουν ότι, μπορεί έτσι να μειωθεί το κόστος παραγωγής των ταινιών, όμως με αυτόν τον τρόπο ο κινηματογράφος θα μονοπωλείται πια από την τεχνολογία και όχι από τις υποκριτικές ερμηνείες των ηθοποιών. Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, ο πρώτος ψηφιακός ηθοποιός στον κόσμο είναι ήδη γεγονός, έστω και αν πρωταγωνιστεί σε ένα βίντεο διάρκειας μόλις 26 δευτερολέπτων. Είναι η εικονική εκδοχή της Emily O’Brien, γνωστής από τη σαπουνόπερα «Ατίθασα Νιάτα».
O Φρεντ Αστέρ με παρτενέρ μια... σκούπα
Αν μέχρι σήμερα δεν έχει σκηνοθετηθεί καμία ταινία με πρωταγωνιστές αποκλειστικά ψηφιακούς κλώνους, αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η δημιουργία των εικονικών αντιγράφων είναι εξαιρετικά χρονοβόρα και δαπανηρή, καθώς χρειάζεται την επιμέλεια ενός επιτελείου από ειδικούς στο animation. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι σκηνοθέτες χρειάζεται επίσης να χρησιμοποιήσουν διάφορα τρικ για να κρύψουν τις λεπτομέρειες που κάνουν τον κλώνο να μοιάζει αφύσικος. Ετσι, ψηφιακοί σωσίες έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα σχεδόν αποκλειστικά για διαφημιστικά σποτ, για τις ανάγκες των οποίων… αναστήθηκαν νεκροί κινηματογραφικοί αστέρες ή μουσικοί. Πριν από λίγες ημέρες, άλλωστε, ξεκίνησε η προβολή ενός τέτοιου βίντεο με τον Τζον Λένον να διαφημίζει το «λάπτοπ των 100 δολαρίων», ενώ ένα χρόνο νωρίτερα χρησιμοποιήθηκε ένας ψηφιακός σωσίας του νεκρού Αγγλου κωμικού Bob Monkhouse σε μία εκστρατεία για τον καρκίνο του προστάτη. Ωστόσο, ανάλογα σποτ έχουν γυρισθεί και για καθαρά εμπορικές διαφημίσεις, δείχνοντας για παράδειγμα τον Φρεντ Αστέρ να χορεύει με παρτενέρ μία… ηλεκτρική σκούπα ή τον John Wayne να πίνει μία καινούρια μάρκα μπίρας.
No comments:
Post a Comment