Γαλλικό «κέντημα» χαρακτήρων κι αισθητικής με το «Χάρισμα της Σεραφίν». Από τον καμβά στην κατανάλωση

VIDEO

Τρέιλερ από τις ταινίες της εβδομάδας (9/04/09 - 15/04/09)

• Mη νομίζετε πως επειδή λένε ότι αυτή την εβδομάδα κυκλοφορούν εφτά ταινίες εμείς θα τους πιστέψουμε… Μπορεί πράγματι να είναι εφτά, για μας, όμως, είναι τρεις και με αυτές θα ασχοληθούμε. Βασικά, δύο είναι οι ταινίες που συνιστώνται ανεπιφύλακτα και τις κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσες το γεγονός πως πρόκειται για εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους. Μιλάω για τη γαλλική των βραβείων «Σεζάρ» με τίτλο «Το χάρισμα της Σεραφίν» και για την αμερικανική «Ψωνίζω, άρα υπάρχω». Αυτές αξίζουν, και ως τρίτη πρόταση, και τελειώνω, βάζω την τουρκική «Πάντα μόνος», που δεν είναι της μίας και μόνης παλαιάς αίθουσας, αλλά των Cineplex. Για τις άλλες ας μη γίνει καλύτερα λόγος.

«Το χάρισμα της Σεραφίν». Γαλλία, 2008.Σκηνοθεσια: Μαρτεν Προβοστ. Παιζουν: Γιολαντ Μορο

• Το «χάρισμα της Σεραφίν» δίνει αυτή την εβδομάδα την ευκαιρία της επαφής με το γαλλικό σινεμά αλλά και με τα βραβεία «Σεζάρ», που είναι κάτι σαν Οσκαρ αλλά αποκλειστικά για τη γαλλική παραγωγή (πλην του βραβείου ξενόγλωσσης ταινίας).

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας

• Το φιλμ μού άρεσε πολύ. Το στόρι βασίζεται στην προσωπικότητα της ηρωίδας που είναι υπαρκτό πρόσωπο, στη Σεραφίν Λουίς, που αναγνωρίστηκε ως ζωγράφος ενώ ήταν παραδουλεύτρα. Με περίτεχνο τρόπο το σενάριο κάνει τις επισημάνσεις του περί Τέχνης, φωτίζοντας το ρόλο που έπαιξε στη ζωή της ο Γερμανός φιλότεχνος που ήταν και γαλλόφιλος, αλλά ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει τη χώρα κι είναι αυτός που την ανακάλυψε. Κι όταν επέστρεψε στη Γαλλία, στα χρόνια της ειρήνης, έψαξε να την ξαναβρεί... Λεπτοδουλεμένος κι ο ομοφυλοφιλικός υπαινιγμός, όλο το έργο χαρακτηρίζεται από ευγένεια. Η αισθητική φροντίζει την ατμόσφαιρα. Η ηθοποιός που παίζει τη Σεραφίν, η Βελγίδα Γιολάντ Μορό, είναι απίστευτα εκφραστική. Κι όλοι βέβαια που την πλαισιώνουν ανήκουν στη γαλλική παράδοση του εσωτερικού ρυθμού.

«Ψωνίζω, άρα υπάρχω». ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Π. Τζ. Χογκαν. Παιζουν: Ισλα Φισερ, Χιου Ντανσι

• Η κωμωδία είναι έξυπνη, διαφορετική και εξαιρετικά επίκαιρη. Σχετίζεται με αυτό το στιλ της νέας γενιάς Αμερικανών συγγραφέων και, ενώ θεωρητικά θα έλεγε κανείς πως ανήκει στη σχολή «Sex and the city», διαφέρει στο ζητούμενο της ηρωίδας.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας

• Διότι εδώ η ηρωίδα δεν νοιάζεται για γάμο, εραστή, σεξ της μιας βραδιάς, καριέρα και τέτοια. Αυτό για το οποίο νοιάζεται είναι οι πιστωτικές κάρτες της. Αυτές την κάνουν ευτυχισμένη, τα ψώνια της αλλάζουν τη διάθεση, η πιστωτική τής τα προσφέρει, τη λατρεύει. Και δεν έχει μία, αλλά ντουζίνα. Μέχρι που στομώνουν την ίδια ώρα που προσπαθεί να πάει για ακρόαση πρόσληψης στο περιοδικό των ονείρων της. Ουσιαστικά, το έργο φτιάχνει το ψυχολογικό πορτρέτο της σημερινής καταναλώτριας, μόνο που τη μεταβάλλει σε καρικατούρα. Είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό. Πάνω κι από την Ισλα Φίσερ, που δείχνει κωμικό ταλέντο αλλά δεν έχω ξεκαθαρίσει για την ακτίνα λάμψης της, βάζω την ενδυματολόγο Πατρίτσια Φιλντ, η οποία αυτή τη στιγμή ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του κινηματογραφικού στιλ. Διότι η Φιλντ συνδυάζει ρούχα, επώνυμα κι ανώνυμα, που θα δώσουν προσδόκιμο στιλ στην ταινία, παρά σχεδιάζει ρούχα έτσι όπως τα ξέραμε από τις θεσμικές ενδυματολόγους του Χόλιγουντ. Ξεχάσαμε το σκηνοθέτη, τον Αυστραλό Π. Τζ. Χόγκαν, που έχει δείξει τις γνώσεις του στο είδος εδώ και μια δεκαετία με το «Γάμο του καλύτερού μου φίλου».

«Πάντα μόνος». Τουρκία, 2008. Σκηνοθεσια: Τσαγκαν Ιρμακ. Παιζουν: Κεμαλ Χουναλ, Μελις Μπιρκαν

• Πολίτικη κουζίνα αλά τουρκικά; Θα μπορούσε! Εδώ, όμως, δεν έχουμε ιστορικές νοσταλγίες και πολιτικά. Εδώ έχουμε έναν άντρα, μια γυναίκα και το Πέραν. Εχουμε χαρακτήρες, αισθήματα, καλούς ηθοποιούς, συγκίνηση, είναι έργο για κοινό και καλό είναι να βλέπουμε τα έργα που είναι για κοινό κι έρχονται από διάφορες χώρες.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας

• ΚΡΙΤΙΚΗ
• ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
• Ελεύθερος Τύπος, Πέμπτη, 09.04.09