Τζούλια Ρόμπερτς: Διαμάντια πολλών... καρατίων

• H επάνοδος της Τζούλια Ρόμπερτς με την ταινία «Duplicity» δεν είναι ένα οποιοδήποτε comeback. Η περίπτωσή της έχει ξεχωριστή σημασία ή, μάλλον, σημασίες. Ας αρχίσουμε από την ίδια. Μετά το Οσκαρ για την «Εριν Μπρόκοβιτς», το 2001, κάτι έδειξε να αλλάζει στη ζωή της. Και η αλλαγή αυτή να μην είναι πρόσκαιρη αλλά διαρκής αφού κρατάει οκτώ χρόνια πλέον. Μετά το Οσκαρ εκείνο έδειξε να αποκαθίσταται μέσα της. Είχε πετύχει την ύψιστη κινηματογραφική αναγνώριση, η μεγάλη κινηματογραφική κοινότητα την είχε αναγνωρίσει και ως ηθοποιό, οπότε έπρεπε να πέσει με τα μούτρα στα επόμενα σενάρια, να δει ποιο είναι κατάλληλο για το image της και τη νέα αναγνωρισμένη εικόνα της και να αποφασίσει να κάνει αλλαγή ζωής.

• Είπε «ναι» στο γάμο, ακολούθησε η μητρότητα, έκανε παιδάκια και δεν της καιγόταν καρφί αν θα τίναζε στον αέρα όλο αυτό το πανίσχυρο πρότυπο που είχε δημιουργήσει. Εμεινε πιστή στην οικογένεια και στο σπίτι όλα αυτά τα χρόνια και οι κινηματογραφικές της απόπειρες ήταν περιορισμένες ή, συγκεκριμένα, καθορισμένες. Συμμετοχή, δηλαδή, με σύντομες εμφανίσεις σε δουλειές που έκαναν τα φιλαράκια της, ο Τζορτζ Κλούνεϊ και ο Στίβεν Σόντερμπεργκ, ο σκηνοθέτης στον οποίο χρωστά την ευγνωμοσύνη της για το Οσκαρ, και κάποιες δικές της πρωταγωνιστικές απόπειρες τις οποίες δεν θα αποτολμούσε πριν από την «Εριν Μπρόκοβιτς», αφού φοβόταν το ρίσκο αλλά την αποθάρρυνε και το περιβάλλον.

• Η τελευταία της συμμετοχή ήταν στο «Παιχνίδια εξουσίας», όπου εκεί κρατούσε δευτερεύοντα ρόλο πλάι στον Τομ Χανκς αλλά το έκανε από αλληλεγγύη προς τον Μάικ Νίκολς, το σκηνοθέτη-δάσκαλο με τον οποίο είχε κάνει το «Εξ επαφής» και τον οποίο όλοι οι ηθοποιοί, προπάντων οι γυναίκες, εμπιστεύονται ιδιαίτερα. Αυτά ήταν όλα κι όλα στη μετα-Μπρόκοβιτς εποχή. Η Τζούλια, όμως, στα ενδιάμεσα αυτά χρόνια έπαιρνε κι άλλο ρίσκο. Να απολαύσει την ανεμελιά της καλλιτέχνιδος κι όχι της πιεσμένης σταρ του Χόλιγουντ που πρέπει να κινείται κάτω από ορισμένες νόρμες.

• Ετσι, αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στο θέατρο. Για το Μπρόντγουεϊ, η απόφασή της ήταν σαν την κλήρωση του ΛΟΤΤΟ. Πρώτος αριθμός. Τα εισιτήρια προπωλήθηκαν πριν ξεκινήσουν καν οι πρόβες… Φυσικά, το Μπρόντγουεϊ δεν την περίμενε με τις αγκαλιές ορθάνοιχτες. Πολλοί, μάλιστα, είπαν ότι έφαγε και τα μούτρα της. Για τους χρηματοδότες που είδαν τα λεφτά τους να επιστρέφουν κερδοφόρα την ίδια ώρα που διπλανά θέατρα κρεμούσαν πλερέζες, τα παραπάνω ήταν εντελώς ασήμαντα.

• Η ίδια είχε δηλώσει εξαρχής άπειρη κι ότι την ενδιέφερε το θέατρο κι ήθελε να μάθει. Αν δεν έκανε και μια αποτυχία, πώς θα μάθαινε; Είχε την πολυτέλεια να το κάνει. Και ως ένα βαθμό είναι και προς τιμήν της ότι διάλεξε το «Τρεις μέρες βροχή» του Ρίτσαρντ Γκρίνμπεργκ, ενώ οι καλοπροαίρετοι (κυριολεκτικά κι όχι μεταφορικά ή ειρωνικά) της σύστηναν να ξεκινήσει τη θεατρική της σταδιοδρομία με ένα είδος που κατέχει πολύ καλά στο σινεμά ώστε στο θέατρο να ασχοληθεί με τις τεχνικές κι όχι με το είδος. Εννοούσαν να έβγαινε στη σκηνή με κάποια κομεντί, είδος με το οποίο διέπρεψε στο σινεμά αλλά στην οθόνη κατάφερε να εξελιχθεί και σε δραματική ηθοποιό. Στη σκηνή, η παραπάνω κατάκτηση απαιτεί έξτρα εργασία.

• Πάντως, η Τζούλια δεν έφυγε από το Μπρόντγουεϊ ντροπιασμένη. Εφυγε ταμειακά δυνατή με ανοιχτό λογαριασμό για το μέλλον. Οπότε, με το «Duplicity» τής δίνεται η δυνατότητα επανόδου με ένα έργο που να αρέσει και να της κάνει το «κονέ» με το κοινό, που η Τζούλια έχει συνηθίσει στο παρελθόν κι έχει ξεσυνηθίσει στο πρόσφατο διάστημα. Τι σημαίνει η επάνοδός της για το σύστημα; Εδώ έχουμε ένα θέμα. Η Τζούλια Ρόμπερτς εξακολουθεί να θεωρείται η πιο δημοφιλής, η πιο εμπορική σταρ σε σύγκριση με όλες τις υπόλοιπες.

• Ωστόσο, το «Duplicity» δεν άνοιξε με την πρωτιά που άνοιγαν οι ταινίες της. Ανοιξε Νο 3, παρέμεινε στο Νο 3 και την τρίτη εβδομάδα ήταν στο Νο 5. Αρα, επιβεβαίωσε τον τίτλο που της απέδωσαν, αφού το να μείνεις τρεις εβδομάδες στην πεντάδα του box office ίσως είναι πιο σημαντικό από το να ανοίξεις θριαμβικά το πρώτο Σαββατοκύριακο και μετά να μην αρέσει η ταινία και να κατρακυλήσει.

• Διότι το σύστημα ξέρει πως η Τζούλια είναι πια 42 χρόνων. Οπως κι ότι όλη η γενιά των σταρ εκείνων που θριάμβευσαν στο ξεκίνημά τους κι έγιναν αγαπημένοι του κοινού και της νεολαίας, αυτή τη στιγμή έχουν ξεπεράσει τα σαράντα -προ πολλού!!!- και πάνε κατά τα 50.

• Ω, ναι. Η Τζόντι Φόστερ κι ο Τομ Κρουζ φέτος γίνονται 47, ο Μπραντ Πιτ κι ο Τζόνι Ντεπ κλείνουν τα 46. Κι όμως, αυτοί είναι που εξακολουθούν να λατρεύονται. Οι νέοι τι έχουν γίνει; Συνειδητοποιεί κανείς πως η Τζούλια Ρόμπερτς είναι ντεμπούτο της προηγούμενης 20ετίας; Θυμούνται οι θεατές τι έγινε με αυτήν και με το «Pretty woman», όπως και το τι είχε γίνει με τον Τομ Κρουζ στο «Top Gun».

• Είναι λογικό να μην ανοίγουν την ταινία με τα μαζικά ποσά που την άνοιγαν ύστερα από τόσα χρόνια. Ομως, να μην έχουν αντικατασταθεί ή να μην έχουν εμφανιστεί νέοι και νέες που να χαλούν τον κόσμο, αυτό είναι πρωτοφανές για το Χόλιγουντ. Θαρρείς και γερνά το σύστημα. ‘Η θαρρείς κι ανεβαίνει ο μέσος όρος ζωής και νεότητας, αν θέλει κάποιος να το δει αισιόδοξα ή και να αστειευτεί…

• Τι σημαίνει η επάνοδός της για τη βιομηχανία; Το ότι δίπλα της προτάσσονται δύο πράγματα. Το ένα και βασικό είναι ότι δίπλα της λανσάρεται πρωταγωνιστικά ο Κλάιβ Οουεν. Αν κι έχουν ξαναπαίξει μαζί, στο «Εξ επαφής», εδώ βγαίνουν ως ζευγάρι με την ταινία πάνω τους. Μάλιστα, η καμπάνια στην Αμερική διαφήμιζε τους συμπρωταγωνιστές της Τζούλια στη μακρόχρονη καριέρα της, από Ρίτσαρντ Γκιρ (εννοείται!) και Μελ Γκίμπσον και Ντένζελ Γουάσινγκτον μέχρι Μπραντ Πιτ, Τομ Χανκς και Γούντι Αλεν!... Και της προσθέτουν τώρα τον Κλάιβ Οουεν, ως νέο απόκτημα. Και μάλιστα, τη σύσταση την αποδίδουν στον Τζορτζ Κλούνεϊ, επιστήθιο φίλο κι επίσης παρτενέρ της Τζούλια, ο οποίος, ενήμερος ων για το «Duplicity», προσκάλεσε ένα βράδυ στο μπαρ όπου βρισκόταν με το σκηνοθέτη, σεναριογράφο Τόνι Γκιλρόι, με τον οποίο είχε κάνει το «Μάικλ Κλέιτον», τον Κλάιβ Οουεν να περάσει για ένα ποτό. Ο Κλάιβ πήγε, η σύσταση έγινε, ήταν εκεί κι η Τζούλια και κάπως έτσι θέλει ο δημοσιογραφικός μύθος να έκλεισε η δουλειά.

• Το φιλμ είναι κατασκοπική κωμική περιπέτεια, πήρε πολύ καλές κριτικές, το συγκρίνουν με τα ανάλογα που έκαναν ο Χίτσκοκ (κυρίως, το «Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων») κι ο Στάνλεϊ Ντόνεν (βασικά το «Ραντεβού στο Παρίσι» με τους Κάρι Γκραντ – Οντρεϊ Χέπμπορν και το «Αραμπέσκ» με τον Γκρέγκορι Πεκ και τη Σοφία Λόρεν). Το δεύτερο πράγμα, λένε, που αναδεικνύεται πλάι στην Τζούλια, εκτός από τον παρτενέρ της, είναι τα… ξενοδοχεία! Το φιλμ σχεδόν εξουσιάζεται από τα πιο γκλάμουρ ξενοδοχεία του κόσμου και παρά την οικονομική κρίση των ημέρων μας, η προβολή τους έπιασε τόπο!

• ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ET AGENDA, Σάββατο, 04.04.09