cinema: Υπάρχει ζωή πέρα από την κρίση.Η άλλοτε μούσα του Αλμοδοβάρ, Βικτόρια Αμπρίλ, μιλά στον ΕΤ

Monday, April 6, 2009

Η ακαταμάχητη Βικτόρια Αμπρίλ ζει και δουλεύει πια στο παρίσι, αλλά δεν φοράει ψηλά τακούνια. Σηκώνει το χέρι της και δείχνει στο βάθος την Ακρόπολη. «Σ’ αυτό το μικρό πραγματάκι θα πάω αύριο», λέει χαμογελώντας. «Σήμερα το πρωί που ξύπνησα χαράματα το φως που έλουζε την πόλη ήταν εκτυφλωτικό». Η διάσημη Ισπανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια, που έγινε γνωστή μέσα από τις ταινίες του Αλμοδόβαρ («Δέσε με» και «Ψηλά Τακούνια»), βρέθηκε το Σάββατο στην Αθήνα για να παρουσιάσει τη νέα της ταινία «Αλλοι αυτοί, άλλοι εμείς», που προβλήθηκε στο 10ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. «Είναι μια κωμωδία με πρωταγωνιστή ένα ζευγάρι πανέμορφο απέξω και σάπιο από μέσα, όπως η σημερινή κοινωνία», λέει τον ΕΤ. Η κουβέντα μαζί της ξεκίνησε από το σινεμά...

Ως ηθοποιό τι σας εκφράζει πιο πολύ, η κωμωδία ή το δράμα;

Σίγουρα η κωμωδία. Προτιμώ τα σημαντικά πράγματα να λέγονται μέσα από το πρίσμα μιας κωμωδίας γιατί το χιούμορ είναι το κλειδί που ανοίγει τα αφτιά και τα μάτια και ξεπερνά τα σύνορα της κατανόησης και της αποδοχής. Δηλαδή, δίνει εύκολη πρόσβαση στην κατανόηση. Δεν έχουμε έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να περνάμε άσχημα. Αν θέλουμε το δράμα έχουμε τη ζωή.

Γυρίζετε ταινίες, ηχογραφείτε δίσκους, δίνετε συναυλίες, ασχολείστε με τη φιλανθρωπική σας οργάνωση. Πώς τα συνδυάζετε;

Η φυσική μου προδιάθεση είναι να βρίσκομαι σε συνεχή δημιουργική φάση. Δεν μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου να κάθεται. Μου τη σπάει να κάνω διακοπές. Είτε θα σκέφτομαι την επόμενη ταινία μου είτε το επόμενο κονσέρτο μου ή την επόμενη χορηγία για τη φιλανθρωπική μου οργάνωση. Μόνον έτσι λειτουργώ. Σκεπτόμενη. Οσο περνάει ο καιρός διακατέχομαι από την επιθυμία να μη σπαταλώ το χρόνο μου. Τα δύο παιδιά μου έχουν πια μεγαλώσει και πέφτουν για ύπνο πιο αργά από μένα. Επιτέλους, αισθάνομαι μια ελεύθερη γυναίκα.

Τι σας θυμώνει;

Αυτό που με θυμώνει είναι τα γκρι συννεφάκια που δεν μ’ αφήνουν να δω το γαλάζιο ουρανό. Παρ’ όλη την κρίση την οποία διακωμωδούν τα ΜΜΕ πάντα υπάρχουν ωραία πράγματα στη ζωή. Οι εφημερίδες σπάνια μιλούν γι’ αυτά. Μιλούν μόνο για φόβο και πολέμους. Εγώ, λοιπόν, φοράω τα γυαλιά μου και ψάχνω να βρω τις κρυμμένες ηλιαχτίδες.

Στο ευρύ κοινό δεν είναι γνωστή η φιλανθρωπική σας δράση...

Η Orphan Aid Africa ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια στην Γκάνα, όταν είδαμε ότι οι οικογένειες εκεί έκλειναν τα παιδιά τους σε ορφανοτροφεία, επειδή δεν είχαν εισοδήματα. Ετσι φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να φτιάξουμε ορφανοτροφεία αλλά να τα αδειάσουμε. Πριν από δύο μήνες κλείσαμε το πρώτο...

Ποια λύση προτείνετε;

Η ιδανική λύση είναι οι πολιτισμένες κοινωνίες να δείξουν τον τρόπο και να εκπαιδεύσουν τις μητέρες πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Να τους παρέχουμε τα μέσα να το κάνουν εκεί, που έχουν τη δική τους κουλτούρα και τη ζωή τους. Ας μην ξεχνάμε και τα αμείλικτα νούμερα που μας λένε ότι κάθε 33’’ ένα παιδί πεθαίνει. Ας κάνουμε κάτι. Φτάνει.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που σας δίδαξε η ζωή;

Υπάρχει περίπτωση να ξανασυνεργαστείτε με τον Αλμοδόβαρ;

Α, τον άτιμο, έχει πάντα μια 30άρα που είναι η μούσα του. Στα ’80s ήταν η Κάρμεν Μάουρα, στα ’90s ήμουν εγώ και τώρα είναι η Πενέλοπε Κρουζ. Τα ζευγάρια όταν χωρίσουν δεν ξανασμίγουν.

Μαδρίτη, Παρίσι ή Μπουένος Αϊρες;