Το γέλιο δεν βγήκε απ’ τον παράδεισο

• Ενα «Μικρό έγκλημα» στις αίθουσες, μετά τον ένστολο «Ηλία του 16ου» και τους κουκουλοφόρους του γκανγκστερικού «Βank Bang»

• Το «Μικρό έγκλημα» διαδραματίζεται σε απόσταση αναπνοής από την κοσμοπολίτικη Σαντορίνη, στο νησάκι της Θηρασιάς, φέρνοντας μια ανάσα ζωής στη σύγχρονη ελληνική κωμωδία, που δεν τα πάει κι άσχημα τον τελευταίο καιρό. Οι εισπρακτικές επιδόσεις του φρεσκαρισμένου «Ηλία του 16ου» και του «Bank Bang», στη διάρκεια ενός δύσκολου χειμώνα, έδωσαν μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον ενός είδους που ποτέ δεν κατόρθωσε να εξελιχθεί φυσιολογικά στον ελληνικό κινηματογράφο. (Η παντοδυναμία της κωμωδίας κατά τη χρυσή εποχή του Φίνου ισοδυναμούσε με την κυριαρχία του κωμικού ηθοποιού σε ένα νεότευκτο θέαμα που όφειλε την ύπαρξή του κατά κύριο λόγο στο θέατρο). Και στις τρεις αυτές ταινίες η κωμωδία αυτονομείται από τη φτήνεια και τον καιροσκοπισμό της τηλεόρασης, αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο, δίνοντας την ευκαιρία στον κωμικό ν’ αναδείξει το ταλέντο του.

• Στον ηθογραφικό «Ηλία του 16ου» ο Νίκος Ζαπατίνας σκηνοθετεί αδιάφορα το ριμέικ της κλασικής ταινίας του Σακελλάριου, όμως οι ηθοποιοί του δείχνουν να ευχαριστιούνται ένα σινεμά που ξεφεύγει απ’ την τηλεοπτική αφέλεια χωρίς ν’ απεμπολεί το λαϊκό κι εμπορικό στοιχείο του. Στο «Bank Bang» η συνήθης ηθογραφία περνάει στο περιθώριο και η γκανγκστερική κωμωδία έρχεται στο προσκήνιο με πρωτόγνωρο δυναμισμό για τα ελληνικά δεδομένα. Το «Μικρό έγκλημα» εκπλήσσει ευχάριστα γιατί είναι μια «μικρή» πλην όμως ολοκληρωμένη ταινία. Χωρίς κραυγές κι ανέκδοτα. Με έξυπνες ατάκες και με εκφραστικά τρυκ που είναι ευρηματικά και υπηρετούν ένα σκοπό: την ομοιογένεια του ύφους.

Φλερτ με τον θάνατο

• Στο «Bank Bang», όπου ο τίτλος παραπέμπει σε πυροβολισμούς, κυριαρχεί το μαύρο και το φλερτ με τον θάνατο. Το σενάριο είναι πυκνό και η σκηνοθεσία αρκούντως αποτελεσματική για να περιγράψει με μαύρο χιούμορ και μελαγχολία μια ερωτική ιστορία, που εκτυλίσσεται παράλληλα με την ιστορία της επανασύνδεσης δύο αδελφών σε συνθήκες παραλόγου. Το φόντο της ταινίας είναι μια Ελλάδα παραδομένη στις τράπεζες, στη μαφία, σε διεφθαρμένους ή ανίκανους αστυνομικούς και σε «πετυχημένους» νεκροθάφτες που ονειρεύονται μια θέση στη Βουλή. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ενσαρκώνει ένα «καλό παιδί» που ξυπνάει απότομα μέσα σ’ ένα εφιάλτη: περνάει στην παρανομία τύπου Μπόνι και Κλάιντ, για χάρη του αδελφού του, που έχει μπλέξει άσχημα. Στη συνέχεια γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο μιας νευρωτικής νεαρής αστυνομικού, που παριστάνει την ταμία σε μια τράπεζα. Ενας παππούς (Κώστας Βουτσάς) ψάχνει διαρκώς τρόπους ν’ αυτοκτονήσει, ένα παράνομο ζευγάρι κάνει σεξ σε νεκροφόρες και μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών μεταφέρονται μέσα σε φέρετρο...

• Μαύρο είναι το χιούμορ και στο «Μικρό έγκλημα» όπου ένας βορειοελλαδίτης αστυνομικός νεοδιορισμένος σ’ ένα νησάκι του Αιγαίου, φαντάζει σαν τη μύγα μες το γάλα. Στη μικρή γραφική Θηρασιά, που κάποιοι θέλουν να τη μετατρέψουν σε νεροτσουλήθρα για τουρίστες, ένα περίεργο θανάσιμο ατύχημα(;) βάζει σε σκέψεις το λαγωνικό με τη θεσσαλονικιώτικη ντοπιολαλιά που μόλις αποφοίτησε απ’ την Ακαδημία της αστυνομίας. Ομως, η πραγματική απειλή του θανάτου αφορά τη Θηρασιά.

Οι κωμικοί ξανάρχονται

• Στο «Μικρό έγκλημα» ο Αρης Σερβετάλης είναι όλη η ταινία. Παίζει με γκριμάτσες, εκφέρει την ατάκα με άριστη αίσθηση ρυθμού και έχει ένα στυλ που μετατρέπει το ψηλόλιγνο κορμί του σε μια κωμική φιγούρα – κράμα Σέρλοκ Χολμς και κυρίου Υλό.

• Στον «Ηλία του 16ου» ο Πέτρος Φιλιππίδης είναι απόλαυση. Ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος της ταινίας, στις σκηνές στο αστυνομικό τμήμα όπου ο τσιλιαδόρος φτωχοδιάβολος Ηλίας μεταμφιεσμένος σε αστυφύλακα ταράζει στη σφαλιάρα τον Θωμά που πιάστηκε στη φάκα (ο έτερος φτωχοδιάβολος στο μεγάλο κόλπο που ενσαρκώνεται εξαιρετικά από τον Θανάση Τσαλταμπάση). Ο «Ηλίας» του Φιλιππίδη είναι πολύ διαφορετικός από τον παμπόνηρο βλάχο-αθηναίο «Ηλία» του Χατζηχρήστου. Πνιγμένος στα χρέη και μαθημένος να βάζει διαρκώς πλάτη στα βάρη της ζωής, αυτή τη φορά είπε να βάλει πλάτη σε έναν σαλταδόρο σαν από γελοιογραφία του «Κλέψας του κλέψαντος». Θα μπλέξει όμως σε μια αλυσίδα απίθανων παρεξηγήσεων που κορυφώνεται σαν κωμικοτραγικός εφιάλτης. Ο μεταμφιεσμένος σε αστυφύλακα Ηλίας έχει τις καταβολές του στην ηθογραφία, αλλά επί της ουσίας δεν διαφέρει και πολύ από τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει ο Χαραλαμπόπουλος στο «Βank Bang». Και οι δυο έχουν την ίδια θηλιά στον λαιμό τους.

Δείτε...

Μικρό έγκλημα (2008)

• Του Χρίστου Γεωργίου. Μια ελληνική κωμωδία που μοιάζει με θρίλερ τύπου Αγκάθα Κρίστι. Ενας «ψάρακλας» αστυνομικός, ο Λεωνίδας, που μόλις αποφοίτησε απ’ τη σχολή της αστυνομίας, στέλνεται στις «θερμοπύλες» του ελληνικού τουριστικού ονείρου: στη μικρή Θηρασιά, που είναι μια νοητή προέκταση της καλντέρας της Σαντορίνης. Μια μέρα ανακαλύπτει στη θάλασσα το πτώμα ενός ηλικιωμένου άντρα, του Ζαχαρία, που ήταν κάτι σαν τον τρελό του χωριού. Ο Λεωνίδας από ένστικτο απορρίπτει το σενάριο του ατυχήματος (που όλοι θα το ’θελαν), βάζει το πτώμα σ’ ένα ψυγείο παγωτών και στη συνέχεια προσπαθεί να αποδείξει ότι έχει γίνει έγκλημα. Στην υπόθεση «ποιος σκότωσε τον Ζαχαρία;» έχει για συνεργάτιδα μια νεαρή τηλεπαρουσιάστρια. Με τον Αρη Σερβατάλη και τη Βίκυ Παπαδοπούλου. (Προβάλλεται στις αίθουσες).

Bank Bang (2008)

• Tου Αργύρη Παπαδημητρόπουλου. Στην καλύτερη ελληνική κωμωδία των τελευταίων χρόνων, όλα μοιάζουν με καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να εκραγεί. Καλοδουλεμένο σενάριο από τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, που είναι και ο πρωταγωνιστής της ταινίας δίπλα στον Δημήτρη Ημελλο. Εξαιρετικοί στους δεύτερους ρόλους οι Σκιαδαρέσης και Ιατρόπουλος. (Μόλις κυκλοφόρησε σε dvd από την Audio Visual).

Ο Ηλίας του 16ου (2008)

• Του Νίκου Ζαπατίνα. Ριμέικ της κλασικής ασπρόμαυρης ηθογραφικής κομεντί του Αλέκου Σακελλάριου. Το σενάριο είναι άτολμο (δεν αποτυπώνει τη σημερινή Αθήνα), οι ερμηνείες πολύ καλές. Αποκάλυψη ο νεαρός Θανάσης Τσαλταμπάσης σε έναν δεύτερο ρόλο. (Σε dvd από την Odeon).

• Του Δημητρη Mπουρα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 5 Aπριλίου 2009