Τρίχες, σεξ, τρέλα και δόξα τω Θεώ!
«Sex and the city 2» του Μάικλ Πάτρικ Κινγκ
ΜΑΪΚΛ ΠΑΤΡΙΚ ΚΙΝΓΚ: Sex and the city «2»
...'Η «Ζήσε του ...σου τον χαβά και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα», εν μέσω τριγμών των οστών τόσο της Καπουσίν όσο και της Οντρεϊ Χέπμπορν, των διαχρονικών εκπροσώπων των πολυσήμαντων εννοιών της class και της κομψότητας, κάτι που τα απαίδευτα και λιγούρικα για χρήμα επαρχιώτικα (όχι λόγω καταγωγής, αλλά λόγω νοοτροπίας) ξόανα δέχονται να εξευτελίσουν σε γκλαμουριάρικο μικρομεσαίο καρακιτσαριό.
Και σαν να μην έφτανε η καθημερινή βραδινή δόση της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς, έρχεται καπάκι η αναβάθμισή της μέσα από ένα κινηματογραφημένο συνονθύλευμα κινούμενων εικόνων, που συνιστούν αντιδραστικό μείγμα φτηνού, εκχυδαϊσμένου ψευτοφεμινισμού, πιασάρικων, ανυπόστατων, ουσιαστικά, θεμάτων με άλλοθι σοβαροφάνειας την, επί το λαϊκότερον, κρίση των 40. Μείγμα αλλοπρόσαλλο, ετερόκλητο, αλλά ποιον ενδιαφέρει; Ξεπεσμένοι καλλιτέχνες της σόου μπιζ εμφανίζονται ξαφνικά, ως από μηχανής θεοί και με τον ίδιο τρόπο εξαφανίζονται. Νομάδες Βεδουίνων, καμήλες, παζάρια, η σαμπάνια ρέει ποτάμι, η έρημος φαντασμαγορική. Και η προσφώνηση kid, που παραπέμπει στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Λορίν Μπακόλ. Βαγγελίστρα μου !Παίζουν: Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, Πενέλοπε Κρουζ, Κιμ Κατράλ, Λάιζα Μινέλι, Κρις Νορθ, Κριστίν Ντέϊβις, Σίνθια Νίξον, Μάιλι Σάιρους, κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).
ΤΖΟΡΤΖ ΠΟΛΟΚ: 10 μικροί νέγροι
Σε επανέκδοση με καινούριες κόπιες 35 mm, το ασπρόμαυρο ριμέικ του Τζόρτζ Πόλοκ από το 1965, μεταφορά στον κινηματογράφο της ομώνυμης νουβέλας της Αγκαθα Κρίστι. Η συγκεκριμένη θεωρείται από τις καλύτερες βερσιόν, μετά από εκείνη του Ρενέ Κλερ, που χρονικά προηγείται, ενώ το 1945, μια εικοσαετία πριν, συναντάται η πρώτη βερσιόν με τίτλο «And then there were none».
Το φιλμ του Πόλοκ κινείται σε σταθερό, καθόλου περίπλοκο ρυθμό, με σίγουρα, αλλά αποτελεσματικά τεχνάσματα ως προς τη δόμηση του τρόμου και της αγωνίας, με περισσότερη δράση, με τους φόνους να απεικονίζονται για πρώτη φορά, όπως και μια σκηνή πάλης και μία σκηνή σεξ.Ο σκηνοθέτης και το επιτελείο του επινόησαν ακόμη και την παύση ενός λεπτού, οδεύοντας προς την κλιμάκωση και την επανάληψη ορισμένων ενδείξεων, ώστε ο θεατής να έχει τη δυνατότητα ανακεφαλαίωσης. Πρόκειται, βέβαια, για παραπλανητικό τέχνασμα, το οποίο, όμως, φαίνεται ότι λειτουργεί. Ολοι οι θεατές αρχίζουν να στοιχηματίζουν, αλλά είναι πολλοί λίγοι αυτοί που πέφτουν μέσα. Το φιλμ του Πόλοκ, που γυρίστηκε στην Ιρλανδία, διαθέτει αρκετή εσάνς από τον παράξενο και φρικιαστικό μύθο της Αγκαθα Κρίστι, με τους 10 άγνωστους που αποδέχθηκαν την πρόσκληση κάποιου πλούσιου οικοδεσπότη για σύναξη στο απομονωμένο στην κορυφή ενός βουνού, σπίτι του. Ηρθαν όλοι σε ένα πάρτι χωρίς να γνωρίζουν τον οικοδεσπότη! Κι ύστερα δεν έμεινε κανείς.
Παίζουν: Σίρλεϊ Ιτον, Χιους Ο' Μπράιαν, Ντάλια Λάβι, Λέο Γκεν, Φάμπιαν, Ντένις Πράις, κ.ά.
Παραγωγή: Βρετανία (1965).
ΡΟΜΑΝ ΓΚΟΥΠΙΛ: Να πεθαίνεις στα τριάντα
Ασπρόμαυρο ντοκιμαντέρ του ηθοποιού - σκηνοθέτη Ρομάν Γκουπίλ (γιος του κάμεραμαν Πιέρ Γκουπίλ, γνωστού για τη συνεργασία του με τον Κουστώ). Η ταινία μνημονεύει τελετουργικά τον Μισέλ Ρεκανατί (1948 - 78) σύντροφο του Γκουπίλ σε εκατοντάδες διαδηλώσεις και πράξεις ανυπακοής, από το 1967 έως το 1971. Ορισμένα αποσπάσματα του φιλμ αφήνουν ζωηρά συναισθήματα και εντυπώσεις, μυρίζουν σχεδόν δακρυγόνα.
Τα παλαιότερα κομμάτια πλέκονται με τα νεότερα σε μια έξοχη αναπαράσταση που δυσκολεύεται όμως να αποτυπώσει το σύνολο των αριστερών και δεξιών ομάδων που ευρίσκονται στο πεδίο όπως επίσης και τα ζητήματα για τα οποία πολέμησαν με τόσο πάθος. Ο Γκουπίλ - αναφέρεται στο δελτίο Τύπου - «δεν είναι ο γραφικός εραστής που άνθισε τον Μάη του '68 στη Γαλλία και σώπασε με την κατάπνιξη των απεργιών και διαδηλώσεων. Είναι ο ιδεολόγος του παρελθόντος και του μέλλοντος που χαρίζει στις γενιές του χτες και του αύριο την εικόνα μιας αιματηρής μαχητικότητας που στήθηκε απέναντι στο προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο των συντηρητικών πεποιθήσεων της γαλλικής κυβέρνησης. Η εικόνα των εξεγερμένων στους δρόμους είναι ασπρόμαυρη, τονίζοντας την πολιτική αντίθεση των δύο άκρων, αντικομφορμιστική γιατί υπακούει στην ουτοπία, γλυκόπικρη, γιατί μπορεί το μήνυμα της αμφισβήτησης να είναι αισιόδοξο, η αλήθεια όμως της καθημερινής πάλης σημαδεύεται και από θάνατο».Παραγωγή: Γαλλία (1982).
ΣΤΙΒ ΠΙΝΚ: Ενα τρελό τρελό τζακούζι
Μια εικοσάλεπτη εισαγωγή μάς πληροφορεί για τη σημερινή, θλιβερή ύπαρξη τριών φίλων από παλιά. Του ασφαλιστή Ανταμ που μόλις εγκατέλειψε η κοπέλα του, του Νικ, αποτυχημένου μουσικού που εργάζεται σε κτηνιατρείο και υποψιάζεται ότι η γυναίκα του τον απατά και τέλος του Λου, ενός αλκοολικού μισάνθρωπου που, μολονότι σφύζει από τεχνητή ενέργεια, προσπάθησε να βάλει τέλος στη μίζερη ζωή του χωρίς όμως να τα καταφέρει.
Οι φίλοι του, συγκλονισμένοι από την αποτυχημένη αυτή απόπειρα, αισθάνονται την ανάγκη να κάνουν κάτι ώστε να επανενεργοποιηθεί το κέφι του Λου για ζωή. Του προτείνουν λοιπόν να φύγουν για το Kodiak Valley, ένα χειμερινό καταφύγιο όπου στα νιάτα τους είχαν περάσει αλησμόνητες μέρες.Στην εκδρομική παρέα προστίθεται και ο εικοσάχρονος ανιψιός του Ανταμ, Τζάκομπ, που κατοικεί στο υπόγειο του θείου του με μοναδική του συντροφιά τον εικονικό κόσμο ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Φθάνοντας στο καταφύγιο, που πια βρίσκεται υπό κατάρρευση, μπαίνουν σε κατάσταση ευφορίας και μέθης στο τζακούζι του σαλέ. Ενα βραχυκύκλωμα όμως στο θερμό λουτήρα, ευθύνεται για τη λειτουργία του και σαν μηχανή του χρόνου η οποία τους μεταφέρει 24 χρόνια πριν, στο νοσταλγικό Winterfest του 1986, που έφηβοι τότε έζησαν, ενώ ο ανιψιός Τζάκομπ αναζητά συνεχώς τον μυστηριώδη επιδιορθωτή του λουτήρα. Η ατμόσφαιρα της δεκαετίας του '80 αποδίδεται κύρια μέσα από επιλογή ευρέως διαδεδομένων μουσικών ακουσμάτων που περιβάλλουν και συνοδεύουν το κολάζ των κλισέ, μιας εποχής που εγγράφεται αποσπασματικά κι όχι σαν ενιαία εικόνα και αίσθηση.
Παίζουν: Τζον Κιούζακ, Τσέβι Τσέις, Κρίσπιν Γκλόβερ κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).
ΠΙΤΕΡ ΓΟΥΟΤΚΙΝΣ: Punishment ParkΡωμαλέο και ενδιαφέρον φιλμ του Βρετανού Πίτερ Γουότκινς που για πάρα πολλά χρόνια, παρέμεινε στο περιθώριο.
Η ταινία που παρουσιάζει εξαιρετικό διαχρονικά ενδιαφέρον αναφέρεται στις αναταραχές στην Αμερική το τέλος της δεκαετίας του '60, όταν η κυβέρνηση ενίσχυσε θεσμικά τη χρήση της «νόμιμης» βίας, της καταπίεσης και της καταστολής όσο το αντιπολεμικό κίνημα κλιμάκωνε με ριζοσπαστικό τρόπο τις αντιδράσεις του.Ευρισκόμενη αντιμέτωπη με το χειρισμό του δυσεπίλυτου προβλήματος με τις υπερπλήρεις φυλακές, η κυβέρνηση εγκαινίασε τα αποκαλούμενα πάρκα παραδειγματικής τιμωρίας εκείνων που εξέφραζαν την αντίθεσή τους στον πόλεμο του Βιετνάμ και στους οποίους δινόταν και ευκαιρία επιλογής: `Η να αποδεχτούν φυλάκιση για χρόνια ή να δεχτούν να εγκλειστούν για τρεις μέρες σε πάρκο τιμωρίας, χωρίς νερό, χωρίς τροφή, χωρίς ξεκούραση δεδομένου ότι σε τρία μερόνυχτα, κυνηγημένοι από την Εθνοφρουρά, έπρεπε να διασχίσουν την έρημο της Καλιφόρνιας. Η κατάσταση που επικρατεί στα πάρκα τιμωρίας φαίνεται ότι υπερβαίνει κάθε εφιαλτική σκέψη. Εικόνες ντροπής μιας φιλοπόλεμης πολιτικής πραγματικότητας.
Παίζουν: Πάτρικ Μπόλαντ, Κεντ Φόρμαν, Κάρμεν Αρτζεντσιάνο, Λουκ Τζόνσον, κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (1971).
ΜΙΚΕΛΑΝΤΖΕΛΟ ΑΝΤΟΝΙΟΝΙ: Zabriskie PointΤο αμφιλεγόμενο, γοητευτικό φιλμ του Αντονιόνι που χαρακτηρίστηκε επίθεση κατά της καπιταλιστικής Αμερικής και παιάνας για τους εξεγερμένους φοιτητές, χλευάστηκε από την αμερικανική κριτική και απορρίφθηκε από το αμερικανικό κοινό. Τα προβλήματα που αναγνώρισαν στην ταινία πηγάζουν από παρανοήσεις και λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με ανεπαίσθητες, και μη, πτυχές της αμερικάνικης πραγματικότητας που όμως δε θα φάνταζαν σοβαρές εάν το φιλμ δεν ισχυριζόταν ότι αναφέρεται στην Αμερική (κατά τον ίδιο τρόπο που το Blow up, γυρισμένο στην Αγγλία, δε διατείνεται ότι αναφέρεται στην Αγγλία). Για την εποχή του υπήρξε από τα ακριβότερα φιάσκα - στοίχισε 7.000.000 δολάρια - και καταχωρήθηκε στη λίστα των 50 χειρότερων ταινιών από γένεσης κινηματογράφου.
Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, θεωρείται ταινία καλτ στη βάση ίσως της νοσταλγίας ή της περιέργειας των νεότερων που αναρωτιούνται σε τι συνίσταται η επαναστατικότητα της δεκαετίας του '60. Το βέβαιο είναι ότι η ταινία διαθέτει στοιχεία με αξία ντοκιμαντέρ, καθώς και αδιαμφισβήτητα ελκυστική αξία σε επίπεδο εννοιολογικό και συμβολικό. Η θεματική της ραχοκοκαλιά διέπεται από τη θέση ότι ένοχοι δεν νοούνται μόνο η αστυνομία και οι μεγάλες μπίζνες, αλλά και τα ΜΜΕ, οι διαφημιστές και ο κιτρινισμός. Αυτή καθαυτή η νιότη, περίλαμπρη από μόνη της, ανεξάρτητα του τι λέει ή τι κάνει συνιστά ένα βασικό θέμα της ταινίας. Το σημαντικό δε βρίσκεται στο γεγονός ότι οι νέοι είναι επαναστάτες αλλά στο ότι είναι νέοι. Εξίσου βασικό καθώς και οικείο θέμα αποτελεί εκείνο της φυγής. Το φιλμ αρχίζει με συνέλευση φοιτητών που συζητά για το πώς θα καταφερθούν αποτελεσματικότερα στο κατεστημένο. Στοιχεία που πρόσκεινται στους Μαύρους Πάνθηρες υπερθεματίζουν για άμεση βία, ενώ οι λευκοί σπουδαστές εμφανίζονται πιο μετριοπαθείς. Ο Μαρκ, μοναχικός τύπος, δηλώνει ότι είναι έτοιμος να πεθάνει γι' αυτήν την υπόθεση, όχι όμως από ανία. Παρατίθεται κατόπιν σειρά σεκάνς παράλληλης αφήγησης της ιστορίας της Ντάρια - φοιτήτριας ανθρωπολογίας και γραμματέα του μεγιστάνα Αλεν, η οποία κατευθύνεται προς την πόλη Φένιξ με την παλιά της Μπουίκ - και του Μαρκ, ύποπτου για φόνο αστυνομικού που όμως δε διέπραξε, που πιλοτάρει το μικρό ιδιωτικό αεροπλάνο Λίλυ 7 και διατείνεται ότι «έχει ανάγκη την απογείωση». Πάνω στο δρόμο συναντιούνται, ο έρωτας έρχεται κεραυνοβόλα και κάνουν έρωτα στο σημείο Ζαμπρίνσκι, σε μια πλαγιά του λόφου. Τον Μαρκ σκοτώνουν αστυνομικοί και η Ντάρια πληροφορείται τον θάνατό του από την τηλεόραση, στην πολυτελή βίλα του εργοδότη της στην έρημο. Εγκαταλείπει τη βίλα. Κοιτώντας πίσω της, το οικοδόμημα εκρήγνυται χωρίς ήχο όμως. Η εικόνα αποδίδει τη φευγαλέα, παρορμητική αντίδραση της Ντάρια για καταστροφή. Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και καρφώνει χαιρέκακα το βλέμμα της στη βίλα που τώρα εκσφενδονίζεται στον αέρα όχι από μια αλλά από δεκατρείς εκρήξεις που παράγουν εκκωφαντικό ορυμαγδό. Οι λεπτομέρειες της έκρηξης αποτυπώνονται σε μια εκπληκτική σύνθεση και η έκρηξη δεν εγγράφεται πλέον σαν παρόρμηση αλλά σαν ενσυνείδητη πρόθεση. Το πολυτελές οικοδόμημα που εκρήγνυται, η κατάρρευση της καπιταλιστικής κοινωνίας, αποτυπώνεται από διαφορετικές γωνίες και αποστάσεις. Κατόπιν η κάμερα πλησιάζει ένα ψυγείο που και αυτό εκρήγνυται και το περιεχόμενό του, ένα πακέτο Kellogg's Special K, ένα κοτόπουλο, ένας αστακός χύνεται και επιπλέει στο γαλάζιο... μια βιβλιοθήκη εκρήγνυται, βιβλία και περιοδικά επιπλέουν κι αυτά... Η εχθρική ματιά της Ντάρια μοιάζει να θέλει να καταστρέψει όχι μόνο τα καταναλωτικά αντικείμενα που εξουσιάζουν την αμερικάνικη κοινωνία αλλά και όλα τα έντυπα ίχνη της ιδεολογίας της.Παίζουν: Ροντ Τέιλορ, Ντάρια Χάλπριν, Μαρκ Φρέσετ, Πολ Φιξ, κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (1970).
ΡΟΤΖΕΡ ΚΑΜΠΛ: Τριχωτή επίθεσηΚλασική οικογενειακή φαρσοκωμωδία χωρίς χιούμορ και φαντασία, με αστεϊσμούς που δεν απογειώνονται και με προθέσεις περιβαλλοντικών μηνυμάτων την οποία η κριτική κατατάσσει στις χειρότερες ταινίες της πρόσφατης μνήμης.
Μοιάζει να έχει φτιαχτεί από ανθρώπους - και για ανθρώπους - που δεν κινούνται πέραν των ορίων των Mall, με χαρακτήρες αλλά και δέντρα που φαντάζουν πλαστικά. Η ιδέα γεννήθηκε με το ξέσπασμα πυρκαγιών στην Νότια Καλιφόρνια και συνίστατο στο τι θα συνέβαινε σε περίπτωση που τα ζώα, οι φωλιές των οποίων καταστράφηκαν, αποφάσιζαν να εκδικηθούν τους ανθρώπους που τα ρήμαξαν, εκείνους που καταστρέφουν τον πλανήτη. Ζώα μεταπλασμένα, με φτηνό ψηφιακό animation, σε όντα με γούνινα κοστούμια και ανθρωπόμορφους τρόπους συμπεριφοράς, που μπορεί να μη μιλούν, αλλά χαμογελούν, γελούν, κάνουν γκριμάτσες και χειρονομίες.Δεν πρόκειται για κινούμενα σχέδια αλλά για κάτι αρκετά κοντά. Ενας κτηματομεσίτης, ο Νταν, αποστέλλεται στο Ορεγκον όπου η εταιρεία που κατασκευάζει κατοικίες θέλει να επεκτείνει τις δραστηριότητές της «εξαφανίζοντας» ένα δάσος για να οικοδομήσει στη θέση του, ένα υπερπολυτελές εμπορικό κέντρο. Δε γνωρίζει όμως ότι στο συγκεκριμένο δάσος, τα ζώα με επικεφαλής ένα ρακούν κι έναν σκίουρο και με όπλο μια αρκούδα, ανέκαθεν πολεμούσαν τους ανθρώπινους εισβολείς. Ως εκ τούτου εξελίσσονται τρελές σκηνές από τη στιγμή που τα ζώα αναλαμβάνουν δράση για να εκδικηθούν τους ανθρώπους που καταστρέφουν τις φωλιές τους.
Παίζουν: Μπρουκ Σιλντς, Μπρένταν Φρέιζερ, Ντικ βαν Ντάικ, Ματ Πρόκοπ, Κεντ Τζεόνγκ, κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (2010).
No comments:
Post a Comment