«Αν κάποιος ξεχάσει το τότε, δεν μπορεί να διαβάσει το σήμερα ». Με μία και μόνο φράση ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι ικανός να σε στοιχειώσει- κάτι που συνέβη προχθές το απόγευμα στο Μουσείο Μπενάκη, όπου ο σημαντικότερος εν ζωή έλληνας σκηνοθέτης παρευρέθη για την παρουσίαση μιας θαυμάσιας συλλεκτικής κασετίνας που σχετίζεται με ταινία του. Το φιλόδοξο εγχείρημα των εκδόσεων Μίλητος (κόστους 100 ευρώ) περιέχει τo σενάριο της ταινίας «Η σκόνη του χρόνου» (μαζί με όλα τα κείμενα που διαβάστηκαν για τον σκηνοθέτη σε εκδήλωση στο Τριανόν), το φωτογραφικό λεύκωμα του Ισίδωρου Λεοντή «Τheo Αngelopoulos: Τhe Μaking of “Dust of Τime”», ένα DVD με το ντοκυμαντέρ του Λεοντή από τα γυρίσματα της «Σκόνης» και το CD με τη μουσική που έγραψε η Ελένη Καραΐνδρου για την ταινία.
Στην εκδήλωση, όπου μεταξύ άλλων παρευρέθησαν η κυρία Καραΐνδρου και φίλοι του σκηνοθέτη, όπως οι συνάδελφοί του Νίκος Παναγιωτόπουλος και Κώστας Βρεττάκος, μίλησαν ο συγγραφέας Τίτος Πατρίκιος, ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης και ο λέκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Μεντής. Τον συντονισμό έκανε ο συγγραφέας Θανάσης Βασιλείου.
Τα κοινά σημεία του «αγγελοπουλικού» κινηματογραφικού έργου με το έργο του Τ. Σ. Ελιοτ σε ό,τι αφορά την έννοια του χρόνου στήριξαν τη σκέψη του κ. Μικελίδη, ο οποίος ανέφερε ότι, όπως συμβαίνει στον Ελιοτ, έτσι και στις ταινίες του Αγγελόπουλου «το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι ένας αλύτρωτος χρόνος». Ωστόσο κάποια στιγμή το ζήτημα της κριτικής κινηματογράφου φάνηκε να υποσκελίζει το θέμα της συνάντησης, τη συλλεκτική έκδοση. Σκληρή γλώσσα κατά των κριτικών χρησιμοποίησε ο κ. Πατρίκιος, ο οποίος μιλώντας για τις αρνητικές κριτικές που δέχθηκε η «Σκόνη του χρόνου» στην Ελλάδα επεσήμανε ότι «αυτές οι αντιδράσεις εκφράζουν τον ελληνικό επαρχιωτισμό και αυτό που κάνουν (οι κριτικοί) είναι κακό του κεφαλιού τους». Από την πλευρά του, ο κ. Αγγελόπουλος με αφορμή την εκδήλωση φάνηκε πρόθυμος να μιλήσει γενικότερα για την επικαιρότητα, την οποία άλλωστε η «Σκόνη» αγγίζει: «Η σημερινή γενιά έχει έναν κλειστό ορίζοντα» επεσήμανε. «Το άνοιγμα στο όνειρο δεν προσφέρεται και η νεολαία ασφυκτιά και αντιδρά» είπε, φέρνοντας ως παράδειγμα το κίνημα των «Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη». «Δεν ξέρω πού θα οδηγήσει αυτό, όπως δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος για να προτείνει κάτι. Ως αριστερός όμως λέω ότι η Αριστερά είχε κάποτε μια χρυσή ευκαιρία και αυτή η ευκαιρία χάθηκε. Ελπίζω μόνο για έναν καλύτερο τόπο, μια καλύτερη Ελλάδα».
No comments:
Post a Comment