Ο κινηματογραφικός φακός ανακάλυψε πολλές αρχαίες «τρύπες»

• ΕΝΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΕ 16 ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΜΟΥΣΕΙΑ

• Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΜΠΑΡΚΑ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Δεν θα μας περνούσε ποτέ από το μυαλό ότι η έννοια της τρύπας θα αποτελούσε αφορμή για έναν εξαιρετικό περίπατο στα σημαντικότερα μουσεία της Αθήνας.

Ενα φεστιβάλ κινηματογράφου «άνοιξε» τον δρόμο. Αν και φαινομενικά αταίριαστοι οι δύο κόσμοι, η «εισβολή» του ενός στον άλλο μάς πρόσφερε για μερικές ώρες όχι μόνο χρήσιμες γνώσεις αλλά και μια νότα αισιοδοξίας σε μια χώρα που πλήττεται από τις «τρύπες» των ελλειμμάτων και των χρεών.

• Δύο χρόνια δούλευε την ιδέα ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Ορέστης Ανδρεαδάκης. Το σινεμά χρωστά την ύπαρξή του σε μία τρύπα. Στην τρύπα που απέκτησε το φιλμ για να κινείται και στην τρύπα του φακού της κινηματογραφικής μηχανής. Κι αν για τους διοργανωτές του φεστιβάλ ήταν δικαιολογημένος ο συνειρμός, για τους διευθυντές και επιμελητές των μουσείων, όχι. Στην αρχή, όλοι τους εξεπλάγησαν. Θεώρησαν αιρετική την προσέγγιση. Στο τέλος όμως τους συνεπήρε η πρόταση.

Ετσι από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, το Εθνικό Αρχαιολογικό, το Βυζαντινό και Χριστιανικό, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης μέχρι το Πολεμικό και το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, συνολικά 16 αθηναϊκά μουσεία δέχτηκαν να εξερευνήσουν την έννοια της «τρύπας» στην ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από τα πολύτιμα εκθέματά τους. Επιλέχτηκαν περισσότερα από 200 αντικείμενα. Δίπλα σε καθένα τοποθετήθηκε μια επιγραφή από τους διοργανωτές του φεστιβάλ με ένα σύντομο κείμενο που αιτιολογεί την επιλογή.

«Από τον προϊστορικό πέλεκυ και τον κεραμικό τροχό, στα λυχνάρια, τους τάφους και τις γεωτρήσεις κι από τις κλειδαριές, τα κουμπιά και τις πρίζες, στα κανόνια, στους υπόγειους σιδηρόδρομους και στις πετρελαιοπηγές, ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι ο πολιτισμός της τρύπας», τονίζει ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο οποίος έκανε την επιλογή με τη βοήθεια του επιστημονικού προσωπικού των μουσείων.

Εκείνο που καθιστά γοητευτικό και άκρως ενδιαφέρον το εγχείρημα, είναι οι παράλληλες αφηγήσεις που δημιουργούνται. Φωτίζονται στα μάτια μας αντικείμενα που ίσως να μην παρατηρούσαμε ποτέ. Ενώ συνδυάζοντας το έκθεμα ενός μουσείου με ένα άλλο προκαλείται εκ νέου το βλέμμα μας. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το στοίχημα της σύγχρονης μουσειολογίας; Ετσι δεν διατηρούνται «ζωντανά» στον σύγχρονο θεατή τα μουσεία; Μακάρι να προκαλούσαν και από μόνα τους τέτοιους περιπάτους. Η αρχή έγινε.

Η βόλτα μας, που ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και συνεχίστηκε στα Μουσεία Μπενάκη, Κυκλαδικής Τέχνης, Βυζαντινό και Χριστιανικό και τέλος στο Μουσείο της Ακρόπολης, μας άφησε και μια ξινή γεύση. Ο πρώτος όροφος του ΕΑΜ (με εξαίρεση την αίθουσα της Θήρας) παραμένει εδώ κι ένα μήνα κλειστός λόγω έλλειψης προσωπικού. Δεν προβλέπεται να ανοίξει άμεσα καθώς ούτε καν η προκήρυξη των θέσεων έχει οριστεί από το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού. Μήπως, ως χώρα, κάνουμε μια τρύπα στο νερό; *

• Info: «Η τρύπα» διαρκεί μέχρι το καλοκαίρι. Πληροφορίες και χάρτης στο www.aiff.gr. Είσοδος με το εισιτήριο του κάθε μουσείου, όπου υπάρχει. Χορηγός ΕΛΛΑΚΤΩΡ.