Ολική έκλειψη

• ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

The Eclipse. Ιρλανδία, 2009. Σκηνοθεσία: Κόνορ ΜακΦέρσον. Σενάριο: ΜακΦέρσον & Μπίλι Ρος. Ηθοποιοί: Κιάραν Χάιντς, Εϊνταν Κουίν, Ιμπεν Χέιλιε, Σάρα Χάνα Λιντς. 88'

***

«Ολική έκλειψη» του Κόνορ ΜακΦέρσον: τρυφερότητα, θλίψη και... φαντάσματα

Ενας άντρας προσπαθεί να ξεπεράσει τη θλίψη του, ενώ στοιχειώνεται από φαντάσματα του παρελθόντος σε μια αρκετά τρομακτική, ταυτόχρονα τρυφερή ταινία, με έξοχη ερμηνεία από τον Κιάραν Χάιντς. Δεν είναι καθόλου εύκολο να φτιάξεις ταινίες με φαντάσματα, όταν θέλεις να πείσεις (ταυτόχρονα να τρομάξεις) τον θεατή. Χρειάζεται προσοχή και φροντίδα στη λεπτομέρεια, καθώς και στη δημιουργία της κατάλληλης, απειλητικής ατμόσφαιρας, πράγματα για τα οποία σήμερα οι περισσότεροι σκηνοθέτες αδιαφορούν. Αντίθετα, ο Ιρλανδός σκηνοθέτης και διάσημος θεατρικός συγγραφέας Κόνορ ΜακΦέρσον κατάφερε στην ταινία του «Ολική έκλειψη» να δημιουργήσει αυτή την ατμόσφαιρα.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στη διάρκεια ενός λογοτεχνικού φεστιβάλ σε μια όμορφη παραλιακή πόλη της Ιρλανδίας. Εκεί, ο χήρος Μάικλ Φαρ (Κιάραν Χάιντς), που ζει μια ήρεμη ζωή με τα δύο ανήλικα παιδιά του, αναλαμβάνει να κάνει τον οδηγό και να ξεναγήσει στην πόλη δύο από τους επισκέπτες συγγραφείς: τη Λένα (Ιμπεν Χέιλιε), μια συμπαθητική Βρετανίδα συγγραφέα ιστοριών με φαντάσματα, και τον Αμερικανό Νίκολας (Εϊνταν Κουίν), έναν ναρκισσιστή συγγραφέα μπεστ σέλερ, που κάποτε είχε μια περιστασιακή σχέση με τη Λένα και που τώρα προσπαθεί να την αναβιώσει, παρά την αρνητική στάση της. Ο Μάικλ, όμως, δεν μπορεί να ξεχάσει τη νεκρή γυναίκα του, που συχνά βλέπει το φάντασμά της και με την οποία μοιράζεται τα προβλήματά του. Παράλληλα, φαίνεται να τον στοιχειώνει και το φάντασμα του ζωντανού, αν και άρρωστου, πεθερού του.

Ο ΜακΦέρσον αναπτύσσει το στόρι του με λεπτομέρεια και φρόνηση, συνδυάζοντας τις καθημερινές οικογενειακές απασχολήσεις του Μάικλ με τη σχέση του και το φλερτάρισμά του με τη Λένα, ενώ, άθελά του, συμμετέχει και στις συγκρούσεις της με τον Νίκολας. Μια ήρεμη φαινομενικά πορεία, στην οποία εισβάλλουν κάθε τόσο, αναπάντεχα, τα φαντάσματα του Μάικλ. Στοιχείο που ο σκηνοθέτης καταφέρνει να εντάξει και να ισορροπήσει έντεχνα με την υπόλοιπη ιστορία.