Ψαθάς με ενέσεις επικαιρότητας

Οι θεατές παρακολουθούν τη νέα ταινία χωρίς συγκρίσεις με την παλαιά

• Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η Καθημερινή, Tετάρτη, 22 Δεκεμβρίου 2010

• Ζητείται ψεύτης**1/2
  ΚΟΜΕΝΤΙ
  Σκηνοθεσία: Ιεροκλής Μιχαηλίδης
  Ερμηνείες: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Ζέτα Μακρυπούλια, Μιχάλης Ιατρόπουλος

ΚΡΙΤΙΚΗ. Είναι μεγάλο ρίσκο η απόφαση για ριμέικ ταινιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, γιατί οι ταινίες αυτές είναι τόσο χαρακτηρισμένες από τις ερμηνείες των ηθοποιών τους, ώστε οι νέες εκδοχές κινδυνεύουν να καταποντιστούν.

Ωστόσο, μετά τον «Ηλία του 16ου» και το «Ζητείται ψεύτης» καταφέρνει να σταθεί αξιοπρεπώς με ένα –περιορισμένο– σεναριακό λίφτινγκ. Αλλωστε, μόνο παρεμβάσεις επικαιρότητας θα μπορούσε να κάνει κανείς στην ιστορία του Δημήτρη Ψαθά.

Το θετικό στοιχείο της νέας ταινίας είναι ότι σε κάνει να την παρακολουθήσεις χωρίς να έχεις στο μυαλό σου την παλιά ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη –που δεν είναι και από τις καλύτερές του– με τον Παντελή Ζερβό και τον Ντίνο Ηλιόπουλο.

Κεντρικός ήρωας είναι ο υπουργός Υγείας, που διαπιστώνει ότι πολλά εξαρτώνται από το χάρισμα της «επικοινωνίας», το οποίο δεν διαθέτει. Ετσι προσλαμβάνει ως βοηθό τον Ψευτοθόδωρο, ο οποίος «επικοινωνεί» τον υπουργό λέγοντας ακατάσχετα ψέματα.

Φυσικά, η φούσκα κάποτε θα σπάσει και όλοι θα βρεθούν μπροστά στις ευθύνες τους. Η νέα ταινία ευνοείται από την τρέχουσα συγκυρία και την απαξίωση της πολιτικής, ως κινηματογράφος, όμως, δεν ξεφεύγει από την παλιομοδίτικη αντίληψη. Πολύ καλός είναι ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, και θα έπρεπε να κάνει περισσότερο κινηματογράφο, ενώ δίπλα του ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος τιθασεύει αποτελεσματικά την υπερβολή που τον έχει χαρακτηρίσει σε άλλους ρόλους.

• «Θαύματα» και εγκλήματα

Το 2003 ο Σιλβέν Σομέ είχε εντυπωσιάσει με το «Τρίο της Μπελβίλ». Επτά χρόνια μετά, ο «Θαυματοποιός» (**1/2) δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Το σενάριο της ταινίας έχει γραφτεί από τον Ζακ Τατί και μιλάει για έναν ταχυδακτυλουργό που μένει από δουλειά καθώς η τέχνη του βρίσκεται πια στα αζήτητα. Ταξιδεύοντας στη Σκωτία, θα γνωρίσει μια κοπέλα και οι ζωές τους θα αλληλοεπηρεαστούν. Ωστόσο, η ταινία δεν έχει δύναμη και μοιάζει σαν επανάληψη άπειρων άλλων με θέμα ξεπεσμένους καλόκαρδους καλλιτέχνες. Αυτό που ξεχωρίζει είναι το υψηλής αισθητικής animation.

Ο ελληνικής καταγωγής Λούης Ψυχογιός στην περσινή απονομή των Οσκαρ κέρδισε το βραβείο ντοκιμαντέρ για την ταινία που γύρισε με θέμα τη σφαγή των δελφινιών σε έναν όρμο της Ιαπωνίας. Ο «Ορμος» (**1/2), εκτός από καλή ταινία, είναι και το κεντρικό σημείο μιας μεγάλης και μαχητικής καμπάνιας για τη σωτηρία των δελφινιών, ενώ ο Ψυχογιός και οι συνεργάτες του έγιναν αρκετές φορές θύματα επιθέσεων και αποκλεισμών. Ο «Ορμος» είναι μια ταινία που προκαλεί συγκίνηση και θυμό για την επέμβαση του ανθρώπου στη Φύση, αλλά και για τη μανιασμένη διατήρηση μιας εγκληματικής παράδοσης.

Προβάλλεται επίσης η «Επεισοδιακή επιστροφή της Ταμάρα Ντρου (**), κομεντί με δραματικά στοιχεία του Στίβεν Φρίαρς. Ο Φρίαρς είναι από τους καλούς Βρετανούς σκηνοθέτες και έχει ασχοληθεί με μια μεγάλη γκάμα ειδών. Αυτή τη φορά το αποτέλεσμα είναι μέτριο. Η νεαρή Ταμάρα, την οποία υποδύεται η Τζέμα Αρτερτον, επιστρέφει στο χωριό της με νέα μύτη και με αναμνήσεις όχι ιδιαίτερα ευχάριστες από την παιδική της ηλικία και καταφέρνει να ανακατέψει τις ζωές όλων. Η ταινία πάντως, παραπαίοντας ανάμεσα στην κωμωδία και τις δραματικές στιγμές, γίνεται έως και ενοχλητική.

Ντόρτια και διπλές σε ρυθμό κωμωδίας

Του Δημητρη Mπουρα

• Γονείς της συμφοράς **
  ΚΩΜΩΔΙΑ
  Σκηνοθεσία: Πολ Βάις
  Ερμηνεία: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Μπεν Στίλερ, Τζέσικα Αλμπα, Οουεν Ουίλσον, Μπάρμπρα Στρέιζαντ, Ντάστιν Χόφμαν, Λόρα Ντερν, Χάρβεϊ Καϊτέλ

ΚΡΙΤΙΚΗ. Στον αφρό των γιορτινών ημερών επιπλέουν ανάλαφρες κωμωδίες. Σε μία από αυτές, στους «Γονείς της συμφοράς», οι ηθοποιοί είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά τραβώντας τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε γέλιο και γελοίο. Στο δεύτερο σίκουελ του «Γαμπρού της συμφοράς», Ρόμπερτ ντε Νίρο και Μπεν Στίλερ ακονίζουν για άλλη μια φορά τα μαχαίρια τους.

Ο Γκρεγκ Φόκερ πρέπει να αποδείξει στον πεθερό του, πρώην πράκτορα της CIA, Τζακ, πως έχει τα προσόντα για να αναλάβει τα ηνία της οικογένειας. Ο Γκρεγκ, που αναβαθμίστηκε στη δουλειά σε αρχινοσοκόμος, έχει άλλους πονοκεφάλους. Πρέπει να πάει με τα νερά μιας ιατρικής επισκέπτριας (η Τζέσικα Αλμπα είναι ο πειρασμός), παράλληλα, πρέπει να πείσει τη διευθύντρια ενός πρότυπου ιδιωτικού σχολείου, φυτώριου της αυριανής ελίτ, να δεχτεί τα δίδυμα παιδιά του. Παρεξηγήσεις και θεότρελες καταστάσεις σε μια κωμωδία που θα μπορούσε να ’ταν μαύρη. Σαν αφρώδης οίνος μετά το χριστουγεννιάτικο γεύμα...

Ενας ηθοποιός, ο Τζακ Μπλακ, κάνει τη διαφορά και στα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ» (**) που απευθύνονται σε πιο νέους. Ροκ καταστάσεις στο νησί των Λιλιπούτειων, όπου έρχονται τα πάνω κάτω όταν το κύμα ξεβράζει στην ακτή έναν νεαρό «γίγαντα» με βερμούδα. Ο σύγχρονος Γκιούλιβερ, ένας συνεσταλμένος κλητήρας, που λατρεύει το χαρντ ροκ και είναι ερωτευμένος με μια συντάκτρια ταξιδιωτικών θεμάτων, κερδίζει με ένα ψέμα μια αποστολή στο τρίγωνο των Βερμούδων, την πύλη για τον φανταστικό κόσμο του Τζόναθαν Σουίφτ, σύμφωνα με την ταινία. Στο κλασικό έργο, ο Γκιούλιβερ φτάνει σε μια χώρα όπου κατοικούν μικροσκοπικοί άνθρωποι και συνειδητοποιεί πόσο δυσανάλογα του αναστήματος των ανθρώπων είναι τα πάθη και τα ελαττώματά τους. Στην ταινία του Ρομπ Λέτερμαν ο συνεσταλμένος νεαρός άντρας κερδίζει την αυτοεκτίμησή του. Παράλληλα, μεταφέρει ένα φιλειρηνικό μήνυμα στους Λιλιπούτειους, που βρίσκονται σε πόλεμο με τους γείτονές τους.

Κάτω από τον μακροσκελή τίτλο «Ο κόσμος είναι μεγάλος και η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στη γωνία» (**) κρύβεται η αγωνία του Βούλγαρου σκηνοθέτη Στεφάν Κομαντάρεφ να πλασαριστεί στην πεντάδα των υποψηφίων για το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Σε φλας μπακ εκτυλίσσεται η οδύσσεια μιας οικογένειας που υπέστη τα πάνδεινα από το καθεστώς του Ζίβκοφ. Σε ενεστώτα χρόνο, ο γιος της οικογένειας, που βρίσκεται με αμνησία σε ένα νοσοκομείο της Γερμανίας, επιστρέφει στην πατρίδα του και ξαναβρίσκει τη μνήμη και τις ρίζες του. Οδηγός του σε αυτό το ταξίδι, ο ταβλαδόρος παππούς του. Αλληγορικό και συμπαθητικό.

Προβάλλονται επίσης το animation «Ενα παραμύθι για δύο κουνουπάκια» και το «Καλά Χριστούγεννα κύριε Λόρενς» του Οσιμα.