Ολοι τον προτιμούσαν καυτό

• Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΥ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Ενας από τους λαμπερότερους αστέρες της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ έσβησε χθες. Ο Τόνι Κέρτις πέθανε στο σπίτι του στο Λας Βέγκας σε ηλικία 85 ετών, ύστερα από καρδιακή ανακοπή, όπως ανακοίνωσε η κόρη του Τζέιμι Λι Κέρτις.

Ο Τόνι Κέρτις στο «Ετσι σπάσαμε τις αλυσίδες» του Στάνλεϊ Κρέιμερ του 1958

Ο πανέμορφος, κομψός και κουλ τύπος με τη βελούδινη φωνή δεν έχασε ποτέ το χιούμορ του. Οταν πριν από δύο χρόνια κάποιος τον ρώτησε τι θα ήθελε να γράψουν στην ταφόπλακά του, αυτός απάντησε αυθόρμητα: «Κανείς δεν είναι τέλειος». Είναι, φυσικά, η τελευταία ατάκα της ταινίας «Μερικοί το προτιμούν καυτό» (1957) του Μπίλι Γουάιλντερ, στην οποία συμπρωταγωνίστησε με τη Μέριλιν και άφησε εποχή σαν τζαζ μουσικός που κάνει τη γυναίκα, προκειμένου να γλιτώσει από τη Μαφία. Και στην οποία προσποιείται τον εκκεντρικό πολυεκατομμυριούχο, μιμούμενος τη φωνή του Κάρι Γκραντ, εξαγριώνοντας τον συμπρωταγωνιστή του Τζακ Λέμον, που του έλεγε: «Μα κανείς δεν μιλάει έτσι!».

Ο Κάρι Γκραντ ήταν το πρότυπο που τον έβγαλε από την αφάνεια. Ο Τόνι Κέρτις γεννήθηκε το 1925 σε μια φτωχογειτονιά του Μπρονξ ως Μπερνάρντ Σβαρτζ και ήταν ένας από τους τρεις γιους ενός Εβραίου ράφτη, μετανάστη από την Ουγγαρία. Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, η σχιζοφρενής μητέρα του τον χτυπούσε, η πάμφτωχη οικογένεια έμενε στο πίσω μέρος του ραφτάδικου. Ο ένας αδερφός του εκδήλωσε σχιζοφρένεια και κλείστηκε σε ίδρυμα, ενώ για λίγο καιρό ο οκτάχρονος Τόνι και ο άλλος του αδερφός (που τελικά σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν ενηλικιωθεί) έμειναν σε ορφανοτροφείο γιατί οι γονείς τους δεν μπορούσαν καν να τους ταΐσουν.

Με το που η Αμερική μπαίνει στον Β' Παγκόσμιο, ο Τόνι βλέπει το είδωλό του Κάρι Γκραντ στην ταινία «Destination Tokyo» και κατατάσσεται και αυτός στο πολεμικό ναυτικό. Υπηρετεί σε πλοίο υποστήριξης υποβρυχίων και βλέπει ζωντανά την τελετή συνθηκολόγησης των Ιαπώνων από το κατάστρωμά του, στο Τόκιο, πριν γυρίσει σπίτι.

Ως το 1948 το Χόλιγουντ βλέπει σε αυτόν ένα νέο Κάρι Γκραντ, που με τη μοναδική του εμφάνιση ανεβάζει μια κλάση διάφορες μέτριες ταινίες κι έτσι υπογράφει στη Γιουνιβέρσαλ. Αλλάζει το όνομά του χρησιμοποιώντας το Αντονι από το μυθιστόρημα «Anthony Adverse» και το εξαμερικανισμένο επώνυμο της μητέρας του.

Ο ρόλος του διεφθαρμένου δημοσιογράφου στο «The sweet smell of success» του Αλεξάντερ Μακεντρικ τον καθιερώνει. Την επόμενη χρονιά είναι υποψήφιος για Οσκαρ α' ρόλου για την εμφάνισή του δίπλα στον Σίντνεϊ Πουατιέ στο αντιρατσιστικό δράμα «Ετσι σπάσαμε τις αλυσίδες» του Στάνλεϊ Κρέιμερ.

Η επιτυχία συνεχίζεται στο «The Vikings» και τον «Σπάρτακο» του Κιούμπρικ δίπλα στον Κερκ Ντάγκλας σε ρόλο δούλου, αλλά παίζει και τον σίριαλ κίλερ στον «Στραγγαλιστή της Βοστόνης» του Ρίτσαρντ Φλέισερ. Ως το τέλος δήλωνε πως ο σκοτεινός ρόλος στην ταινία, που οι κριτικοί έθαψαν, ήταν ο καλύτερος της καριέρας του.

Πέρασε στην τηλεόραση δίπλα στον Ρότζερ Μουρ στη σειρά «The Persuaders» και αργότερα συμπρωταγωνίστησε στις σειρές «McCoy» και «Vegas». Ηδη από το 1960 είχε δικό του ήρωα στους Φλίνστοουνς, τον Stony Curtis. Ως το τέλος της καριέρας του συνέχιζε να συμμετέχει από άποψη και σε χαμηλότερου μπάτζετ κινηματογραφικές παραγωγές ποιότητας, όπως το «Μια νύχτα με τη Μέριλιν» του Νίκολας Ρεγκ (1983).

Γέρος πια δήλωσε: «Εχοντας κάνει 122 ταινίες, τολμώ να πως πως παίζεται μια ταινία μου κάθε μέρα κάπου στον κόσμο».

Μεγαλώνοντας τον κέρδισε η ζωγραφική, με αρκετή επιτυχία και επιρροές από Βαν Γκογκ, Πικάσο και Μαγκρίτ.

Παντρεύτηκε έξι φορές. Την πρώτη με τη σταρ τότε Τζάνετ Λι, με την οποία απέκτησαν την Τζέιμι Λι, και την τελευταία με μια 42 χρόνια μικρότερή του.

Απολαμβάνοντας τη φήμη του γλεντζέ γυναικά έλεγε: «Ούτε νεκρός δεν θα παντρευόμουν μια γυναίκα σε ηλικία ταιριαστή για σύζυγό μου». Ο Φρανκ Σινάτρα είχε πει πως είναι ο αγαπημένος του Χολιγουντιανός σταρ γιατί «τα κατάφερε, παρ' ότι οι πιθανότητες ήταν όλες εναντίον του». *