- ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
Παραφορτωμένη με νέες ταινίες -έντεκα συνολικά!- η κινηματογραφική αυτή βδομάδα. Επικεφαλής η κινεζική «Μια γυναίκα, ένα όπλο κι ένα noodle bar» του Ζανγκ Γιμού, η ιταλική «Είμαι ο έρωτας» του Λούκα Γκουαντανίνο και η αμερικανική «Μέχρι να σε βρω» του Ροντρίγκο Γκαρσία.
Ελεύθερη και κωμική διασκευή του «Μόνο αίμα» των Κοέν είναι το «Μια γυναίκα, ένα όπλο κι ένα noodle bar» του Ζανγκ Γιμού
Ενώ ακολουθούν οι ταινίες: «Splice» του Καναδού Βιντσέντζο Νάταλι και οι ελληνικές «Μέσα στο δάσος» του Αγγελου Φραντζή, «Ταξιδιάρα ψυχή», ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Αριστομενοπούλου και «Great Directors» της Ελληνοαμερικανίδας Αντζελας Ισμαΐλου. Στο πρόγραμμα και το μουσικό «Benda Bilili!», η κωμωδία «Δωρητής σπέρματος», η ταινία τρόμου «Piranha 3D» και το παιδικό παραμύθι «Tinker Bell and the Great Fairy Rescue».
Μια γυναίκα, ένα όπλο κι ένα noodle bar
Α Woman, a Gun and a Noodle Shop. Κίνα, 2010. Σκηνοθεσία: Ζανγκ Γιμού. Σενάριο: Ξου Ζενγκχάου, Σι Τζιανκουάν. Ηθοποιοί: Σαν Χονγκλέι, Ξιάο Σενγιάνγκ, Γιαν Νι, Ζάο Μπεν Σαν. 95'
*** ½ -
Ελεύθερη διασκευή του αστυνομικού, σκοτεινού θρίλερ «Μόνο αίμα» των αδερφών Κοέν σε μια μαύρη, εικαστικά συναρπαστική κωμωδία.
Στο θρίλερ «Μόνο αίμα», πρώτη ταινία των αδερφών Κοέν, στρέφεται τη φορά αυτή ο Κινέζος σκηνοθέτης Ζανγκ Γιμού («Τα ιπτάμενα στιλέτα», «Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια») για τη νέα του ταινία, που πρωτοείδαμε στο φεστιβάλ του Βερολίνου. Ομως, εκεί που οι Κοέν επέλεξαν το φιλμ νουάρ για να αφηγηθούν την ιστορία τους, ο Γιμού επέλεξε τον τόνο της μαύρης κωμωδίας. Η ιστορία του, τοποθετημένη στην Κίνα μιας παλιότερης -μεσαιωνικής- εποχής, αφηγείται την ιστορία ενός μεσήλικα, πονηρού ιδιοκτήτη ενός μαγαζιού για νουντλ, σ' ένα ερημικό σημείο της επαρχιακής Κίνας. Αναθέτει σ' ένα διεφθαρμένο αστυνομικό να δολοφονήσει την όμορφη, πολύ νεότερη απ' αυτόν, παραμελημένη γυναίκα του και τον δειλό εραστή της, υπάλληλό στο μαγαζί του. Μόνο που, μετά τον φόνο, τα πράγματα θα πάρουν μια απρόσμενη στροφή.
Με εξαίρεση μερικά δευτερεύοντα στοιχεία -το όπλο και μια κλειδαριά συνδυασμού- ο Γιμού παραμένει αρκετά πιστός στην ιστορία των Κοέν, αντλώντας την έμπνευσή του από κινεζικούς λαϊκούς θρύλους και την κινεζική όπερα. Και φτιάχνει μια απολαυστική κωμωδία, ένα συνδυασμό ανάμεσα στο μαύρο χιούμορ και την κωμωδία σκρούμπολ -όπως στη σκηνή της αρχής με τους μάγειρες να παίζουν και να πετάνε, με χορογραφικό ρυθμό, τη ζύμη των νουντλ όπως στα μιούζικαλ. Οι σκηνές είναι φωτογραφημένες με κορεσμένα χρώματα σε εικόνες εικαστικά συναρπαστικές. Οι χαρακτήρες, μαζί κι ένας μπουφόνικος αστυνομικός, διακωμώδηση του χαρακτήρα του Χαβιέ Μπαρντέμ στο «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» των Κοέν, καθώς και διάφορα άλλα, τοποθετημένα έξυπνα στην πλοκή στοιχεία, όπως το όπλο του τίτλου αλλά και το πτώμα του συζύγου, που κάθε τόσο βρίσκεται σε άλλο σημείο, χρησιμεύουν για μια σειρά επεισόδια βουτηγμένα σε μαύρο χιούμορ, που φέρνουν στον νου τις θεατρικές κωμωδίες του Μαριβό αλλά και την ταινία του Χίτσκοκ «Ποιος σκότωσε τον Χάρι». Στο «παιχνιδιάρικο» αυτό πνεύμα της ταινίας κινούνται και όλες οι απολαυστικές ερμηνείες.
Ιο sono l'amore. Ιταλία, 2009. Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο. Σενάριο: Γκουαντανίνο, Μπάρμπαρα Αλμπέρτι, Ιβάν Κοτρονέο, Βάλτερ Φαζάνο. Ηθοποιοί: Τίλντα Σουίντον, Φλάβιο Παρέντι, Γκαμπριέλε Φερτσέτι, Μαρίζα Μπέρενσον. 120'
***
Υπέροχη η Τίλντα Σουίντον στο «Είμαι ο έρωτας» στο ρόλο μιας καταπιεσμένης και πλούσιας συζύγου που κάνει την επανάστασή της
Η πτώση μιας μεγαλοαστικής μιλανέζικης οικογένειας, δοσμένη μ' ένα οπερατικό, «βισκοντικό» στιλ και με την Τίλντα Σουίντον υπέροχη στο ρόλο μιας δυστυχισμένης Ρωσίδας, συζύγου ενός μεγαλοβιομήχανου.
Ηχειραφέτηση μιας γυναίκας είναι στο επίκεντρο της ιταλικής ταινίας «Είμαι ο έρωτας» του Λούκα Γκουαντανίνο. Είναι η Ρωσίδα Εμα Ρέκι (αναφορά στη «Μαντάμ Μποβαρί»), μια ανικανοποίητη σεξουαλικά γυναίκα, παντρεμένη με Μιλανέζο μεγαλοβιομήχανο και με τρία μεγάλα παιδιά, που περνά τη ζωή της ακολουθώντας πιστά τις συζυγικές της υποχρεώσεις, κλεισμένη σ' ένα λαμπερό, πολυτελές, γεμάτο καθρέφτες, πολυέλαιους και ακριβούς πίνακες αρχοντικό. Ωσπου η γνωριμία της με τον Αντόνιο, έναν σεφ, φίλο του γιου της, που της φτιάχνει ωραία, αφροδισιακά φαγητά, αρχίζει να βγάζει στην επιφάνεια τις καταπιεσμένες σεξουαλικές της επιθυμίες. Αυτές προκαλούν αναταραχές και επεισόδια, που σταδιακά τη μεταμορφώνουν σε χειραφετημένη γυναίκα.
Η ιστορία δίνει την ευκαιρία στον Γκουαντανίνο να φτιάξει το πορτρέτο μιας συγκεκριμένης τάξης, με ένα οπερατικό στιλ, κάτι ανάμεσα στις ταινίες του Βισκόντι και του Ντάγκλας Σερκ. Η κάμερα κινείται με άνεση στο πλούσιο σπίτι της οικογένειας Ρέκι και καταγράφει με λεπτομέρεια το κοινωνικό περιβάλλον (από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές είναι η αρχική με το πάρτι των γενεθλίων), εξετάζει εξονυχιστικά τα πρόσωπα και τη συμπεριφορά τους, τις κοινωνικές και άλλες αλλαγές τους (π.χ. η σκηνή όπου η κόρη της αποκαλύπτει στην Εμα τη λεσβιακή σχέση της), αλλά και την ομορφιά που φέρνει ο έρωτας στη ζωή της Εμας (έρωτας και οργασμός που συνδυάζονται με τις λιχουδιές που φτιάχνει ο εραστής-σεφ), για να δημιουργήσει το αναγκαίο φόντο όπου εκτυλίσσεται το συναρπαστικό μελόδραμά του. Η Τίλντα Σουίντον δίνει την Εμα με λεπτότητα και, όταν χρειάζεται, με ζεστασιά.
Mother and Child. ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία-σενάριο: Ροντρίγκο Γκαρσία. Ηθοποιοί: Ανέτ Μπένινγκ, Ναόμι Γουότς, Κέρι Γουάσινγκτον, Τζίμι Σμίτε, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον. 126'
***
Η Ναόμι Γουότς στη συγκινητική, τρυφερή ταινία «Μέχρι να σε βρω» του Ροντρίγκο Γκαρσία
Το θέμα της μητρότητας αλλά και της έλλειψης παιδιού στη ζωή τριών διαφορετικών γυναικών, σε μια δραματική κομεντί σκηνοθετημένη με ευαισθησία, με το βάρος στην ανάπτυξη των χαρακτήρων. Εξαιρετικές οι ερμηνείες.
Οι σχέσεις τριών γυναικών με το παιδί είναι το θέμα της τρυφερής, συγκινητικής ταινίας του Ροντρίγκο Γκαρσία («Επιβάτες», «Εννέα ζωές»). Η μία, η Κάρεν (Ανέτ Μπένινγκ), είναι μια 50χρονη γυναίκα, που όταν ήταν ακόμη 14 χρονώ είχε δώσει το νεογέννητο κοριτσάκι της για υιοθεσία, και περίπου 25 χρόνια μετά αρχίζει να θέλει να το ανακαλύψει. Η άλλη, η Ελίζαμπεθ (Ναόμι Γουότς), είναι η «χαμένη» κόρη της που τώρα είναι δικηγόρος και ενδιαφέρεται μόνο για την καριέρα της και που η ερωτική σχέση με τον προϊστάμενό της είναι επηρεασμένη από μια αίσθηση μητρικής εγκατάλειψης. Η τρίτη είναι η Λούσι (Κέρι Γουάσινγκτον), μια ευτυχισμένη, παντρεμένη γυναίκα, που ψάχνει με πάθος να υιοθετήσει παιδί. Πλάι τους γνωρίζουμε και άλλα ενδιαφέροντα πρόσωπα: τον προϊστάμενο της Ελίζαμπεθ (Σάμιουελ Λ. Τζάκσον), την έγκυο Αφροαμερικάνα Ρέι, που το παιδί της σχεδιάζει να υιοθετήσει η Λούσι, τη Σοφία, παραδουλεύτρα της Κάρεν, και την αδελφή Τζοάν, μια καλόγρια που προσπαθεί να βοηθήσει τη Λούσι.
Ο Γκαρσία δένει με ευαισθησία και εκπληκτική άνεση τις διαφορετικές ιστορίες, δημιουργώντας σκηνές που κρατάνε το ενδιαφέρον, με χαρακτήρες που αναπτύσσονται σταδιακά, σε ένα καλογραμμένο σενάριο, με το δράμα, το λεπτό συχνά χιούμορ και τη συγκίνηση να εναλλάσσονται σωστά, χωρίς να ενοχλούν. Πολύ καλές οι ερμηνείες, ιδιαίτερα των Γουότς, Μπένινγκ και Γουάσινγκτον, που ενσαρκώνουν με δύναμη τις τρεις τόσο διαφορετικές, αλλά τόσο επηρεασμένες από το παιδί (που έχουν ή θέλουν ν' αποκτήσουν), γυναίκες.
Splice
ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ
ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία: Βιντσένζο Νάταλι. Σενάριο: Νάταλι και Αντουανέτ Τέρι Μπράιαν. Ηθοποιοί: Εντριαν Μπρόντι, Σάρα Πόλι, Ντελφίν Σανεάκ, Ντέιβιντ Χιούλετ. 107'
** ½
Ο Εντριαν Μπρόντι στο «Splice» του Βιντσένζο Νάταλι είναι ένας επιστήμονας που δημιουργεί έναν... παρ' ολίγον θηλυκό Φρανκενστάιν
Η δημιουργία σ' ένα επιστημονικό εργαστήρι, ενός παράξενου, κάπως σατανικού ανθρωποειδούς όντος, προκαλεί προβλήματα, σε μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας.
Ενδιαφέρουσα ταινία επιστημονικής φαντασίας, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για τη δυνατότητα δημιουργίας ανθρώπινων κλώνων. Δύο νεαροί επιστήμονες, η Ελσα (Σάρα Πόλι) και ο Κλάιβ (Εντριαν Μπρόντι), αναμιγνύουν ανθρώπινο DNA σ' ένα πείραμα κλώνων, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα ανθρωποειδές ον (με ουρά και φτερά), που σωματικά αναπτύσσεται με εκπληκτική ταχύτητα και αρχίζει να παίρνει μια, κάπως σατανική, γυναικεία μορφή. Το ον αυτό κινδυνεύει να μετατραπεί σε σύγχρονο, καταστροφικό Φρανκενστάιν.
Ο Καναδός σκηνοθέτης Βιντσένζο Νάταλι (δημιουργός του πολύ ενδιαφέροντος Cube) καταφέρνει, σ' ένα μεγάλο μέρος της ταινίας να αναπτύξει σωστά, και αρκετά συναρπαστικά (ακόμη και με μερικές ποιητικές στιγμές), το θέμα του, προβάλλοντας και το πρόβλημα σχετικά με την πλήρη ή περιορισμένη ελευθερία των πειραματικών εργαστηρίων. Εκεί που εξοκέλλει κάπως από το κύριο θέμα, είναι στο τελευταίο κομμάτι της ταινίας, όπου, εκτός από μια όχι αναγκαία καταδίωξη, περιορίζεται και σε ένα χολιγουντιανό φινάλε.
Ελλάδα, 2010. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αγγελος Φραντζής. Ηθοποιοί: Κάτια Γουλιώνη, Ιάκωβος Καμχής, Nathan Pissoort. 97'
* ½
Τρία νέα παιδιά χαμένα σ' ένα δάσος, είδος χαμένου παράδεισου (ο «Αντίχριστος» του Λαρς φον Τρίερ;), ζουν έναν καταδικασμένο έρωτα, σε μια καθαρά πειραματική ταινία.
Μετά «Το όνειρο του σκύλου», ο Αγγελος Φραντζής επιστρέφει με ακόμη μία πειραματική ταινία. Τρία παιδιά, δύο αγόρια κι ένα κορίτσι, περιπλανιούνται σ' ένα δάσος. Τα παιδιά είναι ήδη νεκρά, ύστερα από άγνωστη έκρηξη του αυτοκινήτου τους, όπως ξέρουμε από το πρώτο πλάνο της ταινίας. Η περιπλάνησή τους μπορεί να εξηγηθεί ποικιλοτρόπως: μπορεί να βρίσκονται ήδη στην «άλλη πλευρά» (υπάρχει μάλιστα και αναφορά στον Τορνέ), μπορεί να αναζητούν ένα χαμένο παράδεισο ή και να βρίσκονται σ' ένα πρωθύστερο ταξίδι αυτογνωσίας.
Με μια ψηφιακή φωτογραφική κάμερα (η μόνη αληθινή καινοτομία στην ταινία), ο Φραντζής κινηματογραφεί τους χώρους, το δάσος, τα δέντρα, τους κορμούς, τις κοιλάδες, τα ρυάκια, ένα καταρράκτη, ένα σπίτι, μερικές τολμηρές ερωτικές σκηνές (μια πεολειξία, ένα ερωτικό τρίο), με κυρίαρχα χρώματα το κόκκινο (το αίμα; Ο έρωτας;) και το πράσινο (η ελπίδα;). Εικαστικά η ταινία έχει ενδιαφέρον -από τις καλύτερες σκηνές: η ερωτική σκηνή του φινάλε, με τα μπερδεμένα, σε διαρκή αγωνία, σώματα των τριών παιδιών. Στο μεγαλύτερο, όμως, μέρος, πέρα από το εικαστικό ενδιαφέρον, ο ρυθμός αργεί (θα μπορούσε να είναι μικρότερης διάρκειας), χωρίς ουσιαστικό λόγο και κουράζει. Ακόμη, οι πειραματισμοί του δεν ξεφεύγουν από εκείνους σκηνοθετών της δεκαετίας του '70 (Γουόρχολ, Γκρέγκορι Μαρκόπουλο κ.ά.). *
Benda Billi! Κονγκό/Γαλλία, 2010. Ντοκιμαντέρ. Σκηνοθεσία-σενάριο: Ρενό Μπαρέτ,Φλοράν Ντέλα Ντιλαγιέ. 85'
**
Εξαιρετικά ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ γύρω από την εκπληκτική ιστορία του μαύρου συγκροτήματος Staff Benda Bilili -ηλικιωμένοι ανάπηροι που ζουν στους δρόμους της Κινσάσα κι ένα ευρηματικό παιδί που παίζει ένα αυτοσχέδιο όργανο. Καταφέρνει να βγει από την εξαθλίωση και τη μιζέρια και να γίνει διάσημο.
Ελλάδα, 2010. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αγγελική Αριστομενοπούλου.
**
Πολύ ενδιαφέρον μουσικό ντοκιμαντέρ γύρω από τον Γιάννη Αγγελάκα, που κέρδισε το βραβείο της επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών (FIPRESCI) στο Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αντζελα Ισμαΐλου. Φωτογραφία: Τζον Πιρότσι. 86'
Ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ με την Ελληνοαμερικανίδα Αντζελα Ισμαϊλου να παίρνει συνεντεύξεις από σκηνοθέτες που θαυμάζει (Μπερτολούτσι, Ντέιβιντ Λιντς, Στίβεν Φρίαρς, Κεν Λόουτς, Ανιές Βαρντά, Κατρίν Μπρεγιάρ, Τζον Σέιλς, κ.ά.), οι οποίοι μιλούν για προβλήματα καλλιτεχνικά αλλά και οικονομικά (ορισμένοι και πολιτικά) σε σχέση με τις ταινίες τους, αλλά και με τον κινηματογράφο γενικότερα.
(The Switch). ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία: Γουίλ Σπεκ και Τζος Γκόρντον. Σενάριο: Αλαν Λεμπ. Ηθοποιοί: Τζένιφερ Ανιστον, Τζέισον Μπέιτμαν, Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Τζουλιέτ Λούις. 101'
*
Μια ανύπαντρη γυναίκα που αποφασίζει να μείνει έγκυος με τεχνητή γονιμοποίηση, ανακαλύπτει 7 χρόνια μετά τη γέννηση του γιου της πως το σπέρμα του γοητευτικού δωρητή της είχε αντικατασταθεί από το σπέρμα ενός φίλου της. Μέτρια κωμωδία, βασισμένη σε διήγημα του Τζέφρι Ευγενίδης, με τον συγγραφέα να απαρνείται την ταινία, επειδή οι παραγωγοί άλλαξαν εντελώς το πνεύμα του έργου του.
ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Ατζά. Ηθοποιοί: Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Βινγκ Ρέιμς, Ελίζαμπεθ Σου, Κρίστοφερ Λόιντ. 88'
Τα γνωστά σαρκοφάγα ψάρια επανεμφανίζονται στην τρισδιάστατη οθόνη ύστερα από μεγάλη απουσία και κυνηγούν να φάνε τους ανθρώπους!...
- Tinker Belland The Great Fairy Rescue
ΗΠΑ, 2010. Κινούμενα σχέδια. Σκηνοθεσία: Μπράντλι Ρέιμοντ.
Παιδικό παραμύθι σε καρτούν με τη γνωστή νεράιδα Τίνκερ Μπελ να συνεργάζεται με άλλες νεράιδες για να κρύψουν την παρουσία τους από τους ανθρώπους.
No comments:
Post a Comment