Έφυγε από τη ζωή στα 80 του χρόνια ο Κλωντ Σαμπρόλ, ένας από τους πρωτεργάτες της γαλλικής νουβέλ βαγκ, που "εισέβαλε" ορμητικά στον κινηματογράφο το 1958, με τον "Ωραίο Σέργιο", χρηματοδοτώντας την ταινία με μια κληρονομιά της πρώτης συζύγου του και αξιοποιώντας τον άγνωστο τότε Ζαν Κλοντ Μπριαλί. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί έσπευσε να τον συγκρίνει με τον Μπαλζάκ, λέγοντας ότι είχε δανειστεί "τη λεπτότητα των κοινωνικών του απεικονίσεων" από τον συγγραφέα του 19ου αιώνα, ενώ "το χιούμορ και η ζωντάνια του κατάγονταν από τον Ραμπελαί".
Είχε γεννηθεί στη Σαρντέν, μια πόλη νότια του Παρισιού, και ο ίδιος πάντοτε θεωρούσε τον εαυτό του περισσότερο επαρχιώτη παρά Παριζιάνο. Στο πανεπιστήμιο ήρθε σε επαφή με την ομάδα των περίφημων "Καγιέ" και σύντομα άρχισε να γράφει στο περιοδικό, δίπλα στον Τριφώ, τον Γκοντάρ και τον Ρομέρ.
Με τη δεύτερη ταινία του, "Τα ξαδέλφια", απέσπασε τη Χρυσή Αρκούδα στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Επειτα από μια σειρά αστυνομικών ταινιών, το 1966 κάνει στροφή στην καριέρα του με το "Σκάνδαλο", και αρχίζει να εξερευνά τις ίντριγκες της γαλλικής μπουρζουαζίας. «Αν και είχε πιο κλασικό στιλ από τους άλλους της νουβέλ βαγκ, που ήταν πιο πειραματικοί», δήλωσε μετά τον θάνατό του ο πρόεδρος του Φεστιβάλ των Καννών, Τιερί Φρεμό, «υπήρχε τόση τόλμη στον κλασικισμό του, τόση ελευθερία και τόση πολυμάθεια που νομίζω ότι τα θρίλερ του θα παραμείνουν μοναδικά».
Στην Κόρωνο της Νάξου, απ' όπου καταγόταν, κηδεύτηκε το Σάββατο η ηθοποιός Γκιζέλα Ντάλι (ψευδώνυμο της Αδαμαντίας Μαυροειδή) που νικήθηκε τελικά από τον καρκίνο, σε ηλικία 70 ετών. Γεννημένη στην Πλάκα, το 1940, με σπουδές χορού στη σχολή Σ. Ανωμερίτου, θεάτρου στη σχολή του Εθνικού Ωδείου και ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1960, στην ταινία «Ραντεβού στη Βενετία» του μετέπειτα συζύγου της Ντίμη Δαδήρα. Προτού αναδειχθεί σε σεξοβόμβα της "τολμηρής" περιόδου του ελληνικού κινηματογράφου είχε δουλέψει στο θέατρο, σε πολλές επιθεωρήσεις, ενώ συμμετείχε συνολικά σε σαράντα περίπου ταινίες, οι περισσότερες τη δεκαετία του '60, καθώς και σε ξένες συμπαραγωγές (τουρκικές, ιταλικές, αμερικανικές και αιγυπτιακές). Το 1965 είχε αποσπάσει τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία «Ου κλέψεις» του Δαδήρα, που γυρίστηκε στην Κόρωνο Νάξου, τόπο καταγωγής της. Είχε διακόψει απότομα την καριέρα της το 1976 και είχε εγκατασταθεί στον Λυώνα, έναν κρυφό όρμο της Νάξου. Μια πλημμύρα, πριν από περίπου δέκα χρόνια, κατέστρεψε ολοκληρωτικά το κτήμα της, ενώ την ίδια εποχή εμφανίστηκε και ο καρκίνος. Η τελευταία της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 2004 στην «Τεστοστερόνη» του Γ. Πανουσόπουλου.
No comments:
Post a Comment