Φορολογικό «καταφύγιο» στην ιδιωτική παραγωγή

Σε ενίσχυση της ιδιωτικής παραγωγής μέσω φοροαπαλλαγών προχωρά η κυβέρνηση με την πρόβλεψη, στο φορολογικό νομοσχέδιο, σημαντικής απαλλαγής φόρου για όσους επενδύουν στην παραγωγή κινηματογραφικού έργου στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που επενδύει στην παραγωγή κινηματογραφικού έργου μεγάλου μήκους απαλλάσσεται από το φόρο που του αναλογεί ως εξής: Για φυσικά ή νομικά πρόσωπα που δεν δραστηριοποιούνται στον οπτικοακουστικό τομέα κατά 40% του ποσού που επένδυσαν, ενώ για φυσικά ή νομικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στα οπτικοακουστικά, κατά 20%. Και στις δύο περιπτώσεις, το συνολικό ποσό της επένδυσης δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% του συνολικού φορολογητέου εισοδήματος. Τα ποσά καταβάλλονται στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, «σε ειδικό λογιστικό κωδικό επ' ονόματι της ταινίας που επιθυμεί να ενισχύσει».

Αν και κατά το υπουργείο Πολιτισμού - Τουρισμού τα μέτρα αυτά «αποσκοπούν στο να αποτελέσουν έναν πυλώνα ανάπτυξης και σταθερότητας για τον κινηματογραφικό χώρο», ωστόσο, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην ικανοποίηση της πάγιας απαίτησης του οπτικοακουστικού κεφαλαίου να αυξάνει τα κέρδη του και μέσω της φοροαπαλλαγής του, στο «όνομα» της «ενίσχυσης» του κινηματογράφου!

Πρόκειται για εφαρμογή του «περίφημου» «Tax shelter», στο οποίο παραπέμπει η παραπάνω κυβερνητική πρόβλεψη. Ο όρος σημαίνει, κυριολεκτικά, «φορολογικό καταφύγιο», αφού, σύμφωνα με το οικονομικό λεξικό: «Χαρακτηρίζονται έτσι διάφορες επενδύσεις και επενδυτικά προγράμματα που επιτρέπουν τη νόμιμη αποφυγή καταβολής φόρου για τα ποσά που επενδύονται σε αυτά, ή γενικά, βοηθούν στη μείωση της φορολογικής οφειλής».

Αυτό το «φορολογικό καταφύγιο» αφορά, ευλόγως, τις εταιρείες και τα μονοπώλια του οπτικοακουστικού. Αντίθετα, η θέση του δημιουργού δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο, αφού βαθαίνει η ομηρία του από την «αγορά», ενώ το κοινό μετατρέπεται σε καταναλωτή βιομηχανοποιημένων οπτικοακουστικών προϊόντων, των οποίων η αισθητική και το περιεχόμενο άγονται και φέρονται από το βασικό κριτήριο του κέρδους του παραγωγού και του διανομέα. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 21/04/2010

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

26/11/2008

-- Στα «αζήτητα» η κινηματογραφική τέχνη

21/9/2008

-- Ιδιωτική παραγωγή... με δημόσια κίνητρα

22/7/2007

-- Συντηρητική εναρμόνιση και αυταπάτες

20/7/2006

-- Θέλουν μπίζνες, όχι πολιτισμό

18/8/2002

-- Στα «χέρια» των τραπεζών και των επιχειρήσεων