Η ταινία που προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μέχρι στιγμής, στο διαγωνιστικό τμήμα της φετινής Μπερλινάλε (του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, που λήγει την Κυριακή) είναι το «Μέλι» του Σεμίχ Καπλάνογλου: Ο Τούρκος σκηνοθέτης κλείνει με την ταινία αυτή την τριλογία, που άρχισε με «Το αβγό» και «Το γάλα».
Η ταινία έχει ως κεντρικό ήρωα τον μικρό Γιουσούφ, ο οποίος ζει με τον πατέρα και τη μητέρα του σε ένα χωριό στην Τουρκία. Η σχέση του Γιουσούφ με τον μελισσοκόμο (Ερνταλ Μπεσίκογλου) πατέρα του και το δάσος είναι ο θεματικός πυρήνας της ιστορίας, καθώς παρακολουθούμε τον μικρό να ακολουθεί τον πατέρα του στις περιπλανήσεις του στο δάσος. Οι τεχνητές κυψέλες που ο πατέρας έφτιαξε για να μαζεύει το μέλι είναι τοποθετημένες σε ψηλά δέντρα και έτσι η δουλειά γίνεται αρκετά επικίνδυνη. Στην αρχή της ταινίας βλέπουμε τον μελισσοκόμο να κρέμεται από ένα μισοσπασμένο κλαδί.
Η ταινία επιστρέφει πίσω για να περιγράψει πώς ο τελευταίος βρέθηκε εκεί. Ετσι ξεδιπλώνονται οι περιπλανήσεις πατέρα - γιου και η δυνατή συναισθηματική σχέση που τους συνδέει. Το πρόβλημα του μικρού είναι ότι τραυλίζει, πράγμα που του προκαλεί προβλήματα στο σχολείο, καθώς μάταια προσπαθεί να κερδίσει βραβείο ανάγνωσης, που μοιράζει ο δάσκαλος. Ωστόσο, μιλάει κανονικά όταν ψιθυρίζει. Ετσι ο πατέρας του επιλέγει τους ψιθύρους, για να φέρει το μικρό σε επαφή με τη μαγεία του δάσους, τη φύση των πουλιών και το άρωμα των λουλουδιών.
Αυτό που αναδεικνύει ο Καπλάνογλου με την ευαίσθητη αυτή ταινία είναι η οικογενειακή ζωή των φτωχών ανθρώπων του χωριού, που πασχίζουν για λίγο βιος. Μας υπενθυμίζει πως δεν υπάρχουν απλοί καθημερινοί άνθρωποι χωρίς βάθος, ούτε ζωή χωρίς ευχάριστες ή δυσάρεστες εκπλήξεις.
- Του Μιχάλη ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 19/02/2010.--
No comments:
Post a Comment