Η 28χρονη ηθοποιός Σοφία Γεωργοβασίλη πρωταγωνιστεί στο «Μαύρο Λιβάδι» ερμηνεύοντας ένα κορίτσι που μαθαίνει ότι είναι... αγόρι. Μας εξηγεί πώς είναι να «παίζεις στα όρια»
Κοντοκομμένα ξανθωπά μαλλιά, έντονα γαλάζια μάτια, ανοιχτόχρωμο δέρμα, λίγο «φευγάτο» βλέμμα. Οσοι είδαν τη νεαρή Σοφία Γεωργοβασίλη στα γυρίσματα του «Μαύρου Λιβαδιού», συμφώνησαν: θυμίζει τη Ζαν ντ' Αρκ. Και η Ζαν ντ' Αρκ, άλλωστε, είχε κάτι το ανδρόγυνο, όπως ο ρόλος της 28χρονης Σοφίας.
Σ' αυτήν την ατμοσφαιρική ταινία εποχής του πρωτοεμφανιζόμενου Βαρδή Μαρινάκη, που πριν από λίγο καιρό ολοκλήρωσε γυρίσματα, η ηθοποιός ερμηνεύει μια νεαρή μοναχή επί Τουρκοκρατίας η οποία γνωρίζει έναν τραυματισμένο γενίτσαρο (Χρήστος Πασσαλής) και το σκάει μαζί του. Γρήγορα, όμως, συνειδητοποιούν κάτι συγκλονιστικό: Η μοναχή δεν είναι κορίτσι, αλλά αγόρι. Οι γονείς του το είχαν στείλει από μωρό στο μοναστήρι για να γλιτώσει από τους Τούρκους...
Δεν είναι κι εύκολος ρόλος: «Προσπάθησα να βγάλω κάτι το άφυλο. Και κατέβασα όσο μπορούσα τη φωνή μου -άλλωστε ένα 15χρονο δεν έχει ακόμα διαμορφώσει τη φωνή του, είναι στα όρια. Πάντως το να παίζεις στο μεταίχμιο, ήταν το πιο δύσκολο», παραδέχεται. Κατά τ' άλλα, «φορούσα επιδέσμους στο στήθος, έσπρωχνα προς τα μέσα τη λεκάνη και καμπούριαζα ελαφρά».
Προσέξαμε ένα μεγάλο τατουάζ κατά μήκος της γάμπας της: ένας κινέζικος φλεγόμενος δράκος. «Φυσικά, το καλύψαμε για την ταινία. Υπάρχει ειδικό μακιγιάζ για τέτοιες περιπτώσει».
Τον ρόλο τον πήρε από οντισιόν -ήταν μάλιστα η πρώτη που είδε ο Μαρινάκης. «Μου είπε πως πρόκειται για μια 15χρονη μοναχή που είναι αγόρι και δεν το ξέρει».
Τα πράγματα, βέβαια, θα περιπλέξει το πρώτο, ασυνείδητο ακόμα, ερωτικό σκίρτημα της ηρωίδας -και βέβαια ο έρωτας που θα εμπνεύσει στον γενίτσαρο -ως κοπέλα βέβαια... «Υπάρχει μια ερωτική σκηνή στο δάσος όπου σηκώνω το φουστάνι και όλα αποκαλύπτονται. Το σοκ είναι μεγάλο».
Μην φανταστείτε πως με όλα αυτά αποκαλύψαμε το φινάλε της ταινίας. Το φιλμ επιφυλάσσει πολλές ακόμα εκπλήξεις. «Νομίζω πως αυτό που βγαίνει από την ταινία αυτή, είναι πως δεν πρέπει να πνίγουμε τις επιθυμίες μας. Αυτό είναι το χειρότερο που κάνουμε. Και κυρίως, το να τις ξεχνάμε», υποστηρίζει.
Στο ενεργητικό της έχει σπουδές στη δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά, σεμινάρια σωματικού θεάτρου στο Από Μηχανής Θέατρο με την Ασπασία Κράλλη («ο άνθρωπος που με προέτρεψε να γίνω ηθοποιός»), αλλά και θητεία στο θέατρο του δρόμου (ακροβατικά, ζογκλέρ, ξυλοπόδαρο, φωτιές κ.λπ.). Αν και αρχικά δεν είχε τέτοιες βλέψεις. «Είχα αποφασίσει πως θα πάω στην Αγγλία να σπουδάσω Καλές Τέχνες, όμως όταν έχασα τον πατέρα μου, που ήταν ζωγράφος, έπαθα ένα σοκ και αποφάσισα να στραφώ αλλού».
Οχι ότι σταμάτησε να ζωγραφίζει: συνεχίζει να κάνει ακουαρέλα κυρίως, να δουλεύει με πενάκι και «τώρα θέλω να παλέψω το λάδι». Πρόσφατα, συμμετείχε σε μια έκθεση στη Σίφνο.
Εκανε πολλά για να βγάλει τα προς το ζην: δούλεψε με σχεδιαστές μόδας, έκανε την βοηθό σκηνοθέτη, εργάστηκε σε εργαστήριο χρυσοχοΐας και επί χρόνια δούλευε σερβιτόρα.
Αυτός δεν είναι ο πρώτος αντρικός της ρόλος. «Στη σχολή έπαιξα και τον Γιάσα στον "Βυσσινόκηπο". Οταν μου το είπε ο καθηγητής μου, ο Γιάννης Νταλιάνης, δεν δίστασα -ίσως κόλλησα, αλλά για λίγο μόνο».
«Ελπίζω μόνο να μην αντιδράσουν κάποιοι πιστοί», λέει για το «Μαύρο Λιβάδι». «Σίγουρα, δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μας». Η ταινία γυρίστηκε σε Ζαγόρια και Παλαμήδι (εκεί μάλιστα θα παραμείνουν μόνιμα τα σκηνικά της ταινίας). «Για τον Μυστρά, όμως, δεν μας έδωσαν άδεια γυρισμάτων...».
Σήμερα, ο κινηματογράφος είναι η πρώτη της προτεραιότητα: «Δυστυχώς, στις δραματικές σχολές η έμφαση δίνεται στο θέατρο». Οσο για την τηλεόραση, «δεν μ' αφορά». Ενόψει μάλιστα της ταινίας, απέρριψε ένα σίριαλ.
Πάντως, έχει βάλει κιόλας πλώρη για έξω: «Σκέφτομαι Ευρώπη και Λος Αντζελες. Δυστυχώς, εδώ δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση για σινεμά. Θα πάρω το δισάκι μου και θα φύγω».
Σ' αυτήν την ατμοσφαιρική ταινία εποχής του πρωτοεμφανιζόμενου Βαρδή Μαρινάκη, που πριν από λίγο καιρό ολοκλήρωσε γυρίσματα, η ηθοποιός ερμηνεύει μια νεαρή μοναχή επί Τουρκοκρατίας η οποία γνωρίζει έναν τραυματισμένο γενίτσαρο (Χρήστος Πασσαλής) και το σκάει μαζί του. Γρήγορα, όμως, συνειδητοποιούν κάτι συγκλονιστικό: Η μοναχή δεν είναι κορίτσι, αλλά αγόρι. Οι γονείς του το είχαν στείλει από μωρό στο μοναστήρι για να γλιτώσει από τους Τούρκους...
 |
Προσέξαμε ένα μεγάλο τατουάζ κατά μήκος της γάμπας της: ένας κινέζικος φλεγόμενος δράκος. «Φυσικά, το καλύψαμε για την ταινία. Υπάρχει ειδικό μακιγιάζ για τέτοιες περιπτώσει».
Τον ρόλο τον πήρε από οντισιόν -ήταν μάλιστα η πρώτη που είδε ο Μαρινάκης. «Μου είπε πως πρόκειται για μια 15χρονη μοναχή που είναι αγόρι και δεν το ξέρει».
- Μα, καλά, γίνεται αυτό;
Τα πράγματα, βέβαια, θα περιπλέξει το πρώτο, ασυνείδητο ακόμα, ερωτικό σκίρτημα της ηρωίδας -και βέβαια ο έρωτας που θα εμπνεύσει στον γενίτσαρο -ως κοπέλα βέβαια... «Υπάρχει μια ερωτική σκηνή στο δάσος όπου σηκώνω το φουστάνι και όλα αποκαλύπτονται. Το σοκ είναι μεγάλο».
Μην φανταστείτε πως με όλα αυτά αποκαλύψαμε το φινάλε της ταινίας. Το φιλμ επιφυλάσσει πολλές ακόμα εκπλήξεις. «Νομίζω πως αυτό που βγαίνει από την ταινία αυτή, είναι πως δεν πρέπει να πνίγουμε τις επιθυμίες μας. Αυτό είναι το χειρότερο που κάνουμε. Και κυρίως, το να τις ξεχνάμε», υποστηρίζει.
Στο ενεργητικό της έχει σπουδές στη δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά, σεμινάρια σωματικού θεάτρου στο Από Μηχανής Θέατρο με την Ασπασία Κράλλη («ο άνθρωπος που με προέτρεψε να γίνω ηθοποιός»), αλλά και θητεία στο θέατρο του δρόμου (ακροβατικά, ζογκλέρ, ξυλοπόδαρο, φωτιές κ.λπ.). Αν και αρχικά δεν είχε τέτοιες βλέψεις. «Είχα αποφασίσει πως θα πάω στην Αγγλία να σπουδάσω Καλές Τέχνες, όμως όταν έχασα τον πατέρα μου, που ήταν ζωγράφος, έπαθα ένα σοκ και αποφάσισα να στραφώ αλλού».
Οχι ότι σταμάτησε να ζωγραφίζει: συνεχίζει να κάνει ακουαρέλα κυρίως, να δουλεύει με πενάκι και «τώρα θέλω να παλέψω το λάδι». Πρόσφατα, συμμετείχε σε μια έκθεση στη Σίφνο.
Εκανε πολλά για να βγάλει τα προς το ζην: δούλεψε με σχεδιαστές μόδας, έκανε την βοηθό σκηνοθέτη, εργάστηκε σε εργαστήριο χρυσοχοΐας και επί χρόνια δούλευε σερβιτόρα.
Αυτός δεν είναι ο πρώτος αντρικός της ρόλος. «Στη σχολή έπαιξα και τον Γιάσα στον "Βυσσινόκηπο". Οταν μου το είπε ο καθηγητής μου, ο Γιάννης Νταλιάνης, δεν δίστασα -ίσως κόλλησα, αλλά για λίγο μόνο».
«Ελπίζω μόνο να μην αντιδράσουν κάποιοι πιστοί», λέει για το «Μαύρο Λιβάδι». «Σίγουρα, δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μας». Η ταινία γυρίστηκε σε Ζαγόρια και Παλαμήδι (εκεί μάλιστα θα παραμείνουν μόνιμα τα σκηνικά της ταινίας). «Για τον Μυστρά, όμως, δεν μας έδωσαν άδεια γυρισμάτων...».
Σήμερα, ο κινηματογράφος είναι η πρώτη της προτεραιότητα: «Δυστυχώς, στις δραματικές σχολές η έμφαση δίνεται στο θέατρο». Οσο για την τηλεόραση, «δεν μ' αφορά». Ενόψει μάλιστα της ταινίας, απέρριψε ένα σίριαλ.
Πάντως, έχει βάλει κιόλας πλώρη για έξω: «Σκέφτομαι Ευρώπη και Λος Αντζελες. Δυστυχώς, εδώ δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση για σινεμά. Θα πάρω το δισάκι μου και θα φύγω».
No comments:
Post a Comment