Σε πρώτο ρόλο ο Βαλεντίνο

Ανθρωπιά και χιούμορ από τον Κιτάνο, συζυγική ζήλια από τη Γερμανία και η αγιογραφία του διάσημου Ιταλού μετρ

Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Τακέσι Κιτάνο, ο άνθρωπος-ορχήστρα του απωασιατικού σινεμά, ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της χθεσινής, δεύτερης μέρας διεξαγωγής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας. Ο Κιτάνο, που είχε τιμηθεί με τον Χρυσό Λέοντα το 1997 με τα «Πυροτεχνήματα» κι έκτοτε είναι συχνότατος επισκέπτης της Μόστρα, επέστρεψε φέτος στο Λίντο εντός συναγωνισμού με το νέο του φιλμ «Ο Αχιλλέας και η χελώνα», γύρω από τους μάταιους, διά βίου αγώνες ενός ερασιτέχνη ζωγράφου να γίνει επαγγελματίας. Τυπικός Κιτάνο της προηγούμενης δεκαετίας, με το ημισουρεαλιστικό χιούμορ να δένει απολαυστικά με την ανθρωπιά και τη συγκίνηση, στο πλαίσιο μιας ιστορίας-ποταμού που μιλά επίσης για τις έννοιες της τέχνης και της εμμονοληψίας. Μια έκπληξη, αν κρίνουμε από την προηγούμενη, απογοητευτικά παροξυσμική και υπέρμετρα αυτοαναφορική ταινία του, «Τakeshis», που είχε επίσης προβληθεί στη Βενετία προ τριετίας.

Δυνατό τρίο

Αλλο ένα κεντρικό πρόσωπο της χθεσινής μέρας, ο Γερμανός σκηνοθέτης Κρίστιαν Πέτζολντ, που μετά το βραβευμένο στο Βερολίνο «Υella» ήρθε στο διαγωνιστικό της Μόστρα με το «Jerichow», το φαινομενικά μελοδραματικό χρονικό μιας σχέσης ερωτικού πάθους και συζυγικής ζήλιας, δοσμένο όμως μέσα από το γνωστό απόκοσμο, συγκρατημένο ύφος του σκηνοθέτη και ενδιαφέρουσες αναφορές στον υλισμό. Με ένα δυνατό πρωταγωνιστικό τρίο, απ όπου δεν αποκλείεται να λογαριαστεί για τα βραβεία ο Τουρκογερμανός Χιλμί Σοζέρ.

Πάντως, το εντελώς πρωταγωνιστικό πρόσωπο της Πέμπτης στο Λίντο ήταν, αναμφίβολα, ο Βαλεντίνο Γκαραβάνι. Ποιος; Μα ο διάσημος Ιταλός μετρ της υψηλής ραπτικής Βαλεντίνο, τα έργα και οι ημέρες του οποίου με επίκεντρο τις παραμονές της αποχώρησής του από το στερέωμα της μόδας το 2007, ήταν το θέμα του ντοκιμαντέρ «Βαλεντίνο: Ο τελευταίος αυτοκράτορας». Ο σκηνοθέτης Ματ Τιρνάουερ είναι παντού κατάδηλο ότι του πλέκει το εγκώμιο. Η αγιογραφία ωστόσο δεν στερείται ενδιαφέροντος: οι πληροφορίες, διά του αρχειακού υλικού ή του στόματος όσων «συνεντευξιάζονται» στην κάμερα είναι χρήσιμες και ζουμερές. Και ο ίδιος ο Βαλεντίνο, που ήταν στην αίθουσα μαζί με τον επί μισό αιώνα φίλο και συνεργάτη του Τζανκάρλο Τζαμέτι, μια χαρά, φράπα και κοτσονάτος παρά τα 78 του χρόνια.

Ρόμπυ Εκσιέλ, ΕΘΝΟΣ, 29/08/2008