Νέες ταινίες

«Χάι τεκ» περιπέτεια με τους Τζέιμς ΜακΑβόι και Αντζελίνα Τζολί σε σκηνοθεσία του Ρώσου Μπεκμαμπέτοφ που «ζήλεψε» τον Μatrix

Άντα Δαλιάκα, ΕΘΝΟΣ, Πέμπτη, 28/08/2008

Μια υπερ-στιλάτη χολιγουντιανή περιπέτεια και ένα κολομβιανό δράμα, με την υπογραφή ενός Ελληνα σκηνοθέτη, αποτελούν τις νέες πρεμιέρες της βδομάδας. Από τη μία, το «Wanted» του Τίμουρ Μπεκμαμπέτοφ με πρωταγωνιστές τους Τζέιμς ΜακΑβόι και Αντζελίνα Τζολί και, από την άλλη, το «ΡVC-1» του Σπύρου Σταθουλόπουλου. Οσο για τις επανεκδόσεις, αυτές συνεχίζονται με το «Μανχάταν» του Γούντι Αλεν.

«Wanted»

Ο Γουέσλι Γκίμπονς, ένας κακομοίρης λογιστής που ζει στο Σικάγο και παθαίνει κρίσεις πανικού όταν έχει να αντιμετωπίσει την υστερική αφεντικίνα του ή την εξίσου ενοχλητική φιλενάδα του που τον απατά με συνάδελφό του μαθαίνει ότι ο χαμένος εδώ και χρόνια πατέρας του δολοφονήθηκε άγρια στην ταράτσα ενός κτιρίου. Για την ακρίβεια, γίνεται το «μήλον της έριδος» ανάμεσα σε δύο επαγγελματίες δολοφόνους που τον χρειάζονται για διαφορετικούς λόγους. Υστερα από μια θεαματική μάχη σε... σουπερμάρκετ, ο φοβισμένος Γουέσλι θα πέσει στα χέρια της αεικίνητης Φοξ (Αλεπού) που τον μεταφέρει στη βάση της.

Εκεί μαθαίνει από τον αρχηγό της ομάδας Σλόαν ότι ο πατέρας του ανήκε σε μια παμπάλαια σέκτα δολοφόνων με υπεραισθητικές ικανότητες που κινείται με άξονα τη μοίρα και διαφυλάσσει την τάξη στην κοινωνία σκοτώνοντας τα θύματά της βάσει κωδίκων. Στο εργοστάσιο της κλωστοϋφαντουργίας όπου εργάζονται τα μέλη της Αδελφότητας, ο Γουέσλι θα εκπαιδευτεί με τις πιο σκληρές μεθόδους για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του και να κοντραριστεί με τον προδότη... Υπερβίαιη και εξωπραγματική ταινία δράσης από τον Ρώσο Τίμουρ Μπεκμαμπέτοφ, που μεταφέρθηκε στο Χόλιγουντ για να ανακατέψει τα συστατικά των επιτυχημένων ταινιών του «Οι φύλακες της νύχτας» και «Οι φύλακες της ημέρας».

Το ομότιτλο κόμικ των Μαρκ Μίλαρ και Τζ. Τζ. Τζόουνς έδωσε το σεναριακό έρεισμα σε μια αλά «Μatrix», σπιντάτη περιπέτεια, που κινείται στη σφαίρα του μεταφυσικού και ακολουθεί πιστά την pulp βία του Κουέντιν Ταραντίνο.

Το σενάριο μοιάζει να έρχεται από το... υπερπέραν, καθώς το «ιερό καθήκον» της Αδελφότητας παραπέμπει σε φάρσα παιγμένη σε μοντέρνο/φουτουριστικό σκηνικό και ο χρόνος παγώνει όταν οι σφαίρες εκσφενδονίζονται σε μια πορεία καρέ καρέ. Εντούτοις, όσο υπερβολικό φαντάζει στην οθόνη τούτο το «χάι τεκ» δημιούργημα, άλλο τόσο σε γοητεύει, σαν ένοχη απόλαυση, με τις ευρηματικές του σκηνές δράσης και την στυλιζαρισμένη του οπτική.

Καθοριστικό ρόλο σ' αυτό παίζουν οι χαρισματικοί πρωταγωνιστές (ο Τζέιμς ΜακΑβόι τα καταφέρνει μια χαρά ως άλλος σούπερ ήρωας και η Αντζελίνα Τζολί συνδυάζει τον δυναμισμό της Λάρα Κροφτ με τον σέξι κυνισμό της κυρίας Σμιθ, ενώ επιδεικνύει τη γεμάτη τατουάζ πλάτη της), που ξέρουν να προφέρουν και τις πιο ανόητες ατάκες με νόημα.

«ΡVC-1»

Κάπου στην κολομβιανή επαρχία, μια ομάδα ανδρών φθάνει μ ένα φορτηγάκι σε μια απόμερη φάρμα, εισβάλλει μέσα στο σπίτι, ομηρεύει την οικογένεια και αφήνει τη μητέρα μ ένα κολάρο-βόμβα γύρω από τον λαιμό, ζητώντας μέσω μιας μαγνητοφωνημένης κασέτας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για την απενεργοποίησή της. Καθώς μένει μονάχα μιάμιση ώρα μέχρι την έκρηξη, η πανικοβλημένη φαμίλια ξεκινά έναν απεγνωσμένο αγώνα κόντρα στον χρόνο για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των τρομοκρατών... Είναι αυτή ακριβώς η μιάμιση ώρα που παρακολουθούμε στην ταινία του Κολομβιανού εκ... Θεσσαλονίκης Σπύρου Σταθουλόπουλου, στο πραγματικό της ξετύλιγμα, σ' ένα και μόνο μονοπλάνο, χωρίς κανένα κατ, καμία «ραφή» στο γύρισμα, κανέναν σταματημό. Το επίτευγμα που είχε εγκαινιάσει προ 60 ετών ο Αλφρεντ Χίτσκοκ με τη «Θηλιά» (όπου, πάντως, ένα αδιόρατο μοντάζ ήταν αναγκαίο, καθώς έπρεπε να αλλαχτεί η μπομπίνα του φιλμ στη μηχανή), ο Σταθουλόπουλος το αναβιώνει με σύγχρονα μέσα -μια ψηφιακή κάμερα- και πετυχαίνει τον ίδιο ακριβώς στόχο: τη διαρκή εγρήγορση του θεατή, την πιεστική συμμετοχή του στα εν εξελίξει δρώμενα μέσα από την αδιάλειπτη πύκνωση του σασπένς σε πραγματικό, άμεσο, «τωρινό» χρόνο, όσο ακριβώς διαρκεί η επίσκεψη στη σκοτεινή αίθουσα. Σύμφωνοι, είναι μια επίδειξη (γνωστού και πολυεπεξεργασμένου) ύφους, που όμως σε καθηλώνει όχι μονάχα με την τεχνική και την πνιγηρή του δράση, αλλά ταυτόχρονα με τις αναφορές του στην πανταχού παρούσα σε λατινοαμερικανικές χώρες βία και τρομοκρατία (όπου οι απαγωγές είναι φαινόμενο καθημερινό), πόσω μάλλον όταν επιπλέον γνωρίζεις ότι το τραγικό χρονικό βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.