Οι ταινίες της εβδομάδας

• Από τη Ριβιέρα με αγάπη... και Βανέσα Παραντί

• Καλοκαιρινή και κοσμοπολίτικη, η κωμωδία «Επαγγελματίας καρδιοκατακτητής» είναι ό,τι πρέπει για αυτή την εποχή

• ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ | Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

• Κανόνας 1ος: Δεν χωρίζουμε ποτέ ευτυχισμένα ζευγάρια. Κανόνας 2ος: Δεν ερωτευόμαστε ποτέ.

• Ενας από τους λόγους για τους οποίους η επιχείρηση «χωρισμού ζευγαριών» που διατηρούν δυο αδέλφια, ο Αλεξ και η Μελανί (Ρομάν Ντουρί, Ζιλί Φεριέρ), τα πηγαίνει τόσο καλά είναι ότι οι δυο παραπάνω κανόνες τηρούνται κατά γράμμα. Αλλά ένας από τους λόγους για τους οποίους η γαλλική κωμωδία «Επαγγελματίας καρδιοκατακτητής» («L΄ arnacoeur»), που ασχολείται μαζί τους, έκανε θραύση στη χώρα παραγωγής της είναι ότι οι κανόνες κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα «σπάσουν».

• Οικονομικά προβλήματα αναγκάζουν το ντουέτο να αναλάβει την υπόθεση χωρισμού ενός φαινομενικά ευτυχισμένου ζευγαριού και το κυριότερο, στην πορεία ο Αλεξ ερωτεύεται τον στόχο του, που φέρει τη μορφή της κυρίας Τζόνι Ντεπ Βανέσα Παραντί. Με το καλοκαιρινό, υπερπολυτελές Μονακό ως φυσικό χώρο γυρισμάτων και όλους τους ηθοποιούς σε μεγάλα κέφια, η ταινία θα ήταν αφύσικο να μην πετύχει, πόσω μάλλον με την ιστορία που αφηγείται, από την οποία δεν λείπει o μαστροχαλαστής-τεχνικός της ομάδας του ζευγαριού (Φρανσουά Νταμιέν) και μια νυμφομανής φίλη της Παραντί (Ελένα Νογκουέρα). Νιώθεις σαν να βλέπεις το «Δόλωμα» του Αλέκου Σακελλάριου - και το λέω για καλό. Την πραγματική έκπληξη όμως την κάνει ο Ντουρί, ένας θαυμάσιος ηθοποιός τον οποίο έχουμε δει στο παρελθόν σε δραματικές ταινίες όπως το «Gadjo dilo» («Υπάρχουν ακόμα γελαστοί τσιγγάνοι») του Τόνι Γκάτλιφ και τον «Χτύπο που έχασε η καρδιά μου» του Ζακ Οντιάρ. Αποδεικνύεται γλυκύτατος και ως ρομαντικός σταρ σε αυτή τη γρήγορη, εύστροφη και απολύτως καλοκαιρινή ταινία του Πασκάλ Σομέιλ - ό,τι πρέπει για την εποχή που προβάλλεται, ενώ ήδη την κυνηγούν από το Χόλιγουντ για αμερικανικό ριμέικ.

• Τα λούσα της γαλλικής Ριβιέρας δεν λένε να φύγουν από κοντά μας αυτή την εβδομάδα: από εκεί ξεκινά και το «Κillers» (ΗΠΑ, 2010) του Ρόμπερτ Λούκετιτς. Ο Αστον Κούτσερ, με στυλ Τομ Κρουζ στις «Επικίνδυνες αποστολές», είναι διεθνής super spy που βγάζει το ψωμί του σκοτώνοντας όποιον του πουν. Στο Μονακό θα συναντήσει την Κάθριν Χέιγκλ, μια πάμπλουτη αμερικανίδα χαζοβιόλα που προσπαθεί να αφήσει πίσω της έναν άσχημο χωρισμό. Κάτι θα γίνει ανάμεσά τους και θα ερωτευτούν τρελά. Τόσο τρελά που χρόνια αργότερα θα τους βρούμε παντρεμένους, τρισευτυχισμένους και βυθισμένους στη γαλήνη της αμερικανικής επαρχίας. Εκείνος έχει παρατήσει τους φόνους και εκείνη δεν έμαθε ποτέ για το παρελθόν του. Το οποίο όμως κάποια στιγμή θα βγει στη φόρα και ο κόσμος θα χαλάσει... Μια επίσης διασκεδαστική για το είδος της ταινία, με μικρά «δάνεια» από παλιές επιτυχίες όπως ο «Γαμπρός της συμφοράς» (ο πεθερός του Κούτσερ είναι ο Τομ Σέλεκ ) ή ο «Κύριος και η κυρία Σμιθ» με τον Μπραντ Πιτ και την Αντζελίνα Τζολί.

• ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

• Το «Τηλεφωνήσατε ασφάλεια αμέσου δράσεως» («Dial Μ for murder», ΗΠΑ, 1954) είναι ένα δεξιοτεχνικά σκηνοθετημένο θρίλερ δωματίου και μια από τις πιο προσωπικές ταινίες του μετρ της αγωγίας Αλφρεντ Χίτσκοκ. Εξαιρετικά λιτή, γυρισμένη κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, η ταινία, που σχετίζεται με την προσπάθεια ενός συζύγου (Ρέι Μιλάν) να δολοφονήσει τη γυναίκα του (Γκρέις Κέλι) διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον μας καθ΄ όλη τη διάρκειά της. Ο Χίτσκοκ μετέφερε στο σινεμά το επιτυχημένο θεατρικό έργο του Φρέντερικ Νοτ που έκανε και τη σεναριακή διασκευή, ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η ταινία υπήρξε το μοναδικό πείραμα του σκηνοθέτη με το σύστημα των τριών διαστάσεων (3-D).

• ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

• Το πάντρεμα κλασικού μπαλέτου και streetdancing πυροδοτεί την ιστορία του «Streetdance 3» των Μαξ Γκίουα, Νάντια Πασκουίνι, το οποίο απευθύνεται κυρίως σε όσους έχουν πάθος είτε με το ένα είδος είτε με το άλλο. Πρωταγωνιστούν οι Νικόλα Μπάρλεϊ, Ρίτσαρντ Γουίνσορ (η streetdancer και o «κλασικός») ενώ η Σαρλότ Ράμπλινγκ υποδύεται τη διευθύντρια της σχολής μπαλέτου που έχει την ιδέα της μείξης των δύο χορών. Αποκλειστικά στον «Μικρόκοσμο» προβάλλεται το ντοκυμαντέρ του Αλέξη Τσάφα «Μιντέλο- πίσω από τον ορίζοντα» («Μindelo- atras so horizonte»), το οποίο κοιτάζει με ευαισθησία την καθημερινότητα, τα ήθη και τη μουσική του Πράσινου Ακρωτηρίου, αδιαφορώντας για τις συνεντεύξεις και την off αφήγηση, δυο στοιχεία που συνήθως καταλήγουν σε βαρετό σύνολο. Ο Τσάφας, του οποίου η ζωή είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε Ελλάδα και Πράσινο Ακρωτήρι, ενδιαφέρεται να μιλήσει με εικόνες και το κάνει πολύ καλά.
• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=336609&dt=10/06/2010#ixzz0qSqKHQaB