Παρά το Μουντιάλ, οι «γυναικείες» ταινίες, απτόητες, συνεχίζουν να γεμίζουν τις αίθουσες
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ | Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010
Σας έχει τύχει να βλέπετε μια ταινία και να θέλετε να βρεθείτε μέσα της; Ε λοιπόν, ύστερα από αρκετά χρόνια μου συνέβη ξανά και υποψιάζομαι ότι θα συμβεί σε πολλούς απ΄ όσους θα παρακολουθήσουν τα «Γράμματα στην Ιουλιέτα» (Letters to Juliet, Αγγλία/ Ιταλία, 2010) του Γκάρι Ουίνικ. Ολες οι περιοχές των γυρισμάτων αυτής της ταινίας, και δη της Τοσκάνης, είναι τόσο ειδυλλιακά κινηματογραφημένες που σου κλέβουν την καρδιά. Παράλληλα όμως αυτή η ταινία αποδεικνύει περίτρανα πόσο ελκυστικό μπορεί να γίνει ένα «τουριστικής κατανάλωσης» προϊόν άπαξ και στηρίζεται από μια καλή ιδέα και ένα εξίσου καλό σενάριο.
Πυρήνας για τη δημιουργία της υπήρξε η περίφημη αυλή της Ιουλιέτας, στη Βερόνα της Βόρειας Ιταλίας, η πόλη όπου διαδραματίζεται το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Η «Casa di Giuletta» είναι τουριστικός πόλος εκατοντάδων γυναικών ετησίως, οι περισσότερες εκ των οποίων τοιχοκολλούν γράμματα απευθυνόμενα στην Ιουλιέτα, τα οποία στη συνέχεια απαντώνται από δημοτικούς υπαλλήλους της πόλης που κάνουν αυτή τη δουλειά. Είναι σαν να λέμε ότι γράφουν στον Αγιο Βασίλη του έρωτα.
Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα, το φιλμ καταπιάνεται με την περίπτωση μιας δημοσιογράφου (Αμάντα Σίφριντ) η οποία βρίσκεται στη Βερόνα για ένα προγαμήλιο ταξίδι του μέλιτος με τον μέλλοντα σύζυγό της (Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ), του οποίου όμως το ενδιαφέρον είναι στραμμένο στα κρασιά και στην τοπική κουζίνα γιατί θέλει να ανοίξει τέτοια επιχείρηση στη Νέα Υόρκη. Στην αυλή της Ιουλιέτας η δημοσιογράφος ανακαλύπτει το γράμμα μιας ερωτευμένης, το οποίο έχει μείνει αναπάντητο επί μισό αιώνα.
Το απαντά εκείνη και ξαφνικά βρίσκεται αντιμέτωπη με τη... Βανέσα Ρεντγκρέιβ και τον εγγονό της (Κρίστοφερ Ιγκαν), ο οποίος την επιπλήττει γιατί παραλίγο να αφήσει τη γιαγιά του στον τόπο από το σοκ. Μόνο που η γιαγιά είναι εξαιρετικά καλόκαρδη και ανοιχτή στην ιδέα της περιπέτειας. Από εκεί λοιπόν αρχίζει το ταξίδι τους στην Τοσκάνη εις αναζήτηση του χαμένου έρωτα που αποδεικνύεται η σούπερ έκπληξη μιας ταινίας που σου φτιάχνει τόσο πολύ τη διάθεση που λες «ας είναι και λίγο καρτ ποστάλ, δεν πειράζει».
- Ειδυλλιακά γυρίσματα
Ιδιαίτερη προσοχή από την παραγωγή της ταινίας «Γράμματα στην Ιουλιέτα» δόθηκε σε κάτι εξαιρετικά δύσκολο ως αδύνατο: η πόλη της Βερόνας θα έπρεπε να κλείσει την κύρια τουριστική της ατραξιόν- «Casa di Giuletta»- για να γίνουν εκεί γυρίσματα. Χρειάστηκαν τρεις μήνες διαπραγματεύσεων με τον δήμο της πόλης. Γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα ειδυλλιακά μέρη της Ιταλίας, όπως η Βίλα Αρβέντι, το μικρό χωριό Σοάβε, η λίμνη Γκάρντα, η Τοσκάνη, η ιστορική πόλη της Σιένας, οι αμπελώνες Αρτζιάνο (μία ώρα νότια της Σιένας), όπου παρασκευάζεται το γνωστό κρασί Μπρουνέλο και το «Βorgo Scopeto Ηotel», το οποίο ήταν οικογενειακή ακίνητη περιουσία για αιώνες και απέχει 20 λεπτά από τη Σιένα, περικυκλωμένο από αμπελώνες και ελαιώνες...
- «Με το ζόρι μαζί» («Serious moonlight», ΗΠΑ, 2008)
Ακόμα μία ταινία για αυτή την εβδομάδα που εστιάζει στις γυναικείες ανησυχίες, με τη Μεγκ Ράιαν σε ρόλο δικηγόρου που αποφασίζει να αιχμαλωτίσει τον σύζυγό της (Τίμοθι Χάτον) όταν της ανακοινώνει ότι θα την εγκαταλείψει. Δυστυχώς η Ράιαν που κρατά πάνω της όλη την ταινία δεν έχει πια την αίγλη που είχε στη δεκαετία του 1980 και αδυνατεί να προκαλέσει οποιοδήποτε συναίσθημα, είτε υπέρ τής ηρωίδας της είτε κατά.
Φαντάσου να σου λέει η γυναίκα που θες να παντρευτείς: «Σ΄ αγαπώ όπως αγαπώ την τηλεόραση. Ή την πίτσα!». Υπάρχει κάτι πιο αποκαρδιωτικό; Και όμως, ο νεαρός αεροδρομιακός σεκιούριτι (Τζέι Μπαρουσέλ), κεντρικό πρόσωπο αυτής της ιδιότυπης αισθηματικής κωμωδίας, δεν το βάζει κάτω, παρ΄ ότι ακαλλιέργητος, ασουλούπωτος, αγύμναστος (για την ακρίβεια έχει όλα τα στερητικά άλφα). Μάλιστα, θα καταφέρει να προκαλέσει το ενδιαφέρον σε ένα σούπερ θηλυκό (Αλις Ιβ) που όπως λέει και ο ελληνικός τίτλος «Δεν είναι για τα μούτρα σου». Αυτή η ταινία θα μπορούσε να γίνει η βίβλος όλων όσοι αρνούνται να πιστέψουν ότι επειδή δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του Μπραντ Πιτ δεν μπορούν να διεκδικήσουν την Αντζελίνα Τζολί. Αμα το θέλουν πραγματικά, θα το μπορέσουν.
- «Δεν είναι για τα μούτρα σου» «She΄s out of your league» (ΗΠΑ, 2010) του Τζιμ Φιλντ Σμιθ
- «Τhe Α-Τeam» (ΗΠΑ, 2010) του Τζο Κάρναχαν
Αν και προσωπικά ποτέ δεν υπήρξα φαν της ομότιτλης σειράς της δεκαετίας του 1980 με τον Τζορτζ Πεπάρντ και τον Μίστερ Τ, βρήκα συμπαθέστατη την ταινία που την ακολούθησε. Ενώ από τη μια πλευρά έχει την όψη της απόλυτης μάτσο- καρτουνίστικης περιπέτειας, από την άλλη κρύβει μια βαθιά ειρωνεία σε ό,τι αφορά την έννοια του ήρωα και τον εκφυλισμό της. Μπορεί στο διάβα τους να ισοπεδώνουν τα πάντα, όμως τα παλικάρια της μυστικής στρατιωτικής ομάδας Α (Λίαμ Νίσον ο εγκέφαλος, Μπράντλεϊ Κούπερ ο γκόμενος, Κουίντον Ράμπατζ Τζάκσον η δύναμη και Σάρλτο Κόπλεϊ η τρέλα) ποτέ δεν βγαίνουν κερδισμένα. Ο παραλογισμός του στρατού και οι παγίδες της CΙΑ πάντα τους υπερβαίνουν (πολύ καλός ο Πάτρικ Γουίλσον στον ρόλο ενός πράκτορα).
- «Ο πατέρας των παιδιών μου» «Le pere de mes enfants» (Γαλλία, 2009) της Μία Χάνσεν Λοβ
Με τη μελέτη της ζωής μιας σύγχρονης γαλλικής οικογένειας, πυρήνας της οποίας είναι ο πατέρας (Λουί Ντο ντε Λανκεσένγκ), ασχολείται στη δεύτερη σκηνοθετική της απόπειρα στη μεγάλου μήκους ταινία η Μία Χάνσεν Λοβ. Κινηματογραφικός παραγωγός με χιλιάδες υποχρεώσεις, αλλά και όραμα. Το αφτί του να είναι διαρκώς στο κινητό τηλέφωνο, πανικός, προβλήματα με τους διανομείς, με τους εκκεντρικούς σκηνοθέτες, με τη μεγάλη του κόρη (έχει τρεις), με τις επικείμενες απολύσεις, με τα χρέη που ολοένα αυξάνονται. Το ενδιαφέρον εδώ είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ήρωας κρύβει τα πραγματικά του συναισθήματα.
Μόνο το τσιγάρο που κρατά συνέχεια αναμμένο στο χέρι του δηλώνει μια ανησυχία. Μέχρι τη στιγμή της ακραίας έκρηξης βέβαια, κάπου στο μέσον της ταινίας, η συνέπεια της οποίας είναι ένα δεύτερο μέρος εντελώς διαφορετικό σε ύφος από το πρώτο. Κατά κάποιο τρόπο αυτή η ταινία βαδίζει στα ίχνη που χάραξε ο «Ελεύθερος ωραρίου» του Λοράν Καντέ , στην οποία ο κεντρικός ήρωας έκρυβε από την οικογένειά του το γεγονός ότι δεν είχε δουλειά.
- «Σιωπηλός γάμος» («Νunta muta», 2009, Ρουμανία) του Οράτιου Μαλαέλε
Στην εισαγωγή, που έχει κάτι από ατμόσφαιρα θρίλερ, βλέπουμε ένα τηλεοπτικό συνεργείο να κάνει έρευνα σε ένα ρουμανικό χωριό όπου ζουν μόνο ηλικιωμένοι. Τι έχει συμβεί εκεί στο παρελθόν και το χωριό «στοίχειωσε»; Η ταινία σιγά σιγά μεταφέρεται στο παρελθόν όπου με έμφαση στα παράξενα ακατέργαστα πρόσωπα καταγράφει την καθημερινότητα της περιοχής, η οποία θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από ταινία του Εμίρ Κουστουρίτσα με Τσιγγάνους. Ο παράξενος τίτλος θα ερμηνευτεί λίγο αργότερα. Ο θάνατος του Ιωσήφ Στάλιν απαγορεύει κάθε δημόσια εκδήλωση. Επομένως ο επικείμενος γάμος θα πρέπει να γίνει στα κρυφά και στα σιωπηλά. Τα όργανα παίζουν αλλά δεν ακούγονται, τα ποτήρια τσουγκρίζονται χωρίς να ακουμπούν το ένα το άλλο, οι παριστάμενοι γελούν και φωνάζουν, αλλά η φωνή τους δεν ακούγεται. Εξαιρετικά εμπνευσμένη βωβή σκηνή, η οποία σε κρατά σε αναμμένα κάρβουνα προαγγέλλοντας την τραγωδία, σε ακόμη μία έκπληξη από τη Ρουμανία που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια τρομερή κινηματογραφική ωριμότητα. Παίζουν: Μέντα Αντρέα Βίκτου, Αλεξάντρου Ποτοτσέαν.
- «Τhe back up plan» (ΗΠΑ, 2010) του Αλαν Πουλ
Οσο τα χρόνια περνούν η Τζένιφερ Λόπεζ γίνεται πιο γλυκιά, αλλά και πιο συμπαθής, όπως φαίνεται και στην τελευταία της ταινία, στην οποία υποδύεται την ιδιοκτήτρια pet shop η οποία ανακαλύπτει τον πραγματικό έρωτα ακριβώς την ημέρα που μπαίνει στη διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης. Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι η προσπάθεια τεκνοποίησης πιάνει τόπο με αποτέλεσμα ο τυρέμπορος γκόμενος ( Αλεξ Ο΄ Λάφλιν ) να πρέπει να γίνει αναγκαστικά μπαμπάς παιδιών που δεν είναι δικά του. Θα τα καταφέρει; Η ταινία δεν αποφεύγει τα κλισέ αλλά κάποιες επί μέρους σκηνές της είναι που σε διασκεδάζουν· σκηνές όπως ο αυτοσαρκασμός της Λόπεζ για το πόσο καλύτερα ήταν τα οπίσθιά της προτού μείνει έγκυος.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=338110&dt=17/06/2010#ixzz0r5D8dbIH
No comments:
Post a Comment