Υποψήφιοι Α΄ ρόλου ο Τζεφ Μπρίτζες, ο Μόργκαν Φρίμαν, ο Τζορτζ Κλούνεϊ, ο Τζέρεμι Ρένερ, ο Κόλιν Φερθ και η περυσινή νικήτρια Α΄ γυναικείου ρόλου Κέιτ Γουίνσλετ, που το έδωσε στον νικητή και πολύ συγκινημένο, Τζεφ της θεατρικής φαμίλιας Μπρίτζες.
Στο σπιτικό «Kodak Theater» όλοι οι θεατές, στη θέση τους – και στην πολυθρόνα τους.
Tης Eλενης Mπιστικα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 09/03/2010
«Τα 82 σου χρόνια, σαν ανοιξιάτικο λουλούδι / μεσ’ της καρδιάς τα χιόνια ζητούν γλυκό... ξενύχτι!». Μια μεταπολεμική γενιά σινεφίλ, μεγαλωμένη από τα μαθητικά θρανία με photoplay και variety και κάρτες με φωτογραφίες αστέρων του Χόλιγουντ δεν αποβάλλει ποτέ τη συνήθεια να παρακολουθεί –χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει– την απονομή των Οσκαρ, των χρυσών αγαλματιδίων, με τα οποία η Ακαδημία Κινηματογράφου και Τεχνών βραβεύει κινηματογραφιστές, τεχνικούς και βέβαια ηθοποιούς για την καλή τους απόδοση στην κάθε χρονιά! Στα νεότερα χρόνια η περίλαμπρη τελετή εμπλουτίστηκε και με το «Κόκκινο χαλί», όπου πατούν, περπατούν και δίνουν συνεντεύξεις «στο πόδι» οι ηθοποιοί, με τουαλέτες «σινιέ» οι κυρίες με το σμόκιν οι κύριοι, μερικοί χωρίς το παπιγιόν, γιατί το παίζουν άνετοι, αλλά το χειροποίητο ιταλικό λουστρίνι από κάτω, απαραίτητο! Και επειδή με τη NOVA 1 και NOVA 2 –η δεύτερη με σχολιασμό στα ελληνικά– η τηλεόραση καλύπτει, μέσω δορυφόρου, την όλη τελετή σε ζωντανή μετάδοση, πολλοί και πολλές είναι εκείνες που ξενύχτησαν για να μη χάσουν τη δωρεάν μεταφορά τους στον «Πλανήτη Χόλιγουντ» στο αχανές Kodak Theater, με όλη τη βαριά κινηματογραφική βιομηχανία παρούσα. Δεν θα ασχοληθούμε ούτε θα σχολιάσουμε τα αποτελέσματα, πού, σε ποιους και γιατί πήγαν τα βραβεία σε ορισμένους, γιατί οι κινηματογραφικοί συντάκτες της «Καθημερινής» στις στήλες τους καλύπτουν το θέμα ωραιότατα! Εδώ θα δώσουμε την ψυχοσύνθεση του κινηματογραφόφιλου που κοιμήθηκε το μεσημέρι... πέντε ώρες για να ’ναι φρέσκος το βράδυ να προλάβει το «Κόκκινο χαλί» με ρόμπα και πυτζάμες, στην πολυθρόνα του, με παρέα ή και χωρίς, με τα φρούτα του και το λικεράκι του, απολαμβάνοντας το προνόμιο να ’ναι στην πρώτη πρώτη σειρά της απονομής, απέναντι στο γαλάζιο αστραφτερό ντεκόρ της σκηνής που έμοιαζε με τη σπηλιά του Αλή Μπαμπά! Οσο για το χρυσό Οσκαρ είχε πάρει τη θέση του λυχναριού του Αλαντίν! Και από τζίνι, όχι ένα, δύο τζίνια βγήκαν έξω –ο ευφυής δηκτικός Στιβ Μάρτιν (που δεν έχει προταθεί ποτέ, αλλά είναι από τους πιο επιτυχημένους και σταθερά εμπορικούς ηθοποιούς της γενιάς του) και ο Αλεκ Μπάλντουιν, που πήρε και για δεύτερη χρονιά «Χρυσή Σφαίρα». Ισως γι’ αυτό ήταν περισσότερο μαζεμένος, αφήνοντας τον Στιβ να ρίχνει τις σπόντες του. Οπως π.χ. όταν απεκάλεσε, δείχνοντάς την, τη Βρετανή ηθοποιό Ελεν Μίρεν «Damn Helen Miren» με τον Μπάλντουιν να τον διορθώνει «όχι Damn (που σημαίνει... καταραμένη), αλλά Dame Ελεν Μίρεν – τίτλος τιμής που απονέμεται στις μεγάλες κυρίες της σκηνής και της οθόνης στην Αγγλία! Τουλάχιστον, έλειψαν τα ανέκδοτα και οι μιμήσεις άλλων κωμικών και οι δύο παρουσιαστές ήταν άνετοι, χωρίς σαρδάμ, διασκεδαστικοί.
Οπως όταν διέκριναν τον σκηνοθέτη του «Αβαταρ» Τζέιμς Κάμερον με την κομψή σύζυγό του Σούζι, στις πρώτες σειρές, έβγαλαν από την τσέπη τους λευκά τρισδιάστατα γυαλιά για να τον δουν καλύτερα! Τελικά, Οσκαρ σκηνοθεσίας δεν είδε ούτε ο ίδιος γιατί το πήρε η πρώην σύζυγός του, η σκηνοθέτις Κάθριν Μπίγκελοου από τα χέρια μάλιστα της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, ντυμένης με σμόκιν ταγιέρ και ξανθό αχτένιστο μαλλί, τονίζοντας τη σημασία της πρώτης απονομής Οσκαρ Σκηνοθεσίας σε γυναίκα! 82 χρόνια χρειάσθηκαν για να πέσει το Τείχος της ανδρικής κυριαρχίας! Αλλά και μια γενναία ταινία, όπως το «Hurt Locker» με ανθρώπους που παίζουν τη ζωή τους εξουδετερώνοντας βόμβες στο Ιράκ. Εκτός από τη σκηνοθεσία, η δυνατή ταινία της Μπίγκελοου πήρε το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας, πρωτότυπου σεναρίου με τον Μαρκ Μπόαλ, ήχου, μίξη μοντάζ και μοντάζ ήχου, σύνολον έξι, ενώ το «Αβαταρ» αρκέστηκε σε τρία – καλλιτεχνικής διεύθυνσης, κινηματογραφίας και οπτικών εφέ. Στο σημείο αυτό έπεσαν... ριζούλες και σπόροι και ο Στιβ Μάρτιν έβγαλε από την τσέπη του σμόκιν του το φλιτ και τα εξουδετέρωσε. Οι νικητές ήταν τα γνωστά «φαβορί» –ο συμπαθής ανέμελος Τζεφ Μπρίτζες, από οικογένεια ηθοποιών, που είχε προταθεί άπειρες φορές, αλλά δεν είχε ανεβεί για την παραλαβή– το ’σφιξε το Οσκαρ, το ’δειξε ψηλά, στους γονείς του, ευχαρίστησε όλους, δάκρυσε κιόλας. Και η «αγαπημένη της Αμερικής», Σάντρα Μπούλοκ, πολύ σοβαρή, έτοιμη να περάσει σε ρόλους που θέλουν πολύ παραπάνω από τσαχπινιά και «έξω καρδιά» στη γραμμή του «φίνις» κέρδισε Τη «Μονάκριβη» (Precious) επίσης υποψήφια στην κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης νουβέλας της Sapphire. Οσκαρ δεύτερου πήρε η Mo’ nique για την ίδια ταινία. Αλλά η Precious είχε το προνόμιο να την παρουσιάσει και να της ευχηθεί σπουδαία σταδιοδρομία, το φαινόμενο Οπρα Γουίνφρεϊ. Ολοι οι γνωστοί και πολυβραβευμένοι ήταν εκεί –εκτός από τον Σκορτσέζε, που πήρε το Οσκαρ σκηνοθεσίας και ηρέμησε– με κυρίαρχη την «πρωταθλήτρια» Μέριλ Στριπ που και πάλι, δικαίως, ήταν υποψήφια Α΄ ρόλου για τη... γαλλική κουζίνα της και χειροκρότησε τις άξιες διεκδικήτριες από το ύψος του βάθρου της!
«Οποιος έχει 16 υποψηφιότητες, πρέπει να κόβεται» είπε, κοιτάζοντας προς το μέρος της ο Στιβ Μάρτιν. Και με τις συγκινητικές αναφορές σε αυτούς που «έφυγαν» με τον Μάικλ Τζάκσον από τους νέους και πολλούς της χολιγουντιανής «χρυσής εποχής», πέρασε η ώρα και είχε ξημερώσει πια! 6.55 τα σχολικά κόρναραν για να παραλάβουν τα μαθητούδια, ώρα για λίγο ύπνο. Και του χρόνου, «θείε Οσκαρ», που ογδοντάρισες, δεν έχασες την αίγλη σου και ξενυχτάμε για χάρη σου.
ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από την τηλεόραση, αποδεικτικό στοιχείο ότι το ξενύχτι ήταν πραγματικό!
No comments:
Post a Comment