Wednesday, July 23, 2008

ΑΡΩΜΑ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΝΓΚΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Φωτογραφία

Ο αργεντινός συνθέτης Γκουστάβο Σανταολάγια (αριστερά) και ο βραζιλιάνος σκηνοθέτης Βάλτερ Σάλες θα τιμήσουν με την παρουσία τους το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

O διεθνώς αναγνωρισμένος αργεντινός συνθέτης Γκουστάβο Σανταολάγια, βραβευμένος με δύο Οσκαρ καλύτερης μουσικής για τη δουλειά του στις ταινίες «Το μυστικό του Βrokeback Μountain» του Ανγκ Λι (2005) και «Βabel» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου (2006), θα είναι ένα ακόμη από τα πρόσωπα που θα παραβρεθούν στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μαζί του και ένας παλαιός γνώριμος του Φεστιβάλ, ο βραζιλιάνος σκηνοθέτης Βάλτερ Σάλες, ο οποίος το είχε επισκεφθεί το 2006 για το μεγάλο αφιέρωμα στον βραζιλιάνικο κινηματογράφο.
Μία από τις ταινίες που εξασφάλισε η 49η διοργάνωση είναι η τελευταία του Σάλες, «Linha de Ρasse», την οποία συνσκηνοθέτησε με την Ντανιέλα Τόμας. Η ταινία που διεκδίκησε εφέτος τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών αποτελεί τη συνέχεια της συνεργασίας των Σάλες και Σανταολάγια, η οποία άρχισε με τα «Ημερολόγια μοτοσικλέτας». Αυτή την εποχή άλλωστε ο Σάλες ασχολείται με την πολυαναμενόμενη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος «Οn the road» του Τζακ Κέρουακ, επίσης σε μουσική Σανταολάγια.
Το Φεστιβάλ ανακοίνωσε επίσης μία ακόμη προσκεκλημένη του, την παραγωγό, σεναριογράφο και σκηνοθέτρια Λίτα Στάντιτς, μια σημαντική παραγωγό του αργεντίνικου- και όχι μόνο- κινηματογράφου, η οποία έχει ανακαλύψει και έχει δώσει φτερά σε σπουδαίους κινηματογραφιστές, όπως η Λουκρέσια Μαρτέλ, ο Ισραέλ Αντριάν Καετάνο και ο Πάμπλο Τραπέρο . Η Στάντιτς θα παρουσιάσει στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το ντοκυμαντέρ «Cafe de los Μaestros» του Μιγκέλ Κόχαν (2008), το οποίο αφηγείται την επανένωση ενός θρυλικού αργεντίνικου συγκροτήματος τανγκό σε μια συναυλία που δόθηκε στο Μπουένος Αϊρες.
Κατά κάποιον τρόπο η συγκεκριμένη ταινία είναι το «σταυροδρόμι» της συνάντησης των Στάντιτς, Σάλες και Σανταολάγια, αφού το τρίο ένωσε τις δυνάμεις του στην παραγωγή προκειμένου να γιορτάσει τη μουσική ψυχή της αργεντίνικης παράδοσης, το τανγκό, αλλά και να τιμήσει τους αργεντινούς μουσικούς που εδώ και πολλές δεκαετίες τού δίνουν πνοή. Θυμίζουμε ότι στις αρχές του μήνα το Φεστιβάλ ανακοίνωσε ότι τιμώμενα πρόσωπα εφέτος θα είναι επίσης οι Βέλγοι Ζαν Πιερ και Λυκ Νταρντέν και ο Βρετανός Τέρενς Ντέιβις, ενώ ένα ακόμη αφιέρωμα θα είναι στις ταινίες του άγνωστου στην Ελλάδα αφρικανού σκηνοθέτη Ουσμάν Σεμπένε (1923-2007).

Tuesday, July 22, 2008

ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ


Του Δημήτρη Δανίκα, ΤΑ ΝΕΑ, 23/07/2008
Φωτογραφία
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος από τη μια (εδώ, με την πρωταγωνίστριά του στη «Η σκόνη του χρόνου» Ιρέν Ζακόμπ, στα γυρίσματα) και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος με το «Αθήνα Κωνσταντινούπολη» (με τους Λευτέρη Βογιατζή, Αλεξία Καλτσίκη) από την άλλη «παλεύουν» για μια θέση στον ήλιο του... Φεστιβάλ Βενετίας. Ή και για δύο.
Μοιάζει με όνειρο. Φανταστείτε, λέει, στις αρχές της ερχόμενης εβδομάδας, όταν ανακοινωθεί το επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα της Βενετσιάνικης Μόστρας, να μάθουμε ότι Θόδωρος Αγγελόπουλος και Νίκος Παναγιωτόπουλος, δύο Έλληνες, στο ίδιο, μεγάλο κινηματογραφικό φεστιβάλ!
Κάτι η καθυστέρηση με την ταινία του Αγγελόπουλου που τον Μάιο δεν πρόλαβε το Festival du Cannes και κάτι η μεγάλη εκτίμηση που τρέφει ο direttore της Μόστρας, ο Ιταλο-Ελβετός με φλέβα (από τη μητέρα του) βραζιλιάνικη και ελληνική, ο Μarco Μuller, προς τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, τα δύο δεδομένα που κάνουν το όνειρο να φαντάζει πραγματικότητα.
Βέβαια υπάρχει το προηγούμενο του 1975, όπου στο «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» των Καννών βρέθηκαν ο «Θίασος» του Αγγελόπουλου (κομμένος από την κυβέρνηση Καραμανλή να εκπροσωπήσει τη χώρα στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα) και το «Δι΄ ασήμαντον αφορμήν» του Τάσου Ψαρρά. Αμφότερες παραγωγές του Γιώργου Παπαλιού, σημερινού προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Όμως η συμμετοχή δύο ταινιών Μade in Greece στο ίδιο διαγωνιστικό πρόγραμμα, θα είναι ρεκόρ όλων των εποχών. Εδώ συνήθως δεν έχουμε μισή ταινία, και τώρα δύο μαζί και με τη μία. Ου-α-ου!
Η διπλή παρουσία, μικρής- κινηματογραφικά- χώρας καθόλου ακατόρθωτο και εξωφρενικό γεγονός. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες (Κάννες, Βερολίνο, Βενετία), με παραγωγές από Τουρκία, Ιράν, Βέλγιο, Δανία. Άλλωστε, εκτός από τη σπουδαία αυτή πιθανότητα της διπλής συμμετοχής, υπάρχει και εναλλακτική λύση. Η ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Αθήνα-Κωνσταντινούπολη» να μετακινηθεί στο παράλληλο, επίσης διαγωνιστικό τμήμα «Οrizonti» («Ορίζοντες»), στην κριτική επιτροπή του οποίου προεδρεύει η Βελγίδα σκηνοθέτις Σαντάλ Άκερμαν. Αν φυσικά συμφωνήσει και ο Έλληνας σκηνοθέτης με αυτή τη λύση. Κι αυτό γιατί μοιάζει σχεδόν απίθανο να προτιμηθεί, από το βαρύ πυροβολικό του Αγγελόπουλου, η «ελαφρά ταξιαρχία» του Παναγιωτόπουλου.
Διπλή και η ιστορία των δύο σκηνοθετών με τη Βενετία. Το 1980 ο «Μεγαλέξανδρος» του Αγγελόπουλου, με Ομέρο Αντονούτι και Εύα Κοταμανίδου, κερδίζει το (καλλιτεχνικό) Χρυσό Λιοντάρι. Τότε που το πρώτο το απέσπασε- δικαίως- η «Γκλόρια» του Κασσαβέτη. Και το 2004, ακριβώς πάνω στην πρώτη χρονιά που ο Μarco Μuller πήρε το τιμόνι του φεστιβάλ, το «Delivery» του Παναγιωτόπουλου συμμετείχε και απέσπασε καλές εντυπώσεις από το διαγωνιστικό πρόγραμμα της Μόστρας.
«Η σκόνη του χρόνου», μπροστά στο «Αθήνα Κωνσταντινούπολη» μοιάζει με «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» απέναντι σε μια μικρή, ανεξάρτητη παραγωγή. Κόστους αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, με καστ διεθνές: Μπρούνο Γκανς, Μισέλ Πικολί, Γουίλεμ Νταφό και Ιρέν Ζακόμπ. Αντιθέτως, Η «Αθήνα» είναι εξ ολοκλήρου ελληνική, δηλαδή Λευτέρης Βογιατζής, Αλεξία Καλτσίκη και Δημήτρης Πουλικάκος. Μάλιστα, ο Παναγιωτόπουλος τα τελευταία χρόνια ακολουθεί κατά πόδας το παράδειγμα του Γούντι Άλεν. Με το που τελειώνει, βάζει πλώρη. Ολόκληρο τον Αύγουστο θα είναι αφοσιωμένος στα γυρίσματα της επόμενης ταινίας του - κομεντί - από το βιβλίο του Σωτή- ρη Δημητρίου «Τα οπωροφόρα της Αθήνας» με πρωταγωνιστές (πάλι) Βογιατζή και Καλτσίκη, καθώς και Νίκο Κουρή!

ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ Ο «ΜΠΑΤΜΑΝ»

Ο Κρίστιαν Μπέηλ, το νέο πρόσωπο του Μπάτμαν, κρατείται προσωρινά από τις αρχές, μετά τις κατηγορίες για επίθεση εναντίον της μητέρας και αδερφής του.

Ο 34χρονος σταρ συνελήφθη και κρατήθηκε για περισσότερο από τέσσερις ώρες σε αστυνομικό τμήμα του Λονδίνου. Ο ηθοποιός αρνείται τις κατηγορίες για επίθεση εναντίον της μητέρας και αδερφής του, την περασμένη Κυριακή.

«Ένας 34χρονος άντρας κλήθηκε να προσέλθει σε αστυνομικό τμήμα του κεντρικού Λονδίνου και συνελήφθη με την κατηγορία της επίθεσης», δήλωσε ένας αστυνομικός.

Ο Κρίστιαν Μπέηλ, βρίσκεται στη Βρετανία, προκειμένου να προωθήσει την τελευταία του κινηματογραφική ταινία, Ο σκοτεινός Ιππότης.

Οι συνήγοροι του ωστόσο δήλωσαν ότι: «Ο ηθοποιός ήταν συνεργάσιμος με τις αρχές όταν τον κάλεσαν να απολογηθεί και έφυγε από το αστυνομικό τμήμα χωρίς καμία κατηγορία εις βάρος του. Για το λόγο αυτό, δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός».

Η 40χρονη αδερφή του, Σάρον, φώναξε στους δημοσιογράφους που περίμεναν έξω από το σπίτι της ότι «είναι οικογενειακό ζήτημα». Κανένα σχόλιο δεν έγινε και από την πλευρά της μητέρας του.

Ο Κρίστιαν Μπέηλ έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο σαν παιδί στην ταινία του Στήβεν Σπίλμπεργκ, η Αυτοκρατορία του Ήλιου.

'Batman' accused of assaulting mom, sister

By RAPHAEL G. SATTER, Associated Press Writer

LONDON - Batman star Christian Bale was arrested Tuesday over allegations of assaulting his mother and sister, police and British media said.

The 34-year-old actor spent four hours at a London police station before being released on bail.

British media had reported that Bale's mother and sister complained he had assaulted them at the Dorchester Hotel in London on Sunday night, a day before the European premiere of his latest film, "The Dark Knight."

The Sun newspaper said police did not question the actor Monday because they did not want to interfere with the premiere of the movie.

Asked Tuesday whether Bale had been arrested, a London police spokesman did not refer to him by name but said: "A 34-year-old man attended a central London police station this morning by appointment and was arrested in connection with an allegation of assault."

The spokesman spoke on condition of anonymity because force policy did not authorize him to be identified. British police do not name suspects before they are formally charged.

The force later said in a statement that the man had been released on bail pending further inquiries and told to return in September. It did not specify the date.

Bale's sister Sharon told reporters "it's a family matter" from her home in Corfe Mullen, 110 miles southwest of London.

A man who answered the door at the home of his mother, Jenny Bale, in nearby Bournemouth said she did not want to comment.

U.S.-based representatives for Bale didn't immediately return messages seeking comment. Repeated phone calls to Bale's London representative went unanswered.

Wales-born Bale first made a splash as the child star of Steven Spielberg's "Empire of the Sun" in 1987. His screen credits also include "American Psycho," "The Machinist" and "Batman Begins."

In "The Dark Knight," Bale reprises the role of wealthy playboy Bruce Wayne and his crime-fighting alter-ego Batman, a brooding vigilante superhero still scarred by the murder of his parents.

British actor  Christian Bale, 34, leaves Belgravia Police Station in central London Tuesday July 22, 2008. Batman star Christian  Bale was arrested and questioned by police Tuesday over allegations of assault, police said. The 34-year-old actor spent four hours at a London police station before being released on bail. (AP Photo/ Johnny Green/PA )
AP Photo: British actor Christian Bale, 34, leaves Belgravia Police Station in central London Tuesday July...

The Warner Bros. film, which stars the late Heath Ledger as Batman's nemesis The Joker, took in a record $158.4 million at the box office in its opening weekend in the U.S. last week.

Estelle Getty of 'Golden Girls' dies at age 84


Έφυγε από τη ζωή ένα..."Χρυσό Κορίτσι"

Η Εστέλ Γκέτι που έγινε ιδιαίτερα αγαπητή στο κοινό μέσα από την κωμική σειρά «Τα Χρυσά Κορίτσια» πέθανε λίγες ημέρες πριν συμπληρώσει τα 85 της χρόνια.

Η παρουσία της στην αμερικανική κωμική σειρά «Τα Χρυσά Κορίτσια» είχε κλέψει τις εντυπώσεις. Υποστήριξε με επιτυχία το ρόλο της Σοφίας, με το καυστικό χιούμορ και τον αυθορμητισμό της. Η 84χρονη Εστέλ Γκέτι που έπασχε από άνοια πέθανε στο σπίτι της στο Χόλιγουντ ενώ κοιμόταν, όπως ανακοινώθηκε από το μάνατζερ της.

Γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1923 στη Νέα Υόρκη και από τότε που βρισκόταν ακόμα σε μικρή ηλικία ήθελε να ασχοληθεί με το χώρο της ψυχαγωγίας αν και δεν τη βοηθούσε το ύψος της. Είχε βέβαια να αντιμετωπίσει και τις αρχικές αντιρρήσεις των γονιών της, που ήταν Πολωνοί μετανάστες. Παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες που συνάντησε πάντως, παρέμεινε πιστή στο όνειρό της.

Η μεγάλη επιτυχία θα αργούσε να έλθει, αλλά άξιζε τον κόπο. Τα «Χρυσά Κορίτσια» (1985-1992) της χάρισαν τα βραβεία ΕΜΜΥ και Χρυσή Σφαίρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κωμική αυτή σειρά είχε το ρόλο της μητέρας της Ντόροθι, την οποία υποδυόταν η Μπέατρις Άρθουρ, που όμως στην πραγματικότητα ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη από την Εστέλ Γκέτι.

AP Photo: In this Dec. 25, 1985 file photo, four veteran actresses, from left, Estelle Getty, Rue...

LOS ANGELES - Estelle Getty, the diminutive actress who spent 40 years struggling for success before landing a role of a lifetime in 1985 as the sarcastic octogenarian Sophia on TV's "The Golden Girls," has died. She was 84.

Getty, who suffered from advanced dementia, died at about 5:30 a.m. Tuesday at her Hollywood Boulevard home, said her son, Carl Gettleman of Santa Monica.

"She was loved throughout the world in six continents, and if they loved sitcoms in Antarctica she would have been loved on seven continents," her son said. "She was one of the most talented comedic actresses who ever lived."

"The Golden Girls," featuring four female retirees sharing a house in Miami, grew out of NBC programming chief Brandon Tartikoff's belief that television was ignoring its older viewers.

Three of its stars had already appeared in previous series: Bea Arthur in "Maude," Betty White in "The Mary Tyler Moore Show" and Rue McClanahan in "Mama's Family." The last character to be cast was Sophia Petrillo, the feisty 80-something mother of Arthur's character.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ «ΠΕΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΡΑΝΤΟΥ

Η χορεύτρια του τάνγκο και μητέρα  (Ελένη Ράντου) και ο νεαρός σέξι  καθηγητής (Σήφης Πολυζωίδης),  αποτελούν τις δύο πλευρές του  τετραγώνου- μαζί με τον τροχονόμο  και επίδοξο στιχουργό σύζυγο και τον  έφηβο γιο που αναζητεί την ερωτική  του ταυτότητα- στο προκλητικό,  ερωτικό όσο και...  «νευροψυχωσικό», όπως λέει η  κωμικός και σεναριογράφος, φιλμ  «Πεθαίνω για σένα»
Η χορεύτρια του τάνγκο και μητέρα (Ελένη Ράντου) και ο νεαρός σέξι καθηγητής (Σήφης Πολυζωίδης), αποτελούν τις δύο πλευρές του τετραγώνου- μαζί με τον τροχονόμο και επίδοξο στιχουργό σύζυγο και τον έφηβο γιο που αναζητεί την ερωτική του ταυτότητα- στο προκλητικό, ερωτικό όσο και... «νευροψυχωσικό», όπως λέει η κωμικός και σεναριογράφος, φιλμ «Πεθαίνω για σένα»
Η Ελένη Ράντου ανακαλύπτει το «κλικ» της κωμωδίας σε ένα ερωτικό τετράγωνο- με τρεις άνδρες και την ίδια! - στην κινηματογραφική εκδοχή του επιτυχημένου θεατρικού «Μαμά μην τρέχεις»
Από χρόνια η Ελένη Ράντου πάλευε να μετουσιώσει σε έργο τις νευροψυχώσεις της ελληνικής αστικής οικογένειας, ειδικά σε ό,τι αφορά τον έρωτα. Ήταν μια ιδέα που και η ίδια ήθελε κάποια στιγμή να κάνει κινηματογραφικό σενάριο. Όμως το 2002 έμελλε η ιστορία αυτή των αστικών νευροψυχώσεων να γίνει θεατρικό έργο με τίτλο «Μαμά μην τρέχεις», που παίχτηκε για τρεις σεζόν με τεράστια επιτυχία.
Αργότερα η ίδια είχε πει πως οι συνθήκες δεν ήταν ακόμη κατάλληλες να «μεταμορφωθεί» το έργο της σε ταινία. Φαίνεται όμως πως τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Το σενάριο έγινε και τελικώς το στόρι της Ελένης Ράντου- και του Φίλιππου Δεσύλα με τον οποίον συνεργάστηκε από την αρχήετοιμάζεται για εκεί όπου αρχικά προοριζόταν: τον κινηματογράφο. Με τίτλο «Πεθαίνω για σένα». Τα γυρίσματα έχουν ήδη αρχίσει και η ταινία αναμένεται να βγει στη μεγάλη οθόνη τον Νοέμβριο.
Η κινηματογραφική του εκδοχή του «Μαμά μην τρέχεις» διέπεται από την εμπειρία και την ωριμότητα που απέκτησαν οι ήρωες μέσα από το θέατρο στις τρεις θεατρικές σεζόν που πλάσθηκε και αναπλάσθηκε (σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα) σημειώνοντας ρεκόρ εισιτηρίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
«Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τρομερή ένδεια στον χώρο του θεάματος και η κωμωδία είναι ικανή να την ξεσκεπάσει», έχει ως μότο της η Ελένη Ράντου. Η ταινία διακωμωδεί «το συναισθηματικό μποτιλιάρισμα μιας σύγχρονης αθηναϊκής οικογένειας με τις ανισόπεδες σχέσεις και τα αδιέξοδά τους». Έχοντας συνηθίσει σε ερωτικά μπερδέματα σε σχήμα τριγώνου.
Όμως στην ταινία η Ελένη Ράντου προτείνει κάτι διαφορετικό: ένα ερωτικό τετράγωνο. Η μητέρα, πρώην χορεύτρια (Ελένη Ράντου), διδάσκει τάνγκο σε σχολή χορού, ο έφηβος γιος της (Νεκτάριος Λουκιανός) ψάχνει την ερωτική του ταυτότητα, ο πατέρας (Φάνης Μουρατίδης) είναι τροχονόμος και έχει ταλέντο στη στιχουργική, το παράδοξο είναι ότι βρίσκει την πηγή της έμπνευσής του στον αντίζηλό του και εραστή της γυναίκας του. Τέταρτος, ο καθηγητής Φυσικής (Σήφης Πολυζωίδης), ο οποίος θα εισβάλει στο σπίτι τους και θα αναστατώσει τις ήδη ταραγμένες ζωές της οικογένειας. Όλοι αυτοί αποτελούν τις τέσσερις πλευρές του ερωτικού τετραγώνου στο «Πεθαίνω για σένα».
Στον ρόλο μιας 80χρονης βαρήκοης γιαγιάς, που ζει αγκαλιά με το κινητό της, η Μάρθα Καραγιάννη, η δημοφιλής σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, επιστρέφει έπειτα από χρόνια στο σινεμά και τολμά να «τσαλακωθεί».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΝΑΣ: ΤΑ ΠΟΛΛΑ «ΘΕΛΩ» ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΜΠΑΡΚΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/07/2008

Δεν μας εξέπληξε καθόλου που ο ταλαντούχος εικαστικός Αλέξανδρος Αβρανάς αποφάσισε να γυρίσει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. Ξεκίνησε να σπουδάζει αρχιτέκτονας, για να περάσει γρήγορα στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μαθητής του διάσημου Βρετανού γλύπτη Τόνι Κραγκ στο Βερολίνο (στην UdK), ασχολήθηκε λίγο με τη γλυπτική, καθώς τον κέρδισε το βίντεο. Το πρώτο μάλιστα βίντεο-έργο του το αγόρασε ο διακεκριμένος καθηγητής του! Η αγαπημένη του ασχολία είναι να βλέπει βίντεο με τις ώρες. Θαυμάζει τον Μπρους Νάουμαν και τη Σιρίν Νεσάτ. Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά ότι ο σύγχρονος άνθρωπος -ανδρείκελο είναι ένα από τα βασικά θέματα στο έργο του, ήταν αναμενόμενο να ασχοληθεί και με τον κινηματογράφο.
O Βασίλης Ανδρέου και η Εύη Σαουλίδου θα είναι τ μεσοαστικό πρωταγωνιστικό ζευγάρι στο «Without»
«Without» (Χωρίς) είναι ο τίτλος της ταινίας, που γυρίζεται ήδη σε διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας. Ο 31χρονος Λαρισαίος δημιουργός υπογράφει μαζί με την Ιωάννα Ράπτη και το σενάριό της. Η ιστορία καταγράφει την κοινή ζωή ενός μεσοαστικού ζευγαριού, ενός αναγνωρίσιμου, οικείου στους περισσότερους ζευγαριού, που ελπίζει σε ένα καλύτερο κοινωνικά και οικονομικά μέλλον.
«Η ταινία αναφέρεται στις σημερινές σχέσεις των ανθρώπων, σχέσεις που καταρρέουν όταν προτάσσονται οι προσωπικές απαιτήσεις», εξηγεί ο Αβρανάς. «Σε μια εποχή όπου η εδραίωση του κοινωνικού στάτους και η απόκτηση υλικών αγαθών βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των προτεραιοτήτων του ανθρώπου, οι σχέσεις ορίζονται και αναδιαμορφώνονται με βάση αυτά τα δεδομένα. Ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας μου είναι ένας άνθρωπος που αδυνατεί να θέσει τα όριά του σε σχέση με τις απαιτήσεις των άλλων και παραγκωνίζει τα δικά του θέλω. Εκτίθεται στις αυξανόμενες απαιτήσεις της συντρόφου του αλλά, δυστυχώς, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει για να τις ικανοποιήσει, αισθάνεται ανεπαρκής και ελλιπής. Στο τέλος, όμως, θα αναγκαστεί να δώσει την ακραία και συνάμα αναπάντεχη λύση».
Κανένας από τους ήρωες δεν έχει όνομα. Ακριβώς επειδή θα μπορούσαν να είναι ο οποιοσδήποτε από μας. Ετσι, το λαμπρό, είναι αλήθεια, καστ που συγκέντρωσε θα έχει μόνο ιδιότητες και όχι ονόματα. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι υποδύονται ο Βασίλης Ανδρέου και η Εύη Σαουλίδου. Στον ρόλο της μητέρας εμφανίζεται η Ράνια Οικονομίδου, του εργοδότη ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης. Γραμματέας είναι η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, γειτόνισσα η Αθηνά Μαξίμου, ένας φίλος ο Δημήτρης Ημελλος, ενώ συμμετέχουν ακόμη οι: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Δημήτρης Σιακάρας, Γιάννης Χατζηγιάννης, Βίκυ Χατζοπούλου, Γιάννης Στάνκογλου, Αλκηστις Πουλοπούλου, Γεωργία Μαυρογιώργη, Νέστορας Κοψίδας, Βασίλης Κουκκαλάνι, Στάθης Κοκκόρης, Βίκυ Χάρις, Γεωργία Τσαγκαράκη, Κατερίνα Σαβράνη, Πέτρος Πετράκης.
Φυσικά, η θητεία του Αλέξανδρου Αβρανά στα εικαστικά θα δώσει τον τόνο στην πρώτη του ταινία. «Επιχειρώ η κάθε σκηνή να δομείται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να είναι αυτοτελής και ενδελεχής. Η αφήγηση γίνεται μέσα από την επιλογή σημαντικών καταστάσεων-επεισοδίων που προκύπτουν στον ήρωα. Η σεναριακή λιτότητα είναι επιλογή. Στόχος μου είναι να φωτίσω στοιχεία που δραματουργικά επιτρέπουν στην εμβάθυνση των χαρακτήρων. Απώτερος σκοπός μου είναι ο θεατής να εισπράξει την όποια μεταβολή συναισθημάτων του βασικού ήρωα, να ταυτιστεί μαζί του, έτσι ώστε να οδηγηθεί μαζί του στην κορύφωση και λύτρωσή του, με τη σεναριακή ανατροπή της τελευταίας σκηνής».
Οποιος έχει δει τα βίντεο - έργα του καταλαβαίνει. Τεχνικά άρτια, εικόνες περιεκτικές και συνάμα πλαστικές, αυθεντικές και καθαρές. Αλλωστε, ποτέ δεν είχε πρόθεση να αντιμετωπίσει το μέσο σαν να είναι τηλεόραση.
Και μπορεί το «Without» να είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή, ωστόσο το κόστος της το έχει. Το έχει αναλάβει ο Νίκος Σέκερης, ο γνωστός παραγωγός (και συνεργάτης του Θ. Αγγελόπουλου). «Μου επέτρεψε να ονειρευτώ ένα άλλο είδος κινηματογράφου, να πιστέψω σε μια νέα κινηματογραφική ματιά. Το σενάριο, η ομάδα που δημιουργείται, αλλά και η πορεία του Αλέξανδρου Αβρανά στον χώρο της εικαστικής τέχνης με βίντεο-αρτ αλλά και ταινίες μικρού μήκους ("Beside", "Happy together") ήταν τα εισιτήρια για να μπω σ'αυτή την ταινία μόνος, χωρίς κρατική ή ιδιωτική βοήθεια», λέει. *

Monday, July 21, 2008

ΤΑ ΦΑΒΟΡΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΙΚΗ ΛΙΣΤΑ

Τα φαβορί για τη βενετσιάνικη λίστα

Η νέα μαύρη κωμωδία κατασκοπείας των αδελφών Κοέν. Με πρωταγωνιστές τους Μπραντ Πιτ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Τίλντα Σουίντον και Τζον Μάλκοβιτς. Επιλογή για έναρξη της κινηματογραφικής Μπιενάλε, στις 27 Αυγούστου.

  • Φόρος τιμής και πανηγύρι

Εκτοτε και μέχρι τώρα, λίγες μέρες πριν από την επίσημη ανακοίνωση του προγράμματος στη Ρώμη, ελάχιστες επιπλέον πληροφορίες έχουν δώσει στη δημοσιότητα ο καλλιτεχνικός διευθυντής Μάρκο Μίλερ και η ομάδα του για το περιεχόμενο της φετινής διοργάνωσης.Οπως το ότι θα δοθεί τιμητικός Χρυσός Λέοντας στον βετεράνο Ιταλό κινηματογραφιστή Ερμάνο Ολμι για το σύνολο της προσφοράς του στην 7η Τέχνη, διά χειρός -κι εδώ εντοπίζεται ένας από τους κράχτες του 65ου Φεστιβάλ για το ευρωπαϊκό κυρίως κοινό- του επίσης βετεράνου «καρεκλά» και ηθοποιού Αντριάνο Τσελεντάνο. Με άλλα λόγια, με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

Φόρος τιμής για τον Ολμι αλλά και πανηγύρι για τον θρυλικό στην Ιταλία Τσελεντάνο, του οποίου μάλιστα η επιστροφή στη δημοσιότητα θα εορταστεί με την προβολή της καλτ κωμωδίας του «Υuppi du» (1975).

Αυτά μέχρι στιγμής συν το ότι πρόεδρος της φετινής κριτικής επιτροπής του διαγωνιστικού προγράμματος θα είναι ο Γερμανός σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς, που έχει επισκεφθεί αρκετές φορές το Φεστιβάλ του Λίντο στο παρελθόν, με πιο πρόσφατη το 2004, όταν διαγωνιζόταν η (ανεκδιήγητη) ταινία του «Land of Freedom».

Φυσικά τούτο το κείμενο-προδημοσίευση δεν πρόκειται να αγκιστρωθεί στα ήδη ανακοινωμένα, αλλά θα κάνει, όπως κάθε χρόνο, τις εικασίες του με βάση τα επικρατέστερα προγνωστικά των τελευταίων εβδομάδων.

Ξεκινώντας από τα δικά μας, τα ελληνικά, να θυμίσουμε τη «Σκόνη του χρόνου», τη δεύτερη ταινία της ιστορικής τριλογίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου μετά το «Λιβάδι που δακρύζει».

Το φιλμ, με πρωταγωνιστές τους Ιρεν Ζακόμπ, Γουίλεμ Νταφόε και Μπρούνο Γκανζ, δεν είχε «προλάβει» το Φεστιβάλ των Κανών (τουλάχιστον αυτή ήταν η επίσημη ανακοίνωση), οπότε μια εύλογη υπόθεση είναι η συμμετοχή του στη Βενετία, όπου άλλωστε ο Αγγελόπουλος δεν είναι καθόλου άγνωστος - έχει βραβευθεί το 1980 για τον «Μεγαλέξανδρο» και το 1988 για το «Τοπίο στην ομίχλη».

Εξίσου γνωστός, όμως, στα του Λίντο είναι και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, του οποίου το δράμα «Delivery» διαγωνιζόταν για τον Χρυσό Λέοντα το 2004. Δεδομένης της προσωπικής σχέσης του Μίλερ με τον σκηνοθέτη, δεν αποκλείεται να δούμε στη λίστα τη νέα του δουλειά, «Αθήνα - Κωνσταντινούπολη», με τους Λευτέρη Βογιατζή και Αλεξία Καλτσίκη.

Από Χόλιγουντ μεριά τώρα συζητούνται έντονα οι εκτός συναγωνισμού συμμετοχές της δραματικής περιπέτειας του Ρίντλεϊ Σκοτ, «Βody of lies», γύρω από τις προσπάθειες ενός μισθωμένου από τη CIA δημοσιογράφου να εντοπίσει στην Ιορδανία έναν από τους εγκεφάλους των επιχειρήσεων της Αλ Κάιντα και του ιστορικού δράματος του Σαούλ Ντιμπ «Τhe Dutchess».

Στο πρώτο πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο ντι Κάπριο και Ράσελ Κρόου, στο δεύτερο οι Ρέιφ Φάινς και Κίρα Νάιτλι.

Αν στις παραπάνω επιλογές τσονταριστούν και το «Αustralia» του Μπαζ Λούρμαν με τους Νικόλ Κίντμαν και Χιου Τζάκμαν και το ρομαντικό δράμα «Τhe women» της Νταϊάν Ιγκλις με τις Μεγκ Ράιαν, Ανέτ Μπένινγκ και Εύα Μέντες, θα μιλάμε, συνυπολογισμένου και του «Βurn after reading», για την πιο γκλάμορους χρονιά στην ιστορία του Φεστιβάλ Βενετίας.

Οχι πάντως ότι ο βασικός κορμός των 22 ταινιών που θα διαγωνιστούν φέτος για τους Λέοντες (όλες τους παγκόσμιες πρεμιέρες, όπως φιλοδοξεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Μίλερ) θα αποτελείται από αμερικανικές παραγωγές.

Η Ευρώπη και η Ασία θα έχουν πιθανότατα τον πρώτο λόγο για ακόμη μία χρονιά, με το πορτογαλόφωνο «Βirdwatchers» του Ιταλού Μάρκο Μπέκις, φαβορί για τη λίστα, το ίδιο και τα γαλλικά θρίλερ «Linstict de la mort» του Ζαν Φρανσουά Ρισέ (με Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Βενσάν Κασέλ) και «Ιnju le bete dans l ombre» του Μπάρμπετ Σρέντερ, το γερμανικό δράμα εποχής «Οι Μπούντενμπρουκς» του Χάινριχ Μπρόλερ, από μυθιστόρημα του Τόμας Μαν, το «Τwo legged horse» της Ιρανής Σαμίρα Μαχμαλμπάφ ή το αγγλόφωνο «Ι come with the rain» του Βιετναμέζου Τραν Αν Χουνγκ, με πρωταγωνιστή τον Τζος Χάρτνετ.

Ακόμα στα υπόψη του Μίλερ πρέπει να είναι η νέα ταινία του Σπάικ Λι «Μiracle at Santa Αnna», ένα αντιπολεμικό δράμα, ιταλοαμερικανικής συμπαραγωγής, γυρισμένο εξ ολοκλήρου στην Τοσκάνη.

ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ, ΕΘΝΟΣ, 19/07/2008

ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

«Τρεις γυναίκες δεμένες που ψάχνουν να βρουν το προσωπικό τους γέμισμα και το βρίσκουν στις ελληνικές τους ρίζες...». Τα λόγια της σκηνοθέτιδας Νάντιας Τας ή αλλιώς, Νάντια Τασσοπούλου, παραπέμπουν στην «καρδιά» της ταινίας, που θα ξεκινήσει να γυρίζεται στην Ελλάδα από την άνοιξη του 2009.

Από το Μανχάταν στην Ξάνθη με τρεις μετανάστριες

Παραπέμπουν, επίσης, και στη δική της επιστροφή στον τόπο καταγωγής της, καθώς είναι μια μετανάστρια, που έχοντας φύγει σε ηλικία 10 χρόνων από τη Φλώρινα και έχοντας καταφέρει να χτίσει μια ευυπόληπτη καριέρα στην Αυστραλία, ετοιμάζεται τώρα να πραγματοποιήσει γυρίσματα επί ελληνικού εδάφους για πρώτη φορά.

Από το Μανχάταν στην Ξάνθη με τρεις μετανάστριες

Μαζί της στο «Ταξίδι», όπως είναι ο τίτλος του φιλμ, θα είναι ως πρωταγωνίστριες η Ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός Ολυμπία Δουκάκις, η Βρετανίδα Φιόνα Σο και η Αλεξάνδρα Λαζαρίδου, που έγραψε και το σενάριο. «Η ταινία θα μου επιτρέψει να επανέλθω στην Ελλάδα ύστερα από πολλά χρόνια», παραδέχτηκε στην επιστολή της και η Ολυμπία Δουκάκις, που δεν κατάφερε να είναι παρούσα στην πρώτη παρουσίαση του φιλμ στην Αθήνα, την περασμένη Παρασκευή.

Το στόρι περιστρέφεται κατά κύριο λόγο γύρω από τη Μαρία, η οποία ζει στο Μανχάταν και επιστρέφει στη Βόρεια Ελλάδα για να δει την άρρωστη θεία της (υπαρκτό πρόσωπο από το συγγενικό περιβάλλον της σεναριογράφου).
Η επανασύνδεση ανιψιάς και θείας στην Ξάνθη γυρνά την πρώτη πίσω στην παιδική της ηλικία, ενώ η ανασκαφή του παρελθόντος φέρνει στο φως το ημερολόγιο μιας μυστηριώδους γυναίκας του 40. Από εδώ και πέρα η ταινία μάς μεταφέρει στο 1944, όταν μια τρίτη γυναίκα, η Μανταλένα, έχει μόλις φτάσει στην Ελλάδα από το Παρίσι, δέκα μέρες πριν από την απελευθέρωση της Ελλάδας.
«Το σενάριο ασχολείται με τα συλλογικά τραύματα των ανθρώπων της χώρας μας τα τελευταία 60 χρόνια», τονίζει η Αλεξάνδρα Λαζαρίδου, ενώ οι γυναίκες -μετανάστριες, αγωνίστριες σε αναζήτηση μιας αλλαγής κατεύθυνσης στη ζωή τους- παίζουν κυρίαρχο ρόλο.
«Η ταινία αγγίζει την ουσία των σύγχρονων Ευρωπαίων γυναικών», σχολίασε η Φιόνα Σο, η οποία έπαιξε για δεύτερη φορά φέτος στην Επίδαυρο στις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ. Για τη συμπλήρωση των γυναικείων ρόλων εκκρεμεί το τελικό «ναι» της Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού Μελίνας Κανακαρίδις, λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεών της.
Προς το παρόν οι συντελεστές αναζητούν τοποθεσίες σε Αθήνα, Ξάνθη και Πελοπόννησο για τα γυρίσματα, ενώ έρχονται σε επαφή με Ελληνες ηθοποιούς (η ταινία θα «μιλά» ελληνικά και αγγλικά). Πίσω από την παραγωγή βρίσκονται οι εταιρείες «Cascade Films» και «Τhesis Ρroductions».

ΑΝΤΑ ΔΑΛΙΑΚΑ, ΕΘΝΟΣ, 21/07/2008

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΕΤΟΙΜΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Η Μυρτώ Αλικάκη στους «Κλέφτες» του Μάκη Παπαδημητράτου
Την οικονομική ενίσχυση τριών ταινιών μεγάλου μήκους, έξι ντοκιμαντέρ και πέντε ταινιών μικρού μήκους, η παραγωγή των οποίων έχει ολοκληρωθεί εκτός των προγραμμάτων χρηματοδότησης του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, αποφάσισε το Δ.Σ. του ΕΚΚ. Οι ταινίες είναι οι εξής:
**Μεγάλου μήκους (10 χιλ. ευρώ): «Deep End» του Θανάση Αντωνίου, «Μικρές ελευθερίες» του Κώστα Ζάπα και «Κλέφτες» του Μάκη Παπαδημητράτου.
* Ντοκιμαντέρ (8 χιλ. ευρώ): «Ο κ. Λεονάρδος και οι άλλοι» του Νίκου Θεοδοσίου, «Σαν τον αέρα που αναπνέω» του Γιώργου Ζέρβα, «Ο τρίτος Τάκης» της Κατερίνας Πατρώνη, «Πουλιά στο βάλτο» της Αλίντας Δημητρίου, «Τα κύματα που δίδαξαν τους ανυπότακτους» του Κώστα Νταντινάκη, «Πάρβας, Αγονη γραμμή» του Γεράσιμου Ρήγα.
* Μικρού μήκους (6 χιλ. ευρώ): «Partners» της Ιωσηφίνας Μαρκαριάν, «Το χρονικό της άμμου» του Νίκου Μάμαλου, «Τα λιλά μαντήλια» της Κέλλυς Σταμουλάκη, «Το άλμα» του Χάρη Σταθόπουλου και «Μαντόνα καλεί Φασμπίντερ» του Δημήτρη Αθανίτη.

Η ΦΙΟΝΑ ΣΟ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, 21/07/2008

Χρόνια αναζητούσε η Νάντια Τας, η γνωστή Ελληνοαυστραλέζα σκηνοθέτρια της «Εϊμι» και του «Μάλκομ», μια καλή αφορμή για να επιστρέψει με την επαγγελματική της ιδιότητα στη γενέτειρά της, την Ελλάδα. Ωραία τα μεγάλα αμερικανικά και αυστραλιανά στούντιο, υπέροχες οι ταινίες με τεράστια budget. Η ρίζα, όμως, είναι πάντα... ρίζα. Αυτήν αναζητούσε η πολυβραβευμένη Τας, όταν διάβαζε σενάρια που εκτυλίσσονται στα πάτρια εδάφη.
Η σεναριογράφος της ταινίας Αλεξάνδρα Λαζαρίδου, η Φιόνα Σο και η Νάντια Τας έτοιμες να ξεκινήσουν το ταξίδι τους στην ελληνική ιστορία και ψυχή
Ωσπου ξαφνικά, το θαύμα έγινε. Εφτασε, δηλαδή, στα χέρια της το «Ταξίδι» («The Journey») της σεναριογράφου και ηθοποιού Αλεξάνδρας Λαζαρίδου. Στη διαδρομή της υλοποίησης του παλιού μεγάλου οράματός της (τα γυρίσματα του φιλμ, αν όλα πάνε καλά, θα ξεκινήσουν στην Ελλάδα την άνοιξη του 2009), η Τας είχε την τύχη να συναντηθεί με δυο μεγάλες κυρίες: τη Φιόνα Σο και την Ολυμπία Δουκάκη. Θα είναι οι πρωταγωνίστριες του δίγλωσσου (ελληνοαγγλικού) «Ταξιδιού», για το οποίο η σκηνοθέτρια ξεκινά σήμερα ρεπεράζ στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Ξάνθη και στην Πάτρα.
  • Από την Κατοχή στο σήμερα
«Επιτέλους θα γυρίσω την πρώτη μου ταινία στην Ελλάδα!», αναφώνησε η Τας στην παρουσίαση του πρότζεκτ την Παρασκευή. Ο ενθουσιασμός της ήταν φανερός. «Ηρθε η εποχή να μιλήσουμε στον έξω κόσμο για τον ελληνικό πολιτισμό και τα γεγονότα που σημάδεψαν την Ιστορία μας. Στο φιλμ θα υπάρχουν τα συλλογικά τραύματα της χώρας μας, οι αγώνες των τελευταίων 60 χρόνων και φαινόμενα όπως η μετανάστευση. Παρ' όλο που η "πλατφόρμα" είναι η πολιτική, εντούτοις θα είναι μια ανθρώπινη ταινία», τόνισε. «Μ' ενδιαφέρουν οι εσωτερικές διαδρομές των προσώπων, τις οποίες θα παρακολουθήσουμε μέσα από τρεις ηρωίδες».
Το «Ταξίδι» εκτυλίσσεται στο σήμερα και, σε παράλληλη δράση, απ' το 1939 μέχρι 10 μέρες πριν από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς. Κεντρική ηρωίδα του είναι η Μανταλένα Χατζοπούλου, γνωστή σταρ του αθηναϊκού βαριετέ στην Κατοχή. Ερχόμενη απ' το Παρίσι συναντά στην κατεχόμενη Αθήνα την Ελένη (θα την υποδυθεί η Ολυμπία Δουκάκη), η οποία και τη βγάζει στη σκηνή.
Ο ταραχώδης βίος της καλλιτέχνιδας ζωντανεύει μέσα από ένα ημερολόγιο που ανακαλύπτει σήμερα στην Ξάνθη η Μαρία, μια νεαρή κοπέλα που επιστρέφει στην Ελλάδα από τη Ν. Υόρκη για να συναντήσει στην Ξάνθη την άρρωστη θεία της, Νούλη (στον ρόλο η Φιόνα Σο).
«Το βάρος πέφτει στο '40, ενώ η κινηματογραφική "γραφή" θα είναι διαφορετική μεταξύ του ιστορικού κομματιού και τού σήμερα. Η δράση εποχής θα είναι στα ελληνικά, ενώ όσα εκτυλίσσονται σήμερα, στα αγγλικά», εξηγεί η Τας.
«Οι ηρωίδες επιφανειακά δεν έχουν τίποτα κοινό, δίνουν, όμως, μάχη για το ίδιο πράγμα», προσθέτει. «Το "γέμισμα" του εσωτερικού κόσμου τους είναι οι ελληνικές ρίζες τους. Κι εγώ αναζητώ αυτό που θα με "γεμίσει". Κι επιστρέφω στην Ελλάδα!».
Το σενάριο έχει πάντως το προνόμιο της μαρτυρίας από πρώτο χέρι. Κατ' αρχάς, όσον αφορά τη Μανταλένα Χατζοπούλου, υπάρχει ο χορογράφος Δημήτρης Ιβάνοφ. Ο Ιβάνοφ γνώρισε τη Μανταλένα Χατζοπούλου παιδάκι. Δεν βοήθησε μόνο στο σενάριο. Θα συμβάλει στη σκηνογραφική αναβίωση της εποχής του '40 αλλά και στις χορογραφίες του βαριετέ, μαζί με τον επικεφαλής των «Μοmix» Moses.
Στο σκέλος της αμετανόητης κομμουνίστριας θείας Νούλης, υπάρχει η μαρτυρία της σεναριογράφου Λαζαρίδου. Η Νούλη ήταν θεία της. «Η Φιόνα είναι η τέλεια ηθοποιός για τον ρόλο», υποστηρίζει η Τας. «Εχει την ψυχή αυτής της γυναίκας».
  • Το ΥΠΠΟ κωφεύει
Είναι εντυπωσιακό το ότι η μεγάλη Ιρλανδέζα ηθοποιός αρνήθηκε πρόταση να συμπρωταγωνιστήσει στο Μπρόντγουεϊ με τον Τζέφρεϊ Ρας, για να μετάσχει στα γυρίσματα του «Ταξιδιού». «Διάβασα το σενάριο και με εντυπωσίασε», είπε η Σο. «Δεν έχω σχέση με την πολιτική ιστορία της Ελλάδας, ήθελα όμως να βυθιστώ σε αυτή την ιστορία. Ισως στην ταινία της Τας μπορέσουμε να βρούμε την ουσία της γυναίκας».
Το ΕΚΚ δεν χρηματοδοτεί το «Ταξίδι», όμως το υπουργείο Πολιτισμού είχε υποσχεθεί να το ενισχύσει. «Η Τας ζητά καιρό μια συνάντηση με τον κ. Λιάπη, αλλά ο υπουργός είναι άφαντος», αποκαλύπτει η Αλ. Λαζαρίδου. «Αν δεν δοθεί η χρηματοδότηση του ΥΠΠΟ, που αυτομάτως θα ενεργοποιήσει με "matching fund" τη χρηματοδότηση από την Αυστραλία, θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα».

«Πρέπει να καταστεί σαφές ότι το "Ταξίδι" δεν είναι μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή αλλά μια ευρωπαϊκή ταινία, που τυγχάνει να είναι ελληνική», προσθέτει η Λαζαρίδου. Δυστυχώς, το «middle budget» φιλμ, συμπαραγωγή της αυστραλέζικης «Castade Films» και της ελληνικής ομάδας «Θέσις», παρ' όλα τα διεθνή ονόματά του, ακόμα αναζητάει σπόνσορες! *

ΝΑΝΤΙΑ ΤΑΣ- ΦΙΟΝΑ ΣΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Του Χρήστου Ν.Ε. Ιερείδη,ΤΑ ΝΕΑ, 21/07/2008
Επίκεντρο του «Ταξιδιού» της Νάντιας  Τας είναι η ιστορία τριών γυναικών (μία  απ΄ αυτές ενσαρκώνει η Φιόνα Σο) σε δύο  διαφορετικούς χρόνους: τη δεκαετία του ΄40  και σήμερα. «Η μία έρχεται από το Μανχάταν  στην Ξάνθη, συναντάει μια θεία της και με  μπούσουλα ένα ημερολόγιο αναζητάει τις ρίζες μιας  γυναίκας που έζησε στα καμπαρέ και επιβίωσε στα  χρόνια του πολέμου»
Επίκεντρο του «Ταξιδιού» της Νάντιας Τας είναι η ιστορία τριών γυναικών (μία απ΄ αυτές ενσαρκώνει η Φιόνα Σο) σε δύο διαφορετικούς χρόνους: τη δεκαετία του ΄40 και σήμερα. «Η μία έρχεται από το Μανχάταν στην Ξάνθη, συναντάει μια θεία της και με μπούσουλα ένα ημερολόγιο αναζητάει τις ρίζες μιας γυναίκας που έζησε στα καμπαρέ και επιβίωσε στα χρόνια του πολέμου»
Η Ελλάδα έχει- αναξιοποίητες- δυνατότητες για ξένες σινεπαραγωγές διαπιστώνουν η Ιρλανδή ηθοποιός Φιόνα Σο και η Ελληνοαυστραλέζα σκηνοθέτις Νάντια Τας. «Εδώ είναι ένα μικρό Χόλιγουντ», λένε
Η εικόνα που έχει σχηματίσει η Ιρλανδή ηθοποιός Φιόνα Σο- την απόλαυσαν όσοι βρέθηκαν στην Επίδαυρο για τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Ντέμπρα Ουόρνερ- κατά την παραμονή της στην Ελλάδα συμπίπτει με εκείνη της Ελληνοαυστραλέζας σκηνοθέτιδος Νάντια Τας (Τασοπούλου): η Ελλάδα μπορεί να προσελκύσει ξένους κινηματογραφικούς παραγωγούς-αν και ακόμη δεν υπάρχει το ανάλογο νομοθετικό πλαίσιο, με κίνητρα, φορολογικά και άλλα.
Η Φιόνα Σο μαζί με την Ολυμπία Δουκάκη και την Αλεξάνδρα Λαζαρίδου (υπογράφει το σενάριο) θα τεθούν υπό τις οδηγίες της Νάντιας Τας την ερχόμενη άνοιξη για τα γυρίσματα της ταινίας «Το ταξίδι». Αυτό το σχέδιο τις έφερε (πλην Δουκάκη) στην Αθήνα.
«Βρεθήκαμε σε μια γειτονιά κάτω από την Ακρόπολη. Πω, πω... τι να πω. Είδα μέρη που δεν περίμενα να δω. Ανακάλυψα μαγαζιά εφάμιλλα της Νέας Υόρκης» λέει η Νάντια Τας με πολύ καλά ελληνικά- λαμβάνοντας υπ΄ όψιν ότι είναι στο εξωτερικό τα τελευταία 35 χρόνια.
«Σκεφτείτε ότι εσωτερικές σκηνές που θα έπρεπε να γυρίσω στη Νέα Υόρκη, μπορώ να τις κάνω εδώ. Κάποια εξωτερικά γυρίσματα πρέπει να γίνουν εκεί, αλλιώς δεν θα είχα λόγο να ταξιδέψω στην Αμερική».
«Οργανώσατε άρτιους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάνετε κάθε χρόνο το Φεστιβάλ Επιδαύρου, ένα από τα καλύτερα κατά την άποψή μου, επομένως δεν βρίσκω λόγους που να μην μπορούν να γίνουν ξένες κινηματογραφικές παραγωγές εδώ» έλεγε από την πλευρά της η Ιρλανδή ηθοποιός Φιόνα Σο. «Τα έχετε όλα. Καταπληκτικούς ηθοποιούς, όμορφη χώρα, ωραίο καιρό. Χρειάζεται θέληση και πίστη. Είστε ένα μικρό Χόλιγουντ».
Η Φιόνα Σο, μετά τις παραστάσεις στην Επίδαυρο (στο πλαίσιο του 54ου Φεστιβάλ) και με αφορμή την ανακοίνωση της ταινίας της Νάντιας Τας, παρέμεινε στην Ελλάδα. Πέρασε κάποιες μέρες στην Ύδρα και στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα. «Είχα μια συγκλονιστική εμπειρία. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω πέρσι και φέτος στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου το έργο του Μπέκετ και επομένως η σκέψη μου είναι επηρεασμένη από αυτό τον συγκερασμό των δύο κόσμων, του αρχαίου και του σύγχρονου. Ήταν σαν να έπαιζα σε όπερα. Είναι το θέατρο των Θεών. Έπειτα στην Ύδρα που έμεινα για μία εβδομάδα εντυπωσιάστηκα από την ομορφιά της. Και να που με την ταινία της Νάντιας ακόμη ένα όνειρό μου θα γίνει πραγματικότητα. Διότι πολύ θέλαμε να δουλέψουμε μαζί. Αυτό που με συγκινεί ιδιαιτέρως είναι ότι κατά την παραμονή μου εδώ ένιωσα οικεία».
«Πολλές φορές έτυχε να διαβάσω σενάριο που θα μπορούσε να γίνει ταινία στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά όμως ένιωσα πως το όνειρο μπορεί να γίνει πραγματικότητα όταν πήρα το σενάριο της Αλεξάνδρας (σ.σ.: Λαζαρίδου)», ανέφερε η Νάντια Τας, σκηνοθέτις (και παραγωγός με την Cascade Films) της ταινίας-με συμπαραγωγό την ομάδα «Θέσις».
Ολυμπία Δουκάκη: «Πίσω στις ρίζες»
Επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν στην Ολυμπία Δουκάκη να βρεθεί στην ελληνική παρουσίαση της παραγωγής, ωστόσο με επιστολή της εξέφρασε τη χαρά της καθώς «η Νάντια κι εγώ προσβλέπαμε πολύ σ΄ ένα σενάριο για μια συνεργασία που θα μας έφερνε πίσω στις ρίζες μας».
Πέραν της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για την υλοποίηση του φιλμ, με ξεκάθαρη την πρόθεση της σκηνοθέτιδος για διεθνή προβολή, σημαντικό ρόλο καλείται να παίξει η ελληνική Πολιτεία. «Συνδράμοντας οικονομικά το υπουργείο Πολιτισμού την ταινία, αυτομάτως "ξεκλειδώνει" λογαριασμός του αυστραλιανού κράτους, από τον οποίο θα διατεθεί κονδύλι για τη χρηματοδότηση της ταινίας, στο πλαίσιο τριμερούς συμφωνίας που έχει υπογραφεί μεταξύ Ελλάδας, Αυστραλίας, Καναδά», ενημέρωνε η Νάντια Τας.

Saturday, July 19, 2008

Μπλέικ Εντουαρντς «Ροζ πάνθηρ: η εκδίκηση»

Σε σκηνοθεσία Μπλέικ Εντουαρντς είναι η κωμωδία αγγλο-αμερικανικής παραγωγής του 1978 «Ροζ πάνθηρ: η εκδίκηση». Ενας Γάλλος απατεώνας, ο Φίλιπ Ντουβιέ, αντιμετωπίζεται από τις υπόλοιπες οικογένειες της γαλλικής μαφίας με περιφρόνηση, μια και καμιά τους δεν τον αναγνωρίζει ως άξιο απατεώνα. Για να τους εντυπωσιάσει, αποφασίζει να κάνει κάτι εντυπωσιακό: Να σκοτώσει τον διάσημο επιθεωρητή Κλουζώ. Οταν βρίσκουν ένα πτώμα πυροβολημένο μέσα στο αυτοκίνητο του Κλουζώ, όλοι πιστεύουν ότι είναι ο ίδιος ο επιθεωρητής, αλλά δεν είναι. Ο επιθεωρητής Ντρέιφους είναι ιδιαίτερα χαρούμενος με αυτήν την είδηση, γιατί έτσι βγαίνει από την ψυχιατρική κλινική. Ωστόσο, ο επιθεωρητής Κλουζώ ζει και αποφασίζει να κρατήσει κρυφή αυτήν τη λεπτομέρεια έως ότου ανακαλύψει τον άνθρωπο που θέλησε να τον σκοτώσει. Παίζουν: Πίτερ Σέλερς, Νταϊάν Κάνον, Χέρμπερτ Λομ (Τετάρτη 23/07, ALPHA 01.15).

Μιχαήλ Ρομ «Η παχουλή»

«Η παχουλή» είναι ο τίτλος της πρώτης ταινίας που καθιέρωσε τον Μιχαήλ Ρομ ως σημαντικό κινηματογραφιστή. Η σοβιετική ταινία γυρίστηκε το 1934. Εννέα Γάλλοι αστοί φεύγουν με άμαξα από τη Ρονάν, για να γλιτώσουν από τους Πρώσους κατακτητές, το 1870. Καθ' οδόν ανεβαίνει στην άμαξα μια κοπέλα ελευθερίων ηθών, που έχει το παρατσούκλι η «παχουλή». Οι ταξιδιώτες την αντιμετωπίζουν εχθρικά, όμως μαλακώνουν, όταν τους μοιράζει τα φαγητά που έχει μαζί της. Σ' ένα σημείο ελέγχου, ο Πρώσος αξιωματικός, τους φέρνει δυσκολίες και απαιτεί να χαρεί τις «υπηρεσίες» της παχουλής. Εκείνη, αρνείται να παραδοθεί σ' έναν μισητό εχθρό και οι συνταξιδιώτες της κατ' αρχήν επικροτούν τον πατριωτισμό της. Δέχεται, όμως, μετά από πιέσεις, να του δοθεί, προκειμένου να σωθούν οι συνταξιδιώτες της. Οταν μετά από έξι μέρες η ομάδα καταφέρνει να ελευθερωθεί, όλοι της φέρονται με περιφρόνηση και αρνούνται ακόμα και να μοιραστούν το φαγητό μαζί της. Πρωταγωνιστούν: Γκαλίνα Σεργκέγιεβα, Αντρέι Φάιτ (Κυριακή 20/07, ΕΤ-1 01.15).

Ιαν Σόφτλι «Τα φτερά της αγάπης»


Ο Ιαν Σόφτλι είναι ο σκηνοθέτης της ταινίας «Τα φτερά της αγάπης». Η ιστορία εξελίσσεται στην Αγγλία του 1910. Η Κέιτ, μια όμορφη αλλά φτωχή αριστοκράτισσα, ζει κάτω από την αυστηρή επίβλεψη της θείας της Μοντ, η οποία δε θέλει η Κέιτ να έχει την τύχη της μητέρας της που έχει πεθάνει. Εκείνη είχε παντρευτεί από έρωτα και ο άνδρας της έφαγε όλη την περιουσία της. Η στάση της θείας της κάνει την κοπέλα να κρατάει κρυφό τον ερωτικό δεσμό της με έναν φτωχό δημοσιογράφο, τον Μέρτον.

Η Κέιτ θα γνωριστεί με μια πλούσια Aμερικανίδα και σύντομα οι δυο τους θα γίνουν φίλες. Η Μίλι θα πείσει την Κέιτ να ταξιδέψει μαζί της στη Βενετία, όπου σχεδιάζει να πάει με τη συνοδό της. Μαζί τους θα πάει και ο Μέρτον και οι εξελίξεις θα είναι δραματικές και απρόσμενες. Παίζουν: Ελένα Μπόναμ Κάρτερ, Λάινους Ρόουτς, Aλισον Eλιοτ, Ελίζαμπεθ Μακ Γκάβερν, Μάικλ Γκάμπον, Σαρλότ Ράμπλινγκ (Τετάρτη 23/07, ΝΕΤ 22.00).

Κέβιν Κόστνερ «Χορεύοντας με τους λύκους»


Τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σ' έναν Αμερικανό στρατιώτη και τη φυλή των Ινδιάνων Σιου περιγράφει το επικό, δραματικό γουέστερν του Κέβιν Κόστνερ «Χορεύοντας με τους λύκους». Ο Κέβιν Κόστνερ επιχειρεί να σκιαγραφήσει το πορτρέτο της Αγριας Δύσης, φέρνοντας σε αντιπαράθεση την αξιοθαύμαστη στωικότητα των Ινδιάνων με τη βία των αποίκων. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο λοχαγός του αμερικανικού στρατού Τζον Ντάνμπαρ, ο οποίος παίρνει μετάθεση σε μια παραμεθόριο περιοχή της Νότιας Ντακότα, προκειμένου ν' αντιμετωπίσει τη φυλή των Σιου. Ομως, ο Αμερικανός στρατιώτης γοητεύεται από την απλότητα του τρόπου ζωής των Ινδιάνων και συνδέεται μαζί τους. Αλλάζει το όνομά του υιοθετώντας το ινδιάνικο «Χορεύοντας με τους λύκους». Δε θα αργήσει να έρθει η στιγμή που ο Αμερικανός στρατιώτης θα γίνει ένα καλοδεχούμενο μέλος της φυλής των Σιου. Εκτός από τον Κέβιν Κόστνερ, πρωταγωνιστούν οι Μέρι Μακ Ντόνελ, Γκράχαμ Γκριν και Μόρι Τσαϊκίν. Η ταινία κέρδισε επτά Οσκαρ (Τρίτη 22/07, ΝΕΤ, 22.00).

Friday, July 18, 2008

Φαίδων Παπαμιχαήλ 1922–2008

Σε ηλικία 86 ετών πέθανε ο διευθυντής παραγωγής Φαίδων Παπαμιχαήλ, που υπήρξε σταθερός συνεργάτης του Τζον Κασσαβέτη και του Ζυλ Ντασσέν. Ο Παπαμιχαήλ, πατέρας του διάσημου διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ, που κάνει καριέρα στο Χόλιγουντ, γεννήθηκε το 1922 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχθηκε στην αγγλική αεροπορία και υπηρέτησε στο ελληνικό ναυτικό. Eκανε σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι και εργάστηκε ως βοηθός σκηνογράφου στην Κομεντί Φρανσέζ. Εκεί γνωρίστηκε με τον Ζυλ Ντασσέν και δούλεψαν μαζί στο «Ποτέ την Κυριακή» και τη «Φαίδρα».

Ταξιδεύοντας στην Αμερική, ο Παπαμιχαήλ γνώρισε τον δεύτερο ξάδελφό του Τζον Κασσαβέτη και από το 1965 άρχισαν να συνεργάζονται. Η πρώτη ταινία που έκαναν μαζί ήταν τα «Πρόσωπα», ενώ ακολούθησαν πολλές ακόμη, όπως οι «Σύζυγοι» και το «Μίνι και Μόσκοβιτς». Η τελευταία του δουλειά στην Αμερική ήταν στην ταινία «Unhook the stars» του γιου του Τζον Κασσαβέτη, Νικ.

πρόσωπο

Φαίδων Παπαμιχαήλ: Ενας «δικός μας» ανεξάρτητος του Χόλιγουντ

Επαναστάτης με αιτία στη νιότη του, ακολούθησε το ένστικτό του για περιπετειώδη ζωή αψηφώντας την οικογενειακή περιουσία και τις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής. Και έγινε ο σκηνογράφος του Τζον Κασσαβέτη


Οταν έμαθα ότι ο σχεδόν μόνιμος σκηνογράφος του Τζον Κασσαβέτη είναι Ελληνας και ζει στην Αθήνα, δεν γνώριζα τη σχέση συγγένειας των δύο ανδρών. Ο Φαίδων Παπαμιχαήλ με περίμενε στο σπίτι του στο Παγκράτι με τον καφέ ζεστό, τις νότες της τζαζ μουσικής «που τόσο αγαπούσε ο Τζον» να δίνουν ρυθμό στη κουβέντα μας και τη γλυκιά λάμψη του κεριού να φωτίζει τις φωτογραφίες αγαπημένων παντού τριγύρω μας. Χρειάστηκαν περισσότερες από μια συναντήσεις για να ξεφυλλίσουμε τη ζωή του σαν φωτογραφικό άλμπουμ με πολύτιμες εικόνες αρκετών δεκαετιών καλά φυλαγμένες από τον πανδαμάτορα χρόνο αλλά και τα αδιάκριτα σχόλια. Η ζωή του ξετυλίγεται σαν κινηματογραφική ταινία που το σενάριό της ορίζεται από έναν πόλεμο, σημαντικές γνωριμίες και σπουδαίες γυναίκες στις οποίες ως γνήσιος ευγενής αναφέρεται με μεγάλη διακριτικότητα. Δεκαετία του 1920 στη Θεσσαλονίκη, Μεσοπόλεμος στην Αθήνα, στο Λονδίνο για σπουδές, στην Αλεξάνδρεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο Παρίσι του 1950 ενάντια στην πατρική θέληση και από τα χρόνια του 1960 στην Αμερική από όπου επέστρεψε οριστικά το 1996...

[ΜΑΡΙΑ Π. ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ, Το ΒΗΜΑ, 06/04/2003]

Thursday, July 17, 2008

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 2008



Η ταινία «Ο σκοτεινός ιππότης» του Κρίστοφερ Νόλαν, που αρχίζει να προβάλλεται από σήμερα, δείχνει πως το μπλοκ-μπάστερ μπορεί να πάρει έναν άλλο, σωστό δρόμο, φτάνει να έχει έναν καλό σκηνοθέτη. Στο πρόγραμμα της εβδομάδας και δύο θαυμάσιες επανεκδόσεις: η γαλλική «Ο θείος μου από την Αμερική» του Αλέν Ρενέ και το γουέστερν «Οι φυγάδες του Μιζούρι» του Αρθουρ Πεν. Ακόμη, προβάλλεται το ενδιαφέρον (ψευτο)ντοκιμαντέρ AFR του Μόρτεν Χαρτς Κάπλερς, ενώ το πρόγραμμα συμπληρώνεται με τις ταινίες «Σαν μια λάμψη στο σκοτάδι» του Ντένις Λι, «Ανευ ενδυμάτων» του Λον Σέρφιγκ και «Το εγχειρίδιο του έρωτα 2» του Τζιοβάνι Βερονέζι.

Ο σκοτεινός ιππότης

The Dark Knight. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν. Σενάριο: Κρίστοφερ Νόλαν, Τζόναθαν Νόλαν. Ηθοποιοί: Κρίστιαν Μπέιλ, Μάικλ Κέιν, Χιθ Λέντζερ, Γκάρι Ολντμαν, Μάγκι Γκίλενχαλ, Ααρόν Εκχαρτ, Ερίκ Ρόμπερτς. 152'

Ο Χιθ Λέντζερ στον «Σκοτεινό ιππότη» του Κρίστοφερ Νόλαν
*** ½ - Στον αγώνα του ενάντια στον ψυχωτικό/κυνικό Τζόκερ, ο Batman συνεργάζεται με τον επιθεωρητή Γκόρντον και τον εισαγγελέα Χάρβεϊ Ντεντ, σε μια γυρισμένη με γοργό ρυθμό αλλά και βουτηγμένη σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, συναρπαστική περιπέτεια.

Μετά την πετυχημένη ταινία του, «Batman Begins», ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν («Memento», «Insomnia») επιστρέφει, με πρωταγωνιστή και πάλι τον Κρίστιαν Μπέιλ, για να μας δώσει μιαν άλλη περιπέτεια του γνωστού ήρωα των κόμικ Batman, πολύ πιο σκοτεινή, πρέπει να πω, τη φορά αυτή, καταφέρνοντας να φτιάξει την καλύτερη και πιο συναρπαστική ταινία της σειράς - ξεπερνώντας, στην πορεία, τα όρια του μπλοκ-μπάστερ.
Στη νέα του περιπέτεια, ο Μπρους Γουέιν/Batman, με τη βοήθεια του αστυνομικού επιθεωρητή Γκόρντον (Γκάρι Ολντμαν) και του νέου, έντιμου εισαγγελέα Χάρβεϊ Ντεντ (Ααρόν Εκχαρτ), έχει να αντιμετωπίσει τον πιο ανελέητο, μανιακό εχθρό του, τον ψυχωτικό Τζόκερ (ο Χιθ Λέντζερ στον ρόλο που παλαιότερα είχε ερμηνεύσει ο Τζακ Νίκολσον). Στην πόλη του Γκόθαμ (διάβαζε: Νέα Υόρκη), όπου η δαφθορά και το έγκλημα έχουν φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα, ο εισαγγελέας Χάρβεϊ είναι ένας σπάνιος πολίτης, που μοναδικός στόχος του είναι να πατάξει, πάντα στο πλαίσιο του νόμου, το έγκλημα, απ' όπου κι αν αυτό προέρχεται. Η μόνη «διαφορά» του με τον Batman είναι πως και οι δυο τους αγαπούν το ίδιο κορίτσι, την Ρέιτσελ (Μάγκι Γκίλενχαλ).
Με βάση ένα καλογραμμένο, με δυνατή, πολυεπίπεδη για το είδος, πλοκή, σενάριο, που έγραψε μαζί με τον αδελφό του, Τζόναθαν, με την πολύ καλή μουσική των Χανς Ζίμερ και Τζέιμς Νιούτον Χάουορντ, ο Κρίστοφερ Νόλαν ενορχηστρώνει με εκπληκτική μαεστρία τις επιμέρους καταστάσεις, αναπτύσσοντας σωστά τις σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα πρόσωπα, διανθίζοντάς τες με χιούμορ, και στήνοντας μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές κυνηγητών και δράσης (πάντα με τη βοήθεια των ειδικών εφέ) που είδαμε σε παρόμοια ταινία, συνδυάζοντας την πιο τέλεια τεχνολογία με έναν ρεαλισμό που μοιάζει να βγήκε απευθείας από το φιλμ νουάρ. Ενώ, κάποια στιγμή, βάζει και το ερώτημα: χρειάζεται η πόλη του Γκόθαμ ήρωες (ή σούπερ-ήρωες) όπως ο Batman; Κάτι που ο Batman καταλαβαίνει και προσπαθεί, με τραγικά συχνά αποτελέσματα, να κάνει τους παθητικούς πολίτες του Γκόθαμ να ξυπνήσουν από τον λήθαργό τους. Ο Κρίστιαν Μπέιλ ισορροπεί θαυμάσια ανάμεσα στον υπερήρωα, τέλειο χειριστή των πολεμικών τεχνών, και τον σκοτεινό ιππότη που έχει ν' αντιμετωπίσει τους δικούς του, τρομερούς δαίμονες. Εκείνος όμως που κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση είναι ο Χιθ Λέντζερ. Ο Τζόκερ που μας δίνει συνδυάζει το απειλητικό με το ψυχοπαθητικό/σαδιστικό στοιχείο του χαρακτήρα, μαζί μ' ένα μαύρο (κατάμαυρο στην πραγματικότητα) χιούμορ, χαρακτήρα που αρέσκεται σε ανώμαλα, θανάσιμα παιχνίδια, εκπροσωπώντας, εν μέρει, την άλλη, κρυμμένη, σκοτεινή πλευρά του Batman. Κάτι που σίγουρα δεν συναντάμε στα συνηθισμένα μπλοκ-μπάστερ.


Ο θείος μου από την Αμερική

Mon oncle d' Amerique. Γαλλία, 1978. Σκηνοθεσία: Αλέν Ρενέ. Σενάριο: Ζακ Γκριό. Ηθοποιοί: Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Νικόλ Γκαρσία, Ροζέ-Πιερ, Μαρί Ντιμπουά. 125'

«Ο θείος μου από την Αμερική» του Αλέν Ρενέ με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Νικόλ Γκαρσία, Μαρί Ντιμπουά και Ροζέ Πιερ
**** ½ - Χιουμοριστική, με σουρεαλιστικές πινελιές, έρευνα πάνω στη σχέση του ατόμου με την κοινωνία, μέσα από τη μελέτη τριών διαφορετικών χαρακτήρων. Δείγμα της μοναδικής μαεστρίας ενός πραγματικά μεγάλου σκηνοθέτη.

Σε επανέκδοση μια από τις καλύτερες ταινίες του μεγάλου Γάλλου σκηνοθέτη Αλέν Ρενέ («Χιροσίμα, αγάπη μου»). Με ενδιάμεσα τα σχόλια από μια ομιλία του βιολόγου επιστήμονα Ανρί Λαμπορί, ο Ρενέ κάνει μια σε βάθος μελέτη γύρω από τη σχέση του σύγχρονου ατόμου με την κοινωνία και την επίδραση πάνω τους των διάφορων στοιχείων γύρω τους, από τον τρόπο ανατροφής τους μέχρι τις αναστολές και τις ενοχές τους. «Πειραματόζωα» στην έρευνά του, τρία πρόσωπα: ένας μάνατζερ σε εργοστάσιο (Ντεπαρντιέ), μια ηθοποιός (Γκαρσία) κι ένας πολιτικός/συγγραφέας (Ροζέ-Πιερ), με τον καθένα να προσπαθεί να ξεπεράσει διάφορα εμπόδια για να ακολουθήσει την καριέρα του. Αλλοτε με σκηνές που αντλούν από το ντοκιμαντέρ (με ποντίκια ως πειραματόζωα), άλλοτε με σκηνές που μοιάζουν να βγήκαν από κάποιο μελό κι άλλοτε με σκηνές που αγγίζουν τον καθαρό σουρεαλισμό, ο Ρενέ φτιάχνει μιαν από τις πιο γοητευτικές, μαγικές ταινίες του, που, παρά τα ερωτήματα και τους γρίφους που βάζουν, καταφέρνουν, μ' έναν ανεξήγητο τρόπο, να σε καθηλώνουν στη θέση σου. Κάτι που μόνο στα αριστουργήματα συναντάμε.


Οι φυγάδες του Μιζούρι

Missouri Breaks. ΗΠΑ, 1976. Σκηνοθεσία: Αρθουρ Πεν. Σενάριο: Τόμας ΜακΓκουέιν. Ηθοποιοί: Μάρλον Μπράντο, Τζακ Νίκολσον, Κάθλιν Λόιντ, Ράντι Κουέιντ, Χάρι Ντιν Στάντον. 126 λεπτά.

Ο Μάρλον Μπράντο και ο Τζακ Νίκολσον στους «Φυγάδες του Μιζούρι» του Αρθουρ Πεν
**** Ελεγειακό, ποιητικό γουέστερν γύρω από τη σύγκρουση ενός πληρωμένου πιστολά μ' έναν αλογοκλέφτη, στη Μοντάνα του 1880.

Στη δεκαετία του '70, μεταβατική περίοδο που περνούσε το γουέστερν, με ταινίες που εκφράζουνν μια συγκεκριμένη εποχή, γυρισμένες από σκηνοθέτες όπως ο Σαμ Πέκινπα («Φέρτε μου το κεφάλι του Αλφρέντο Γκαρσία»), ο Κλιντ Ιστγουντ («Εκδικητής εκτός νόμου») και ο Ντον Σίγκελ («Με το χέρι στη σκανδάλη»), ο Αρθουρ Πεν έφτιαχνε το δικό του συγκλονιστικό, αντι-ηρωικό γουέστερν, γύρω από τη σύγκρουση ενός πληρωμένου εκτελεστή (Μπράντο) με τον συμπαθητικό αρχηγό μιας συμμορίας αλογοκλεφτών (Νίκολσον). Ταινία κάπως παραγνωρισμένη την εποχή της, «Οι φυγάδες του Μιζούρι», πέρα από τη ρεαλιστική ζωή στην περιοχή της Μοντάνα του 19ου αιώνα που μας δίνει, έχει, όπως και η προηγούμενη ταινία του Πεν, «Μπόνι και Κλάιντ», κάτι από τη γεύση της πίκρας και των απογοητεύσεων που ακολούθησαν το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ και των πολιτικών σκανδάλων που συγκλόνισαν την Αμερική.
Η σύγκρουση αρχίζει όταν ο Μπράντο προσλαμβάνεται από έναν πλούσιο ραντσέρη να εξοντώσει τη συμμορία των αλογοκλεφτών. Μεταμφιεσμένος κάθε φορά διαφορετικά (Ινδιάνος, παπάς, γυναίκα), ο Μπράντο καθαρίζει με διαφορετικούς τρόπους και σαδιστική ευχαρίστηση τους αλογοκλέφτες, ώσπου φτάνει ώς τον Νίκολσον, που τον αντιμετωπίζει σε μερικές από τις πιο ωραίες, ταυτόχρονα απολαυστικές, σκηνές της ταινίας, από τις οποίες δεν λείπει και ένας τραγικός τόνος, με τους δύο να δίνουν ρεσιτάλ ηθοποιίας. Μια θαυμάσια, λυρική ταινία, δείγμα ενός κινηματογράφου που άδικα έχει εξαφανιστεί στις μέρες μας.


AFR

Δανία, 2007. Σκηνοθεσία: Μόρτεν Χαρτς Κάπλερς. Σενάριο: Κάπλερς, Αλαν Μίλτον Γιάκομπσεν. Εμφανίζονται: Κόφι Ανάν, Κάπλερς (Εμίλ), Χέλγκε Αντάμ Μόλερ. 86 λεπτά.

****Εξαιρετικά ενδιαφέρον φιλμ, ανάμεσα στο δράμα και το ντοκιμαντέρ, γύρω από μια φανταστική πολιτική δολοφονία και τους κρυφούς στόχους της.

Σχόλιο πάνω σε μια πολιτική δολοφονία, μέσα από ένα είδος (ψευτο)ντοκιμαντέρ, παρουσιάζει στην πολύ ενδιαφέρουσα ταινία του ο Δανός Μόρτεν Χαρτς Κάπλερς. Ξεκινώντας από την υποτιθέμενη δολοφονία ενός φανταστικού, συντηρητικών απόψεων, Δανού πρωθυπουργού από έναν αριστεριστή «τρομοκράτη», ο σκηνοθέτης εξετάζει, μέσα από συνεντεύξεις και διάφορα ντοκουμέντα, για να αποκαλύψει την κρυφή ομοφυλοφιλική σχέση του πρωθυπουργού με τον δολοφόνο του αλλά και την επίδραση των αριστερών του ιδεών πάνω στον πρωθυπουργό, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως ίσως ο νεαρός δολοφόνος να ήταν ένας ακόμη τύπος Λι Οσβαλντ, που οι συντηρητικοί πολιτικοί αλλά και ξένες δυνάμεις χρησιμοποίησαν για να ξεφορτωθούν έναν πρωθυπουργό που είχε αρχίσει να γίνεται ενοχλητικός με την αλλαγή της πολιτικής του.


Σαν μια λάμψη στο σκοτάδι

Fireflies in the Garden. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Ντένις Λι. Ηθοποιοί: Τζούλια Ρόμπερτς, Ράιαν Ρέινολντς, Γουίλεμ Νταφόε, Εμιλι Γουάτσον. 98 λεπτά.

* ½ - Προβλήματα μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, με περιορισμένο όμως στόχο και άνισες ερμηνείες.

Πρωταγωνίστρια στην ταινία «Πυγολαμπίδες στον κήπο» (όπως είναι ο πραγματικός τίτλος) είναι η Τζούλια Ρόμπερτς, στον ρόλο της μητέρας μιας δυσλειτουργικής οικογένειας που ζει σε κάποιο προάστιο μεσοδυτικής πολιτείας. Επίκεντρο είναι η σύγκρουση του συγγραφέα πατέρα με τον γιο του, που αρχίζει όταν ο τελευταίος είναι ακόμη παιδί και συνεχίζεται όταν ενηλικιώνεται κι έχει γίνει και ο ίδιος συγγραφέας. Ο σκηνοθέτης έχει ενδιαφέρουσα κινηματογραφική ματιά, τα οιδιπόδεια αυτά όμως θέματα που μας παρουσιάζει δεν προσφέρουν θεματικά τίποτα το καινούργιο, ενώ οι διάφορες επιμέρους ιστορίες και ο κάπως αργός ρυθμός δημιουργούν χάσματα στην παρακολούθηση της ταινίας. *


Οι άλλες ταινίες

Ανευ ενδυμάτων

(Just Like Home). ΗΠΑ, 2007. Σκηνοθεσία: Λον Σέρφιγκ. Σενάριο: Σέρφιγκ, Νιλς Χάουγκαρντ. Ηθοποιοί: Λον Κάαλουντ, Μπόντιλ Γιόργκενσεν, Αν-Ελεονόρα Γιόργκενσεν. 97 λεπτά.

Δραματική κομεντί γύρω από τον φόβο και την παράνοια που προκαλεί η ξαφνική εμφάνιση ενός γυμνού άντρα σε μια μικρή κοινότητα. Σκηνοθετημένη από τον δημιουργό τού «Ιταλικά για αρχάριους».

Το εγχειρίδιο του έρωτα 2 (Το επόμενο κεφάλαιο)

(Manuale d' amore 2). Σκηνοθεσία: Τζιοβάνι Βερονέζι. Ηθοποιοί: Κάρλο Βερντόνε, Μόνικα Μπελούτσι, Ρικάρντο Σκαρμάτσιο, Φάμπιο Βόλο, Σέρτζιο Ρουμπίνι. 1 20 λεπτά.

«Σίκουελ» της γνωστής κωμωδίας, με τέσσερις σπονδυλωτές ιστορίες γύρω από τον έρωτα και τα προβλήματά του και με τη Μόνικα Μπελούτσι στον ρόλο μιας φυσικοθεραπεύτριας.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/07/2008

ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΒΙ ΒΑΡΙ


Του απεσταλμένου της εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ [17/07/2008] ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ

Στα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αυστραλία, κοντά σε μια οικογένεια μουσικόφιλων (η πριμαντόνα γιαγιά του ίδρυσε την πρώτη όπερα στην Αυστραλία), αναφέρθηκε, αρχίζοντας το εξαιρετικά ενδιαφέρον master class που έδωσε στη διάρκεια του διεθνούς κινηματογραφικού φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, ο διάσημος Βρετανός ηθοποιός Κρίστοφερ Λι.
Οπως είπε, είχε πάρει μαθήματα μουσικής, μια και το πρώτο του όνειρο ήταν να γίνει τραγουδιστής. Και άρχισε να τραγουδά στα τσέχικα αποσπάσματα από την όπερα «Ρουσάλκα» του Ντβόρζακ. Ο Λι, που έγινε διάσημος στα τέλη της δεκαετίας του '50, χάρη στην ενσάρκωση του Κόμη Δράκουλα σε 6 τουλάχιστον ταινίες, και με καριέρα 62 χρόνων στον κινηματογράφο, τιμήθηκε στο Κάρλοβι Βάρι με Ειδική Κρυστάλλινη Σφαίρα για το σύνολο της προσφοράς του.
Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο με τη σύζυγό του Γκρέις Χαϊτάουερ, ενώ κρατά την Κρυστάλλινη Σφαίρα του Κάρλοβι Βάρι, βραβείο για την προσφορά του στο σινεμά
Ο Κρίστοφερ Λι (που πριν από μερικά χρόνια ήταν καλεσμένος του Πανοράματος της «Ελευθεροτυπίας») δεν ήταν η μόνη διασημότητα στο φεστιβάλ. Την έναρξή του παρακολούθησε, για πολύ σύντομο, δυστυχώς, διάστημα, ο Ρόμπερτ ντε Νίρο που τιμήθηκε επίσης με Ειδική Κρυστάλλινη Σφαίρα. Ανάμεσα στους άλλους επισκέπτες, ο Μεξικανός Αρτούρο Ρίπσταϊν, με μεγάλο αφιέρωμα στο έργο του, ο Αμερικανός σκηνοθέτης Τζον Σέιλς και ο ηθοποιός Ντάνι Γκλόβερ, καθώς και τρεις ακόμη Βρετανοί, ο Νίκολας Ρεγκ, στον οποίο το φεστιβάλ αφιέρωσε ειδικό πρόγραμμα, η ηθοποιός Ρίτα Τάσιγχαμ («Γεύση από μέλι»), πρωταγωνίστρια στην τελευταία ταινία του Ρεγκ, το θρίλερ μυστηρίου «Puffball», και η ηθοποιός, πρώην μοντέλο, Σάφρον Μπάροους, πρωταγωνίστρια της ταινίας «Η κιθάρα» της Εμι Ρέντφορντ, κόρης του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, που κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο.
Σκηνή από τη βραβευμένη ταινία του Χένρικ Ρούμπε Γκενζ «Τρομερά ευτυχισμένοι»
Αξια συγχαρητηρίων επιλογή της κριτικής επιτροπής ήταν η δανέζικη ταινία «Τρομερά ευτυχισμένοι» του πρωτοεμφανιζόμενου Χένρικ Ρούμπε Γκενζ, η ιστορία ενός αστυνομικού που, για τιμωρία, μετατίθεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή της χώρας κι έρχεται σε σύγκρουση με τους περίεργους κατοίκους. Μια απλή, με στοιχεία τρόμου, ταινία, με θέμα «εμπνευσμένο από τη γειτονιά μου», όπως ανέφερε ο σκηνοθέτης της, τονίζοντας πως «καλές ταινίες μπορούμε να γυρίσουμε με λίγα χρήματα και με πολύ απλά θέματα, που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι». Το βραβείο απένειμε ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, ο Τσέχος σκηνοθέτης Ιβάν Πάσερ, πλαισιωμένος από τα υπόλοιπα μέλη της, ανάμεσά τους η Αγγλίδα ηθοποιός Μπρέντα Μπλέθιν, ο Ισραηλινός σκηνοθέτης Αρι Φόλμαν («Βαλς με τον Μπασίρ») και ο Ούγγρος διευθυντής φωτογραφίας Βίλμος Ζίγκμοντ.
Στις βραβευμένες ταινίες και η ινδονησιακή «Η φωτογραφία» της Ναν Τ. Αχνας (ειδικό βραβείο επιτροπής), μια δοσμένη με άνεση και ποιητική διάθεση ταινία γύρω από τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια νεαρή πόρνη κι έναν ηλικιωμένο, ετοιμοθάνατο φωτογράφο. Σ' έναν παρόμοιο ποιητικό, ελεγειακό τόνο κινήθηκε και η κινεζική ταινία «The Shaft» («Ο αεραγωγός του ορυχείου») του Ζανγκ Τσι, γύρω από τη μοναξιά αλλά και τα διάφορα υπαρξιακά προβλήματα τριών μελών μιας οικογένειας σε απόμακρη πόλη ανθρακωρύχων. Η ρωσική ταινία «Αιχμάλωτος» του Αλεξέι Ουτσίτελ (βραβείο σκηνοθεσίας) περιγράφει το δράμα των νεαρών Ρώσων και Τσετσένων στρατιωτών στη διάρκεια του πολέμου στον Καύκασο. Το θέατρο και η επίδρασή του στις σχέσεις μιας ομάδας ηθοποιών ήταν το θέμα της τσεχικής ταινίας «Οι Καραμαζόφ» του Πετρ Ζελένκα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε και το τμήμα του ντοκιμαντέρ με μερικά εξαιρετικά δείγματα. Πρώτη και καλύτερη η ταινία «Man on Wire» του Βρετανού Τζέιμς Μαρς (βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους), ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ γύρω από τον «άθλο» του Γάλλου Φιλίπ Πετί που το 1974 περπάτησε από τον ένα Δίδυμο Πύργο στον άλλο πάνω σε ένα ατσαλένιο σύρμα. Μέσα από φωτογραφίες και κινηματογραφημένο υλικό, ο Μαρς κατάφερε να δώσει μια συναρπαστική, με μπόλικο σασπένς, διάσταση στο καταπληκτικό αυτό κατόρθωμα, αποφεύγοντας, πολύ σωστά, να αναφερθεί στα όσα συνέβησαν στην τρομοκρατκή επίθεση στις 11/9.
Στο φετινό φεστιβάλ και δύο ελληνικές ταινίες: «Η επιστροφή» του Βασίλη Δούβλη, που προβλήθηκε στο τμήμα των ταινιών από νέους υποσχόμενους σκηνοθέτες, που επιλέγουν κριτικοί του αμερικανικού περιοδικού «Variety». Και η ταινία «Διόρθωση» του Θάνου Αναστόπουλου, που προβλήθηκε στο τμήμα «Another View» («Μια δεύτερη θεώρηση»). *

A history of creative sound in film

When it comes to using sound in film, directors of Hollywood blockbusters rarely do subtle

Tarkovsky.jpg
'The supreme master of creative sound', Andrei Tarkovsky. Photograph: Kenneth Saunders

"There were an enormous number of elements encompassed in the sound mix and there are moments where it's hard to detect what is sound design and what is music," asserts Christopher Nolan, the director of The Dark Knight. Leaving aside the quality of the film as a whole, the "sound design", like most contemporary Hollywood blockbusters that suffer from the Spielberg-Lucas Syndrome, is deafeningly bombastic and unsubtle, assailing the viewer for 142 minutes.

The cinema is considered essentially a visual medium, more sight than sound. Yet, the fundamental importance of the latter (apart from straight synchronised dialogue and music) as part of the texture of any film has preoccupied the best film directors from the beginning of the sound era, when they had to rethink the nature of cinema... [continued]

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ - Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 2008

Από το κόμικ στο δράμα
Μια σκοτεινή περιπέτεια με θέαμα, δράση, αλλά και σοβαρή σκέψη
Ο σκοτεινός ιππότης ****

Του Παναγιωτη Παναγοπουλου

Περιπέτεια

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν

Πρωταγωνιστούν: Κρίστιαν Μπέιλ, Χιθ Λέτζερ, Ααρον Εκχαρτ, Γκάρι Ολντμαν, Μάικλ Κέιν, Μάγκι Τζίλενχαλ, Μόργκαν Φρίμαν

Την αναδημιουργία της ταινίας με ήρωα κόμικ, αλλά με δραματικά συστατικά, επιχειρεί ο Κρίστοφερ Νόλαν στη δεύτερη ταινία του με ήρωα τον Μπάτμαν. Και η επιτυχία είναι εντυπωσιακή. Ο «Σκοτεινός ιππότης» δεν είναι ένα συνηθισμένο μπλοκμπάστερ. Είναι μια πολύ σκοτεινή δραματική ταινία, με σοβαρή σκέψη για την κακία και τα διλήμματα στα οποία μπορεί να βάλει τους ανθρώπους. Ταυτόχρονα όμως έχει συναρπαστικό θέαμα και δράση.

Ο Νόλαν έχει κάνει μια δουλειά άξια συγχαρητηρίων και την καλύτερη ταινία υπερήρωα εδώ και πολλά χρόνια. Από τα διλήμματα δεν ξεφεύγει ούτε ο ίδιος ο Μπάτμαν, αλλά σε αυτή την ταινία, ο προβολέας πέφτει στον αντίπαλό του. Ο Τζόκερ, όπως τον ερμηνεύει ο Χιθ Λέτζερ στον τελευταίο του -πριν πεθάνει- ολοκληρωμένο ρόλο, είναι ένα ανατριχιαστικό, απρόβλεπτο πλάσμα, οι πράξεις του οποίου απλώς δεν μπορούν να εξηγηθούν. Γι' αυτό και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Ο Τζόκερ δεν ζητάει κάτι τετριμμένο, όπως χρήματα. Αυτό που θέλει είναι να προκαλέσει το απόλυτο χάος και να αποδείξει ότι οι πάντες μπορούν να επηρεαστούν από το κακό και να ξεχάσουν την ηθική. Με το γκροτέσκο πασαλειμμένο του μακιγιάζ, ο Τζόκερ του Λέτζερ υποβάλλει σε δοκιμασία ολόκληρη την Γκόθαμ Σίτι και μαζί της τον Μπάτμαν, τον αστυνόμο Γκόρντον, τον φιλόδοξο εισαγγελέα Χάρβεϊ Ντεντ και την πρώην αγαπημένη του Μπρους Γουέιν/Μπάτμαν.

Ο «Σκοτεινός ιππότης» είναι μια ταινία που εντυπωσιάζει όχι μόνο με τα εφέ και το θέαμα, αλλά και με την τόλμη που δείχνει στην κατεύθυνση που παίρνει. Η έμφαση στα δραματικά στοιχεία, σε συνδυασμό με τη ρεαλιστική εικόνα που δίνουν τα γυρίσματα στο Σικάγο, κάνουν την ταινία να διαφέρει, αλλά μπορεί να αφήσει άναυδους όσους περιμένουν να δουν μια τυπική ταινία δράσης. Σε τεχνικό επίπεδο και σε ό, τι αφορά τις ερμηνείες όλου του καστ, οι επιδόσεις είναι υποδειγματικές. Ξεχωρίζει ο Χιθ Λέτζερ και όχι μόνο εξαιτίας της πρόσθετης δημοσιότητας λόγω του θανάτου του. Ο Τζόκερ του είναι ένας αξέχαστος «κακός» του σύγχρονου σινεμά.

Δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις
Σαν μια λάμψη στο σκοτάδι *
Δραματική. Σκηνοθεσία: Ντένις Λι. Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Ρέινολντς, Τζούλια Ρόμπερτς, Γουίλεμ Νταφόε, Εμιλι Γουότσον, Κάρι Αν Μος

Χαρακτηριστικό δείγμα του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος του –κάποτε ανθηρού– αμερικανικού ανεξάρτητου σινεμά, είναι το «Μια λάμψη στο σκοτάδι». Ο πρωτοεμφανιζόμενος Ντένις Λι έχει καταφέρει να συγκεντρώσει ένα εντυπωσιακό καστ, όμως δεν ξέρει τι ακριβώς να κάνει με όλο αυτό το ταλέντο που έχει γύρω του. Το δικό του είναι αρκετά περιορισμένο και η ταινία μάλλον μπανάλ, παρά τις καλές της προθέσεις.

Δυσλειτουργικές σχέσεις

H ταινία είναι μια ιστορία δυσλειτουργικών οικογενειακών σχέσεων, χωρίς όμως να καταφέρνει ποτέ να προκαλέσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του θεατή. Τα πάντα εξελίσσονται αργά, με μια βαρύγδουπη κινηματογράφηση, που επιχειρεί να δώσει βαρύτητα στην ιστορία. Μακάρι να τα κατάφερνε έστω κι έτσι.

Το «Μια λάμψη στο σκοτάδι», που έκανε πρεμιέρα στο περασμένο φεστιβάλ του Βερολίνου, αφηγείται την προβληματική σχέση του Μάικλ, ενός νεαρού συγγραφέα (Ράιαν Ρέινολντς) με τον πατέρα του (Γουίλεμ Νταφόε), που γίνεται ακόμη προβληματικότερη έπειτα από τον θάνατο της μητέρας σε ένα δυστύχημα.

Μέσα από μια σειρά φλας μπακ ο Λι, ο οποίος έχει γράψει το σενάριο ως μια ημι-αυτοβιογραφική ιστορία, σχηματίζει το πορτρέτο ενός βίαιου ανθρώπου, γεμάτου από εκρήξεις θυμού, τις οποίες δεν μπορεί να κατευνάσει κανείς.

Μετά τον θάνατο της μητέρας, η κατάσταση δεν βελτιώνεται ιδιαίτερα. Ειδικά, αφού στο νέο του βιβλίο, ο Μάικλ στρέφεται ανοιχτά εναντίον του πατέρα του.

Μια σειρά από άλλους χαρακτήρες γεμίζουν τα πλάνα, αλλά προσφέρουν λίγα στην πλοκή και την εξέλιξή της, όπως η θεία του Μάικλ, ο γιος της, η –σε διάσταση– σύζυγός του.

Το βασικό πρόβλημα της ταινίας είναι ότι ο Λι δεν καταφέρνει να κάνει την ιστορία, που σαφώς τον αφορά, αφού έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, να γίνει ενδιαφέρουσα και για το κοινό. Κανείς από τους χαρακτήρες δεν είναι σκιαγραφημένος με πληρότητα, ενώ και οι λύσεις που δίνονται στο τέλος είναι εύκολες και βιαστικές.

Περισσότερο απ’ όλους τους ηθοποιούς αποδίδει ο Ράιαν Ρέινολντς, επειδή έχει να παίξει τον σχετικά πιο ολοκληρωμένο ρόλο. Ο Νταφόε έχει έναν ρόλο με ακρότητες, ενώ η Ρόμπερτς εμφανίζεται ελάχιστα για να στηρίξει έναν χαρακτήρα. Οι υπόλοιποι καλοί ηθοποιοί χαλαλίζονται σε σύντομους ρόλους, που συμπληρώνουν το σύνολο.

Oι άλλες ταινίες

Δύο ενδιαφέρουσες ταινίες από το παρελθόν επιστρέφουν αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Οι «Φυγάδες του Μιζούρι» (***) του Αρθουρ Πεν, που γυρίστηκε το 1976, είναι μια ταινία που στην εποχή της παραγνωρίστηκε, καθώς το ενδιαφέρον στράφηκε κυρίως στις ακραίες συμπεριφορές των πρωταγωνιστών, Μάρλον Μπράντο και Τζακ Νίκολσον. Είναι όμως ένα ενδιαφέρον γουέστερν με κωμικά στοιχεία, που αξίζει μια δεύτερη ματιά με την απόσταση που δίνει ο χρόνος.

Ο «Θείος μου από την Αμερική» (***), που γυρίστηκε το 1980 από τον Αλέν Ρενέ, είναι ένα κινηματογραφικό πείραμα που αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Πρωταγωνιστούν οι: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Νικόλ Γκαρσιά, Ροζέ Πιερ και Πιερ Αρντιτί, αλλά και ο καθηγητής βιολογίας Ανρί Λαμπορί, ο οποίος παίζει τον εαυτό του, ενώ παρατηρεί και σχολιάζει τις ιστορίες των τριών κεντρικών χαρακτήρων της ταινίας. Ο «Θείος μου από την Αμερική», που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της κριτικής επιτροπής του φεστιβάλ των Καννών του 1980, διεκδίκησε και το Οσκαρ σεναρίου.Tο «AFR» (**) του Δανού σκηνοθέτη Μόρτεν Χαρτς Κάπλερς είναι ένα διαφορετικού τύπου κινηματογραφικό πείραμα, καθώς χρησιμοποιεί τη φόρμα του ντοκιμαντέρ για να δημιουργήσει μια ενορχηστρωμένη απάτη που αφορά ένα δήθεν πολιτικό σκάνδαλο και να αποδείξει την ανεξέλεγκτη δύναμη των ΜΜΕ.
Ο Κάπλερς έχει παραπλανήσει και χειραγωγήσει κορυφαίους διεθνείς και ντόπιους πολιτικούς, κάνοντάς τους να κάνουν δηλώσεις και να πάρουν θέση για ένα ζήτημα που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.Προβάλλεται, τέλος, και η κομεντί της επίσης Δανής Λόνε Σέρφινγκ «Ανευ ενδυμάτων», που παρακολουθεί τις αντιδράσεις των κατοίκων μιας μικρής πόλης όταν εμφανίζεται ένας επιδειξίας και αναστατώνει το σύμπαν.

Στον «Σκοτεινό ιππότη», που προβάλλεται από σήμερα, ο Γκάρι Ολντμαν παίζει ξανά τον ρόλο του αστυνόμου Γκόρντον, που συνεργάζεται με τον Μπάτμαν για την επικράτηση του καλού. Ο 50χρονος Ολντμαν, που έχει παίξει από τον «Δράκουλα» μέχρι τον «Χάρι Πότερ», μιλάει πια με μεγαλύτερη ψυχραιμία για την καριέρα του και τονίζει ότι οι προτεραιότητες που μπαίνουν είναι διαφορετικές όσο περνούν τα χρόνια.

  • Πιστεύετε ότι η ταινία έχει σχέση με την κατάσταση του κόσμου σήμερα;

— Δεν μπορώ να πω αν υπάρχει στ’ αλήθεια κάποιο τέτοιο στοιχείο. Ισως να υπάρχει κάποιος σαν τον Μπάτμαν γύρω μας, ίσως να δουλεύει μυστικά για να φέρει το καλό. Υπάρχουν οργανισμοί σαν τον ΟΗΕ, όμως εκεί τα πράγματα είναι εντελώς πολιτικά ορθά. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει εκεί ένας Μπάτμαν, που στην ταινία ταξιδεύει μέχρι το Χονγκ Κονγκ και φέρνει πετώντας τον κακό. Θα ήταν κάτι εξωφρενικό αν συνέβαινε στην πραγματικότητα αυτό, χωρίς κανέναν έλεγχο.

  • Τι είναι αυτό που σας ενέπνευσε να γίνετε ηθοποιός;

— Δεν ξέρω πώς προέκυψε. Απλώς ήθελα να βρω έναν τρόπο έκφρασης. Αυτό μόνο ήξερα, καθώς και ότι πέρα από το τέρμα του δρόμου της γειτονιάς μου υπήρχε και ένας άλλος κόσμος. Παλιότερα σκεφτόμουν πολύ για τη ζωή, όμως τώρα πια σταμάτησα. Το μόνο που σκέφτομαι είναι: «Απλώς ζήσε!».

  • Δίνετε την εντύπωση ότι στις ερμηνείες σας φτάνετε στα άκρα.

— Αυτό ακριβώς κάνω. Δίνω την εντύπωση. Είναι κόλπο. Δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο, απλώς χρησιμοποιώ τις ευκολίες, τον καπνό και τους καθρέφτες μιας ταχυδακτυλουργικής ψευδαίσθησης.

  • Πιστεύετε ότι χάνουμε την ουσία αν ασχοληθούμε υπερβολικά;

— Ναι, το πιστεύω αυτό. Μεγαλώνοντας, βλέπω ότι υπάρχουν κι άλλες προτεραιότητες στη ζωή. Με ρωτάνε γιατί μού αρέσει να συνεργάζομαι με τον Κρίστοφερ Νόλαν και λέω ότι είναι πολύ ταλαντούχος και καλός σκηνοθέτης. Και είναι αυτά, αλλά ταυτόχρονα, τελειώνει το γύρισμα στην ώρα του και με αφήνει να πηγαίνω σπίτι και να βάζω τα παιδιά μου για ύπνο. Δεν είναι κανένας παράφρων που δουλεύει 17 ώρες τη μέρα. Δεν μού χρειάζεται κάτι τέτοιο.