Πέτρος Μάρκαρης
Το σενάριο, λένε, είναι το ήμισυ μιας ταινίας. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος υπάκουε σε έναν δικό του τρόπο αφήγησης που δεν διαμορφωνόταν σε σχέση με το κοινό ή τους παραγωγούς. «Ειδάλλως θα μπορούσα να κάνω και άλλους είδους ταινίες», είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του στο «Εθνος». Εκείνος είχε πάντα την αρχική έμπνευση, την ιδέα, και δούλευε με καταξιωμένους συγγραφείς ως συν-σεναριογράφους. Τον Θανάση Βαλτινό στις πρώτες ταινίες, τον Πέτρο Μάρκαρη στις επόμενες, μέχρι και στην «Αλλη θάλασσα». Κάποιες φορές ήταν αποκλειστικός συγγραφέας ολόκληρου του σεναρίου, όπως στον «Θίασο».
«Εγώ ήμουν», μας λέει ο Πέτρος Μάρκαρης, «ο δικηγόρος του διαβόλου στη γραφή του σεναρίου, όπως με αποκαλούσε ο ίδιος. Ημουν αυτός ο οποίος συζητούσε συνέχεια μαζί του και διαφωνούσε πολύ συχνά μαζί του. Αλλά ήταν μια δημιουργική διαφωνία για να γίνει πιο καλό το σενάριο». Το σενάριο της «Αλλης θάλασσας» είναι, κατά τον Μάρκαρη, ένα από τα δύο - τρία καλύτερα σενάρια που έχουν γραφτεί για ταινίες του Αγγελόπουλου. «Και γι' αυτό ματώνω διπλά, για τον ίδιο που χάθηκε και για την ταινία που δεν θα γίνει».
Ο Π. Μάρκαρης πληροφορήθηκε το γεγονός στο Μόναχο, σε περιοδεία για την παρουσίαση του βιβλίου του «Ληξιπρόθεσμα δάνεια», την οποία διέκοψε και επέστρεψε χθες στην Αθήνα, βαθύτατα λυπημένος. «Eχασα έναν άνθρωπο που ήμουν δεμένος μαζί του 40 χρόνια, προσωπικά και οικογενειακά», λέει. Του ζητάμε να μιλήσει για τον δημιουργό Θόδωρο Αγγελόπουλο: «Εκείνο που εκτιμώ εγώ στον Θόδωρο και τη γενιά μου είναι: ό,τι πετύχαμε το πετύχαμε μέσα από πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Ο Θόδωρος πάλεψε στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, που ήταν μια Ελλάδα όχι μόνο φτωχή αλλά και τρομερά δύσκολη. Πάλεψε μέσα στη χούντα για να κάνει ταινίες. Είναι η γενιά που ανδρώθηκε μέσα από τις δυσκολίες. Ισως οι δυσκολίες αυτές του έδωσαν τις δυνάμεις που κατάφεραν να τον κάνουν έναν πολύ μεγάλο σκηνοθέτη, από τα πρώτα ονόματα του ευρωπαϊκού σινεμά. Ηταν για μένα ο θρίαμβος του ταλέντου και των ικανοτήτων πάνω στις στερήσεις. Οπως όλοι οι δημιουργοί που επιβάλλονται ως μονάδες, δηλαδή οι δημιουργοί μικρών χωρών που βγάζουν σε μια στιγμή το αστέρι, δεν γνώρισε μόνο την αναγνώριση αλλά και τον φθόνο των μη πετυχημένων. Τον πλήγωναν αυτές οι συμπεριφορές. Φεύγει με ένα τεράστιο έργο και πολλές πληγές».
Θανάσης Βαλτινός
«Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος υπήρξε μορφή», μας λέει και ο Θανάσης Βαλτινός. «Θα τον πρότεινα», συνεχίζει, «ως πρότυπο, υπόδειγμα για τους νέους κινηματογραφιστές. Κατάφερε μόνος να προβάλει και να επιβάλει τις ταινίες του παγκοσμίως. Ηταν συστηματικός. Δούλευε, ήταν σκληρός με τον εαυτό του. Δεν επαναπαύτηκε ποτέ στην έμπνευση ή στις κατάλληλες συνθήκες. Εκανε ο ίδιος κατάλληλες τις συνθήκες. Απέφυγε αυτό το «πώς να κάνεις κινηματογράφο που είναι όλα δύσκολα». Είχαμε περάσει ατέλειωτες ώρες, στα πρώτα χρόνια, σε συζητήσεις, σε σχέδια, και πάλι σε συζητήσεις και σχέδια που τελικά πραγματοποιήθηκαν». ΕΘΝΟΣ, 26/1/2012
No comments:
Post a Comment