Συνέντευξη στο in.gr. Ορφέας Αυγουστίδης: «Το κοινό δεν εμπιστεύεται εύκολα το ελληνικό σινεμά»

Ο Ορφέας Αυγουστίδης ξέρει από σινεμά και έχει άποψη. Αυτό γίνεται φανερό ένα σαββατιάτικο απόγευμα στο Γκάζι, όπου ο ηθοποιός μιλά στο in.gr όχι μόνο για ελληνικό κινηματογράφο, αλλά και για τη νέα Λούφα και Παραλλαγήτου Νίκου Περάκη, στην οποία πρωταγωνιστεί, για το κέντρο της Αθήνας που «χάνεται και ερημώνει» και για τη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία της περσινής χρονιάς, το Νησί. Και λέει ότι οι Έλληνες είμαστε τρεις φορές πιο αυστηροί με τις ελληνικές ταινίες.

Τον Ορφέα Αυγουστίδη τον είχα συναντήσει πριν από αρκετά χρόνια, μετά τη μεγάλη επιτυχία της ταινίας Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο. Λίγο ο ρόλος του που ήταν αβανταδόρικος -όπως έλεγε τότε ο ίδιος-, λίγο το ότι αποτελούσε ένα φρέσκο πρόσωπο, ήταν αρκετά για να αναδειχθεί ο Σταυρακομαθιακάκης του σε «αποκάλυψη» της ταινίας. Και ο ίδιος να γίνει γνωστός ως Κρητικός φαντάρος «που δεν το κουνούσε απ’ επαέ» αν δεν του στέλνανε το απολυτήριο από το τάγμα.

Η καθημερινότητα ενός ηθοποιού ήταν, βέβαια, κάτι που είχε συνηθίσει. Στην τελευταία μας συνάντηση θυμόταν τις φορές που οι γονείς του (οι ηθοποιοί Ντίνος Αυγουστίδης και Μαρία Τζομπανάκη) τον έπαιρναν μαζί τους στα γυρίσματα ή στις θεατρικές σκηνές που εμφανίζονταν. 


«Ποτέ δεν είχα έναν μύθο στο μυαλό μου για τον χώρο. Για μένα ήταν καθημερινότητα. Κι έτσι δεν χρειάστηκε να τον απομυθοποιήσω» έλεγε τότε, έχοντας κάνει τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα.

Η Λούφα δεν είναι σε καμία περίπτωση ταινία εύκολης κατανάλωσης

Η νέα αυτή συνάντηση γίνεται ένα μεσημέρι Σαββάτου στο πολυσύχναστο Γκάζι και αφορμή είναι η καινούρια Λούφα και Παραλλαγή με υπότιτλο «Σειρήνες στη Στεριά», σε σκηνοθεσία και πάλι Νίκου Περάκη.

Η παρέα της Πίττας έχει πια αποστρατευθεί, αλλά μπλέκεται σε διάφορες περιπέτειες με αφορμή την αναζήτηση του κοριτσιού, πακιστανικής καταγωγής, της οποίας την προστασία έχει αναλάβει ο χαρακτήρας του Αυγουστίδη.

• Πώς αποφάσισες να επιστρέψεις στη Λούφα για τις «Σειρήνες στη Στεριά»;

Δεν θέλει και πολύ σκέψη να δουλέψεις με τον Νίκο Περάκη, ειδικά εάν έχεις ξαναδουλέψει μαζί του. Υπάρχει ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας. Εκτός από αυτό, είχα ένα καλό σενάριο στα χέρια μου, με πολύ ωραίους χαρακτήρες: είναι οι χαρακτήρες της πρώτης ταινίας, αλλά εξελιγμένοι. Μου άρεσε να ξαναπιάσω αυτόν τον ρόλο, να εξελίξω τον χαρακτήρα, να βρεθούμε όλοι μαζί ξανά ως παρέα, να βάλουμε όλο μας το κέφι, να περάσουμε όμορφα και να κάνουμε κάτι που το πιστεύουμε.

• Ο Σταυρακομαθιακάκης ήταν η κωμική νότα στην πρώτη ταινία. Σε αυτήν «σοβαρεύει»;

Στις Σειρήνες στη Στεριά παίρνει διαφορετική υπόσταση. Εμφανίζεται και περισσότερο στην ταινία. Γνωρίζουμε άλλες πλευρές του, βλέπουμε στον Σταυρακομαθιακάκη ευαισθησίες που δεν αφαιρούν τίποτα από το κωμικό του στοιχείο, αλλά του προσδίδουν και άλλα επίπεδα.

• Ο Νίκος Περάκης είναι ένας σκηνοθέτης που ασχολείται πολύ με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Τι επίκαιρα «σχόλια» θα δούμε στις «Σειρήνες στη Στεριά»;

Από τη Λούφα να περιμένουμε περισσότερο μία παρατήρηση -παρά κριτική- του σήμερα, της οικονομικής κρίσης, αλλά και των διάφορων περιπτώσεων που ακούμε περί πολλών «λαμόγιων» γύρω μας, ψηλά, χαμηλά… Υπάρχει πολύ πληροφορία σε σχέση με την εποχή, αρκεί να είσαι ανοιχτός να τη ρουφήξεις και να την καταλάβεις. Εάν πηγαίνεις στην ταινία μόνο για να χαχανίσεις θα χάσεις πολύ ζουμί. Νομίζω ότι αυτήν τη φορά ο Περάκης έδωσε πολύ βάρος σε αυτό το σχόλιο. Η Λούφα δεν είναι σε καμία περίπτωση ταινία εύκολης κατανάλωσης.

• Πέρυσι συμμετείχες στο «Νησί», μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ελληνικής τηλεόρασης. Ίσως και να ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία πριν από ένα γενικότερο σκοτάδι.

Πριν από έναν «Μεσαίωνα» ας πούμε…

• Εσύ πώς την είδες την επιτυχία αυτή;

Για μένα η εμπειρία του Νησιού ξεκίνησε έναν χρόνο πριν βγει η σειρά. Τα γυρίσματα έγιναν εκτός έδρας και ήταν κάτι ήταν τελείως διαφορετικό από όσα είχα κάνει. Είχα ξανακάνει εκτός έδρας γυρίσματα αλλά για ταινίες: δηλαδή 6-7 εβδομάδες όχι 11 μήνες. Για μένα αυτό ήταν το Νησί. Από εκεί και πέρα έγινε επιτυχία, χάρηκα που είδα ένα αποτέλεσμα εξαιρετικό και αισθάνθηκα τυχερός που συμμετείχα και εγώ σε αυτό. Ωστόσο, τέτοιες εποχές η επιτυχία είναι σχετική. Έγινε χαμός μια χρονιά, αγαπήθηκε από τον κόσμο, αλλά τώρα τι κάνουμε;

• Είναι λίγο απογοητευτικό το ότι μια τόσο μεγάλη επιτυχία δεν οδήγησε τα τηλεοπτικά κανάλια να επενδύσουν σε κάτι παρόμοιας κλίμακας;

Θα ήταν απογοητευτικό, εάν συνέβαινε μόνο στην δική μου δουλειά. Αλλά συμβαίνει παντού. Δεν γίνεται να μιζεριάζεις και να θεωρείς τον εαυτό σου άτυχο που συμβαίνουν αυτά τα πράγματα τώρα σε σένα, γιατί συμβαίνουν σε όλους. Είμαι και εγώ ένα κομμάτι του συνόλου που βιώνω αυτή την κρίση, την αταξία και προσπαθώ να τα βγάλω πέρα.

• Έχεις μεγαλώσει μέσα στο σινεμά, δούλευες και στο Cine Ψυρρή. Ποιες είναι οι πρώτες σου κινηματογραφικές εμπειρίες;

Θυμάμαι τον Πόλεμο των Κουμπιών, τον Νεκρό του Τζιμ Τζάρμους, θυμάμαι –μικρός τώρα- τις Περιπέτειες του Βαρόνου Μιχνάουζεν, το Μίσος του Κάσοβιτς, το Il Monstro με τον Μπενίνι. Τέτοιες ταινίες…

• Πώς βλέπεις την επιτυχία του ελληνικού σινεμά στο εξωτερικό;

Χαίρομαι πάρα πολύ. Μόνο χαρά και υπερηφάνεια μας δίνει το να κερδίζει ένας Έλληνας σκηνοθέτης βραβεία σε μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού. Είναι ένα άνοιγμα μιας πόρτας που δεν ξέρεις που θα οδηγήσει. Μπορεί να δώσει θάρρος και δύναμη σε άλλους νέους δημιουργούς, που έχουν μία πρόταση, να τολμήσουν να κάνουν την ταινία τους, να πουν κάτι και αυτό να φέρει και άλλη αναγνώριση στον ελληνικό κινηματογράφο και εμπιστοσύνη του κοινού. Να αρχίσει να βλέπει το κοινό ελληνικές ταινίες.

• Το να κάνει κάποιος σινεμά στην Ελλάδα έχει αρκετές δυσκολίες. Είσαι αισιόδοξος;

Δεν τολμώ να πω ότι είμαι απαισιόδοξος. Μουδιασμένος θα έλεγα. Πραγματικά δεν ξέρω, ειδικά φέτος. Είναι πολύ καθοριστική χρονιά για το σινεμά, για το θέατρο, για όλα. Θα δούμε. Αναρωτιέμαι: πάει ο κόσμος σινεμά; Έχει τη διάθεση να δώσει τουλάχιστον δύο φορές το μήνα τα λεφτά για να πάει σινεμά, και για ποπ κορν και για αναψυκτικό και τα χρήματα για τη βενζίνη και για πάρκινγκ και τον χρόνο του επίσης; Ένας θεατής που θέλει να πάει σινεμά, θα προτιμήσει να δει τον Τζόνι Ντεπ, τον Μπραντ Πιτ ή μια ταινία που έχει πάρει 15 βραβεία, παρά έναν Έλληνα ηθοποιό. Το κοινό δεν εμπιστεύεται εύκολα το ελληνικό σινεμά. Γιατί; Δεν μπορώ να καταλάβω…

• Πιστεύεις ότι δεν δίνουμε ευκαιρίες ως κοινό;

Ναι, το κοινό δεν δίνει ευκαιρίες. Είμαστε τρεις φορές πιο αυστηροί με τις ελληνικές ταινίες. Και ύστερα υπάρχει και η έκφραση: «Για ελληνική ταινία καλή είναι». Τι θα πει αυτό; Γιατί υποτιμάς το προϊόν πριν καν μπεις μέσα στην αίθουσα;

• Εσύ ζεις στο κέντρο. Πώς το έχεις δει να εξελίσσεται;

Όπως το βλέπουμε όλοι. Ερημώνει, αγριεύει, απειλεί, χάνεται. Χάνει η Αθήνα το κέντρο της…

• Έχεις πει ποτέ ότι θα φύγεις;

Ναι, έχω σκεφτεί το ενδεχόμενο να φύγω και στο εξωτερικό και στην επαρχεία. Νομίζω ότι εκεί θα ήταν ευκολότερα τα πράγματα. Και εκεί πεινάς, αλλά πεινάς υπό καλύτερες συνθήκες.

• Και τι είναι αυτό που σε κρατά εδώ;

Η δουλειά μου. Και οι άνθρωποί μου: η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Υπάρχει ένας κύκλος ανθρώπων και ένα σπίτι που μου δημιουργούν ακόμα ασφάλεια: σε κάτι τέτοιες εποχές είναι δύσκολη απόφαση να φύγεις μόνος.

• Θεατρικά τι ετοιμάζεις;

Θα είμαι στο θέατρο Διάνα σε ένα έργο που έγραψε η Ελένη Ράντου, μαζί με τη Σάρα Γανωτή και τον Νίκο Σταυρακούδη σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη. Λέγεται «Κατάδικος μου» και θα είμαι μαζί με την Ελένη Ράντου, τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, τον Μπάμπη Γιωτόπουλο, τον Μιχάλη Ιατρόπουλο και τον Δημήτρη Καπετανάκο. Είναι μια μαύρη κωμωδία, σύγχρονη, ένα πολύ ωραίο έργο. Κάνουμε πρόβες και τέλη Οκτώβρη ανεβαίνουμε.

Αγγελική Στελλάκη

• Η ταινία Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στη Στεριά θα προβάλλεται στις αίθουσες από τις 27 Οκτωβρίου. Η παράσταση Κατάδικος σουανεβαίνει στο θέατρο Διάνα.

Newsroom ΔΟΛ