Αναζητώντας σωτηρία

• Επτά, Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011
• ΤΟΥ ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ

Τον βασανισμένο κόσμο του Ντοστογέφσκι φέρνει στο νου η βραβευμένη στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι ρώσικη ταινία «Bedouin» του Ιγκόρ Βολόσιν, που προβάλλεται στο διαγωνιστικό τμήμα του φετινού 24ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου (Τρίτη, 8 μ.μ. στον κινηματογράφο «Απόλλων»).

Η ηρωίδα είναι μια νεαρή μοναχική μητέρα από την Ουκρανία, που φτάνει στη Ρωσία όπου αναλαμβάνει να γίνει παρένθετη μητέρα σ' ένα ζευγάρι ρώσων ομοφυλόφιλων, για να μπορέσει, με τα χρήματα που θα πάρει, να πληρώνει τη θεραπεία της μικρής της κόρης που πάσχει από λευχαιμία. Η ηρωίδα θα μπλεχτεί με τον υπόκοσμο, θα πέσει θύμα εκμετάλλευσης των αντρών και θα οδηγηθεί στο έγκλημα πριν τελικά αποφασίσει να πάει την ετοιμοθάνατη κόρη της στην Ιορδανία (απ' όπου και ο τίτλος «Βεδουίνος») με την ελπίδα να βρει εκεί το «φάρμακο» που θα τη θεραπεύσει. Συνάντησα τον 37χρονο σκηνοθέτη στο Κάρλοβι Βάρι και μιλήσαμε για την ταινία του, την παρένθετη μητρότητα αλλά και τη σημερινή κατάσταση στη Ρωσία.
- Τι ήταν εκείνο που σας έκανε να φτιάξετε την ταινία;«Παρακολουθώ τι συμβαίνει στο σύγχρονο κόσμο μας, στη Ρωσία ιδιαίτερα. Με ενδιαφέρει η παρένθετη μητρότητα και μέχρι πού έχει φτάσει η σύγχρονη επιστήμη, όπου ένα μωρό μπορεί να γεννηθεί με τεχνητή γονιμοποίηση. Αυτό, για κάποιους έχει μετατραπεί σε επιχείρηση και θέλω να δω μέχρι πού θα οδηγηθούμε. Επίσης, το θέμα της παιδικής λευχαιμίας και πάνω σ' αυτό μπορείς να μάθεις πολλά στο Ιντερνετ. Αρκετές φορές στο Ιντερνετ έβρισκα ανακοινώσεις που σε καλούσαν να προσφέρεις χρήματα για ένα παιδί, ή ακόμη και μυελό οστών. Υπάρχει ένα ειδικό ίδρυμα που ζητά χρήματα από ιδιώτες και υπάρχουν πολλοί γονείς με άρρωστα, ετοιμοθάνατα παιδιά που ζητούν χρήματα από ιδιώτες γιατί δεν υπάρχει καμιά ειδική μέριμνα από την κυβέρνηση - ίσως να υπάρξει κάτι στο μέλλον. Για μένα είχε ενδιαφέρον να δω πώς ένα απλό άτομο θα μπορούσε να βρει διέξοδο σ' ένα τέτοιο πρόβλημα. Ετσι δημιουργήθηκε ο βασικός χαρακτήρας».
- Είχατε από την αρχή υπόψη σας, όταν γράφατε το σενάριο, πως η γυναίκα αυτή θα αναζητούσε τη λύση στην Ιορδανία ή αυτό προστέθηκε αργότερα;«Εγραψα το σενάριο έχοντας υπόψη μου την ηθοποιό. Δουλέψαμε μαζί στη δημιουργία του χαρακτήρα της. Ενώ γράφαμε το σενάριο πήγαμε στην Ιορδανία για διακοπές. Εκεί έτυχε ν' ακούσουμε την ιστορία αυτή, όπου άρρωστοι με λευχαιμία πήγαιναν στην Ιορδανία για να θεραπευτούν πίνοντας, όπως πίστευαν, γάλα καμήλας».
- Πώς είναι η κατάσταση στη Ρωσία σχετικά με τα παιδιά που γεννιούνται με παρένθετη μητέρα;«Δεν υπάρχει καμιά μέριμνα. Γι' αυτό, αν μια μητέρα γεννήσει ένα τέτοιο παιδί οι γονείς που της ανέθεσαν δεν είναι υποχρεωμένοι να την πληρώσουν. Τίποτα δεν τη διασφαλίζει. Ο,τι γίνεται γίνεται στη μαύρη αγορά, παράνομα. Οπως και με τα ναρκωτικά. Αυτά μπορούν να συμβούν σε απελπισμένους ανθρώπους σαν την ηρωίδα της ταινίας. Δεν πρέπει να ξεχνάτε πως η μητέρα αυτή έρχεται από την Ουκρανία, όπου υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια. Στην Ουκρανία υπάρχει μόνο μια κλινική για να φροντίσει το παιδί της που πάσχει από λευχαιμία και χρειάζεται να δώσει πολλά χρήματα, ενώ στη Ρωσία υπάρχουν αρκετά τέτοια ιδρύματα. Παρά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, όλες αυτές οι χώρες συνδέονται μεταξύ τους και ζουν σαν να υπάρχει ακόμα η Σοβιετική Ενωση».
- Πώς βλέπετε τα πράγματα σήμερα στην καπιταλιστική πια Ρωσία; Οδηγείται στο χάος όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη;«Στη Ρωσία μόνο σε δύο πόλεις η ζωή είναι κάπως φυσιολογική: στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη. Οταν βγεις από τις πόλεις αυτές και πας αλλού η κατάσταση είναι θλιβερή. Ομως, παρά την καταθλιπτική ατμόσφαιρα στην ταινία μου, προσβλέπω στο μέλλον με αισιοδοξία. Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες και απάνθρωπη αντιμετώπιση στην ταινία, αλλά υπάρχει και ευσπλαχνία, όχι από τους Ρώσους χαρακτήρες αλλά από τους Βεδουίνους και άλλους. Υπάρχουν και άνθρωποι έτοιμοι να σε βοηθήσουν κι αυτό σε κάνει να ελπίζεις».
- Στο φινάλε, η γυναίκα αποφασίζει να παραμείνει στην Ιορδανία. Μ' αυτό μήπως θέλατε να πείτε πως ο τρίτος κόσμος είναι πιο ανθρώπινος από τον υποτιθέμενο πολιτισμένο κόσμο μας;«Πιστεύω πως θα μείνει εκεί για ένα τουλάχιστο διάστημα. Ισως θα έπρεπε να φτιάξω ένα σίκουελ (γελά) για να δείξω τι έγινε μετά. Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι δεν μπορεί να επιστρέψει εξαιτίας του εγκλήματος που έχει διαπράξει. Ακόμη, πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι η ζωή της άλλαξε εκεί, βρήκε ανθρώπους που της παραστάθηκαν. Για τους Βεδουίνους εκείνο που είναι σημαντικό στη ζωή είναι ο άνθρωπος. Δεν είναι ματεριαλιστές, δεν αναζητούν το χρήμα, δεν ενδιαφέρονται για τα κομπιούτερ. Ζούνε απλά και ανθρώπινα, όπως ζούσαν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οταν ήμουν στην Ιορδανία το αισθάνθηκα αυτό».
- Πώς θα αντιμετωπίσει την ταινία το ρωσικό κοινό;«Σίγουρα είναι μια δύσκολη ταινία για το ρωσικό κοινό. Πρώτα θα βρει διανομή στην Ευρώπη, στα φεστιβάλ, κι αυτό θα τη βοηθήσει μετά να βρει διανομή στη Ρωσία».