Η επιλογή ταινιών στο φετινό 64ο Φεστιβάλ των Κανών από σκηνοθέτες όπως οι Τέρενς Μάλικ, Γούντι Αλεν, Λαρς φον Τρίερ, Πέδρο Αλμοδόβαρ, Ακι Καουρισμάκι, Νάνι Μορέτι, Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν, Γκας βαν Σαντ, Κιμ-Κι-Ντουκ, πολλοί απ' αυτούς βραβευμένοι στο παρελθόν, δείχνει πως οι Κάνες παραμένουν το πιο ελκυστικό κινηματογραφικό γεγονός της χρονιάς.
Ο Νάνι Μορέτι στο γύρισμα της νέας ταινίας του, που προκάλεσε το Βατικανό.
Ταινίες με ποικίλα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, οι οποίες συναγωνίζονται για τον Χρυσό Φοίνικα και τα άλλα βραβεία του φεστιβάλ, που αρχίζει την Τετάρτη με πρόεδρο τον αμερικανό ηθοποιό Ρόμπερτ ντε Νίρο: Η ζωή με τα καθημερινά, συχνά δύσκολα, προβλήματά της -μαζί και ο θάνατος- μέσα από την ιστορία τριών παιδιών που μεγαλώνουν στην Αμερική της δεκαετίας του '50, στην ταινία «Το δέντρο της ζωής» του Τέρενς Μάλικ, οι προσπάθειες ενός λούστρου να βοηθήσει έναν νεαρό μετανάστη στο γαλλικό λιμάνι της Χάβρης στην ταινία «Χάβρη» του Καουρισμάκι, η Καθολική Εκκλησία μέσα από τη σχέση του πάπα με τον θεραπευτή του στην ταινία «Εχουμε έναν πάπα» του Μορέτι, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα εγκαταλειμμένο από τον πατέρα του παιδί και η σχέση του μ' έναν κοινωνικό λειτουργό στην ταινία «Το αγόρι στο μηχανάκι» των αδερφών Νταρντέν, η ζωή και τα προβλήματα σε μια υπανάπτυκτη, προβληματική περιοχή όπως η Ανατολία στην ταινία «Κάποτε στην Ανατολία» του Τσεϊλάν, οι ναζί εγκληματίες μέσα από την ιστορία ενός βετεράνου ροκ σταρ που φτάνει στις ΗΠΑ σ' αναζήτηση του πρώην ναζί, εκτελεστή του πατέρα του στην ταινία «Αυτό πρέπει να είναι το μέρος» του Σορεντίνο («Il divo»), η αναζήτηση εκδίκησης από έναν πλαστικό χειρουργό για τους άντρες που βίασαν την κόρη του, στην ταινία «Το δέρμα μέσα στο οποίο ζω» του Αλμοδόβαρ.
Σ' αυτά πρέπει να προσθέσουμε την επιστημονική φαντασία στην ταινία «Μελαγχολία» του Τρίερ, γύρω από τη σχέση δυο αδερφών, τη ρομαντική κωμωδία «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Αλεν (εκτός συναγωνισμού), με τη Μαριόν Κοτιγιάρ και την Κάρλα Μπρούνι, σε ρόλο γκεστ σταρ, την ανάμιξη μιας ρομαντικής ιστορίας (ανάμεσα σ' έναν άρρωστο από ανίατη αρρώστια νέο και μια κοπέλα) με στοιχεία των ταινιών με φαντάσματα στην ταινία «Restless» του Βαν Σαντ, το προσωπικό δράμα που αντιμετωπίζει μια εργατική οικογένεια που ληστεύεται από νεαρούς εργάτες στην ταινία «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο» του Γκεντιγκιάν και τις σχέσεις γονιών-παιδιών στην αγγλική ταινία «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» της Λιν Ράμσεϊ.
Στα δυο παράλληλα, ανεξάρτητα προγράμματα, το «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» και «Εβδομάδα της Κριτικής», που ανακοινώθηκαν πρόσφατα, οι πιο ενδιαφέρουσες ταινίες είναι η γαλλική «Οι ασυγχώρητοι», του βετεράνου σκηνοθέτη Αντρέ Τεσινέ («Δεκαπενθήμερο»), γύρω από έναν συγγραφέα που η κόρη του εξαφανίζεται, και «Η τσούλα» του Ισραηλινού Χάγκαρ Μπεν Ασέρ («Εβδομάδα της Κριτικής»), επίμαχη ταινία γύρω από μια αχόρταγη σεξουαλικά γυναίκα. Στην ίδια «Εβδομάδα» θα δούμε και την ταινία «17 κορίτσια», σκηνοθετημένη από τις αδερφές Ντελφίν και Μιριέλ Κουλέν, βασισμένη σε ένα αληθινό γεγονός που έγινε το 2008, όταν 17 ανήλικα κορίτσια αποφάσισαν να μείνουν έγκυες την ίδια μέρα, προκαλώντας προβλήματα στα αγόρια τους αλλά και στους κατοίκους της επαρχιακής τους πόλης. Αξίζει να σημειώσω πως φέτος, από τις 25 ταινίες του «Δεκαπενθημέρου», οι 14 είναι σκηνοθετημένες από γυναίκες.
Εκτός από τα δυο βασικά τμήματα του φεστιβάλ (διαγωνιστικό τμήμα και «Ενα κάποιο βλέμμα»), αξίζει ν' αναφέρω και το τμήμα «Κλασικές ταινίες των Κανών», στο οποίο φέτος θα δούμε 14 ταινίες σε αποκαταστημένες κόπιες, από το «Ταξίδι στη Σελήνη» (1902) του Ζορζ Μελιές και «Τα παιδιά του Παραδείσου» (1945) του Μαρσέλ Καρνέ μέχρι τον «Δολοφόνο» (1961) του Ελιο Πέτρι, το «Κουρδιστό πορτοκάλι» (1971) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και τον «Κομφορμίστα» (1970) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι -ο οποίος είναι φέτος και το τιμώμενο πρόσωπο του 64ου Φεστιβάλ. Ανάμεσά τους και η σπάνια, αντιπολεμική γερμανική ταινία «Ουδέτερη ζώνη» (1931) του Βίκτορ Τρίβας με πρωταγωνιστή τον Ερνστ Μπους. Δυστυχώς από τα φετινά προγράμματα λείπει η Ελλάδα, αντίθετα με την Τουρκία που, εκτός από το διαγωνιστικό τμήμα (όπου συμμετέχει με την ταινία του Τσεϊλάν), συμμετέχει και στις «Κλασικές ταινίες», με την ταινία «Ο νόμος των συνόρων» (1966) του Λουφτί Ακάντ, με πρωταγωνιστή τον Γιλμάζ Γκιουνέι. 7
No comments:
Post a Comment