Η διάσημη γαλλίδα ηθοποιός βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, μετά από πρόσκληση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου η οποία την τίμησε για το σύνολο της προσφοράς της στον κινηματογράφο, στην τελετή απονομής των βραβείων της Ακαδημίας 2015.
Η όμορφη και υπέρκομψη γαλλίδα ντίβα παραμένει στην πρώτη γραμμή του γαλλικού κινηματογράφου σχεδόν σαράντα χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια έχει περάσει και πίσω από την κάμερα, με την ιδιότητα της σκηνοθέτιδας. Δεν προτίθεται βέβαια να εγκαταλείψει την υποκριτική, κι ετοιμάζεται να ερμηνεύσει την «Κασσάνδρα» της Κρίστα Βόλφ, έναν μονόλογο συνοδεία σύγχρονης μουσικής, το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.
Πριν το μαστερκλας που παρέδωσε σήμερα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, προβλήθηκε η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της, σε σενάριο και σκηνοθεσία δικά της, με τίτλο «Obsessive Rythms» / «Cadences obstinées», σε πρώτη προβολή στην Ελλάδα.
«Η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μου»
Η ταινία αναφέρεται στην επιθυμία του απόλυτου έρωτα και στο τίμημα των επιλογών ζωής. «Μου αρέσουν οι παθιασμένοι άνθρωποι, δεν φοβάμαι τις ακραίες καταστάσεις» ομολόγησε η Φανί Αρντάν.
Στην ταινία της πρωταγωνιστούν οι Αζια Αρτζέντο, Νούνο Λόπες, Φράνκο Νέρο, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ρικάρντο Περέιρα.
Ηταν η φράση της συγγραφέως Μαργκερίτ Ντυράς «ακόμα κι όταν περιμένεις τον έρωτα είναι ήδη έρωτας», που έδωσε αφορμή στην Φανί Αρντάν να γυρίσει την ταινία.
Και το όνειρό της, να αφηγηθεί την ιστορία «με εικόνες κι όχι με λόγο η ίδια, σαν ηθοποιός». Χαλαρή, χαμογελαστή, ανέδυε την βαθιά ικανοποίηση μιας καλλιτέχνιδας που στην μακρόχρονη καριέρα της δεν παρέκκλινε από τις επιλογές της - «η ζωή ήταν γενναιόδωρη μαζί μου, στάθηκα τυχερή » ομολογεί η Φανί Αρντάν όταν την ρωτούν για το μυστικό της επιτυχίας της.
Μοιράστηκε τις απόψεις της με το κοινό και τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, που συντόνιζε τη συζήτηση: Όνειρό της είναι να γυρίσει η ίδια μια ταινία με τον αγαπημένο της φίλο Ζεράρ Ντεπαρντιέ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
- «Το να είσαι φίλη του σε βοηθά να ζεις. Είναι ελεύθερος, θερμός, δεν τον νοιάζει η κοινή γνώμη, αναζητά την αδρεναλίνη του ρόλου. Γι αυτό κι έχει παίξει σε ταινίες στην Γαλλία, με μικρή αμοιβή, απλά γιατί του άρεσε ο ρόλος».
Για τους δικούς της ρόλους
- «Μου άρεσαν οι κωμικοί ρόλοι αλλά εγώ είμαι βαριά σαν προσωπικότητα.»
Για την Μαρία Κάλλας
- «Την θαύμαζα κι ήταν φανταστικό να ερμηνεύω την προσωπικότητά της στην ταινία του Φράνκο Τζεφιρέλι «Μαρία Κάλλας για πάντα». Μου έμαθε πολλά η Κάλλας γιατί είχε την δίψα να μαθαίνει και να αγωνίζεται έως το τέλος και προετοιμαζόταν γι αυτό. Κράτησε ακέραια την ψυχή της σαν καλλιτέχνιδα. Η Μαρία Κάλλας ήταν γενναία γυναίκα»
Για τον έρωτα
- «Οταν αγαπάς πρέπει να τρελαίνεσαι, να ίπτασαι. Και ναι, ο έρωτας είναι θανάσιμη ασθένεια. Για μένα, ο έρωτας είναι σαν δυναμίτης και κανείς δεν μπορεί να τον αφαιρέσει από δύο ερωτευμένους ανθρώπους. Η αγάπη είναι θέμα συγχρονισμού. Ο ήρωας στην ταινία μου δεν δείχνει την πρέπουσα προσοχή στην γυναίκα με την οποία είναι ερωτευμένος κι εκείνη δεν έχει υπομονή να τον περιμένει».
Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι
- «Ο τρόπος σκηνοθεσίας του Μικελάντζελο Αντονιόνι μου θυμίζει ζωγράφο. Ακόμα και μετά το εγκεφαλικό, που του στέρησε την δυνατότητα να ομιλεί, με καθοδηγούσε με νεύμα των χεριών του (σ.σ. στην σπονδυλωτή ταινία «Πέρα από τα σύννεφα», η προτελευταία του μεγάλου δημιουργού)».
Για τον φεμινισμό
- «Δεν αγωνίστηκα ποτέ εξ’ ονόματος των γυναικών αλλά εκ μέρους όλων των ανθρώπων παρόλο που προέρχομαι από μια γενιά όπου οι γυναίκες έπρεπε να αγωνίζονται εναντίον των ανδρών. Στη στάση μου αυτή ίσως συνέβαλε το γεγονός ότι στην οικογένειά μου όλοι οι άνδρες ήταν καταπληκτικοί, γλυκείς, χαμογελαστοί. Ο πατέρας μου, ο παππούς μου κ.ά.».
No comments:
Post a Comment