Ατίθασο κράμα

Αν νομίζατε ότι η Αννα Μουγκλαλίς, μούσα του Καρλ Λάγκερφελντ, δεν δικαιούται να έχει άποψη, αυταπατάστε. Η ελληνογαλλίδα ηθοποιός πίνει, καπνίζει και δηλώνει ανερυθρίαστα ότι έχει αριστερά φρονήματα. Τι κι αν το σακάκι της είναι Chanel;

• Γιώργος Νάστος, TO BHMA:  26/04/2011, 13:38 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:  26/04/2011, 15:40

Η Αννα Μουγκλαλίς ποζάρει στον φακό του Freddie F.

 Στο μέτωπο έχει ένα μικρό σημαδάκι από ανεμοβλογιά. Στρίβει το τσιγάρο της, πίνει μια γουλιά από τον καφέ της και χαζεύει το εικονίδιο στην οθόνη του κινητού που μοιάζει με παλιό μαγνητόφωνο, μια ρετρό πινελιά σε μια ψηφιακή εποχή. Ετσι είναι και η Αννα Μουγκαλίς, σαν αυτές τις παλιομοδίτικες μπομπίνες που είναι φτιαγμένες από πίξελ, μια γυναίκα από υλικά σύγχρονα που όμως ανήκει σε άλλη εποχή. Οχι λόγω εμφάνισης. Λόγω προσωπικότητας. Δεν την ενδιαφέρει η πολιτική ορθότητα, δεν είναι εκπαιδευμένη να κρατάει τις σωστές αποστάσεις, η φωνή της είναι μπάσα και μελαγχολική.

Αγώνες για μια δίκαιη, σοσιαλιστική κοινωνία

• Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
• ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ

Δύο ταινίες με θέματα πολύ επίκαιρα ξεχωρίζουν από τις επτά νέες ταινίες της κινηματογραφικής βδομάδας: «Η Κομμούνα» του Πίτερ Γουότκινς και «Ακόμη και η βροχή» της Ισιαρ Μπολάιν.

Σκηνή από τη σχεδόν 6ωρη "Κομμούνα" του Πίτερ Γουότκινς

Στο πρόγραμμα και οι: «Η πλειοψηφία της σιωπής» του Τούρκου Σέρεν Γιούτσε, «Μη μ' αφήσεις ποτέ» του Μαρκ Ρόμανεκ, «Τρίτη» του Νίκου Κορνήλιου, «Thor» του Κένεθ Μπράνα και «Η Κοκκινοσκουφίτσα» της Κάθριν Χάρντγουικ.

13ο Πολιτιστικό Πανόραμα Θεσσαλονίκης για την Ομοφυλοφιλία - Διαφυλικότητα

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της ετήσιας δραστηριότητάς του, συνδιοργανώνει με τη μη κερδοσκοπική εταιρία Σύμπραξη για το Κοινωνικό Φύλο, το 13ο Πολιτιστικό Πανόραμα Θεσσαλονίκης για την Ομοφυλοφιλία – Διαφυλικότητα, του οποίου οι κινηματογραφικές εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν από τις 5 έως τις 11 Μαΐου 2011, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας του Ολύμπιον.

Το 13ο Πολιτιστικό Πανόραμα Θεσσαλονίκης για την Ομοφυλοφιλία – Διαφυλικότητα πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης (ΠΤΔΕ) του ΑΠΘ, το Γερμανικό Ινστιτούτο Γκαίτε Θεσσαλονίκης, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και τη Λεσβιακή Ομάδα Θεσσαλονίκης, υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου Γαλλίας στη Θεσσαλονίκη και με την υποστήριξη του TV5Monde.

Στις Κάννες θα προβληθεί το αυστραλιανό φιλμ για τον ομογενή κανίβαλο

Στο Φεστιβάλ των Καννών επιλέχθηκε να προβληθεί μια νέα αυστραλιανή ταινία που στηρίζεται σε έναν ομογενή, κατά συρροή δολοφόνο - κανίβαλο, σύμφωνα και με τη δική του ομολογία.
Πρόκειται για το φιλμ «Snowtown» που ήδη απέσπασε το «Βραβείο του Κοινού» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αδελαΐδας και χαρακτηρίστηκε ως «την πιο απίθανη αυστραλιανή ταινία που έγινε ποτέ» .
Το «Snowtown» είναι μια από τις επτά που επιλέγηκαν να προβληθούν στο Φεστιβάλ Κριτικών των Καννών τον ερχόμενο μήνα.
Υπενθυμίζεται ότι η υπόθεση της ταινίας στηρίζεται στη φρικιαστική δολοφονία δώδεκα ατόμων που έγινε στην Αδελαΐδα από το 1992 έως το 1999 και είναι δοσμένη από την οπτική γωνία του ομογενή Τζέιμς Βλασσάκη, ενός εκ τεσσάρων πρωταγωνιστών της υπόθεσης, ο οποίος εκτίει ποινή ισόβια.

Πρόεδρος της Επιτροπής του Φεστιβάλ Βενετίας ο Αρονόφκσι

Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι, ο οποίος είχε προταθεί φέτος για Όσκαρ για την ταινία του «Ο μαύρος Κύκνος», θα προεδρεύσει της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, που θα πραγματοποιηθεί στη «Γαληνοτάτη» κατά το διάστημα 31 Αυγούστου-10 Σεπτεμβρίου.
Ο Αρονόφσκι είχε κερδίσει το Χρυσό Λιοντάρι, την ανώτατη διάκριση του Φεστιβάλ Βενετίας, το 2008 με την ταινία του «Ο Παλαιστής», ενώ ο «Μαύρος Κύκνος» είχε προβληθεί στην εναρκτήρια τελετή της περσινής «Μόστρα».
Η ταινία προτάθηκε για πέντε Όσκαρ, μεταξύ αυτών του Καλύτερου Σκηνοθέτη και Καλύτερης Ταινίας, αλλά κατέληξε με μόνο ένα χρυσό αγαλματάκι -εκείνο του Πρώτου Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Νάταλι Πόρτμαν ως κλονισμένης μπαλαρίνας.
Στην ανακοίνωσή της, η οργανωτική επιτροπή του βενετσιάνικου Φεστιβάλ, χαρακτηρίζει τον 42χρονο Αρονόφσκι ως μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σημερινής κινηματογραφικής σκηνής.

Οι κλώνοι του Ισιγκούρο, ο πραγματικός Κολόμβος και η τρομαχτική Κοκκινοσκουφίτσα

• Γιάννης Ζουμπουλάκης 
• Οι ταινίες της εβδομάδας
• ΤΟ ΒΗΜΑ:  Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Με επτά νέες ταινίες ξεκινά η νέα κινηματογραφική εβδομάδα

Το αλληγορικό μυθιστόρημα «Μη μ’αφήσεις ποτέ» του Καζούο Ισιγκούρο, βρήκε με αξιόλογο τρόπο τον δρόμο για την μεγάλη οθόνη μέσω της ομότιτλης ταινίας του Μαρκ Ρόμανεκ, γνωστού κυρίως από το φιλμ «Σκοτεινός θάλαμος» με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς. Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος (για να μνημονεύσω τον Αλντους Χάξλεί) του Ισιγκούρο είναι ένας κόσμος «λοβοτομημένων» ατόμων τα οποία από την παιδική τους ηλικία μαθαίνουν ότι ο ρόλος ύπαρξής τους είναι να «αποσυναρμολογηθούν» δωρίζοντας τα όργανά τους χωρίς βούληση όποτε αυτό τους ζητηθεί. Κάθε κάλεσμα σημαίνει και μια αφαίρεση οργάνου στην οποία υπακούουν χωρίς διαμαρτυρία, χωρίς αντίσταση, παραδομένα πλήρως στις διαταγές του συστήματος που έχουν μάθει.

ΙΣΙΑΡ ΜΠΟΛΑΙΝ: Ακόμα και η βροχή

Ταινία αυθεντικά πολιτική, με επίχρισμα μελέτης και στοχασμού πάνω στην όλη διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Φιλμ επικών διαστάσεων, με ρυθμό ταινίας δράσης. Με περισσή εξυπνάδα και ευελιξία, ώστε πότε να προτάσσει χαρακτηριστικά «σινεμά του δημιουργού» και πότε να ψυχαγωγεί καυστικά, με τη δύναμη του λαϊκού κινηματογράφου. Επιλογή μας, να σταθούμε σε μία και μόνο ταινία, την πλέον «άξια λόγου» της βδομάδας. Την ισπανόφωνη παραγωγή «Ακόμα και η βροχή» της γεννημένης στη Μαδρίτη το 1967, ηθοποιού, συγγραφέα και κινηματογραφίστριας Ισίαρ Μπολαίν.

Οι «ιερές γκάφες» του Χόλιγουντ

Ο Τζον Χιούστον διασκέδασε φιλµάροντας τη Βίβλο, τόσο που ουδέποτε αναρωτήθηκε για το αν οι πρωτόπλαστοι θα έπρεπε να διαθέτουν… αφαλό. Το µικρό αυτό λάθος βέβαια είναι ένα από τα πολλά που «χρωµατίζουν» τη βιβλικώς προσδιορισµένη επική φιλµογραφία του Χόλιγουντ.

Παραδείγµατος χάριν:

• Στον «Βασιλιά των Βασιλέων», οι Ρωµαίοι µπαίνουν θριαµβευτικά στην πόλη, τα δόρατά τους όµως πηγαινοέρχονται από τον άνεµο µιας και είναι φτιαγµένα από λεπτό πλαστικό!
• Ξανά στη «Βίβλο» του Χιούστον, µια από τις ανιψιές τού Νώε δεν κάνει καµία προσπάθεια να καλύψει το καθ' όλα µοντέρνο σουτιέν της, που φαίνεται µέσα από την παραδοσιακή φορεσιά.
• Η πριγκίπισσα Μπίθια στις «∆έκα Εντολές» του Σεσίλ Ντε Μιλ επίσης, φορά ένα εντυπωσιακό φόρεµα που κλείνει µε ένα φερµουάρ που βγάζει µάτι. Θυµίζουµε πως τα φερµουάρ ανακαλύφθηκαν το 1891 µ.Χ. Στηνίδια ταινία, ο Τσάρλτον Ιστον προχωρά στην έρηµο και αφήνει στην άµµο… τρεις σκιές, αποκαλύπτοντας τις τεχνητές πηγές φωτισµού.
• Ο Ιούδας κρύβει το πρόσωπό τουµε τα χέρια του, πριν από την επικείµενη αυτοκτονία, αλλά το µόνο που καταφέρνει είναι να αλλοιώσει το µακιγιάζ του, στα «Πάθη του Χριστού» του Μελ Γκίµπσον.
• Οµοίως, τα µαύρα άλογα της φοβερής και τροµερής αρµατοδροµίας στον «Μπεν Χουρ»… ξεβάφουν στα σκοινιά τους. Στην ίδια ταινία είναι ορατά ταίχνη στην άµµο που αφήνουν τα λάστιχα του βαν όπου βρίσκεται η κάµερα.

Οι ταινίες της εβδομάδας: Τροµοκράτες και µαϊµούδες

• Του ∆ηµήτρη ∆ανίκα, ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Ο Ιλιτς Ραµίρεζ Σάντσεζ, λοιπόν. Ο επονοµαζόµενος Carlos. Ο επί δεκαετίες ασύλληπτος επαναστάτης - τροµοκράτης. Μια χρυσοπληρωµένη, κοσµοπολίτικη, µπον βιβάντ αρσενική µαϊµού - επαναστάτης και µαϊµού - ανιδιοτελής τροµοκράτης. Που για «ανεξήγητους» λόγους σουλατσάριζε σκοτώνοντας µπροστά στα µάτια όλων των µυστικών υπηρεσιών. Μπας και ήταν ένας βολικός λαγός; Ο γάλλος σκηνοθέτης Ολιβιέ Ασαγιάς και ο Νταν Φρανκ που µαζί υπογράφουν τοσενάριο της οµότιτλης («Carlos») ιστορίας ισχυρίζονται µέσα απ’ αυτό το τρίωρο υλικό ότι είναι κάτοχοι της αλήθειας. Κάτι σαν θεοί δηλαδή. Ο θεατής, ανίσχυρος µπροστά σ’ αυτό το ποταµιαίο «ντοκουµέντο» σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αφού το λένε οι ειδικοί, τότε αυτή η ιστορία είναι αληθινή.

Οι ταινίες της εβδομάδας: Η ιστορία του τρομοκράτη «Κάρλος το τσακάλι» προκαλεί το ενδιαφέρον

Γιάννης Ζουμπουλάκης 

ΤΟ ΒΗΜΑ:  13/04/2011, 22:56

 

Δύο χρόνια χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί το τελικό σενάριο του «Carlos»

• Κάρλος, ο σταρ της τρομοκρατίας

Οι τηλεοπτικές σειρές δεν έχουν συνήθως θέση στα κινηματογραφικά φεστιβάλ, όμως η περίπτωση του «Carlos» που παρουσιάστηκε στο περυσινό Φεστιβάλ των Καννών αποτελεί εξαίρεση. Οι Κάννες ανέκαθεν «πεινούσαν» για θέματα πολιτικού χαρακτήρα και η συνολικής διάρκειας πέντε ωρών σειρά που σκηνοθέτησε ο Ολιβιέ Ασαγιάς (ενδεχομένως στην καλύτερη στιγμή μιας φλύαρης καριέρας) είναι το πλήρες πορτρέτο του γνωστότερου τρομοκράτη στην ιστορία του 20ού αιώνα, γνωστού ως «Κάρλος, το Τσακάλι». Με αρκετή καθυστέρηση, σήμερα μια συμπυκνωμένη εκδοχή της σειράς, μονταρισμένη ειδικά για τον κινηματογράφο, διανέμεται στις αίθουσες.

Δύο χρόνια χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί το τελικό σενάριο του «Carlos», που καταγράφει την εικοσαετή πορεία του Κάρλος και τις εγκληματικές δραστηριότητές του σε δέκα διαφορετικές χώρες. Στο Λονδίνο το 1974, μετά την στρατιωτική εκπαίδευσή του στην Ιορδανία, ο γεννημένος στη Βενεζουέλα Ιλιτς Ραμίρες Σάντσες συμμετείχε σε απόπειρες δολοφονιών βρετανών επιχειρηματιών. Λίγο αργότερα, με βάση το Παρίσι, ο Κάρλος αναλαμβάνει αρκετές αποστολές για λογαριασμό του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ενώ στη Βιέννη κρατεί ομήρους τους υπουργούς Πετρελαίου χωρών της Μέσης Ανατολής λίγο πριν από την έναρξη διεθνούς συνδιάσκεψης.

Κάρλος και ασυμβίβαστη γενιά...

Η βδομάδα που διανύουμε προετοιμάζει κατά κάποιο τρόπο το κλίμα των ταινιών της επόμενης βδομάδας και του Πάσχα. Επτά συνολικά οι ολόφρεσκες προβολές - σε αυτές δε συμπεριλαμβάνεται το αφιέρωμα της Ταινιοθήκης - τις οποίες σας παρουσιάζουμε, ενώ σχολιάζουμε τις πιο ενδιαφέρουσες. 

«Τσίκο και Ρίτα», ισπανική παραγωγή «χειροποίητης» animation, με θέμα μουσικό για τους λάτρεις της τζαζ, του λάτιν, του μπολέρο - και όχι μόνο φυσικά! Οριοθετείται σαν κλασική αισθηματική ιστορία που διαδραματίζεται στα τέλη της δεκαετίας του '40 στην Αβάνα, ανάμεσα σε δύο νεαρούς Κουβανούς μουσικούς - του Τσίκο, χαρισματικού πιανίστα με μεγάλα όνειρα και της Ρίτα, όμορφης τραγουδίστριας με ερμηνεία που συναρπάζει. Από την Αβάνα στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, το Χόλιγουντ και το Λας Βέγκας η ζωή του μουσικού ζευγαριού διέπεται από πάθος, αλλά και ατέρμονο σκληρό αγώνα τόσο για τη μουσική τους όσο και τη σχέση τους. Σκηνοθέτες της ταινίας, οι Ισπανοί Φερνάντο Τρούεμπα, Χαβιέ Μαρισκάλ και Τόνο Εράντο.

Η «Πανικούπολη» είναι μια γαλλόφωνη, βελγο-γαλλο-λουξεμβουργιανή παραγωγή κινουμένων σχεδίων σε σκηνοθεσία των Στεφάν Ομπιέ και Βενσάν Πατάρ. Περιπετειώδης και ρομαντική, τρομαχτική και εντυπωσιακή η εξιστόρηση ενός σύμπαντος όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Η «Πανικούπολη» είναι η πρώτη stop animation ταινία που συμμετείχε στο φεστιβάλ των Καννών με φιλοξενούμενους μια ντουζίνα ήρωες με σιλουέτες παιδικών παιχνιδιών, ντεκόρ βουκολικά, ατμόσφαιρα Ροκ 'ν Ρολ και παράλογες ατάκες, σε μια έκρηξη εφευρετικού εκτροχιασμού... Ενώ...

Πέθανε ο σκηνογράφος του «Δράκου», Τάσος Ζωγράφος

Την τελευταία του πνοή άφησε στα 85 του χρόνια ο ζωγράφος και σκηνογράφος Τάσος Ζωγράφος, που το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Καρδίτσας.

Γεννημένος στη Λιβαδειά το 1926, ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα την περίοδο της Κατοχής. Ξεκίνησε τη διαδρομή του στο χώρο της τέχνης πριν το τέλος της δεκαετίας του 1940, μαθητεύοντας πλάι στον Γ. Τσαρούχη.

Εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου δημιούργησε σκηνογραφίες σε πολλά θεατρικά έργα. Με την επιστροφή του στην Αθήνα το '50 εργάστηκε ως ζωγράφος σκηνικών στο Ελεύθερο Θέατρο. Το Εθνικό τον είχε αποκλείσει για τα "κοινωνικά" του φρονήματα, ενώ το '53 άρχισε να κάνει σκηνικά σε μικρά θέατρα. Ως σκηνογράφος καθιερώθηκε το '55 με τη δουλειά του στο φιλμ του Ν. Κούνδουρου "Ο Δράκος".

Η καλλιτεχνική δημιουργία του Τ. Ζωγράφου συνδέθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό με την «χρυσή» εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και με το σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο, με το θέατρο και την τηλεόραση.

Για τη σκηνογραφική του δουλειά έχει αποσπάσει πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ένα κρατικό και δύο βραβεία της τηλεόρασης. Στο έργο του περιλαμβάνονται 200 ταινίες, 150 θεατρικά έργα, περισσότερες από 70 τηλεοπτικές σειρές, 10 ατομικές εκθέσεις και πολλές συμμετοχές σε ομαδικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η πολιτική του κηδεία θα γίνει την Τετάρτη.