ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΡΟΣΕΛΙΝΙ: Ρώμη ανοχύρωτη πόλη (1945)

Ταινία σύμβολο - μαζί με τον «Κλέφτη Ποδηλάτων» (1948) του Ντε Σίκα - και απόλυτο σημείο αναφοράς του νεορεαλισμού (όρος επινοημένος μετά το 1946, ορίζει το σινεμά που αποτυπώνει την εικόνα της χώρας μόλις βγήκε από τον πόλεμο), γυρισμένη σε συνθήκες άθλιες, ενώ μαινόταν ακόμα ο πόλεμος (τα γυρίσματά της άρχισαν τη νύχτα της 17ης Ιανουαρίου 1945).

Μετά την άνευ όρων συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας (8/9/1943), αποτέλεσμα των νικών του Κόκκινου Στρατού στο Ανατολικό Μέτωπο, της αποβίβασης των Αμερικανών στη Σικελία και το Σαλέρνο και κύρια της ανόδου του εργατικού κινήματος (στις 5/3/1943 απεργούν οι εργάτες της «Φίατ», στις 24/3 η απεργία επεκτείνεται στα πολεμικά εργοστάσια του Μιλάνου και σε όλη τη βόρεια Ιταλία), την πρωτεύουσα πλημμυρίζουν Γερμανοί ναζί και φασίστες συνεργάτες τους και με κάθε τρόπο προσπαθούν να εξοντώσουν τους κομμουνιστές, επικεφαλής της ένοπλης αντίστασης το 1943 - '44.

Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας και στο σενάριό της φιλοξενούνται όλα τα δραματικά στοιχεία από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής που χαράχθηκαν στη μνήμη. Ακόμα και σήμερα, παγώνει το θεατή η τόσο αστραπιαία και ωμή σκηνή του θανάτου της Πίνα - Αννα Μανιάνι (μπήκε στην ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου) που πέφτει νεκρή στην άσφαλτο από την ομοβροντία των χιτλερικών πολυβόλων («Αλκυονίς» και «Στούντιο»).
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 7/5/2015