Σμαραγδής: Η Αριστερά έριξε λάσπη σε πολλούς καλλιτέχνες

• Γιάννης Σμαραγδής, σκηνοθέτης Στη ζωή μου δεν επεδίωξα αξιώματα ή θέσεις, αντίθετα αρνήθηκα πολλές προτάσεις 
• Του Δημητρη Ρηγοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ, 2 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν του έφταναν του Γιάννη Σμαραγδή οι σκοτούρες που αφήνουν πίσω τους φιλόδοξες και πολυδάπανες παραγωγές ή όσες ανοίγονται μπροστά του καθώς έχει βάλει ήδη μπροστά την επόμενη κινηματογραφική βιογραφία (Νίκος Καζαντζάκης) ήρθε το «επεισόδιο της μαντινάδας» να μας θυμίσει πόσο εύκολα αυτός ο ήρεμος, μειλίχιος, χαμογελαστός δημιουργός μπορεί τόσο εύκολα να ερεθίσει τους «ορκισμένους» εχθρούς του. Οσους, δηλαδή, βρίσκουν τις ταινίες του «ακαδημαϊκές», υπερβολικά «ελληνοπρεπείς» ή κεκαλυμμένες «αγιογραφίες» των προσώπων που επιχείρησε να προσεγγίσει κατά καιρούς (Καβάφης, Ελ Γκρέκο, Βαρβάκης). Αλλά όχι μόνον αυτούς. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πλημμύρισαν από δηλητηριώδη σχόλια με στόχο τον άνθρωπο που απήγγειλε μαντινάδα στον Αντώνη Σαμαρά κατά τη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης στην Πύλο.

Αλλά ακόμα και χωρίς τη «σκανδαλώδη» πρωτοβουλία του Γιάννη Σμαραγδή να κολακέψει τον Ελληνα πρωθυπουργό μια συζήτηση μαζί του έχει πολύ «ζουμί». Το όνομά του συζητιέται έντονα για τη θέση του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου μετά την παραίτηση του Σταύρου Ξαρχάκου. Οι ταινίες του παρουσιάζουν εμπορική επιτυχία, ενώ ταυτόχρονα έχει «απέναντί» του τους περισσότερους Ελληνες κριτικούς. Και στην εποχή του Μνημονίου είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος από τον χώρο του Πολιτισμού που δηλώνει τόσο ανοιχτά την υποστήριξή του στον Αντώνη Σαμαρά.

Στη «Χώρα της Τζέιν Οστεν»... Οι παραγωγοί του «Austenland» ρισκάρουν διαφημίζοντάς το σαν ταινία «από γυναίκες για γυναίκες»

The Observer

«Το ένα μισό του κόσμου δεν μπορεί να καταλάβει τι ευχαριστεί το άλλο μισό», έλεγε αναστενάζοντας η Εμα, μία από τις ηρωίδες της Τζέιν Οστεν. Είναι ένα παράπονο που δεν έχει πάψει να ακούγεται έκτοτε. Ολόκληροι επαγγελματικοί κλάδοι –ψυχολογία, συμβουλευτική, ιστοσελίδες ραντεβού– έχουν προσπαθήσει να γεφυρώσουν το χάσμα, χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Αυτός ο γρίφος ταλαιπωρεί εδώ και πολύ καιρό το Χόλιγουντ. Σκηνοθέτες προσλαμβάνονται και απολύονται, σενάρια ψαλιδίζονται, θεατές καλούνται σε δοκιμαστικές προβολές, το τέλος ταινιών ξαναγυρίζεται, σε αναζήτηση μιας φόρμουλας που θα αρέσει σε άνδρες και γυναίκες. Και τώρα έρχεται μια ταινία που ισχυρίζεται ότι είναι ξεκάθαρα «από γυναίκες για γυναίκες». Οι άνδρες μπορούν να πάνε περίπατο.

Σκάρλετ Γιόχανσον από... άλλον πλανήτη

• Η παρουσία της Σκάρλετ Γιόχανσον στο Λίντο αλλά και μια προκλητική από ερωτικής πλευράς ταινία από την Κορέα, ήταν τα πιο σημαντικά γεγονότα της σημερινής 7ης ημέρας του 70ου κινηματογραφικού φεστιβάλ της Βενετίας.

Η Γιόχανσον ερμηνεύει ένα εξωγήινο ον που έρχεται με τη μορφή μιας σέξι γυναίκας (ρομπότ στην πραγματικότητα) στη γη, στην ταινία επιστημονικής φαντασίας «Under the Skin» του Τζόναθαν Γκλέιζερ. Στόχος της είναι να ξελογιάσει και να παρασύρει τους άντρες για να χρησιμοποιηθούν ως ύλη από τούς εξωγήινους. Ο Γκλέιζερ έφτιαξε μια ενδιαφέρουσα, με ωραία ατμόσφαιρα και αρκετό σασπένς και μυστήριο (μαζί και ερωτισμό) περιπέτεια. Αν και στη συνέντευξη τύπου, που ακολούθησε την προβολή, σε μια κατάμεστη αίθουσα που τράβηξε δημοσιογράφους, φωτογράφους και τηλεοράσεις, όλοι περίμεναν τις δηλώσεις της διάσημης σταρ, αποδείχτηκε πως η Γιόχανσον δεν είχε και πολλά να πει, αντίθετα με τον σκηνοθέτη της που την κάλυψε όσο μπορούσε και μας μίλησε διεξοδικά για τα γυρίσματα της ταινίας του.

Το Μπόλιγουντ μπορεί να φέρει Ινδούς επισκέπτες στη χώρα

Απο τα γυρίσματα της νέας ρομαντικής κομεντί «Jodi Breakers» στη Μύκονο (photo: mykonos ticker).

[Του Στάθη Κουσουνή, Η Καθημερινή, 3/9/2013]. «Μα γιατί δεν επιδιώκετε να γυρισθούν ταινίες από το Μπόλιγουντ στη χώρα σας. Θα είναι η καλύτερη διαφήμιση για τον ελληνικό τουριστικό προορισμό στην Ινδία». Αυτό μετέφεραν ορισμένοι από τους κορυφαίους εκπροσώπους ινδικών ταξιδιωτικών πρακτορείων στους ξενοδόχους της Θεσσαλονίκης που επισκέφθηκαν αυτές τις ημέρες σε ταξίδι εξοικείωσης τη συμπρωτεύουσα και άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας για να προωθήσουν τους προορισμούς μας στην Ινδία. Οι εκπρόσωποι των γραφείων ανέφεραν ως παράδειγμα μία ταινία του Mπόλιγουντ που γυρίσθηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελβετία. Η προβολή της ταινίας στους ινδικούς κινηματογράφους είχε ως αποτέλεσμα να προσελκύσει η Ελβετία 1,5 εκατ. Ινδούς τουρίστες. Το ίδιο δημοφιλής έγινε και η Ισπανία που επίσης γυρίσθηκε μία ταινία του Μπόλιγουντ. Οι πράκτορες της Ινδίας σημείωσαν ότι περισσότεροι από 10 εκατ. Ινδοί είναι ενεργοί τουρίστες που ταξιδεύουν εκτός της χώρας τους.

Διχάζει την Βοσνία-Ερζεγοβίνη η νέα ταινία του Εμίρ Κουστουρίτσα

Μόσταρ, Βοσνία και Ερζεγοβίνη

Η νέα ταινία του βραβευμένου και διεθνώς καταξιωμένου σέρβου σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα «Along the Milky Way» διχάζει την τριμερή Προεδρία της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, καθώς οι εκπρόσωποι των Κροατών και των Βόσνιων αντιτίθενται στην απόφαση να ενοικιαστούν στρατιωτικός εξοπλισμός, πυρομαχικά και στρατιώτες για τις ανάγκες των γυρισμάτων της ταινίας. Σύμφωνα με τηλεγράφημα του κροατικού πρακτορείου ειδήσεων Hina,ο εκπρόσωπος των Σέρβων στην τριμερή Προεδρία Νεμπόισα Ραντμάνοβιτς εξέδωσε ανακοίνωση κατά της απόφασης του προεδρεύοντα (και εκπροσώπου των Κροατών) Ζέλικο Κόμσιτς, ο οποίος κάλεσε τις Ένοπλες Δυνάμεις να αναστείλουν την απόφαση του υπουργείου Άμυνας για την ενοικίαση στρατιωτικού εξοπλισμού, πυρομαχικών και στρατιωτών για τα γυρίσματα της ταινίας.

ΑΛΙΝΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ «Ο άνθρωπος θα παλεύει πάντα για το δίκιο»

Σκέψεις της σημαντικής δημιουργού που «έφυγε» πριν από λίγες μέρες από τη ζωή, όπως τις κατέγραψε ο «Ρ» σε συνέντευξη που του παραχώρησε

«Η ζωή στους βράχους»

Οταν πεθαίνει ένας σημαντικός κινηματογραφιστής συνήθως ο Τύπος τον «αποχαιρετά» με τη φράση «απώλεια για τον κινηματογράφο». Οταν όμως, ο σημαντικός σκηνοθέτης που πέθανε έχει πάρει σαφή και ξεκάθαρα ταξική θέση με το έργο του, τότε, η απώλεια για την τάξη την οποία υπερασπίστηκε είναι σαφώς μεγαλύτερη και βαθύτερη. Από αυτήν την άποψη, ο ξαφνικός θάνατος της Αλίντας Δημητρίου την περασμένη Τρίτη αποτελεί καταρχήν μια μεγάλη απώλεια για την εργατική τάξη και το λαό και βύθισε στη θλίψη τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Αυτή η απώλεια μάλιστα λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις σήμερα, που η επίθεση ενάντια στους όρους ύπαρξης και τη συνείδηση των καταπιεσμένων ξεπερνά κάθε προηγούμενο.Διότι το σινεμά της Αλίντας Δημητρίου «απάντησε», συνειδητά, σε δύο ανάγκες: Για αλήθεια και για γνώση. Αντικειμενικά, δηλαδή, «απάντησε» στη διαχρονική και ατέρμονη ανάγκη του λαϊκού κινήματος να διευρύνει το γνωσιολογικό του απόθεμα με όρους θεωρητικού - ιδεολογικού «εξοπλισμού» στην αντιπαράθεσή του με τις πλουσιοπάροχα χρηματοδοτούμενες «δεξαμενές σκέψης» των αστών που «ανθούν» στον ακαδημαϊκό - ερευνητικό τομέα. Αυτό όμως που το κάνει μοναδικό είναι ότι αυτήν την «απάντηση» η Αλίντα την έδωσε χωρίς ίχνος ακαδημαϊσμού, στείρας ρητορείας και διδακτικισμού ή διανοουμενίστικου ελιτισμού. Την έδωσε μέσα από ένα έργο που ξεχειλίζει από αγάπη και σεβασμό για τον αγωνιζόμενο άνθρωπο, από πίστη στην τελική νίκη ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, από συνέπεια και ανεπιτήδευτη ειλικρίνεια που δεν επιτρέπει σε κανέναν να «ερμηνεύσει» τους στόχους ή τις προθέσεις του. «Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι οι απλοί άνθρωποι, που στρατεύθηκαν, τα έδωσαν όλα και στο τέλος δεν ζήτησαν τίποτα. Οι "ανώνυμοι". Αυτούς εκτιμώ. Και όταν θέλω να δώσω περισσότερη έμφαση, λέω οι "ξυπόλυτοι"», έλεγε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή της στο «Ριζοσπάστη» το 2009.

Στάνλεϊ Τούτσι: «Αναζητούμε πνευματώδεις Αμερικανούς»

Ο πιο διάσημος ρολίστας του Χόλιγουντ, Στάνλεϊ Τούτσι, μιλάει στο ΒΗmagazino για τον ρόλο του στην τελευταία ταινία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ «Ο κανόνας της σιωπής», για την έντυπη δημοσιογραφία, για την κρίση του κινηματογράφου και για το φιλόδοξο σχέδιό του, ένα ντοκυμαντέρ για τον καρκίνο..

• Ζουμπουλάκης Γιάννης 

Βραχύσωμος, με γυαλιά, χωρίς μαλλιά και μονίμως αγχωμένος. Δεν είναι η συνηθισμένη χολιγουντιανή εικόνα. Αλλά ο Στάνλεϊ Τούτσι δεν είναι συνηθισμένος τύπος. Ο πιο διάσημος ρολίστας του Χόλιγουντ έχει πλάκα, αλλά δεν κάνει καθόλου πλάκα την ώρα που λέει πως «πρέπει να δουλεύω διαρκώς, έχω τρία παιδιά και οι καιροί είναι δύσκολοι».

 Η αλήθεια είναι ότι από δουλειά δεν έχει πρόβλημα. Είναι ο τέλειος δευτεραγωνιστής, ένα χρησιμότατο εργαλείο και πολύπλευρο ταλέντο με ισάξιες ικανότητες στην κωμωδία και στο δράμα. Εχει παίξει τα πάντα και στα πάντα. Από μινιμαλιστικές ταινίες δωματίου όπως το «Blind Date» που σκηνοθέτησε ο ίδιος (είναι η ταινία για την οποία αισθάνεται περισσότερο υπερήφανος) μέχρι παιδικές περιπέτειες όπως «Ο Τζακ και η φασολιά». Ο Στάνλεϊ Τούτσι είναι ένα πρόσωπο που έχουμε δει σε δεκάδες ταινίες να στέκεται υπέροχα δίπλα σε μεγάλους σταρ και πολλές φορές να κλέβει την παράσταση, όπως έκανε με τη Μέριλ Στριπ («Ο διάβολος φοράει Prada», «Τζούλια και Τζούλι») ή με τον Τομ Χανκς («Ο δρόμος της απώλειας», «The Terminal»).

Ο Ρέντφορντ επιστρέφει στο μηδέν

• Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στη νέα του ταινία, ενώ γυρίζει ντοκιμαντέρ για την υπόθεση Γουότεργκεϊτ

The Observer

Στη νέα ταινία του, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ παίζει έναν βετεράνο αριστερό ακτιβιστή με ποινικές διώξεις εις βάρος του από το παρελθόν, που προσπαθεί να κρυφτεί κάτω από ένα ψεύτικο όνομα. Οταν το FBI τον εντοπίζει, οι πράκτορες συγκρίνουν την εικόνα του ρυτιδωμένου προσώπου του με εκείνη του πολύ νεότερου, μυστακοφόρου εαυτού του της δεκαετίας του ’70. Οι κινηματογραφόφιλοι που έχουν διανύσει την ίδια απόσταση μεγαλώνοντας μαζί με τον Ρέντφορντ είδαν την αγγελική μορφή του Μπάμπερ στην «Καταδίωξη» του Αρθουρ Πεν το 1966 να αντικαθίσταται πρώτα από την κυνική κομψότητα του «Υποψηφίου», έπειτα από τον στιβαρό δυναμισμό του συμπρωταγωνιστή της Μέριλ Στριπ στο «Πέρα από την Αφρική» και αργότερα από τον παρηκμασμένο μεσόκοπο εκατομμυριούχο που κάνει την «Ανήθικη πρόταση» στην Ντέμι Μουρ. Ωστόσο, στην πραγματική ζωή του, ο ριζοσπαστικός ζήλος του Ρέντφορντ παραμένει αναλλοίωτος.

Περιγραφή μιας πνευματικής κατάστασης

• http://greeceactuality.wordpress.com

Ο Wong Kar-wai συζητά με τους

Michel Ciment, Adrien Gompeaud καιHubert Niogret

Το biopic είναι ένα είδος μορφοποιημένο, με ποιο τρόπο έχετε διηγηθεί, μέσα από αυτό την ιστορία της ταινίας «Thegrandmaster»;

Την ονομάσαμε «The grandmaster», κατόπιν «The grandmasters», στον πληθυντικό, και κατόπιν επανήλθαμε στο «The grandmaster». Αυτό έχει να κάνει με την προσέγγισή μας. Στην αρχή θέλαμε να διηγηθούμε την ιστορία του Ιπ Μαν, κατόπιν σκεφτήκαμε ότι το θέμα ξεπερνούσε ένα μοναδικό πρόσωπο και θα μπορούσε να είναι η ιστορία των πολεμικών τεχνών και των δασκάλων τους στις πρώτες μέρες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Επανήλθαμε στον Ιπ Μαν επειδή καταλάβαμε ότι το να διηγηθούμε την ιστορία του, ήταν σα να αφηγούμαστε μια πνευματική κατάσταση. Ποια ήταν η ποιότητά του; Ποιος είχε επιλεχθεί για τον τίτλο του Grand Maitre;

Μία από τις μάχες, κάτω απ’τη βροχή.

Δεν έχετε κρατήσει παρά κάποια κομμάτια της ζωής του, χωρίς να αναφέρετε ότι συμμετείχε στον εθνικό στρατό, κατόπιν έγινε αρχηγός της αστυνομίας, ούτε ότι ήταν ένας μανιώδης καπνιστής του οπίου, κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί σα μια αντίθεση για ένα δάσκαλο των πολεμικών τεχνών. Δείχνετε την Γκονγκ Ερ να καπνίζει όπιο, αλλά όχι αυτόν.

Στην πραγματικότητα είχα τραβήξει μια σκηνή που κάπνιζε όπιο. Ξεκίνησε να μαθαίνει πολεμικές τέχνες στα πέντε του χρόνια. Κατά τη διάρκεια της μαθητείας του κάπνιζε επειδή, εκείνη την εποχή στην Κίνα, το όπιο ήταν όπως το τσιγάρο σήμερα, ιδίως σε αυτούς που είχαν λεφτά. Στον οικογενειακό κύκλο, οι πιο νέοι μάθαιναν πολεμικές τέχνες, ακολουθούσαν πολύχρονες σπουδές, άρα ήταν φορτικοί. Ο δάσκαλός του ήταν 70 χρόνων, όταν άρχισε. Οι περίοδοι της προπόνησης ήταν μεγάλες. Μερικές φορές κάπνιζαν. Δεν ήθελα να το αποφύγω, αλλά όταν το έτρεξα στο μοντάζ, σκέφτηκα ότι δεν ήταν πολύ σημαντικό.