Το 1964, μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, οι Αμερικανοί κατελήφθησαν από μια τρέλα για ιστορίες με κατασκόπους. Βασική αιτία ήταν η τηλεοπτική σειρά του NBC «The Man from U.N.C.L.E», στην οποία συνέβαιναν πρωτοφανή πράγματα: ένας πράκτορας της CIA, ο Ναπολέων Σόλο, και ένας της KGB, ο Ιλια Κουριάκιν, έδιναν τα χέρια για να σώσουν τον κόσμο από σκοτεινούς κύκλους, υπεράνω ιδεολογιών.
Προσφάτως, ο Βρετανός σκηνοθέτης Γκάι Ρίτσι τούς επανέφερε στο προσκήνιο με την ομότιτλη ταινία, που εδώ πήρε τον τίτλο «Κωδικό όνομα U.N.C.L.E» (***). Είναι ο πιο απολαυστικός αφρός της προεκλογικής κινηματογραφικής μας εβδομάδας.
Ο «Κόκκινος» Ιλια, ευθύς χαρακτήρας και άσσος στις πολεμικές τέχνες, και ο «Καουμπόης» Ναπολέων, cool και τυχοδιώκτης, παραμερίζουν ό,τι τους χωρίζει και γίνονται αχτύπητο δίδυμο. Ανάμεσά τους θα βρεθεί ένα όμορφο κορίτσι, η Ανατολικογερμανίδα Γκάμπι Τέλερ, κόρη ενός εξαφανισμένου πυρηνικού επιστήμονα, και παραδίπλα τους μια γυναίκα-έχιδνα. Ο «Κόκκινος» και η Γκάμπι, που παριστάνουν τους παντρεμένους, πηγαίνουν στην Ιταλία για να βρουν τα ίχνη του επιστήμονα. Το άγρυπνο μάτι του «Καουμπόη» δεν τους χάνει ούτε στιγμή.
Ατού της ταινίας δεν είναι η πειστική ιστορία της, αλλά η κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα των 60s, η φινέτσα που υποστηρίζεται και από τις στιλιστικές γραμμές των μόδιστρων της εποχής και, φυσικά, το χιούμορ που δεν λείπει από κανένα φιλμ του Ρίτσι. Η πλοκή αρχίζει στο Ανατολικό Βερολίνο, όπως στις διασημότερες κλασικές περιπέτειες κατασκόπων, με ένα ανθρωποκυνηγητό. Ο Ψυχρός Πόλεμος μπαίνει σε φάση νοσταλγίας.
Η Μέριλ Στριπ δεσπόζει στο χαμηλότονο δράμα του Τζόναθαν Ντέμι «Η Ρίκι και η ροκ» (***). Παίζει ηλεκτρική κιθάρα και τραγουδάει για τις ανάγκες του ρόλου της. Η Λίντα Μπρούμελ πριν από πολλά χρόνια εγκατέλειψε την οικογένειά της και άλλαξε τ’ όνομά της για να αφιερωθεί στη ροκ. Σήμερα, αποτυχημένη αλλά και απόλυτα συμφιλιωμένη με τον εαυτό της, επιστρέφει λιγάκι επεισοδιακά στο παλιό της σπίτι για να συμφιλιωθεί και με τα παιδιά της. Η κόρη της, που βρίσκεται σε κατάσταση νευρικού κλονισμού, αποπειράθηκε ν’ αυτοκτονήσει. Η σκηνοθεσία του Ντέμι είναι εξαιρετική, το ίδιο και το σενάριο της Ντάμπλο Κόντι.
Στο «Ταξίδι στην Αλαμπάμα» (**) του Κεν Κουάπις, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και ο Νικ Νόλτε ενσαρκώνουν δύο ηλικιωμένους παλιόφιλους που συνήθως τσακώνονται και τώρα ξεκινούν να περπατήσουν ένα μονοπάτι μήκους 2.200 μιλίων στα Απαλάχια Ορη. Ηρεμη ταινία, πιστή στη φιλοσοφία του Ρέντφορντ για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, αλλά και λίγο μονότονη.
Μικρή έκπληξη για τους σινεφίλ είναι ο «4ος άνθρωπος» (Kansas City Confidential) (*** 1/2) του Φιλ Κάρλσον. Ασπρόμαυρη ταινία, γυρισμένη το 1952, βρέθηκε στο μεταίχμιο του φιλμ νουάρ και του αστυνομικού θρίλερ. Ενας απόμαχος, υψηλόβαθμος αστυνομικός στήνει ένα μεγάλο κόλπο, βάζοντας στο παιχνίδι τρία αποβράσματα του υπόκοσμου. Η τυχαία εμπλοκή ενός αθώου μπερδεύει τα πράγματα.
No comments:
Post a Comment