Ο Ιταλός σκηνοθέτης Federico Fellini [20 Ιανουαρίου 1920 στο Ρίμινι – 31 Οκτωβρίου 1993 στη Ρώμη] υπήρξε από τους διασημότερους κινηματογραφιστές της περιόδου μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τις ταινίες του, λίγο-πολύ τις έχουν δει εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Και είναι φυσικά γνωστές: La strada, La dolce vita, Otto e mezzo [8 1/2], Satyricon κ.ά.
Όταν έγινε 12 ετών, το έσκασε από το σπίτι του για να ακολουθήσει ένα τσίρκο. Ένα στοιχείο που μαζί με πολλά άλλα, εξηγεί την αγάπη του για τους κλόουν που εμφανίζονται σε όλα τα έργα του. Στα 17 του εγκατέλειψε την ηρεμία της επαρχιακής λουτρόπολης, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη.
Εκεί έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια γράφοντας παρλάτες και σκετς για κομφερανσιέ και άλλους καλλιτέχνες του music hall. Το 1943, σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζουλιέτα Μαζίνα, πλάι στην οποία έζησε 50 χρόνια, μέχρι το θάνατο του. Το 1946 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι. Το 1954 κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, το 1960 τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 1956, το 1961 και το 1974 κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης. Πήρε τέσσερις φορές, το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας: το 1956 για το Λα Στράντα, το 1957 για το Οι νύχτες της Καμπίρια, το 1963 για το 8 ½ και το 1074 για το Θυμάμαι και προτάθηκε τέσσερις φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες: Γλυκιά ζωή το 1961, 8 ½ το 1963, Σατυρικόν το 1970 και Θυμάμαι το 1975. Το 1993 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στη Ρώμη στις 31 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς. Ήταν Αριστερός.
Φιλμογραφία
Ως Σκηνοθέτης
- La voce della luna – Η φωνή του φεγγαριού
- Intervista – Η Συνέντευξη (1987)
- Ginger e Fred – Τζίντζερ και Φρεντ
- E la Nave Va – Και το Πλοίο Φεύγει – ΑΚΑ : And the Ship Sails On (1983)
- La Citta delle Donne – Η Πόλη των Γυναικών (1980)
- Prova d`orchestra – Πρόβα Ορχήστρας (1978)
- Il Casanova di Federico Fellini – Καζανόβα (1976)
- Amarcord – Θυμάμαι / Αμαρκόρντ(1973)
- Roma – Ρόμα (1972)
- Satyricon – Σατυρικόν (1969)
- Histoires extraordinaires – Στον ίλιγγο της ακολασίας / Ιστορίες μυστηρίου (1968)
- Giulietta degli spiriti – Η Ιουλιέτα των πνευμάτων
- 8 1/2 (1963). Ο Φελίνι διηγείται μία προσωπική ιστορία. Ένας σκηνοθέτης το κεντρικό πρόσωπο. Αναμνήσεις, φαντάσματα, ονειρικά παραληρήματα, ένα σύμπαν, ένας κόσμος απόλυτα προσωπικός και γοητευτικός. Ο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
- Boccaccio ’70 – Βοκκάκιος ’70
- La Dolce Vita – Γλυκιά Ζωή (1960)
- Le Notti di Cabiria – Νύχτες της Καμπίρια (1957)
- Il Bidone – Σκιές του υποκόσμου (1955)
- La Strada – Λα Στράντα (1954)
- I Vitelloni – Οι Βιτελόνι (1953)
- Lo sceicco bianco – Ο λευκός σεΐχης (1952)
- Luci del varietà – Φώτα του Βαριετέ (1950)
Ως Σεναριογράφος σε έργα άλλων σκηνοθετών
(επιλεγμένη)
- Pasqualino Cammarata… capitano di fregata – Σεισμικά κορίτσια και τρελά ναυτάκια (1974)
- Sweet Charity (1969)
- Europa ’51 – Δε σε είχα απατήσει (1952)
- La città si difende – Η κοινωνία αμύνεται (1951)
- Francesco, giullare di Dio – Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης (1950)
- Il cammino della speranza – Ο δρόμος προς την Ελπίδα (1950)
- In nome della legge – Εν ονόματι του νόμου
- L’amore – Αγάπη (1948)
- Paisà – Αυτοί που έμειναν ζωντανοί (1946)
- Roma, Citta aperta – Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη (1945)
Ως ηθοποιός
- Wortwechsel (τηλεοπτικός ρόλος)
- L’amore – Αγάπη (1948)
Παραπομπές
- «Φεντερίκο Φελίνι».
- Ταινίες-σταθμοί και νέα ταλέντα, Ιστορικό Λεύκωμα 1963, σελ. 153-154, Καθημερινή (1997)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Φεντερίκο Φελίνι (Federico Fellini) – (1920 – 1993). Filosofia.gr, 21 Νοεμβρίου 2006.(ανακτήθηκε 8 Μαΐου 2011)
- Άρθρο (1 2) στις chimeres.
- Ίδρυμα Φελίνι (Ιταλικά) (Επίσημο site).
- Φιλμογραφία στο imdb .
ΕΠΙΣΗΣ
No comments:
Post a Comment