Άρχισε χθες το «4ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού και Γυναικείου Κινηματογράφου» που οργάνωσε η Ταινιοθήκη της Ελλάδος (έως την Τετάρτη 23 Μαΐου στο Τριανόν, Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101). Το αφιέρωμα θα φιλοξενήσει και τις σκηνοθέτιδες που θα προλογίσουν τις ταινίες τους. Τιμώμενο πρόσωπο φέτος είναι η Σκωτσέζα κινηματογραφίστρια Μάργκαρετ Τάιτ [Margaret Tait] (1918-1999). Διαποτισμένες από την ποιητική της ιδιοσυγκρασία, οι ταινίες της έχουν χαρακτηριστεί φιλμική ποίηση. Το έργο της -σε αποκατεστημένες κόπιες- θα παρουσιάσει η Γερμανίδα Ούτε Αουράντ [Ute Aurand].
Από ελληνικής πλευράς είναι η Αντουανέττα Αγγελίδη, η πειραματική γραφή της οποίας ήταν έντονη ήδη από την πρώτη της ταινία «Εμμονες ιδέες: παραλλαγές στο ίδιο θέμα» (1977). Η Γερμανίδα Ούλα Στόεκλ [Ula Stöckl] συμμετέχει με διπλή ιδιότητα, και ως σκηνοθέτης αλλά και ως καθηγήτρια πανεπιστημίου. Τα τελευταία 20 χρόνια διδάσκει σκηνοθεσία και κινηματογράφο με έμφαση στις Σπουδές Φύλου σε πολλά πανεπιστήμια.
Η Ελληνίδα Λίλα Κουρκουλάκου συμμετέχει με την ταινία της «Το νησί της σιωπής», μια μελέτη στη ζωή των λεπρών της Σπιναλόγκα. Ενώ η πρώτη μεταδικτατορική γενιά αντιπροσωπεύεται από τις πρόωρα χαμένες Τώνια Μαρκετάκη και Φρίντα Λιάππα.
Το χώρο της μυθοπλασίας εκπροσωπούν η Κατερίνα Ευαγγελάκου με τις «Ωρες κοινής ησυχίας» (2006), η Κλεώνη Φλέσσα με το «Πάμε για ένα ούζο;» (2002), η Αγγελική Αντωνίου με τη «Δονούσα» (1992), η Στέλλα Θεοδωράκη με το «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα» (2002) και η Μάρσα Μακρή με το «Στεγνό καθάρισμα» (2005).
Άλλες κινηματογραφίστριες που συμμετέχουν είναι οι: Αλίντα Δημητρίου, «Σπάτα το Στιφάδο του Αγίου Πέτρου» (1978), Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού, «Φιλάνθρωπος Ειρήνη» (2006, Γκαίη Αγγελή, «Γεράσιμος Στέρης» (2003). Τη νεότερη γενιά στο ντοκιμαντέρ εκπροσωπεί η Εύα Στεφανή, «Γράμματα από το Αλμπατρος» (1994-Αθήναι, 1995), η Καλλιόπη Λεγάκη «Ηλίας Πετρόπουλος» (1994-5) και «Η Ελλάδα μέσα από τον φακό της Βούλας Παπαΐωάννου» (2006).
Επιπλέον: Η Μαρία Κομηνού (η οποία πλέον συνδημιουργεί ταινίες με τους φοιτητές της του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών), «Καβάλα-Νοέμβρης '74» (1974), η ιστορικός τέχνης και καθηγήτρια Πέπη Ρηγοπούλου, «Κανείς δεν ρωτάει για την ψυχή μου» (2005) και η καθηγήτρια και ηθοποιός Μυρτώ Ρήγου, «Πορτρέτο της Ρούλας Πατεράκη» (2003). Στο αφιέρωμα παρεμβάλλονται οι Ιταλίδες Λιλιάνα Καβάνι, «Πέρα απ' το καλό και το κακό» (1977), Λίνα Βερτμίλερ, «Ιστορία έρωτα και αναρχίας» (1973) και η Γαλλίδα Ανιές Βαρντά, της οποίας η ταινία «Cleo de 5 aa 7» (1961) αποτέλεσε σταθμό της γαλλικής nouvelle-vague.
Από ελληνικής πλευράς είναι η Αντουανέττα Αγγελίδη, η πειραματική γραφή της οποίας ήταν έντονη ήδη από την πρώτη της ταινία «Εμμονες ιδέες: παραλλαγές στο ίδιο θέμα» (1977). Η Γερμανίδα Ούλα Στόεκλ [Ula Stöckl] συμμετέχει με διπλή ιδιότητα, και ως σκηνοθέτης αλλά και ως καθηγήτρια πανεπιστημίου. Τα τελευταία 20 χρόνια διδάσκει σκηνοθεσία και κινηματογράφο με έμφαση στις Σπουδές Φύλου σε πολλά πανεπιστήμια.
Η Ελληνίδα Λίλα Κουρκουλάκου συμμετέχει με την ταινία της «Το νησί της σιωπής», μια μελέτη στη ζωή των λεπρών της Σπιναλόγκα. Ενώ η πρώτη μεταδικτατορική γενιά αντιπροσωπεύεται από τις πρόωρα χαμένες Τώνια Μαρκετάκη και Φρίντα Λιάππα.
Το χώρο της μυθοπλασίας εκπροσωπούν η Κατερίνα Ευαγγελάκου με τις «Ωρες κοινής ησυχίας» (2006), η Κλεώνη Φλέσσα με το «Πάμε για ένα ούζο;» (2002), η Αγγελική Αντωνίου με τη «Δονούσα» (1992), η Στέλλα Θεοδωράκη με το «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα» (2002) και η Μάρσα Μακρή με το «Στεγνό καθάρισμα» (2005).
Άλλες κινηματογραφίστριες που συμμετέχουν είναι οι: Αλίντα Δημητρίου, «Σπάτα το Στιφάδο του Αγίου Πέτρου» (1978), Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού, «Φιλάνθρωπος Ειρήνη» (2006, Γκαίη Αγγελή, «Γεράσιμος Στέρης» (2003). Τη νεότερη γενιά στο ντοκιμαντέρ εκπροσωπεί η Εύα Στεφανή, «Γράμματα από το Αλμπατρος» (1994-Αθήναι, 1995), η Καλλιόπη Λεγάκη «Ηλίας Πετρόπουλος» (1994-5) και «Η Ελλάδα μέσα από τον φακό της Βούλας Παπαΐωάννου» (2006).
Επιπλέον: Η Μαρία Κομηνού (η οποία πλέον συνδημιουργεί ταινίες με τους φοιτητές της του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών), «Καβάλα-Νοέμβρης '74» (1974), η ιστορικός τέχνης και καθηγήτρια Πέπη Ρηγοπούλου, «Κανείς δεν ρωτάει για την ψυχή μου» (2005) και η καθηγήτρια και ηθοποιός Μυρτώ Ρήγου, «Πορτρέτο της Ρούλας Πατεράκη» (2003). Στο αφιέρωμα παρεμβάλλονται οι Ιταλίδες Λιλιάνα Καβάνι, «Πέρα απ' το καλό και το κακό» (1977), Λίνα Βερτμίλερ, «Ιστορία έρωτα και αναρχίας» (1973) και η Γαλλίδα Ανιές Βαρντά, της οποίας η ταινία «Cleo de 5 aa 7» (1961) αποτέλεσε σταθμό της γαλλικής nouvelle-vague.
No comments:
Post a Comment