Αυλαία του 61ου Φεστιβάλ
Ο Λοράν Καντέ (δεξιά) παραλαμβάνει τον Χρυσό Φοίνικα από τον Ρόμπερτ Ντενίρο
Η γαλλική ταινία «
Ανάμεσα στους τοίχους» [Entre les Murs] του Λοράν Καντέ [Laurent Cantet] κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο 61ο Φεστιβάλ των Καννών, κατά την απονομή των βραβείων που έγινε την Κυριακή.
- Cantet's film had won positive reviews as a well-made, humourous film, but its late positioning in the festival schedule ensured it had no time to build up a buzz. The film is based on the semi-autobiographical novel by Francois Begaudeau about his experience of teaching in an inner city Paris school. Begaudeau himself plays the teacher while real schoolchildren were used in the cast. The use of hand-held DV cameras added to its improvisational feel.
- "The film we wanted to make had to be a reflection of French society - multiple, many-faceted, complex," Cantet said in his acceptance speech.
- "It's an amazing, amazing film," said jury president Sean Penn, adding that the judges decision had been "unanimous".
Palme d'Or winner Laurent Cantet. Photograph Gabriel Bouys/AFP
Η ταινία, που αφορά τις σχέσεις ανάμεσα σε έναν καθηγητή και τους μαθητές του σε ένα γυμνάσιο σε λαϊκή περιοχή του Παρισιού και βασίζεται σε βιβλίο, με βάση τις εμπειρίες του καθηγητή Φρανσουά Μπεγκοντό (ο οποίος στην ταινία ερμηνεύει τον καθηγητή), παρουσίαζει μία εικόνα των καθημερινών προβλημάτων αλλά και των σχέσεων ανάμεσα στις δυο πλευρές.
Στην ταινία μετείχαν πραγματικοί μαθητές, που εργάστηκαν με τον σκηνοθέτη για ολόκληρο σχολικό έτος.
Το Μεγάλο Βραβείο κέρδισε η ταινία «Γκομόρα» [Gomorra] του Ματέο Γκαρόνε [Matteo Garrone].
Ο Νούρι Μπίλγκε Τζεϊλάν [Nuri Bilge Ceylan] έλαβε το βραβείο σκηνοθεσίας για τις «Τρεις Μαϊμούδες» [Three Monkeys]. Την Χρυσή Κάμερα για τον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη έλαβε ο Στίβ ΜακΚουίν [Steve McQueen] για την «Πείνα» [Hunger].
Το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής δόθηκε στο «Il Divo» του Πάολο Σορεντίνο [Paolo Sorrentino].
Καλύτερος ηθοποιός αναδείχτηκε ο Μπενίτσιο ντελ Τόρο [Benicio del Toro] για τον «Τσε» του Στίβεν Σόντερμπεργκ [Steven Soderbergh]. Ο Ντελ Τόρο μάλιστα αφιέρωσε το βραβείο στον Τσε Γκεβάρα. Το βραβείο γυναικείας ερμηνείας απονεμήθηκε στην Σάντρα Κορβελόνι για βραζιλιάνικη ταινία «Linha de pass?» («Διαχωριστική γραμμή»).
Βραβείο Σεναρίου έλαβε «Η σιωπή της Λόρνα» [Le Silence de Lorna] των Βέλγων αδελφών Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν [Jean-Pierre & Luc Dardenne].
Το Ειδικό Βραβείο του 61ου φεστιβάλ έλαβε η Κατρίν Ντενέβ για το «Χριστουγεννιάτικο παραμύθι» του Αρνο Ντεπλεσέν και ο Κλιντ Ιστγουντ [Clint Eastwood] για την «Ανταλλαγή»
Η κριτική επιτροπή αποτελούνταν από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Σον Πέν (στη θέση του προέδρου) τους ηθοποιούς Σέρτζιο Καστελίτο, Νάταλι Πόρτμαν, και Αλεξάντρα Μαρία Λάρα όπως και τους σκηνοθέτες Αλφόνσο Κουαρόν, Ρασίντ Μπουσαρέμπ και Απιχατπόνγκ Βεερασεθάκουλ.
Τον Χρυσό Φοίνικα για ταινία μικρού μήκους έλαβε το «Megatron» του Μάριον Κρισάν και το βραβείο της επιτροπής για ταινία μικρού μήκους δόθηκε στο «Jerrycan» του Τζούλιους Εϊβερι.
Η επιτροπή για τα βραβεία στο τμήμα «Ενα κάποιο βλέμμα», με πρόεδρο τον Τούρκο Φατίχ Ακίν, απένειμε το βραβείο καλύτερης ταινίας στη ρώσικη «Τουλπάν» του Σεργκέι Ντβορτσεβόι ενώ το ειδικό βραβείο απονεμήθηκε στην ιαπωνική «Tokyo Sonata» του Κιγιόσι Κουροσάουα.
Το βραβείο «Knockout» του ίδιου τμήματος κέρδισε η ταινία «Τάισον», ένα πορτρέτο του πυγμάχου Μάικ Τάισον από τον Τζέιμς Τόμπακ.
Η επιτροπή της Διεθνούς Κριτικής (FIPRESCI) απένειμε το βραβείο καλύτερης ταινίας του διαγωνιστικού στην ουγγρική «Δέλτα» του Κορνέλ Μουντρούκσο ενώ τα υπόλοιπα δυο βραβεία της απονεμήθηκαν στην ταινία «Πείνα» του Στιβ ΜακΚουίν (στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα») και στο «Ελντοράντο» του Μπούλι Λάνερς («Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών). [με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ]
FRANCOIS MORI/AP
The French director Laurent Cantet, centre, with students from the Paris school where he filmed Entre Les Murs
ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ:
French school film is the Class act in Cannes.
Laurent Cantet offre à la France sa première Palme d'or depuis 1987
Lors de la cérémonie de clôture du 61e Festival de Cannes, dimanche, la Palme d'or a été décernée à son film "Entre les murs", à l'unanimité du jury, selon son président Sean Penn.
Critique |
Edition spéciale |
Entretien exclusif
"Entre les murs" d'une salle de classe
LE MONDE | 24.05.08 | 08h42 • Mis à jour le 24.05.08 | 08h42
HAUT ET COURT
Des élèves de François Marin (François Bégaudeau) dans le film de Laurent Cantet, "Entre les murs". Les interprètes du film sont tous non professionnels. Les salles de classe sont des pièces aussi mystérieuses que les chambres conjugales. Entre les murs éclaire ce mystère en mettant les outils de l'expérience directe au service de la fiction. Cette greffe est rendue possible par l'existence d'un individu qui occupe une multiplicité de positions au centre du film : François Bégaudeau en est à la fois le sujet (il a été professeur), l'inspirateur (il a écrit un roman tiré de son expérience d'enseignant), le coscénariste (avec Laurent Cantet et Robin Campillo) et l'interprète principal.
Cantet ne le laisse pas pour autant kidnapper le film et impose sa mise en scène fluide et rigoureuse. Le scénario, à première vue fait d'une succession de séquences disjointes, révèle progressivement une construction dramatique intense.
Comme son titre l'indique, Entre les murs ne sort jamais de l'enceinte d'un collège du 20e arrondissement de Paris. François Marin (Bégaudeau) y enseigne le français. Le parti pris est de ne montrer qu'une seule des classes de l'enseignant, une quatrième, de septembre à juin. L'essentiel du film est consacré à des cours qui prennent un tour comique, violent ou polémique (Entre les murs fait abstraction d'une des composantes essentielles de la vie scolaire : l'ennui). Ces heures de classe sont ponctuées de réunions (de conseils de classe, entre professeurs, entre enseignants et parents).
Dans ce film sans acteurs professionnels, tout le monde joue très appuyé. Monsieur Marin veut à la fois séduire et en imposer, et se sert à loisir d'une ironie parfois cruelle pour amuser et tenir à distance ses élèves. A ce "jambon-beurre" narquois, ces derniers, en majorité issus de l'immigration opposent le langage de la rue – les mots, les gestes, les vêtements. A chaque séquence consacrée à un cours, le suspense est le même : le dialogue va-t-il s'engager ? La réponse n'est jamais identique. Sans donner la sensation de passer en revue les pièges que doivent affronter enseignants et enseignés, le film couvre en deux heures le très long cours du fossé qui sépare François Marin de ses élèves.
